 |
| Saraniya women with a heavy heart discusses with Mittal Patel |
“How long will this rejection continue?”
“Now we feel, they should just pick us up and throw us into Pakistan. It might be bearable if a foreign country treated us like this, —but it hurts far more when our own people do it,”
With a heavy heart, Fuliben Saraniya of Trajpar, Morbi, said these words. In a way, her anguish is justified.
In 2022, the Honorable Chief Minister personally handed over allotment letters of housing plots to 124 families. But when the plots were assigned, the local people vehemently opposed their settlement, and since then, the issue has been hanging in the air.
At present, these 124 families keep wandering around the Morbi area without a permanent place.
When we met them at Ravapar recently, they expressed their rage, exasperation: “Come to our settlement during the monsoon, and you’ll truly understand our situation. Where to cook in the pouring rain? Snakes constantly seep into this abandoned and desolate open land. At night, we fear even placing our feet out of the cot. Sir, we have suffered too much. If the government cannot allot us the promised land, then allot us the land somewhere else—but please arrange to settle us properly.”
Listening to such stories of extreme hardship, we become dismal with sorrow.
We approached the District Collector and requested that these families be urgently relocated to another suitable site. He assured us that he would proceed quickly to settle this issue.
It is necessary to visit the homes of these marginalized people, more particularly during the monsoon, to truly understand their real hardship. If, after seeing their lives, we still do nothing, we would rightly be called heartless. Any compassionate person would feel this way.
Therefore, we sincerely appeal to the Government and the Honorable Chief Minister to provide these families with a place where they are accepted, where no one rejects them. And we appeal to society to come out of narrow- mindedness. These families are part of us; they are ours. Before driving them out so harshly, let us try placing ourselves in their situation. Placing our feet in their shoes, even for a moment, will make us realize where and how it hurts!!
“ક્યાં સુધી ધુત્કાર?”
“હવે તો ઉપાડીને પાકીસ્તાન નાખી આવે તો હારુ. પારકા દેશના આવો વ્યવહાર કરે તો વેઠાશે પણ પોતાનાનો નથી વેઠતો”
મોરબીના ત્રાજપરમાં રહેતા ફુલીબેન સરાણિયાએ ભારે હૈયે આ કહ્યું. એમનું આવું કહેવું એક રીતે વ્યાજબી પણ ખરુ.
2022માં મુખ્યમંત્રી શ્રીના હસ્તે 124 પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળ્યા. પણ જ્યાં પ્લોટ ફળવાયા ત્યાંના લોકોએ
આ પરિવારોના વસવાટ સામે વિરોધ કર્યો ને વાત ખોરંભે ચડી.
હાલ આ 124 પરિવારો મોરબી આસપાસમાં બસ રઝડ્યા કરે છે.
હાલ રવાપરમાં રહેતા આ પરિવારોને મળી ત્યારે એમણે રોષ સાથે કહ્યું, “ચોમાસામાં અમારી વસાહતમાં આવો તો
અમારી સ્થિતિનો સાચો ખ્યાલ આવે. વરસતા વરસાદમાં રાંધવું ક્યાં? એરુ તો આ અવાવરુ જગ્યામાં નિત નીકળે.
રાતના ખાટલા નીચે પગ મુકતા બીક લાગે. ભઈ સાબ બહુ વેઠ્યું. સરકારે નક્કી કરેલી જગ્યા ન અપાય તો બીજે ક્યાંક
આપો પણ અમને ઠેકાણે પાડો.”
ભયંકર વિપદાવાળી વાતો સાંભળીને આપણે ગમગીન થઈ જઈએ.
અમે જિલ્લા કલેક્ટર શ્રીને મળ્યા ને અન્ય કોઈ જગ્યાએ આ પરિવારોને ઝટપથી ખસેડવા વિનંતી કરી. એમણે પણ
આ દિશામાં ઝડપથી કામ કરશે એમ જણાવ્યું.
આમ તો વંચિતોના દ્વારે એમની સાચી સ્થિતિનો ચિતાર લેવા ચોમાસામાં ખાસ જવું. એમની જીંદગી જોયા પછી કશું ન
કરીએ તો આપણે ઢીઢ કહેવાઈએ એવું લાગણીસભર વ્યક્તિ હોય તો થશે જ.
ખેર સરકારને અને આદરણીય મુખ્યમંત્રી શ્રીને પણ આ પરિવારોને ઝડપથી એવી જગ્યા આપવા વિનંતી જ્યાં એમનો
સ્વીકાર થાય. કોઈ એમને કનડે નહીં. ને સમાજને પણ સંકુચિતામાંથી બહાર આવવા વિનંતી. આ બધા આપણા જ
પરિવારો છે. એમને આમ હડહડ કરી કાઢી મુકતા પહેલા એમની જગ્યાએ આપણી જાતને એક વખત ચોક્કસ મુકવાનું
કરીએ...
 |
| The current living condition of nomadic communtities during monsoon |
 |
| Mittal Patel meets Saraniya families of Morbi |
 |
| 124 nomadic families keeps wandering aroung the morbi area without permanent place |
No comments:
Post a Comment