At last, the nomads of Bagasara village will have their own nest to fly into…

/mittal Patel meets Saraniya families of Bagasara

‘Ben, even the birds have a nest to fly back home, please do something so that we have our own nests too!!” Navghanbhai Saraniyaa from Amreli’s Bagasara would urge me each time he would meet me. We had filed applications for allotment of residential plots to these families but seems the time wasn’t ripe.

The Saraniya Communities with the documents to their plots

The current district collector is an extremely compassionate and proactive individual. He is also trying hard to adhere to our CM’s pledge of ‘housing for all’. Recently, he conducted a draw to decide which of the 112 Saraniya, Gadaliya and Devipujak nomads from Bagasara will be the first to receive the plots. In coming days the selected families will be handed over the documents to their plots.

Finally, after years of wait, these families will be receiving permanent plots to build their permanent nests. A decent nest, isn’t it something we all strive for?

The draw-of-lots in progress

We are immensely grateful to respected Chief Minister, Shri Ishwarbhai Parmar, Minister for Social Justice and Empowerment, District Collector and administration whose compassion and hard work has made it all possible.

In the pictures, the draw-of-lots in progress, the Saraniyaa families with the documents to their plots and our meeting with these families.

The draw-of-lots in progress

પંખીઓન માળા હોય એમ અમારા માળા થાય એવું કાંક કરો બેન..

અમરેલીના બગસરામાં રહેતા નવઘણભાઈ સરાણિયા જ્યારે પણ મળે ત્યારે સતત આ વાત કર્યા કરે.

અમે રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે તેની અરજી કરેલી. પણ સમય બરાબર પાક્યો નહોતો.

હાલના કલેક્ટર શ્રી બહુ ભલા માણસ. વળી રાજ્યના મુખ્યમંત્રી શ્રીનો પ્રકલ્પ આવા પરિવારોને ઘર આપવાનો. એટલે બગસરામાં રહેતા 112 વિચરતી જાતિના પરિવારો જેમાં સરાણિયા, ગાડલિયા અને દેવીપૂજકોને પ્લોટની ફાળવણી પહેલાં ક્યા નંબરનો પ્લોટ ફાળવાશે તે અંગેનો ડ્રો કલેક્ટર શ્રી દ્વારા કરવામાં આવ્યો. આગામી દિવસોમાં આ પરિવારોમાં જે નંબરના પ્લોટ મળ્યા છે તે નંબર સાથેની સનદ પણ મળશે.

કેટલા વર્ષોની મહેનત પછી આ પરિવારો પોતાની જગ્યા ભેગા થશે.

ભાર મુખ્યમંત્રી શ્રી, સામાજિક ન્યાય અને અધિકારીતા મંત્રી શ્રી ઈશ્વરભાઈ પરમાર, કલેક્ટર શ્રી તેમજ અમરેલી વહીવટીતંત્રનો...આપની લાગણીના લીધે જ આ બધુ શક્ય બન્યું.

અમારા કાર્યકર રમેશભાઈએ આ પરિવારોને પુરાવા એકત્રીત કરી આપવાથી લઈને તેમને પ્લોટ મળે તે માટે ખુબ મહેનત કરી. રમેશની આ મહેનત લેખે લાગી.

ફોટોમાં વસાહતમાં ડ્રો કરવા આવેલા અધિકારી તેમજ ડ્રો પછી પ્લોટ નંબર મળ્યાના કાગળ સાથે સરાણિયા પરિવારો તેમજ આ પરિવારો સાથે અમારી બેઠક થઈ તે વેળાના ફોટો...

#vssm #house #housing #dignity #empowerment #nomadic #denotified #help #motivation #success #business #gadliya #luhariya #devipujak #successstory #happiness #harwork #ngo #mittalpatel #struggle #ntdnt #NtdntGujarat #ntdntindia #4change #nonprofit #microfinance #humanrights #socialgood #sustainabledevelopment #socialimpact #વિચરતા #વિમુક્ત #સ્વાવલંબન #મિત્તલપટેલ #ઘરનુંઘર

The incessant objection against the Dafer...

Mittal Patel with the Dafer Women

‘Agitating the Gandhian way,’ when such a statement is heard the first thought that comes across would be people agitating against injustice, raising their voice against indiscrimination.  

 Recently, we got to hear these words in the region we work. Naturally, we got concerned and curious. However, when we dug deeper into the matter the opposite came to light  on this Gandhian way of objecting!! The agitators were opposing the authority’s  decision to grant permanent residency to few Dafer families in their village. 

Collector Shri K Rajesh handing over the official documents
to  the dafer families

Gandhiji never discriminated based on caste, class or religion, he embraced all and preached the same. Sadly, in this case Gandhiji's name was used not to embrace the needy but to reject, to exclude.  

The current living condition of Dafer families

Surendranagar District Collector Shri K Rajesh has taken upon himself to ensure that the Dafer families of Surendranagar are allotted plots under the government’s pledge of housing for all. Shri Rajesh has received immense support from respected Chief Minister Shri Vijaybhai Rupani. It was our discussion with Shri Vijaybhai on the prevailing issues of nomadic communities that prompted his pledge to accelerate the process of providing houses to nomads. Shri K Rajesh is doing his best as district collector to uphold this pledge and his individual  commitment to the poor. As a result, he allotted plots to Dafer and other communities. 

The current living condition of Dafer families

 However, as soon as the news of allotment of plots to Dafer families in their village reached the villagers they expressed their resistance, “The Dafer will rob us, harass the farmers, steal our cattle, eat non-vegetarian foods. They are an ill-tempered and frenetic community with an unlawful past!” All this and much more was narrated in a written complaint issued against the government’s decision to allot plots to the Dafer. Their  demand was to revoke the decision.  

The population of Dafer is very negligent in Surendranagar district.  Dafer are a hardworking community. None of them is dreadful. They are God-fearing and hard-working families. 

The current living condition of Dafer families

I believe it is inappropriate to judge anyone based on her/his past. Valiyo dacoit could turn into Rishi Valmiki because people trusted and embraced him. These families are like us, they are our own. It is time we put the phrase “Vasudhaiva Kutumbakam/The world is one family” into practice. 

 I have refrained from mentioning the names of the agitating villagers. However, based on my experience I would like to convey to all those who are opposing that these are humble humans. Some might have faulted in the past but that was to feed their hungry bellies. No one has made fortune or built mansions from supposed loots their earlier generations might have conducted. Well, had they made mansions no one would be opposing them today. The resistance has frightened them a lot. 

 Jyot se Jyot Jalate chalo prem ki ganga bahate chalo…

 Let us make this world a better and brighter place. Let us light hope for the deprived and marginalised fellow human beings. It is indeed saddening to witness such resistance. We wish for a day when the inequality  around vanishes and we learn to find happiness from making other’s happy. Hope the resisting villagers understand this, we will be initiating a dialogue with them soon. 

 Sharing the image of the Dafer families for you all to see their current place of living. These are the families who have been allotted plots. 

 How can we deny their right to a home?? How can we not be human? Hope society comprehends the fundamental need of these fellow humans.  

We are hopeful that government and officials will offer better solution to 106 bavri families of ramdevnagar...

106 bavri families houses were erased down
to ground

Today our house was erased down to ground. We have been hungry since afternoon, it is evening and we aren’t sure where will the night lead us.

Have you ever spent a day in open with small children and young daughters at the tag?  Try doing it  once and you will understand the pain of a father  of young daughters whose houses have been snatched away and they have just the sky and earth to protect them from prying eyes of the world.

Many poor families have  received houses from government and many have sold those houses to return back to the shanties. But we are not like them.

The Ahmedabad Municipal Corporation broke down homes of 106 families of Ramdevnagar. It would have been better if they were  allotted  alternate houses before being evicting and mowing down their homes.

It isn’t too late yet, hope the government and officials take quick decisions.

The current Ahmedabad Municipal Commissioner is a very humble and compassionate human being. We are hopeful that he surly will offer better solution  to these families.

આજે મારુ ઘર તુટ્યું.. બપોરના ભૂખ્યા છીએ.. સાંજ પડી ગઈ.. રાત ક્યાં રોકાશું એનું ઠેકાણું નથી..

નાના બાળકો ને જુવાન દીકરીઓ સાથે ખુલ્લામાં એક દિવસ રહી તો જુઓ..

દીકરી અને એય પાછી જુવાનના બાપ બનીને એક દિવસ ઉપર આભ ને નીચે ધરતીના પાથરણા સાથે જીવી જુઓ પછી અમારી પીડા તમને સમજાઈ જશે...

હશે ઘણા ગરીબોને સરકારે ઘર આપ્યું ને એ ઘર એમણે વેચ્યું ને બીજે છાપરું બાંધ્યું પણ માણસ માણસમાં ફેર હોય છે.. અમે એવા નથી...

રામદવેનગરમાં રહેતા બાવરી સમુદાયના 106 પરિવારોના ઘર આજે કોર્પોરેશને તોડ્યા.. 

એમને અન્ય જગ્યાએ ઘર આપીને હાલના ઘર તોડ્યા હોત તો સારુ હતું... 

હજુ વહી નથી ગયું સરકાર અને અધિકારી ગણ આ કાર્ય ઝટ કરે તેવી આશા..

અમદાવાદ મ્યુનીસીપલ કમીશનર ખુબ ભલા માણસ છે અને ગરીબો માટે એમને ભારે અનુકંપા છે. અમને આશા છે એ કાંઈક સરસ ઉકેલ લાવશે...

#MittalPatel #VSSM #NomadicTribes #Bavari #Marvadidevipoojak

The 106 bavri families houses were erased by the ahmedabad municipal corporation...

The bavri community residing in the
demolished houses

Along with their homes, their dreams shattered too….

This was the house I stepped into after marriage and this was the house we raised our family and married off our children. This was the home we built brick by brick, rag by rag and twig by twig. This was my home. It was a house we had grown to love.

And the Ahmedabad municipal corporation decided to erase them for their new town planning schemes. They came over with police protection and mowed down our houses.

The household goods we had accumulated and bought over the years with our hard earned money was moved to the open space opposite our house. This was before the JCB fork scooped our house out.

“People, move your goods from that place. Or else we have official vehicles prepared to take it all away.” The officials had instructed.

“Saheb, where will we take it all? We have no other place to go!!” we pleaded.

“No worries if you have no other place, guys pick this all up,” yelled the official. 

“And they packed our stuff in the lorry and drove off.”

All these families mobbed our office. All of them crying. “Ben, our house…. Our house just got demolished. Where will we go?!”

“The officials are asking us to go and stay with our relatives, build a shade at some other place, but to not return at the spot we have been moved from or else they will break that too!!”

Even I did not have an answer to their, “where will we go, Ben?”

Ramdevnagar had not yet developed into sprawling and upscale neighbourhood it is today. It was a wooded area on the outskirts of Ahmedabad when the families belonging to Bawri community made it their home. The families even hold proofs to staying here for decades.

In 2017, 44 families even received notice from the Ahmedabad Municipal Corporation to pay Rs. 68,000 and get a house, but the poor never have enough and they failed to pay the required amount. The houses that have been allotted aren’t  living worthy. The families will now go and stay there, but they won’t get possession to the houses until they make payments to the municipal corporation. The other issue is number of houses, there are 104 families and just 44 houses. Wonder what about the rest?

With the ever rising population and the need to provide infrastructure facilities, urban areas will always remain short of space. And we are not against growth. What is required is thoughtful solution to these issues.

The Bawri community residing in the recently demolished houses did not move here in search of livelihood. They have been here for decades. This is the only home they know. They do not have any other place they belong to. This is where they belong. Where will they go?

“This was our home for 60 years and we have been asked to go back home? Where will we go with children to feed, monsoon to face and no roof on head?”

The 106 families whose houses were erased by the Municipal Corporation had received notice in 2017 but the illiterate community did not think of its implications hence, never brought the issue to anybody’s notice.

The pain of seeing their hopes crumble in front of their eyes could only be  comprehended by those who have built a house with hard earned money. It was not just their homes that were shattered, their dreams came shattering down too.

The Ahmedabad Municipal Commissioner is an extremely compassionate individual. I am sure he has thought of some better solutions for these poor families.

 જેમાં વર્ષો રહ્યા, જેમાં પરણીને આવ્યા, જેમાં બાળકો આવ્યા ને મોટા થયા ને એમનાંય લગ્ન થયા એ ઘર... ભલે પતરાવાળુ હોય કે મીણિયામાંથી બનાવેલું હોય પણ એ ઘર.. મારુ ઘર.

આ ઘર સાથે જુદુ મમત્વ થઈ ગયેલું. 

એ ઘર કોર્પોરેશનના અધિકારીઓ, પોલીસ રક્ષણ હેઠળ આવીને ટીપી સ્કીમ પ્રમાણે તમારુ ઘર કપાતમાં જાય છે એમ કરીને તોડી નાખ્યું..

ઘરમાં પાઈ પાઈ બચાવીને ખરીદેલો સામાન જેસીબીનો પાવડ઼ો ફરે એ પહેલાં બચાવીને બરાબર ઘરની સામે મુક્યો.. 

પોલીસ કહે અલ્યા ઝટ સામાન લઈ લો નહીં તો કોર્પોરેશનના ટેમ્પા તૈયાર છે ઉપાડી લઈશું. 

પણ સાહેબ સામાન ક્યાં મુકીશું અમારી પાસે બીજુ કોઈ ઘર નથી..

સારુ નથી ને.. અલ્યાએ સામાન ઉપાડો અને નજર સામે જ કોર્પોરેશનની ગાડીઓ સામાન ભરીને જતી રહી.

આ બધા ગરીબોનું ઘાડુ મારી પાસે આવ્યું, સૌ રડ્યા. બેન ઘર ગયું હવે શું..

અધિકારી કે છે કે, તમારા સગાવહાલાના ત્યાં જાવ અથવા ગમે ત્યાં છાપરાં નાખો પણ હવે જે જગ્યાએથી તમને હટાવ્યા ત્યાં તો છાપરાં નહીં જ કરવાના. નહીં તો તોડી નાખીશું.

ક્યાં જશું? એ પ્રશ્નનો મારી પાસે પણ જવાબ નથી..

અમદાવાદનું રામદેવનગર હાલમાં જેવું છે તેવું વસ્યુ નહોતું, જ્યારે એ જંગલ હતું ત્યારના આ વિચરતી જાતિના બાવરી પરિવારો આ જગ્યાને માભોમ બનાવીને અહીં જ રહી ગયેલા.. બધા પાસે આ જગ્યા પર વર્ષોથી રહેતા હોવાના પુરાવા પણ છે..

2017માં 44 પરિવારોને કોર્પોરેશને 68,000 ભરો તો ઘર આપવા કહ્યું, પણ ગરીબ પ્રજા પુરા પૈસા નથી ભરી શકી એટલે ઘર મળ્યું નથી. પાછુ મળેલું ઘર રહી શકાય તેવી સ્થિતિમાં પણ ક્યાં છે? ખેર તોય એ લોકો રહેવા જશે પણ એમના ઘરના પૈસા કોર્પોરેશનમાં નહીં ભરાય ત્યાં સુધી ઘર મળવાના નથી.. વળી છે પાછા કુલ 106 પરિવારો અને ઘર મળશે 44 ને તો બાકીનાનું શું એય સમજાતું નથી..

શહેરના વિકાસ સામે વાંધો નથી..

પણ થોડા વિચાર સાથે બધુ થાય તો યોગ્ય..

વિચરતી જાતિના આ પરિવારો પોતાનું વતન છોડી શહેરમાં કમાવવા નથી આવ્યા... એ તો વર્ષોથી ત્યાં જ રહે છે. વળી આ લોકોનું તો વતનેય નથી.. એટલે ક્યાં જશે?

છેલ્લા 60 વર્ષથી જેને પોતાનું ઘર માન્યું વતન માન્યું એ વતનમાંથી આજે જેમને અમારા પોતાના માન્યા હતા તેમના દ્વારા જાકારો મળ્યો...

મારુ ઘર ના રહ્યું, હવે ક્યાં જશું, કાંખમાં છોકરાં છે, માથે ચોમાસું છે....

રામવદેનગના બાવરી સમુદાયના 106 પરિવારોના ઘરો આજે કોર્પોરેશને તોડ્યા. નોટીસ 2017માં આપેલી પણ અશિક્ષિત માણસો લાંબુ વિચારી ના શક્યા ને આગળ રજૂઆતો પણ ના કરી. ને આમ અચાનક બધુ સામે આવ્યું... અને ઘર તૂટ્યા અને આ ઘરમાં જોયેલા સમણાંઓ પણ તુટ્યા..

નજર સામે પોતાનું ઘર તુટવાની વેદના જેણે લોહી પાણી એક કરીને ઘર બાંધ્યું હોય એને જ સમજાય...

અમદાવાદ મ્યુનીસીપલ કમીશનર ખુબ ભલા માણસ છે અને ગરીબો માટે એમને ભારે અનુકંપા છે. અમને આશા છે એ કાંઈક સરસ ઉકેલ લાવશે...

#MittalPatel #VSSM #NomadsofIndia

Be like the people of Hadmatiya village...

Mittal Patel meets the leaders at hadmatiya village

“Even birds have their nests then these poor people too need home for shelter! Here we are to sign wherever you say, standing beside you but you please do something to get them a home!” 

When a village panchayat members say this showing their concern about the #NomadicTribes, it can be understood how the heart of the people like us and the ones who work for the rights of Nomadic Tribes may feel happy! 

Until now, we have found only a few villages that may be counted on finger tips, that are really worried about this community. Hadmatiya village is now added in the list of these villages. Vanja(Vansfoda) community families staying in the outskirt of the village, are dear to the villagers and that is why they passed the resolution in the Gram Panchayat meeting to allot land to these families and that Resolution was given to VSSM field worker Kanubhai also.  

The current living condition of vansfoda families

The application to get the plots was sent to government years before but the administration has not taken any action against it. 

Our Prime Minister has a target to provide home to each and every family of our country. Administration will have to take action to reach that target also. If they keep sitting on the files and not let anything happen then how the work will be done? 

When I went to the Hadmatiya village of the Tankara Taluka at Morbi, the leaders of the village came to meet. The Vanjha stay in the hut is the temporary shelter. 

It they get plot then they can have the Permanent house but allotting plot is in the jurisdiction of the system. 

At such a point we would request the system to be like the villagers of Hadmatiya. 

હળમતિયા ગામ જેવા થજો.

‘પંખીઓનેય માળા હોય તો આમને બાપડાંને રેવા ઘર તો જોવે ને? આલો અમે તમારી હારોહાર ઊભા જ્યાં કેશો ન્યાં સહી કરવાય તૈયાર પણ હવે આમને ઘર જડે એમ કરો.’

વિચરતી જાતિઓની ચિંતા કરીને એક ગામની પંચાયતના તમામ સભ્યો ઉપરોક્ત વાત કરે ત્યારે જીવ કેવો રાજી થાય એ આ સમુદાયો સાથે કામ કરનારા અમારા જેવા ને બીજુ આ સમુદાયો જ સમજી શકે.

અત્યાર સુધી આંગળીના વેઢે ગણાય એટલા જ ગામો અમને આ સમુદાયોની ચિંતા કરવાવાળા મળ્યા જેમાં #હળમતિયા ઉમેરાયું. ગામના પાધરમાં રહેતા #વાંઝા(#વાંસફોડા) પરિવારો પ્રત્યે આખા ગામને લાગણી અને એટલે જ જમીન ફાળવવાનો #ઠરાવ કરીનેય પળવારમાં જ કાર્યકર કનુભાઈને આપી દીધેલો.

પ્લોટ મેળવવાની દરખાસ્ત કરે વર્ષો થયા પણ વહીવટીતંત્ર સક્રિય નથી થઈ રહ્યું.

આપણા #વડાપ્રધાનનો ટાર્ગેટ દરેક પરિવારને ઘર અપાવવાનો પુરો કરવાય તંત્રએ સક્રિય થવું પડશે. ફણીધર નાગ ખજાનાની ઉપર બેસી જાય એમ ફાઈલ પર બેસી જઈએ તો કામ કેમ થશે!

#મોરબીના #ટંકારા તાલુકાના હળમતિયાગામમાં ગઈ ત્યારે મળવા આવેલા ગામના તમામ આગેવાનો ને જે ઝૂંપડાંમાં વાંઝા રહે છે એ ઝૂંપડું.

પ્લોટ મળે તો પાકુ ઘર મળે ને એ ફાળવવાનું તંત્રના હાથમાં.....

ત્યારે વહીવટીતંત્રને હળમતિયાગામ જેવા થજોની વિનંતી કરીએ... 

#MittallPatel #VSSM #NomadsOfIndia #NoamdicTriebs #plot #Govtschemes #gujaratgovernment CMO Gujarat PMO India Narendra Modi Collector Rajkot #hadmatiya #morbi #vansfodafamilies #vansfoda #મિત્તલપટેલ #Residentialplots

It took nine years for water connection to reach #Devipujak settlement situated right in the middle of Vijapur town!!

Vishnubhai Devipujak narrating the whole episode of their
water connection to Mittal Patel 

 “Ben, help us get water connection to the #settlement, how long can we sustain by purchasing water? People like me can still afford it but there are others who find it difficult to buy food how are they to buy water and for how long? Please do something Ben!! They should have sanctioned water connection when we were building the settlement, we could have saved so much on our construction cost!!!

The Devipujak Community member showing the common
tap to Mittal Patel that had been recently installed

Since 2008, Vishnubhai Devipujak has been struggling to get #water_connection to his settlement. 40 families had been asked to vacate the space they were living on for years. The department had mowed down a bulldozer on half of the settlement during a mid-night drive. The intense efforts led to allotment of plots to 16 families who later constructed homes on it as well. Yes, they never received water connection to the settlement.

The #Vijapur #municipal corporation and Govindpura group panchayat kept refusing to our repeated appeals, stating they could not help because the area where the settlement is located does not belong to them. We kept arguing that the area is part of the town, city, state, country, so why not do the needful and supply water!! But our appeals fell on deaf years!!

The communication between 2008 to 2017 right from the #Collector to #Chief_Minister is a pile high stack of papers!! Eventually, the strict instructions by #Human_Rights_Commission resulted in installation of water pipeline to the settlement. Thank you to all those who chose to listen to these strict instructions and install water connection.

“At last, our efforts paid off. The attitude of officials was really depressing we had begun to feel that water might never reach the settlement. But, the consistent appeals done by the organization and all the running around that Tohidbhai did paid off. If it had not been for you all we would never acquire water connection in the settlement. Otherwise, who listens to the poor?

The community members were delighted to show me the common tap that had been recently installed. They also asked to pose for a picture with it!! How precious such simple things are to those who have never had access to it!!

પાણીની એક લાઈન વિજાપુર શહેરની વચ્ચોવચ રહેતા દેવીપૂજકોની વસાહતમાં લાવતા નવ વર્ષનો સમય લાગ્યો.. લો બોલો... શું કહેવું આને....

‘બેન વસાવટમોં પોણીની સુવિધા થાય ઈમ કરોન. ચો હુધી વેચાતુ પોણી લાબ્બાનું અન મું વેચાતુ પોણી લાઈ હકુ પણ બીજા કને એવા ફદિયા નહીં. તે તમે કોક કરોન. ઓમ તો ઘર બનાબ્બાના થ્યા તાર જ પોણી આલી દીધુ હોત તો ઘર બોંધવા વખતેય પોણીમોં નોખ્યા એ પૈસા ના નોખવા પડત...’

વિજાપુરમાં રહેતા વિષ્ણુભાઈ #દેવીપૂજક ની 2008થી પાણી માટે રાડ. વર્ષોથી જ્યાં રહેતા હતા તે જગ્યા પર ‘તમે #દબાણ કર્યું છે’ એમ કહીને 40 પરિવારોના ઘરો ઉપર અડધી રાતે બુલડોઝર ફેરવી દીધેલું. ખુબ મહેનત પછી સરકારે 16 પરિવારોને પ્લોટ ફાળવ્યા ને એના માથે ઘરોય બંધાયા. પણ ઘર બંધાયા પછીએ #પાણી ની #રામાયણ ઊભી જ હતી.

વિજાપુર #નગરપાલિકા અને ગોવિંદપુરા જુથ પંચાયત કહે, ‘આ વિસ્તાર અમારો નહીં.’ અમે કહીએ ભલે તમારો ના હોય પણ છે તો આ દેશનો, રાજ્યનો જ હિસ્સોને? પાણી આપો. પણ કોઈ સાંભળે નહીં.

એક થોક્કો જેટલા કાગળિયા 2008થી 2017 સુધી કલેક્ટર થી લઈને #મુખ્યમંત્રી શ્રીને લખ્યા. છેવટે #માનવ_અધિકાર_પંચની કડક સૂચનાથી હમણાં વસાહતમાં પાણી આવ્યું. માનવ અધિકાર પંચના ને ભલે ડરથીએ પણ જેમણે પાણી આપ્યું તે સૌનો આભાર...

વિષ્ણુભાઈ કહે, ‘ખરે બેન આપણે જે ધોડા કર્યા એ હવે લેખે લાગ્યા. વચમોં તો નેરાશ થઈ જ્યાતા અન કોઈ દાડો વસાહતમો પોણી નહીં આવ ઈમ મોનેલું પણ સંસ્થા(VSSM)એ કરેલી લખાપટ્ટી ને તોહીદભઈએ કરેલી ધોડાધોડી કોમ આઈ નકર અમન ગરીબોન ઓમ પોણી બોણી કોય ના મલ?’

વિજાપુર ગઈ ત્યારે પાણી માટે નાખેલો કોમન નળ આખી વસાહતના લોકોએ હરખથી બતાવ્યો ને એની સાથે અમારો ફોટો લો એમ કહ્યું ને લીધેલો ફોટો. સાથે વિષ્ણુભાઈએ બધી વાત કરી તે કેમેરામાં

#Devipoojak #HumanRights #ResidentialplotsfornomadicCommunity, #NomadsOfIndia #ConditionOfNomads, #MittalPatel #VSSM #Vijapur #humanrightcommission

The members of nomadic and de-notified communities talked about their concerns and demands to representatives of media...

The members of nomadic and de-notified communities talked about their concerns and demands to representatives of  media. After listening to the list of the demands, even the media felt that  these demands are not such that they cannot be fulfilled. It requires will of the policymakers and administrators. If they could show that willingness 70% of our pending work would be accomplished in minutes… The demands these communities spoke about are listed below:

 

1. Allotment of plots to homeless and landless families.

2. Increase the amount provided for building house..

3. Include the names of families living in shanties in the BPL list.

4. Ease the process of obtaining caste certificate.

5. Issue Antyoday ration cards to families living in huts and shanties.   

6. Issue a profession defining identity cards.

7. Special provisions for nomadic and de-notified tribes under 27% OBC reservations.

8. Equal participation and representation of all nomadic and de-notified tribes in the Board for Nomadic and De-Notified tribes. An advisory group can also be appointed.

9. Appropriate rehabilitation of Vadee and Madaree

10. Reframe the almost obsolete official list of Nomadic and De-notified communities. Include Meerbarot and Fakir in it.

11. Solve this never-ending issue of police harassment of Dafer.

12. Formation of district committees headed by the district Collector to address the issues of nomadic and de-notified communities.. Bi-monthly follow up meeting, chaired by the Collector.

13. Increase the scope of   Boards for nomadic and de-notified communities. Its involvement and work has to go beyond loan sanctions. The Gujarat chapter can draw example for the corporation launched by Haryana Government.

14. Make special provisions to enable the illiterate individuals acquire driving license. Most of the nomadic individuals are illiterate and cannot pass the written test.

15. Budget allocations should be in tune with the population size of the community and the government needs to take proactive measures to ensure the budget is spent accordingly.

16. Make cooperative societies of families desiring to farm the government wastelands and allot them land to cultivate.

17. Protect the nomadic and de-notified families renting the land to farm against the crop failures resulting due to natural calamities.  

18. Create spaces for urban nomadic and de-notified families to carry out their business of selling vegetables and likes.

19. Priority to Oad and Vanzara communities for sand mining on river beds.

20. Approve the Devipujak and Rawal landless families farming on the riverbeds.

21. Allot Ma Amrutam cards that allows access to health facilities to nomadic and de-notified families.

22. To protect and encourage the traditional art forms of Bhavai and Acrobatics, make provisions to train the Bhavaiya, Turi, Barot and Nat. If required open an institute that works towards conservation and contemporizing of these traditional folkart forms.

We hope these demands reach the concerned political parties and  policy makers. The nomadic and de-notified communities are coming together on 14th October 2017 in Palanpur to voice out their demands…

અમદાવાદમાં આજે પત્રકાર મિત્રો સાથે વિચરતી જાતિના આગેવાનોએ પોતાની માંગણીઓની રજૂઆત કરી. જો કે માંગણીઓ સાંભળીને પત્રકાર મિત્રોને પણ થયું કે આ માંગણીઓ કાંઈ એવડીએ મોટી નથી કે તે પુરી ના થઈ શકે બસ ઈચ્છા શક્તિ હોય ને ગરીબો માટે કરુણતા તો 70 ટકા કામો તો ચપટીમાં થાય તેમ છે.

વિચરતી અને વિમુક્ત જાતિઓની માંગણીઓ

1. ઘર વિહોણા પરિવારોને #રહેણાંક અર્થે #પ્લોટ

2. #મકાન સહાયમાં વધારો

3. ઝૂંપડાંને કાચા ઘરમાં રહેનાર તમામના બી.પી.એલ.યાદીમાં નામ

4. સરળતાથી જાતિ પ્રમાણપત્ર

5. ઝૂંપડાં ને કાચા ઘરમાં રહેનારને બી.પી.એલ. કે #અંત્યોદય રેશનકાર્ડ

6. વ્યવસાયનું સરકારનું ઓળખપત્ર

7. 27 ટકા ઓબીસી #અનામતમાં જ વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓને જુદી ફાળવણી

8. વિચરતી વિમુક્ત જાતિ માટે બનેલા #નિગમમાં દરેક જાતિઓને સમાન પ્રતિનિધિત્વ, એડવાઈઝરી ગ્રુપ પણ રચી શકાય.

9. #વાદી, #મદારીનું યોગ્ય પુનઃવસન

10. વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓની યાદીમાં સ્પષ્ટતા, સુધારણા. મીરબારોટ અને ફકીરનો નવી જાતિ તરીકે ઉમેરો

11. #ડફેર પરિવારોને પોલીસ દ્વારા થતી કનડગતનું નિવારણ

12. જિલ્લા સ્તરે વિચરતી વિમુક્ત જાતિના પ્રશ્નોના નિવારણ માટે કલેક્ટરની અધ્યક્ષતામાં કમીટી. દર બે મહિને કમીટી સમક્ષ મુકાયેલા પ્રશ્નો અંગે #કલેક્ટરની અધ્યક્ષતામાં બેઠક

13. વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓ માટે નિમાયેલ નિગમમાં લોન સિવાયના પણ કામો. હરિયાણા સરકારે કરેલા કોરપોરેશનની જેમ ગુજરાતમાં નિગમ ચાલે 

14. ધો. 8 પાસના પ્રમાણપત્ર ને લેખીત પરિક્ષા વગર નિરીક્ષર વિચરતી વિમુક્ત જાતિના લોકોને #ડ્રાઈવીંગ_લાયસન્સ

15. વસતિ પ્રમાણે બજેટની ફાળવણી ને તે ખર્ચાય તે માટે સરકારના સામેથી પ્રયત્નો

16. સરકારી ખરાબાને પડતર જમીન ખેતી કરવા ઈચ્છતા પરિવારોને મંડળી બનાવીને સામૂહીક ખેતી માટે ફાળવણી

17. ઉધેડ ખેતી રાખનાર વિચરતી વિમુક્ત જાતિના પરિવારોને કુદરતી આપતીમાં ખેતીમાં નુકશાન થાય તો પાક વિમા યોજનાની મદદ

18. શહેરમાં રહેતા વિચરતી વિમુક્ત જાતિના શાકભાજી કે અન્ય વ્યવસાય કરતા ફેરિયાઓને બેસવા માટે જગ્યા

19. નદીના પટમાં રેતીના ખનન માટે ઓડ અને વણઝારાને પ્રાથમિકતા

20. નદીના પટમાં ખેતી કરનાર દેવીપૂજક અને રાવળને પટમાં ખેતી માટે મંજુરી

21. #આરોગ્યલક્ષી સુવિધા મળે તે માટે વિચરતી વિમુક્ત જાતિના પરિવારોને મા #અમૃત્તમ_કાર્ડની ફાળવણી

22. #ભવાઈ કરતા #ભવાયા, #તુરી બારોટ ને અંગકસરતના ખેલ કરતા નટને તેમની કલાને વધુ પ્રોત્સાહન મળે તે માટે વિશેષ જોગવાઈ, ભવાઈ શાળા થાય તો ઉત્તમ કલાકારો આપી શકાય.

વગેરે જેવી માંગણીઓ મિડીયા સમક્ષ લોકોએ મુકી... આશા રાખીએ રાજકીય પક્ષો સાંભળે ને એમની માંગણીઓ સંતોષાય.

તા.14 ઓક્ટોબર 2017ના રોજ પાલનપુરમાં આ માંગણીઓ માટે જ #વિચરતી અને #વિમુક્ત જાતિના લોકો એકત્રીત થઈ રહ્યા છે.

#NomadicTribes #VSSM #MittalPatel #PressConferance #NomadicTribes #Demand #NomadsOfIndia

DELAYS IN ENFORCEMENT OF GOVERNMENT REGULATIONS

Families at collector office with their plea

 The apathy of local level bureaucracy is pathetic when it comes to implementation of policies that have been framed or reformed to benefit the nomadic communities. The trailing instances are excerpts from what happens at the grassroots as the team and communities strive to attain some basic human rights…….

We are here not to serve and support but to object and reject…. 

“How can you get residential plot, you are already settled?”

 “Sir, we stay in hutments and the land on which our huts stand is government’s not ours.”

“Yes, but the government is required to allot plots to only those nomadic families who continue to lead itinerant lives, if you have been living at one place means you have settled down so how can we give you land??”

Temporary residence places of nomadic community

“Sir, that land on which our huts stand is not on our names, it is government’s, we don’t own a house! What if we are asked to vacate the land on which we are staying, we will have to vacate the land, we will have to unsettle ourselves and you are saying we lead a settled life!!”

“That is none of my concern, we cannot allot you land based on this directive.”

“But Sir!!”

“Now do not argue any further, just leave we have many other things to attend.”

A regulation Dated 06/06/2003 No. JMN-392003.454 Para 3(A) by the State Revenue Department States permits allotment of land for the purpose of building a house 

to Nomadic and Semi-nomadic communities leading wandering lives but now wish to settle down. Since the nomadic communities haven’t been aware of the existence of any such directive they have never requested benefits under this regulation. VSSM spread a word on this directive in the settlements it works encouraging the families to file applications under this regulation. And ever since we have initiated this process the applicants are countered in the manner reflected in the above dialogue.  

A similar incident also occurred during a meeting chaired by Mehsana Collector. One of the officials mentioned to have rejected a similar application requesting for land.  And it was not just him there were quite a few to join the chorus including an Additional Collector and other senior officials, all agreeing to the fact that these families cannot be allotted any land.   The members of the nomadic communities present in the meeting were shattered witnessing such an approach. VSSM’s Tohid was quick to argue, “Sir what if we get a bulldozer and erase their huts and shanties, they will be homeless and vagrant again will that suffice??”  How does one make such senior official understand the difference between a nomad and settled human being?  

Each official interprets the rules, directives, modifications to the original rule etc. in a different manner, but there is one understanding that remains common amongst most of these officials and that is to collectively work towards denying the entitlements. They make sure to try their level best towards reject any application bringing forward one or the other objection.  There have been instances when the Collector, Additional Collector, Mamlatdar or Taluka Development officer all trying to escape from their duty to allot the land and sign the papers, what they choose to do instead is to forward the application to the next officer!! How can we escape the situation and pass on an application to make it someone else’s worry is what they are always looking for!!

The Dafer families of Vijapur are awaiting the allotment of plots allocated to them since past 8 years. The Mamlatdar is a very supportive and compassionate individual but still awaits permission from the villagers to allow allotment of land to Dafer.  While he also keeps saying that the land in ours (government’s) we will give it to anyone whom we deem fit!!  We fail to understand such contradictory approach of officials.  

In 2015 the Prant Officer asked us to submit applications for plots to the nomadic families living in Diyodar. The applications had to be attached with a caste certificate so few families went to the office of the Mamlatdar for the same.  “Saheb, we live in hutments near Bora road and we want to file applications for residential plots and hence require caste certificate,” answered one of the community men when asked by the Mamlatdar what brought them the office. During the talk the Mamlatdar asked who was giving them land, “We are asking the land under the government’s regulation for communities like ours.”  They were asked them to come over the next day. So by next day the Mamlatdar must have briefed himself on what the regulation was because when the community members came over he said, “the regulation is for those who haven’t settled as yet, you have Voter ID cards, Ration card all bearing the address of your Bora road hutments, so you aren’t eligible to benefit from that scheme and hence there is no need for caste certificate, you may leave!!!”  

Each application for residential plot has to be accompanied by VoterID card, Ration card, Adhar Card, an affidavit stating that the applicant does not have own even a tiniest piece of land in whole of India, a document from Panchayat, official documents of the land requested and much more. So how is someone who is constantly wandering with his bag and baggage supposed to acquire and no application is entertained in absence of a single document!! 

Our efforts, the continuous struggle and advocacy can influence change in policies and regulations but they cannot influence change in the mindsets of officials and authorities, how can we bring about that kind of change??  “Ben, even the hardcore Dafer amongst us have given up robbery and adopted honest means to earn living, we have began to understand what is good for us and look at these officials they just do not want to do their duty of serving and helping the poor like us!!” says Umarbhai Dafer who has been struggling to acquire land since last 8 years.  Education and authority should be used to serve others and the government officials are in that position just to serve the poor and needy while what they are doing right now is exactly the opposite of it…..

The relentless resentment to permit residency to nomads…..

Article (19) (1) (e) of the Constitution of India guarantees the Fundamental Right in the nature of fundamental freedom, or right to freedom to reside and settle in any part of the territory of India, of course the right to settle does not allow to trespass into homes or restricted areas and the state also may restrict this freedom to protect the aboriginal tribes. Barring these clauses, a citizen of India therefore ideally should not encounter any challenges to reside in a city, town or village he/she wishes. But when it comes to the nomadic and denotified tribes the hurdles of permanently settling in a village or town of their choice seldom cease to exist. The awareness on the challenges these communities endure on everyday basis should have changed the mindsets of the villagers who persistently oppose the presence of these communities in their villages.  Inspite of all our efforts  we have yet to experience this complete change in the mindsets and approach towards the nomadic communities. And the relentless resentment to allow the nomadic communities to permanently settle down in their requested villages is proving to be a traumatic experience for the petitioner families as well as the team of VSSM. 

AS VSSM finds few more nomadic settlements and families living under distressing conditions..

Narankaka with his house in the background..

 "So who are you??” inquired Nathabhai Raval to VSSM’s Naranbhai. 

The inquiry was an obvious one as  Nathakaka wasn’t  aware of  Naranbhai’s identity. Naranbhai was visiting  the nomadic settlement of Mudetha village in Banaskantha’s Deesa block and Natahkaka happened to stay their. The visit was to understand how VSSM can support the families here. The settlement has 35 families,  65 year old Nathakaka and his wife have no children, at this age it is difficult to earn living. They lead a life of destitute and it was absolutely heart-wrenching  to witness them live the way they did, in-fact all the 35 families lived in similar conditions. 

The living conditions of families in  Mudetha
nomadic settlement 

The village panchayat has included the names of these Raval families into  the village land  register meaning the land belongs to them but they are still awaiting some kind of support to build homes on this plots. Nathakaka and his wife receive Rs. 800 as oldage pension but that kind of money can help them barely survive. When Naran inquired if he had applied for any support to build a house, Narankaka replied, “ In my entire life this toilet is what the government has helped me with, I haven’t received any other kinds of government support so far. I have had filed papers for pension but that also hasn’t worked out!!” Sad but true.. 

There must be thousands of settlements like Mudetha where no government has yet reached, whose inhabitants survive under pathetic living conditions. VSSM is trying to find out how it can be of some help to these families. Tribhovanbhai, who happens to be the community leader here will be talking to the families before seeking VSSM’s support. Hope he is able to understand our willingness to support families like Narankaka’s…

What if the government fails to help Narankaka, VSSM surely will….

‘તમે કુણ?’ 

બનાસકાંઠાના ડીસા તાલુકાના મુડેઠાગામમાં રહેતા નાથાભાઈ રાવળે vssmના કાર્યકર નારણને પુછ્યું. નારણે vssmનો પરિચય આપી. તેમની સ્થિતિ જાણવા અને શક્ય બને તો મદદરૃપ થવા આવ્યા અંગેની માહિતી આપી.

નાથાકાકા 65 વર્ષના અને નિરાધાર. જે પરિસ્થિતિમાં રહે છે એ જોઈને હૃદય કંપી જાય. જોકે એકલા નાથાકાકાની આ હાલત નહોતી ત્યાં રહેતા 35 પરિવારોની આજ દશા છે. પંચાયતે વર્ષોથી રહેતા રાવળ પરિવારોના નામ આકારણીમાં ચડાવી દીધા છે એટલે હવે એ જગ્યા તેમની થઈ ગઈ કહેવાય. પણ પ્લોટ પર ઘર બાંધવા કોઈ સહાય સરકારે આપી નથી. નાથાકાકા અને તેમના પત્નીને સંતાનો નથી, હવે કમાઈ શકાય તેવી સ્થિતિ પણ નથી.

આવામાં તેમને તથા તેમના પત્નીને વૃદ્ધ પેન્શન માસીક રૃા.400 બંનેનું મળિને રુા.800 મળે તો ટેકો થાય પણ એ મળતું નથી. નારણે તેમને પુછ્યું કાકા અરજી કરી છે તો એમણે કહ્યું, ‘મારી આખી જિંદગીમાં પહેલીવાર સરકારની સહાયના રૃપમાં મને શૌચાલય બનાવી આપ્યું બાકી કશું આજ સુધી મળ્યું નથી. પેન્શન માટે કાગળિયા કર્યા પણ એમાં કાંઈ થ્યું નથી.’

રાજ્યમાં અને દેશમાં મુડેઠા જેવી હજારો વસાહતો છે જ્યાં હજુ સરકાર પહોંચી નથી. vssm આ પરિવારોને મદદરૃપ થવા શક્ય કોશીશ કરશે જોકે વસાહતના આગેવાન ત્રીભોવનભાઈ પોતાની વસાહતમાં થોડી મસલત કરીને નારણને મદદ માટે બોલાવવા કે કેમ તે કહેવા કહ્યું છે. આશા રાખીએ આગેવાન ભાઈ vssmની ભાવના સમજે અને અમે તેમને મદદરૃપ થઈ શકીએ.

નાથાકાકાને સરકાર મદદ કરે કે ના કરે પણ અમે ચોક્કસ મદદરૃપ થઈશું. 

ફોટોમાં આ પરિવારો જે સ્થિતિમાં રહે છે તે જોઈ શકાય છે. સાથે જ નાથાકાકા તેમના બિસ્માર ઘર સાથે..

VSSM prepares applications for sanctioning of residential plots to the Vansfoda families….

The current living conditions of Vansfoda families

The 6 Vansfoda families from Gondal, Rajkot survive under hellish living conditions. A glance at them and one can’t help but feel these families are  merely surviving and not living their lives. VSSM’s Kanubhai played an important role in ensuring these families receive Voter-ID  and Ration cards. Kanubhai has also filed applications for allotment of residential plots. The District Collector has written letters to District Development Officer and Additional Director - Vikasti Jaati, Rajkot asking them to do the needful in the matter. While we have written a letter to the District Collector as he has all the authority required to sanction and allot the plots. Inspite of all these efforts the matter is getting delayed, we aren’t able to comprehend why???

Vansfoda families holding the applications for plots...

    

Vansfoda family making bamboo items

Kanubhai and Chayaben of VSSM are in process of preparing a request proposal on the matter. They are also working on bringing the children from these families to school, which again is proving to be a difficult matter. The need of child’s birth certificate at the time of admission has long been relinquished and yet   the school authorities keep asking for the same document that it the one of the primary reasons that keep the children of nomadic communities away from school. In absence of   the birth certificate the families are required to get an affidavit and submit the same. These are   the documents that are absolutely unnecessary and yet the poor families have to incur such costs. As these families say, “we have done all the necessary expenditure on the cost of getting the documents that would allow us to send our children to school and secure a small lot to build a home!!” What now remains is the long  and patient wait….

VSSM દ્વારા વાંસફોડા પરિવારોની પ્લોટ માટેની દરખાસ્ત તૈયાર કરવામાં આવી

રાજકોટના ગોંડલમાં 6 વાંસફોડા પરિવારો તદન ખરાબ પરિસ્થિતિમાં જીવી રહ્યા છે. તેમની સ્થિતિ જોઈને તો એવું લાગે જાણે કુદરતે તેમને જીવન આપ્યું છે અને તે આ લોકો પુરુ કરી રહ્યા છે. vssmના કાર્યકર કનુભાઈની મદદથી આ પરિવારોને મતદારકાર્ડ, રેશનકાર્ડ મળ્યા. અમે આ પરિવારોને પ્લોટ મળે તે માટે અરજી કરી છે. પણ રાજકોટ કલેકટર દ્વારા આ સંદર્ભે જીલ્લા વિકાસ અધિકારી તથા નાયબ નિયામક વિકસતી જાતિ રાજકોટને આ સંદર્ભે ઘટતું કરવાનો પત્ર પાઠવવામાં આવ્યો છે.

કલેકટરને અમે પ્લોટ ફાળવણીની સત્તા તેમના તાબા હેઠળની છે તેવો પત્ર પાઠવ્યો છે. પણ કોણ જાણે આ પરિવારોને પ્લોટ ક્યારે ફાળવાશે.

હાલમાં vssmના કાર્યકર કનુભાઈ તથા છાયાબહેન આ પરિવારોને પ્લોટ મળે તેની દરખાસ્ત તૈયાર કરાવી રહ્યા છે. તો સાથે સાથે તેમના બાળકોને શાળામાં ભણવા બેસાડવાનું પણ કરે છે. સરકારી શાળાએ આ બાળકોના જન્મતારીખના દાખલા ના હોવાથી એફીડેવીટ કરાવવા કહ્યું. જે કાયદા પ્રમાણે જરૃરી નથી. છતાં આવા ખોટા ખર્ચ કરાવવાનું મોટાભાગના સરકારી તંત્ર દ્વારા થતું હોય છે.
ખેર વાંસફોડા પરિવારોના બાળકો ભણે અને આ પરિવારોને પ્લોટ મળે તે આશાએ તેમણે તેમની ભાષામાં કહીએ તો જરૃરિ તમામ કાગળ પતરનો ખર્ચ કરી દીધો છે.જોઈએ હવે ફાઈનલી તેમને પ્લોટનો કબજો ક્યારે મળે છે.

ફોટોમાં આ પરિવારો જે સ્થિતિમાં રહે છે તથા પ્લોટ મેળવવાની દરખાસ્ત સાથે આ પરિવારો.

VSSM helps Gadaliyaa families file applications for residential plots...

The tin-shades that are home to these Gadaliyaa families

The Saurashtra region of Gujarat has vast concentration of nomadic and de-notified communities. The settlements could be found scattered across the region, since no government machinery has yet reached these communities they remain deprived of their fundamental rights and basic documents. 

Kanubhai filling up the necessary  forms..

61 Gadaliyaa families stay in the Veerpur village of Rajkot’s Jetpur block. The village hosts their monsoon settlement. The families who earn their living from hand crafting iron tools  remain on the move through  large part of the year. You must be aware that this community derives  its name Gadaliya from the way they wander, with their belongings laden on a Gaada/bullock cart. Most of these families do not have voter ID cards, ration cards, Adhar UID card etc… the requests for the same have been made to the government but nothing much has been achieved yet….

Natubhai Makwana of Rajkot approached VSSM informing us about the presence of these families and requesting us to help them attain their rights. VSSM’s Kanubhai visited the settlement and met up with the residents and one Devrajbhai Gadaliya  a helpful and zealous member of the community  who has always worked for the betterment of his community. The arrival of Kanubhai to the settlement brought quite a relief to  Devrajbhai.

Kanubhai has prepared and submitted to the Collector’s office the applications for allotment of  residential plots, along with the applications for plot he is also filling up forms for Ration card, voter card etc. 

VSSM has religiously brought to the notice of the government, gaps that exist in reaching to these communities who struggle is to  attain  their primary needs, we hope the administration and government are able to resolve these issues at the earliest…

રાજકોટ જિલ્લાના જેતપુર તાલુકાના વીરપુરગામમાં 61 ગાડલિયા પરિવારો વર્ષોથી ગામમાં અસ્થાયી વસવાટ કરે. પરંપરાગત લોખંડમાંથી ઓજારો બનાવવાનું કામ કરે અને તે માટે વર્ષના આઠ મહિના વિચરણ કરે. ગાડા પર સામાન લઈને વિચરતા આ ગાડલિયા પરિવારોમાંના મોટાભાગના પાસે મતદારકાર્ડ, આધારકાર્ડ કે રેશનકાર્ડ જેવા પુરાવા ના મળે. સરકારમાં રજૂઆતો પણ કરેલી પણ નક્કર પરિણામ ના મળે.

રાજકોટના નટુભાઈ મકવાણાએ આ પરિવારોને મદદરૃપ થવાનું vssmના કાર્યકર કનુભાઈને કહ્યું અને કનુભાઈ વસાહતમાં ગયા. વસાહતમાં ઉત્સાહી યુવાન દેવરાજભાઈ પણ પોતાના કુટુંબીજનોનું ભલું થાય તે માટે ખુબ મહેનત કરતા. તેમને પણ કનુભાઈના આવવાથી હાશકારો થયો. 

કનુભાઈએ આ પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે તે માટેની અરજીઓ તૈયાર કરીને કલેક્ટર કચેરીમાં દાખલ કરી. સાથે સાથે રેશનકાર્ડ, મતદારકાર્ડ વગેરે અરજીઓ પણ તૈયાર કરવાનું તેઓ કરી રહ્યા છે.

સૌરાષ્ટ્રમાં આ સમુદાયોની વસતિ વધારે છે અને સ્થિતિ પણ ખરાબ છે. વિચરતી જાતિઓના પ્રાથમિક પ્રશ્નોના ઉકેલ માટે એક મુદ્દાનો કાર્યક્રમ સરકારી સ્તરે થાય તો જ આ જાતિઓના તમામ પ્રશ્નોનું સમાધાન થઈ શકે. ગુજરાતમાં આ માટે અમે ખુબ રજૂઆતો કરી છે.આશા છે આ સરકાર આ બાબતનું વહેલીતકે સમાધાન લાવે..

ફોટોમાં આ પરિવારોએ પતરાંમાંથી ઊભા કરેલા છાપરાં અને તેમના રહેણાંક અર્થે પ્લોટ અને રેશનકાર્ડના ફોર્મ ભરતા vssmના કાર્યકર કનુભાઈ

VSSM prepares applications for allotment of residential plots to Vanzara families...

The applications prepared by Naran. 

 A mention of the word nomad and first image  that strikes us is that of  colourful Gypsies, for a layman nomad means Gypsies whereas the fact is that Gypsy are one of the many nomadic communities that thrived in the bygone days and like all these communities the Gypsy or the Vanzara as they are called in Gujarati, too are leading marginalise lives today.  There are many Vanzara families that still have to find a permanent place to stay.  

The Vanzara  families of  Vakha village and their homes

15 Vanzara families stay on the wasteland of Vakha village in Diyodar town of Banaskantha. 3 of these families have their names in the BPL list and yet they haven’t been allotted plots to build homes. VSSM has relentlessly pursued the issue of plots allotment to these families but things haven’t progressed any further. Our team member Naran has made numerous presentations before the concerned authorities but with no success. Such situations do prove to be demotivating for our team members especially when consistent efforts do not bring results. but like an army of ants  VSSM team too shalll keep pursuing the cause of nomads until we succeed in achieving it goals. 

vssm દ્વારા વણઝારા પરિવારોની પ્લોટની અરજીઓ તૈયાર કરવામાં આવી.

વિચરતી જાતિઓની વાત કરીએ ત્યારે સૌ પ્રથમ વણઝારા જ આપણી નજર સમક્ષ આવે આવા વણઝારાની ઘણી વસાહતો છે જે આજેય પ્રાથમિક સુવિધાઓથી વંચિત છે અને એવા કેટલાય વણઝારા છે જેઓ આજે પણ પોતાનું સ્થાયી સરનામું શોધી રહ્યા છે. બનાસકાંઠાના દિયોદરના વખાગામમાં આવા જ 15 વણઝારા પરિવારો ગામથી દૂર છાપરાં બાંધીને રહે છે. 15 પરિવારોમાંથી 3 પરિવારોના નામ તો બી.પી.એલ. યાદીમાં પણ છે છતાં તેમને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ ફાળવાયા નથી. vssm આ પરિવારોને પ્લોટ મળે એ માટે સતત પ્રયત્નશીલ છે. જો કે એ માટે ઢગલાંબંધ રજૂઆતો vssmના કાર્યકર નારણ દ્વારા થઈ છે. પણ તે દિશામાં કશું થયું નથી. આ સમુદાયોને નાગરિક તરીકેના તમામ અધિકારો મળે તે માટે દિવસ રાત સંસ્થાના કાર્યકરો જે રીતે મહેનત કરે છે અને લાંબા વખત પછી પણ તેનું પરિણામ મળતું નથી ત્યારે થોડી હતાશા ચોક્કસ આવે છે. પણ કીડીની જેમ આપણે પ્રયત્ન કરવાનો છે ક્યારેક તો સફળ થઈશું તેવી આશા પણ બંધાયેલી છે... 

વખામાં રહેતા વણઝારા જે સ્થિતિમાં રહે છે તે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે. vssmના કાર્યકર નારણ દ્વારા આ પરિવારોને પ્લોટ મળે તે અંગેની રજૂઆત તૈયાર કરાવવામાં આવી જે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે. 

Authorities demolish a nomadic settlement consisting of 40 homes…..

Rajkot's Lohanagar Settlement demolished by the authorities

A fairly large settlement of families from nomadic communities is settled near the railway tracks of Rajkot’s Loharnagar. The families have been here for many years now, the houses they stay are semi-pucca cause nobody had ever objected to their settlement and never ever had the issues of encroachment emerged with the municipal authorities as well, hence they had never asked for legal ownership to these area.  The families felt their future was secured over here. However, on May 10th 2016 around 40 houses were demolished by the authorities citing encroachment reasons. 

The Devipujak families with their broken houses….. 

“Such a huge country of ours yet we can’t get a small piece of land to build our home, we had build shades to cover our heads and now those shades have also gone. Government is asking us to go elsewhere but cannot tell us where is the ‘elsewhere’ is!!  Will our wandering ever end??” was the anger of one of the Devipujak community member whose house was demolished. 

As compared to the rural regions the nomadic communities have found the urban areas easier to settle in because no one except the government  objects to their  living in the ghettos, slums or public places. They stay in and around the cities and wander for work in other regions. But when their homes are destroyed by the government itself a sense of insecurity sips in for these families who have no place else to go. 

VSSM is trying to get residential plots allotted to these  and many such nomadic families. With the prevailing conditions it seems to be a long haul but we are sure we will be able to get the plots allotted to these families…

 વિચરતી જાતિના 40 પરિવારોની વસાહત તોડી દેવામાં આવી...

રાજકોટના લોહાનગરમાંથી પસાર થતી રેલવેની પટરી પાસે 40 પરિવારો છાંપરાં બાંધીને રહે. આમ તો આખા લોહાનગરમાં વિચરતી જાતિના ખાસ્સા પરિવારો વર્ષોથી કાચા અને અર્ધપાકા આવાસો બનાવીને રહે. પણ ખાલી કરવાની તવાઈ બહુ આવે નહીં. એટલે કોઈ દિવસ પોતાની જગ્યા માટેની માંગણી પણ કરેલી નહીં. પણ તા.10 મે 2016ના રોજ દબાણ હટાવવાના કાર્યક્રમ અંતર્ગત 40 પરિવારોના છાપરાં તોડી પાડવામાં આવ્યા. 

મોટાભાગના દેવીપૂજક પરિવારો વર્ષોથી અહીંયા રહે. એમના કહેવા પ્રમાણે, ‘આખા દેશમાં અમારા નામે ઘરનો જડે. માથુ ઘાલવા આ એક છાપરુ બનાવ્યું હતું એય તોડી નાખ્યું. સરકારે અહીંથી જતા રહેવા કહ્યું પણ ક્યાં જવાનું એ કોઈ બતાવતું નથી. અમારા રઝડપાટનો ક્યારે અંત આવશે એય હવે સમજાતું નથી.’ વિચરતી જાતિની ઘણી વસતિ કામ ધંધા માટે શહેરોમાં આવીને જ્યાં જગ્યા મળી ત્યાં સ્થાયી રહેતી થઈ છે. હા કામ ધંધા માટે વિચરણ કરવું પડે તો ત્યાંથી જ કરે. વળી શહેરોમાં રહેવાના કારણે સરકાર સિવાયના કોઈના વિરોધનો સામનો કરવાનું ખાસ બનતું નથી આથી તેઓ પોતાની જાતને અને પરિવારને સુરક્ષીત માને છે. પણ આવી તોડ ફોડ થાય ત્યારે તેઓ ક્યાંય સુરક્ષીત નથી તે સમજાય છે. 

આ પરિવારોને રહેણાંક અર્થે કાયમી પ્લોટ મળે તે માટે vssm પ્રયત્નશીલ છે. જો કે આજે જે સ્થિતિ છે તે જોતા બધુ સરખુ ક્યારે થશે તે પ્રશ્ન છે પણ થશે એવો ભરોષો ચોક્કસ છે.

ફોટોમાં આ પરિવારોના તોડેલા ઘરોનો સામાન

When the officials aren’t prepared to listen to genuine needs of nomadic families…...

The prevailing  conditions under which
nomadic families survive…

The tone and attitude of Mamlatdar Dantani was quite offending. It seemed as if the VSSM team member Tohid was in his office to beg for plots for the nomadic families and Mamlatdar Datani behaved as some land owner, refusing to do what was requested from him or rather do his job.
“We haven’t taken some contract to give plots to nomadic families in the region, don’t turn up everyday with new applications in hand. These people have settled here for many years now and we do not give plots to settled families, “ said Mamlatdar Dantani

“But, Sir although they are  staying  in Visnagar, they do not stay at one place. These families are required to changes places whenever they are shooed from one place, sometimes living near garbage dumps!!! Where do they have a permanent  place??  We had filled applications for these 12 Bajaniyaa families in the Collector’s office and they have asked me to bring it to you and  submit it here. I have also attached the letter by Collector in this regard where he has mentioned that  the applications be submitted to you.” replied Tohid.

“I do not understand all these and I am not going to accept any such applications.”  replied Shri Dantani,   rather rudely...

By now Tohid was getting really angry, but he remained calm and once again  tried explaining his point to Mamlatdar. “ Sir, these families cannot be called  settled families as the government is yet to allot them plots, these families move within Visnagar with  their bags and baggages. If the government has no reservation in allotting them the plots  why are you creating unnecessary obstacles!! Tohid was accompanied by Natubhai Bajaniyaa, one of the family members who had applied for the plot. He too tried explaining the matter but the Mamlatdar was in no mood to pay heed.

The Mamlatdar’s attitude saddened Natubhai who made the last attempt, “ Sir, you too belong to nomadic community, if you cannot understand our condition, who will!” said Natubhai.

Sadly though the Mamlatdar was no prepared to listen, it seemed as if the government was to  become landless if it began giving plots to such families. The families and VSSM team members are tired of such babudom by local authorities. When the VSSM team members aren’t heard imagine the plight of poor and ignorant nomads when they approach such officials on their own!!!

‘આખા વિસનગરમાં રહેતી વિચરતી જાતિને પ્લોટ આપવાનો અમે ઠેકો નથી રાખ્યો.આવી દરખાસ્તો લઈને રોજ રોજ નહીં આવવાનું. આ લોકો તો વર્ષોથી વિસનગરમાં સ્થાયી રહે છે તો એ સ્થાયી થઈ ગયા એમને પ્લોટ ના મળે.’

‘પણ સાહેબ વિસનગરમાં ભલે વર્ષોથી રહે પણ જ્યાં જગ્યા મળે ત્યાં છાપરાં ફેરવતા રહે છે. કાયમી જગ્યા એમની પાસે ક્યાં છે? ક્યારેક રોડની બાજુમાં તો ક્યારેક તળાવના કિનારે તો ક્યારેક ગંદકીની બાજુમાં રહેતા 12 બજાણિયા પરિવારોને કાયમી રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે એ માટેની રજૂઆત અમે કલેક્ટર કચેરીએ કરી અને એમને આ દરખાસ્ત આપના મારફત જમા કરાવવા કહ્યું. આ સાથે કલેકટરે આ મુદ્દા પર લખેલો પત્ર છે જેમાં આપને દરખાસ્ત આપવા કહ્યું છે.’

‘આ બધુ હુ કાંઈ ના જાણુ. પણ આવી કોઈ દરખાસ્ત હુ લેવાનો નથી.’

મામલતદાર આર.કે.દંતાણીની વાત સાંભળી vssmના કાર્યકર તોહીદને બરાબર ગુસ્સો આવ્યો છતાં ફરીથી સમજાવવા કોશીશ કરી ‘સાહેબ જે વ્યક્તિને સરકારે પ્લોટ આપી દીધા હોય તે સ્થાયી કહેવાય પણ પ્લોટ મળ્યા જ નથી અને લબાચા લઈને ફરે છે તે અસ્થાયી જ છે અને સરકારને પ્લોટ ફા

ળવવામાં વાંધો નથી તો તમે કેમ રામાયણ કરો છો..’ તોહીદ સાથે બજાણિયા નટુભાઈ કે જેઓ કેટલાય વર્ષથી પ્લોટની માંગણી કરી રહ્યા હતા તેમણે પણ મામલતદારને સમજાવવાની કોશીશ કરી. પણ તેઓ કશું સાંભળવા જ તૈયાર નહોતા.

નટુભાઈ ખુબ હતાશ થઈ ગયા તેમણે છેલ્લુ કહ્યું, ‘સાહેબ તમે પણ વિચરતી જાતિના જ છો તમે અમારી સ્થિતિને નહીં સમજો તો કોણ સમજશે?’

પણ સાહેબને ક્યાં કશું સાંભળવું હતું. એમને તો બસ સરકારની જમીન આવા લોકો આવીને માંગી માંગીને લઈ જશે તો બિચારી સરકાર નાદાર થઈ જશે તેવું લાગી રહ્યું હતું. 

બાબુશાહીથી કાર્યકરો અને વિચરતી જાતિના આ પરિવારો થાકી જાય છે.સંસ્થાના કાર્યકરો તો બધા નિતીનિયમો જાણે છે છતાં તેમને હડધૂત કરવામાં આવે છે આવામાં વિચરતી જાતિના માણસો એકલા રજૂઆત માટે જાય તો કોણ જવાબ આપે? 

આ પરિવારો જે પરિસ્થિતિમાં રહે છે તે જોઈ શકાય છે.