 |
| Mittal Patel meets Jivatba |
Jivat Ba walks with difficulty, relying on the support of her two hands and feet.
Because of her physical condition, she never married and continued to live with her parents in their home.
As long as her parents were alive, things were manageable. But after their passing, life became a struggle.
She has no one to care for her on a daily basis.
Her neighbors and distant relatives offer occasional help, but her loneliness is deep.
She lives in Santokpura village, near Kheralu in Mehsana district.
Her house is not really a house — it’s a fragile mud hut, with severe leaks during monsoon.
There is no toilet or bathroom, and that adds to her daily hardships.
She also doesn’t have a ration card, which means no access to government food assistance.
When our volunteers Rameshbhai and Pareshbhai came to know about Ba’s condition, they included her in our Mavjat (care) program, and we began providing her with monthly ration.
But upon seeing her living conditions, Rameshbhai felt deeply moved and insisted that Ba should also get a proper house.
Around the same time, we received a call from Urvibahen from Canada.
She said:“If I can help build a home for a needy person, please let me know. When we first came to Canada, we had no home of our own, and I still remember what that felt like. Being a part of giving someone a home is a deep joy.”
We shared Jivat Ba’s story with Urviben, and she immediately agreed to help build Ba's home.
Because of the monsoon rains, removing Ba’s existing mud hut was a bit difficult, but it has now been taken down.
Before starting the foundation digging, Rameshbhai and Pareshbhai wished for a Bhumi Pujan (land worship) to be performed.
When we recently traveled near Kheralu, we visited Ba’s home.
Ba performed the Bhumi Pujan herself, and now, construction of her new house will begin.
When we asked Ba what kind of home she would like, she simply said:
“Just a single room with a porch, and a toilet and bathroom at the back. If the toilet is at the back, it’ll be easier for me.”
Her request was practical and touching, reflecting her physical limitations.
We will build her home exactly as she needs it.
Not everyone has the ability to use their God-given blessings for others.
Only those touched by divine grace can offer such selfless generosity.
Thanks to people like Urviben, we are able to carry out such meaningful work.
We are deeply grateful for the empathy and compassion shown by all such well-wishers.
Let us continue to pray for strength and resources to help many more people like Ba.
જીવત બા બે હાથ અને પગના ટેકાથી વાંકા ચાલે. શરીરની આ હાલતના લીધે એમના લગ્ન ન થયા. એ માતા પિતા સાથે પિયરમાં જ રહ્યા. મા - બાપ જીવતા હતા ત્યાં સુધી એમને વાંધો ન આવ્યો પણ એમના ગયા પછી તકલીફો ઊભી થઈ.
એમની ચાકરી કરનારુ કોઈ નહીં. આમ પડોશી અને દૂરના એમના સગા એમનું ધ્યાન રાખે. પણ ઓશિયાળી તો ખરી જ.
મહેસાણા જિલ્લાના ખેરાલુના સંતોકપુરા ગામમાં એ રહે. રહેવા સરખુ ઘર નહીં. કાચુ માટીનું છાપરુ. ચોમાસામાં સખત ચુવા થાય. ટોયલેટ બાથરૂમની સુવિધા નહીં તે એમાં પણ તકલીફ. રેશનકાર્ડ પણ એમની પાસે નહીં.
અમારા કાર્યકર રમેશભાઈ, પરેશભાઈને એમના વિષે ખ્યાલ આવ્યો ને એમણે બાને રાહત રહે તે માટે અમારા માવજત કાર્યક્રમ અંતર્ગત દર મહિને રેશન આપવા અમને કહ્યું. બાને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. પણ એમના ઘરની હાલત જોઈને પણ રમેશભાઈને જીવ બળે. એમણે બાનું નાનકડુ ઘર થાય તે માટે પણ વાત કરી.
આ દરમ્યાન જ અમને કેનાડાથી ઊર્વીબેનનો ફોન આવ્યો. એમણે કહ્યું. "કોઈ જરૃરિયાત મંદ પરિવારનું ઘર બાંધવામાં હું મદદરૂપ થઈ શકુ તો મને જણાવજો. અમે કેનેડા આવ્યા ત્યારે પોતાનું ઘર ન હોવાથી જે અનુભવ્યું એટલે થાય કે કોઈને ઘર આપવામાં નિમિત્ત બનવું એ મોટુ સુખ."
ઊર્વીબેનને જીવતબાની વાત કરીને એમનું બાંધવા મદદ કરવા કહ્યું. એમણે તુરત એ સ્વીકાર્યું.
બાનું છાપરુ ચોમાસા દરમ્યાન અને સતત વરસાદના કારણે હટાવવું થોુડુ મુશ્કેલ બન્યું. પણ હમણા એ હટાવ્યું. પાયા ખોદવાનું શરૃ કરતા પહેલા ભૂમીનું પૂજન થાય એવી પરેશભાઈ, રમેશભાઈની ઈચ્છા તે હમણાં ખેરાલુ બાજુ જવાનું થયું ત્યારે જીવતબાના ત્યાં પણ જવાનું થયું.
બાના હાથે જમીનનું પૂજન કર્યું. હવે ઘર બાંધકામ શરૃ કરીશું.
બાને પૂછ્યું કે કેવું ઘર જોઈએ તો કહે, "એક રૃમ ઓસરી અને ઘરના પાછળના ભાગમાં ટોયલેટ બાથરૃમ બાંધી આપજો. ઘર પાછળ બાથરૃમ ટોયલેટ હોય તો મને સારુ રહે."
બાની આ વાત સમજાય એવી હતી. એમને ચાલવામાં તકલીફ એટલે આ વ્યવસ્થા કરવા એમણે કહ્યું. અમે એમની ઈચ્છા મુજબનું ઘર બાંધી આપીશું.
પ્રભૂએ આપેલા પરમ ધનની લાહણી કરવાની તાકાત બધામાં નથી. પરમ કૃપાળુ પરમાત્માની જેના પર કૃપા થાય એ આવી લહાણી કરી શકે. ઊર્મીબેન જેવા અનેક સ્વજનો આવા કાર્યોમાં અમારી સાથે છે માટે આવા કામો થાય છે. આપ સૌની આ લાગણી માટે આભારી છું.
બા જેવા અનેકોને મદદ કરી શકીએ એવી ઈશ્વરને પ્રાર્થના...
 |
| Jivatba shares her condition to Mittal Patel |
 |
| Mittal Patel with Jivat ba performs bhumi pujan |
 |
| The current living condition of Jivat ba in Kheralu village |
No comments:
Post a Comment