VSSM will continue to persevere to get such homeless families their safe places...

Mittal Patel meets raval
families mitha dharva village

 “No one was willing to marry their daughters with our sons!”

“Why?” I had wondered as you would after hearing this statement.

“We  lacked  pucca houses to stay in; who wants to send daughters to impoverished mud houses with tethered roofs?”

The Raval families of Patan’s Mitha Dharva village have been staying here on government wasteland in houses built of mud and straw. The families lack funds to buy land they could own. VSSM’s Mohanbhai was in contact with these families and understood their apathy. He helped them file applications for allotment of residential plots. The district Collector of Patan, Shri Anand Patel, is very compassionate human being; he immediately sanctioned plots for these families.

“We have been requesting for years, have rubbed off numerous  soles of our footwear, but the plots remained elusive.” Harjibhai shared.

It took constant follow-ups on the part of VSSM’s Mohanbhai, who would visit the collector’s office regularly. The administration was also sensitive toward these families, and the Sarpanch remained proactive. However, it took all these collective efforts for the Raval families to receive plots and aid to build houses over the plots.

As we always convey, the Rs. 1.20 lacs the government sanctions for the construction of a house is insufficient to support the construction cost of a decent home.

“Building a house happens once in a lifetime; hence we want to build a good one!” Harjibhai and others from the settlement opined. So the families began building their homes by drawing money from their savings or borrowing when they did not have enough. There would also be a time when the construction would pause because their reserves ran dry. But they managed to finish the construction and build houses big enough to meet the needs of growing families. It felt good to see the constructed, thoughtfully finished homes.

We will continue to persevere to get such homeless families their safe places. A home is a cocoon that one needs to rest a tired soul and rejuvenate to keep going.

We are grateful for our team, which does terrific work in their respective regions. For example, in Patan, Mohanbhai works hard to find needy families and link them with government welfare schemes.

I am grateful to Shri Pratulbhai Shroff for his generous support in keeping our team running; it wouldn’t have been possible any other way.

'અમારા છોકરાંઓને છોકરીઓ આપવા કોઈ રાજી નહોતું..'આ વાક્ય સાંભળીને આવું કેમ એ પ્રશ્ન સૌ કોઈને થાય.. મનેય થયો.. જેની ચોખવટ કરતા હરજીભાઈએ કહ્યું;  'રહેવા પાક્કુ ઘર નહીં, છાપરાંમાં કે માટીના કાચા બનાવેલા ઘરમાં રહીએ એમાં છોકરી દેવાનું કોણ કરે?'

વાત છે પાટણના મીઠા ધરવા ગામની. વર્ષોથી રાવળ પરિવારોગામની સરકારી જમીન પર રહે. પોતાની માલીકીની જમીન ખરીદવા તેમની પાસે પૈસા નહીં. 

અમારા કાર્યકર મોહનભાઈ આ પરિવારોના સંપર્કમાં. એમણે આ પરિવારોની ઘર નહોવાની દુવિધા સમજી અને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ ફળવાય તે માટે કલેક્ટર શ્રી આનંદ પટેલને અરજી કરી.

આનંદભાઈ એકદમ સંવેદનશીલ એમણે તુરત ..... પરિવારોને પ્લોટ ફળવાયા. 

હરજીભાઈ કહે, 'આ ઈતિહાસ હતો બેન. અમે વર્ષોથી પ્લોટ મળે તે માટે રજૂઆત કરતા પણ અમારા ચંપલ ઘસાઈ ગયા.'

VSSMના કાર્યકર મોહનભાઈનુ કલેક્ટર કચેરીમાં સતત ફોલોઅપ ને અધિકારીઓની પણ લાગણી, માટે આ પ્લોટ મંજૂર થયા. ને મકાન બાંધવા સહાય પણ મળી. ગામના સરપંચે પણ આમાં ઘણી મદદ કરી. 

મકાન સહાય તો 1.20 લાખ મળે આમાં સરખુ ઘર કેવી રીતે બંધા?. હરજીભાઈ ને વસાહતના અન્ય કહે, ઘર એક વખત જ બાંધવાનું. આમ પોતાની બચત ક્યાંક ઉછીના પાછીના ક્યાંક થોડા પૈસા ભેગા થાય ને થોડુ ઘર બાંધે પૈસા ખુટે એટલે વિરામ લે અને વળી પાછા પૈસા ભેગા થાય એટલે પાછુ શરૃ કરે. આમ ધીમે ધીમે આ પરિવારોએ ઘર બાંધવાના શરૃ કર્યા. 

પણ એમણે બાંધેલા ઘર જોઈને રાજી થવાય. લાંબુ વિચારીને એમણે ભવિષ્યમાં દિકરા વહુ આવે તો એમના માટે અલગ આયોજન થઈ શકે એ રીતે બાંધ્યા. હમણાં મીઠા ધરવા જવાનું થયું. બંધાઈ રહેલા અને ક્યાંક બંધાતા ઘરો જોઈને રાજી થવાયું. ઘર એ પગને વિશ્રામ આપે. આગળ વધવાની ધગશ પણ એનાથી થાય. બસ આવા ઘરવિહોણા મહત્તમ લોકોને ઘર મળે તે માટે આગળ પણ મથ્યા કરીશું. અમારા કાર્યકર મોહનભાઈનો આભાર. આવા જરૃરિયાતવાળા માણસોને શોધી તેમને સરકારીની યોજનાઓ સુધી પહોંચાડવાનું કરવું પણ બહુ અગત્યનું.આવા કાર્યો કરી શકીએ તે માટે મદદ કરનાર આદરણીય પ્રતુલભાઈ શ્રોફની આભારી છું. તેઓ અમારી ટીમની દોડતી રાખવામાં મદદ કરે..

#MittalPatel #vssm #housing #wellset #ownahome #happy

Mitha Dharva Raval Settlement

Mittal Patel visits Mitha Dharva Raval
Settlement

Harijbhai Sharing his feelings
with Mittal Patel

My second book, "… pun sukh nathi aavtu"...

Mittal Patel with her two books

 My second book, "… pun sukh nathi aavtu"

Navjivan published my first book, 'Sarnama Vina na Manviyo'; I was insistent it publishes my next book too. So I am grateful that Shri Vivekbhai Desai agreed to do so!

I had the opportunity to talk about the book at Navjivan yesterday. Numerous well-wishers and friends graced the occasion.

Ram Mori conducted the entire talk. It is always a joy to meet Ram and a delight to listen to him talk. 

Respected Pareshbhai Nayak, Kishor Gaud (Bapu), Bharatbhai Patel, Kashmirabahen Patel, Kantibhai Patel,  Imran Ibrahim, and many other close friends attended the event. The invite shared on our Facebook and Instagram feeds also led many friends to this book event. I am sorry for not being able to spell out every name; I am honored to receive such warmth and love. I am fortunate for the same.

Thank you, Shipaben  Desai, for beautifully capturing the entire talk. 

1500 copies of Pun Sukh Nathi Aavvtu are nearly sold off. The book is scheduled to go for reprint soon. I consider this a huge achievement. Although I am not a writer, I choose to share all I have experienced and witnessed, human stories that have touched my heart. It is the warmth and love of the readers that both my books have been widely accepted.

Once again, my heartfelt gratitude to Navjivan for publishing my book. I am also thankful to everyone who ensured this book came to life.

To purchase the book, call on 90999-36013  between 10 to 6 or visit Navjivan Press at Ashram Road, Ahmedabad.

"...પણ સુખ નથી આવતું"

મારુ બીજુ પુસ્તક. #નવજીવન આ પુસ્તક પ્રકાશીત કરે તેવો મારો આગ્રહ. પ્રિય વિવેકભાઈ દેસાઈએ એ આગ્રહને સ્વીકાર્યો ને સરનામાં વિનાના માનવીઓ પછી આ બીજુ પુસ્તક પણ નવજીવનમાં છપાયું.

પુસ્તક વિષે વિગતે વાત કરવાનો અવસર ગઈ કાલે નવજીવનમાં મળ્યો. ખુબ બધા સ્વજનો કાર્યક્રમમાં ઉપસ્થિત રહ્યા. 

વહાલા રામે (રામ મોરી) કાર્યક્રમનું સંચાલન કર્યું. રામને જોઈને જ એક અલગ ઉમળકો આવે, એના પર વહાલ આવે એમ એની ભાષા પણ મીઠી લાગે..

આદરણીય પરેશભાઈ નાયક, કિશોર ગૌડ (બાપુ), ભરતભાઈ પટેલ, કાશ્મીરાબહેન પટેલ, કાન્તીભાઈ પટેલ, ઈમરાન ઈબ્રાહીમ વગેરે પ્રિયજનો પણ ખાસ ઉપસ્થિત રહ્યા. કેટલા બધા સ્વજનો ફેસબુક અને ઈન્ટાગ્રામ પર મુકેલા આમ્ંત્રણને જોઈને આવ્યા. તમારા સૌના નામ નથી લખી શકી એ માટે માફી. પણ તમારા સૌનો પ્રેમ મે માથે ચડાવ્યો. આવા વહાલ માટે મારી જાતને સદભાગી માનુ છું.

શિલ્પા દેસાઈએ વાર્તાલાપની પ્રત્યક્ષ ક્ષણને કેમેરામાં કંડારી. આપ સૌની આ લાગણી માટે આભારી છું.

... પણ સુખ નથી આવતુ પુસ્તકની 1500 નકલ પૂરી થવામાં છે. પુસ્તક ઝડપથી રીપ્રીન્ટ થશે. 

મારે મન આ મોટી ઉપલબ્ધી.. હું કાંઈ લેખક નથી પણ જે જોયુ અનુભવ્યું એ લખ્યું. પણ વાચકોના પ્રેમના લીધે આ પુસ્તક ને સરનામાં વિનાના માનવીઓ આટલું વંચાયું.. 

ફરી નવજીવનનો ઘણો આભાર ને આ પુસ્તક થાય એ માટે મદદ કરનાર સૌની હુ ઋણી....

પુસ્તક મેળવવા 90999-36013 પર 10 થી 6માં સંપર્ક કરી શકાય. અથવા નવજીવન પ્રેસ, આશ્રમરોડ, અમદાવાદનો પણ સંપર્ક કરી શકાય. 

#MittalPatel #VSSM #પણ_અહીંયા_સુખ_નથી_આવતુ #સરનામાં_વિનાનાં_માનવીઓ

Mittal Patel had an opportunity to talk about her book at
Navjivan

Numerous well-wishers and friends graced the occasion.

Mittal Patel with Ram Mori

Mittal Patel meets her well-wisher after the event

Mittal Patel with Imran Ibrahim 

Numerous well-wishers and friends graced the occasion.

Mittal Patel meets her well-wishers after the event

To purchase the book, call on 90999-36013  between 10 to 6
or visit Navjivan Press at Ashram Road, Ahmedabad.

Mittal Patel at Navjivan Trust

Mittal Patel talks about her book

Mittal Patel talks about her book

Numerous well-wishers and friends graced the occasion.

Numerous well-wishers and friends graced the occasion.

Mittal Patel with Ram Mori 

The community support at Tharad has bloomed in form of the trees...

Plantation of 6000 trees at the Tharad Graveyard

"Bahen, we want to plant and raise trees at our graveyard!" Tharad's Hanifbhai called to share their collective intent. Such calls are always music to my ears.

Later, we made a site visit to comprehend the work involved. It is a vast graveyard that could easily host 6000 plus trees. Hanifbhai and others contributed wholeheartedly to cleaning and fencing the site and drilling a borewell for the water required to raise the to-be-planted trees. Apart from these, the group also contributed to our remuneration to the Vriksh Mitra. The collective efforts led to the plantation of 6000 trees at the graveyard. 

Hanifbhai and the group replaced the trees that did not take root, not once did they tell us to bring replacements or come complaining. Apart from it, they also voluntarily spent on miscellaneous expenses that popped up at regular intervals. Any community-supported work flourishes only when we take ownership; it is not ideal to depend on the government or others to accomplish little needs; one can never reach desired goals with such an attitude.

This year we have carried out tree plantation drives at numerous villages but have yet to come across anyone like Hanifbhai and his team, who are proactive toward raising trees. Achvadiya is one such village; we are growing 7000 trees here. However, the community never calls us up for any minor issues. So are the villages of Surana, Mandla, Makhanu, Dama, Ludra, Bepun, etc.

If each village takes up the responsibility, we can significantly increase our work's efficiency. VSSM wishes to plant a maximum number of trees next year; if you are one of those supportive community do get in touch with us.

અમારા કબ્રસ્તાનમાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવા છે બેન...થરાદથી હનીફભાઈનો ફોન આવ્યો.  અમને તો ભાવતુ'તુ ને વૈદે કીધા જેવું થયું. એ પછી કબ્રસ્તાનની મુલાકાત લીધી. બહુ મોટુ કબ્રસ્તાન 6000 થી વૃક્ષો આવી જાય એવું.હનીફભાઈ અને અન્ય સ્વજનોએ પણ પૂરી ભાગીદારી દાખવી. સ્મશાનમાં સફાઈ કરવાથી લઈને દિવાલ, દિવાલ પર ફ્રેન્સીંગ, પાણી માટે બોરવેલ એમણે બનાવી આપ્યો. સાથે વૃક્ષમિત્રને અમે જે પગાર આપીયે તેમાં એ લોકોએ પોતે પણ ચોક્કસ રકમનો ઉમેરે. આ કાર્ય માટે અમને અમારા ડો. અલીમ અદાતિયાએ મદદ કરી. આમ સહિયારા પ્રયાસથી કબ્રસ્તાનમાં 6000 થી વધુ વૃક્ષો વાવ્યા. 

વાવેલા વૃક્ષોમાંથી વૃક્ષો બળ્યા તો એમણે અમને બીજા વાવોનું ન કહ્યું જાતે જઈને નવા ખરીદી આવ્યા. એ સિવાય નાનો મોટો ખર્ચ પણ એ લોકો પોતાની રીતે કરી લે.

પોતાનું છે એમ માની રસ લઈને કામ કરીએ તો કામ સફળ જરૃર થાય. પણ નાની નાની વાતોમાં સરકાર કે અન્ય પર આધારિત રહીએ તો ઈચ્છીત પરિણામ સુધી ન પહોંચાય.

અમે આ વર્ષે ઘણી જગ્યાએ વૃક્ષો વાવ્યા પણ હનીફભાઈની ટીમ જેવા વ્યક્તિઓ ઘણા ઓછા મળ્યા જે અમારી સાથે પોતે પણ વૃક્ષો ઉછેરવા મથે... અછવાડિયા અમારુ એવું જ ગામ.. 7000થી વૃક્ષો ત્યાં ઉછરે. સફાઈ માટે કે અન્ય જરૃરિયાત માટે ગામ એમને ફોન ન કરે. આવુ જ સુરાણા, માંડલા, મખાણુ,દામા, લુદ્રા બેણપ વગેરે ગામોનું પણ ખરુ...બસ આવી રીતે દરેક ગામ પોતાની જવાબદારી સમજી લે તો કેટલું સરસ થઈ જાય... આવતા વર્ષ માટે વધારે વૃક્ષો વાવવા છે બસ જેમને ભાગીદારી સાથે કાર્ય કરવામાં રસ હોય તે સંપર્ક જરૃર કરે. 

#MittalPatel #VSSM

Mittal Patel meets Hanifbhai and his team atTharad
Tree Plantation Site

Tharad site before Tree Plantation site

Tharad Tree Plantation Site

VSSM's tree plantation programme is successful with remarkable participation of the village...

Mittal Patel meets local leaders of Morali
 at the village crematorium

In its urgency to plant and raise trees, VSSM, in partnership with the local community and forest department in some instances, has planted 4,92,000 trees in Banaskantha. The effort does not stop at planting trees; we also ensure each tree is looked after to grow into a healthy tree. It is a delight to witness rising awareness amongst the rural communities who now take proactive steps towards tree plantation.

The Sarpanch of Morali village had been requesting to carry out a tree plantation; the community had cleaned the land and created a water facility. As a result, we decided to plant 7000 trees and made pits for it, but now that the rains are gone, we will first install a drip irrigation facility before proceeding with the plantation.

We are grateful to Shri Partulbhai Shroff of the Dr. K. R. Shroff Foundation for supporting the tree plantation at Morali village. And a deep appreciation for the Sarpanch of the village for his awareness and proactiveness. We hope each village's local leadership and community portrays such enthusiasm and plans to raise a minimum of 15000 trees in their respective village. I am sure Banaskantha will go back to its greener times, and rains, too, will have no choice but to shower its blessings across the region.

The image is of our meeting with local leaders of Morali at the village crematorium, the plantation spot.  VSSM's Naranbhai, Maheshbhai, and others play a crucial role in increasing awareness and need for this tree plantation campaign.

વૃક્ષો ઉછેરવાની તત્પરતા..બનાસકાંઠામાં અમે કુલ 4,92,000 વૃક્ષો વાવ્યા એ પણ ઉછેરના સંકલ્પ સાથે..લોકો હવે વૃક્ષો પ્રત્યે જાગૃત થઈ રહ્યા છે અનો રાજીપો..મોરીલાગામના સરપંચ પોતાના ગામની સ્મશાનભૂમીમાં વૃક્ષો ઉછેરવા વારંવાર કહ્યા કરે. એમણે સરસ સફાઈ પણ કરી આપી..ગામનો ઉત્સાહ સરસ વળી પાણીની સગવડ પણ કરી આપી. આમ અમે 7000 થી વૃક્ષો વાવવાનું ત્યાં નક્કી કર્યું અને ખાડા થઈ ગયા. વરસાદ ગયો એટલે એમ જ વાવવાનું નહીં કરીએ. પ્રથમ ડ્રીપ કરીને પછી વૃક્ષો વાવવાનું આયોજન કરીશું..

મોરીલામાં વૃક્ષો ઉછેરવા માટે અમને ડો.કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશને મદદ કરી. પ્રિય પ્રતુલભાઈ શ્રોફનો ઘણો આભાર. સાથે ગામે પણ તત્પરતા દાખવી એ માટે ગામનો ને જાગૃત સરપંચનો આભાર..બસ દરેક ગામ આવી રીતે જાગૃત થાય ને પોતાના ગામમાં ઓછામાં ઓછા 15,000 થી વધુ વૃક્ષો વાવી જંગલો ઊભા કરે તો બનાસકાંઠો હરિયાળો થશે ને પછી વરસાદને પણ પડવા મજબૂર થવું પડશે.. 

મોરીલાનું સ્મશાન જ્યાં અમે વૃક્ષો વાવી ઉછેરવાના તે તેમજ ગામના વડિલો સાથે ચાય પે ચર્ચા....અમારા કાર્યકર નારણભાઈ, મહેશભાઈ અને અન્યની ભૂમિકા પણ મહત્વની તેઓ ગામોને વૃક્ષો માટે તૈયાર કરે..

#MittalPatel #vssm

Morali Tree Plantation Site

Mittal Patel, VSSM's Coordinator Naranbhai , Maheshbhai and
others play crucial role for our tree plantation program

The villagers of Achvadiya have not just made their life better but also brought well-being to the lives of numerous other beings...

Mittal Patel visits Sanjeev Upvan at Achvadiya crematorium

It is believed crematoriums are home to ghosts and evil spirits and hence should never be entered,  but now people come for picnics at the crematorium of our village!

The crematorium of Achvadiya village of Banaskantha’s Diyodar block was heavily infested with gaando baval trees. The village community decides to remove those, plant valuable trees, and turn the crematorium into a green oasis. They came together and incurred the cost of cleaning and fencing the site with barbed wire and boundary wall.

The barbed wire fencing was costing a little more than the community could mobilize, hence we contributed a part of it along with procuring and planting trees, setting up the drip irrigation system, and appointing a vriksh mitra, a person to care for and nurture the trees. The result of these combined efforts of the villagers and support from our respected Shri Krishnakant Mehta and Indira Mehta has been the creation of Sanjeev Upvan with the plantation of 7500 trees at Achvadiya crematorium.

“Ben, the crematorium comes alive with bird songs by numerous bird species living on and around the trees at the crematorium. Apart from the birds, snakes, mongoose, and hare have also made this woodland their home,” families living around Achvadiya shared.

The villagers of Achvadiya have not just made their life better but also brought well-being to the lives of numerous other beings. We are sure mother Earth and Almighty will be showering their blessings for this act of kindness.

If each village chooses to do its bit towards giving back to nature and raise 15000 to 20000 trees around their town, it would sure change the natural landscape for good.

Let us create an understanding, share a bit of our income, contribute to nature’s favourite jobs, and provide our Earth with a greener future.

'સ્મશાનમાં ભૂત પલીત વસે એવું સૌ માને એટલે કારણ વગર સ્મશાનમાં કોઈ પગ ન મુકે.. પણ હવે અમારા સ્મશાનમાં લોકો પીકનીક કરવા આવે છે'

વાત છે બનાસકાંઠાના દિયોદરના અછવાડિયાની. ગામનું સ્મશાન ગાંડાબાવળથી ભરેલું. ગામના લોકોએ ભેગા મળીને સ્મશાનને અન્ય વૃક્ષોથી હરિયાળુ કરવાનું નક્કી કર્યું ને એ માટે સફાઈ, તારની વાડ, દિવાલ વગેરે માટે ગામે સારો એવો ખર્ચ કર્યો.

તારની વાડમાં થોડો ખર્ચ કરવો પડે એમ હતો એમાં અમે મદદ કરી,સાથે વૃક્ષો લાવી ખાડા કરી વાવવાનું, ડ્રીપથી પાણી આપવાનું ને વૃક્ષોને સાચવવા વૃક્ષમિત્રોને પગાર આપવાનું અમે કર્યું.  જેના લીધે સ્મશાનમાં 7500 થી વધુ વૃક્ષો અમે અમારા પ્રિય આદરણીય ક્રિષ્ણકાંત મહેતા અને ઈન્દિરા મહેતા તેમજ ગ્રામજનોની મદદથી વાવ્યા. 

આમ સહિયારા પ્રયાસથી સંજીવ ગ્રામવન(ઉપવન) ત્યાં ઊભુ થયું. 

અછવાડિયા આસપાસના ગામના લોકો કહે, 'બેન સાંજના અછવાડિયાના સ્મશાનમાં જઈએ તો પક્ષીઓનો કિલ્લોલ સંભળાય. હજારો જીવો ત્યાં રહેતા થઈ ગયા. સસલા, સાપ, નોળિયા, મોરના ઘણા પરિવારો ત્યાં વસવા માંડ્યા.'

ટૂંકમાં અછવાડિયાના લોકોએ પોતાની સાથે અન્ય કેટલાય જીવોને આશરો આપ્યો. તેમના આ માનવતાભર્યા કાર્યને જોઈને મા ધરતી અને ઈશ્વર બેઉ રાજી થતા હશે..

દરેક ગામ આવું સમજણું થઈ જાય ને પોતાના ગામમાં ઓછામાં ઓછા 15000 થી  20,000 વૃક્ષો ઉછેરે તો ગામનું વાતાવરણ બદલાઈ જાય..

બસ સૌ સમજણ કેળવીએ ને ધરતીને હરિયાળી કરવા કુદરતના ગમતા આ કાર્ય માટે આપણી કમાણીમાંથી થોડું બાજુએ કાઢીએ... 

#MittalPatel #VSSM #TreePlantationDrive

Mittal Patel discusses tree plantation with the villagers

Sanjeev Upvan with the plantation of 7500 trees

Achavdiya tree plantation site

Achavdiya tree plantation site

The Mavjat initiative, with the support VSSM's donors provide, brings well-being to hundreds of elders like Doodhi Ma...

Mittal Patel meets Doodhi Ma 

Doodhi (bottle- gourd in English), who must have named her so?

Doodhi Ma did not have the answer to it. However, she remembers being called 'unfortunate' as a child because of her abnormal limbs. Doodhi Ma is differently abled, and her mother's sympathy and care provided a comforting childhood. Still, as she grew up, the family expected her to work and contribute to family's income. So the young and handicapped Doodhi Ma began collecting junk and scrap off the streets.

Doodhi Ma reached marriageable age, but her physical deficiencies proved to be a deterrent to marriage. Suddenly the family receives a marriage proposal from a village near Gondal. The person offered to marry was a married man looking for a partner to give him heirs. If the parents had taken Doodhi Ma's permission, she would have refused the proposal, but her parents wanted to see her married while they were still alive and married off Doodhi Ma.

The married years were peaceful, Doodhi Ma birthed two sons, and just a few days after the second son's birth, her husband asked her to return to her parent's home in Tramba villae of Rajkot. Doodhi Ma argued a lot, but nothing worked; her husband now had the children he wanted, Doodhi Ma was not needed anymore.

Back home, Doodhi Ma's mother took care of her as her brother and sister-in-law wandered in search of livelihood. Both mother-daughter lived in a shanty, and Doodhi Ma collected junk to earn a few rupees at the end of the day. If there were no money coming, she would have to beg for some.

Doodhi Ma aged, her sons too would have grown into young men, but that chapter of her life never opened again.

Today, with her frail health and age, Doodhi Ma cannot walk long carrying the junk bag on her shoulders. So, as her body tires,   begging has taken precedence over picking junk.

Pratap living in Tramba's Vansfoda settlement, informed us about Doodhi Ma. VSSM's Kanubhai and Chayaben met her and decided to provide her with the monthly ration kit.

"What would you do if you could not go out to beg?" I asked Doodhi Ma when I recently met her in Tramba.

"What else could I do? I would quell my hunger with water!" she smiled.

I had no words to comfort her. The Mavjat initiative, with the support VSSM's donors provide, brings well-being to hundreds of elders like Doodhi Ma.

If you wish to recommend this initiative to others, please connect them at 9099936013 for further details.

 દૂધી કોણે આવું નામ પાડ્યું હશે? 

આનો જવાબ દૂઘી મા પાસે નહોતા. પણ નાનપણથી બધા એને બિચારી કહેતા. મૂળ હાથ અને પગ સામાન્ય બાળકો જેવા નહોતા. હમણાં હમણાંથી આવી ક્ષતીવાળા વ્યક્તિઓને દિવ્યાંગ કહેવાનું શરૃ થયું છે. તે એ રીતે દૂધીમા દિવ્યાંગ.

મા લાડ લડાવે. પણ દૂધીમાની ઉંમર થઈ એટલે સૌ દૂધીમા કામ કરે એવું ઈચ્છે. અન્ય કામ કરવાની એમની  ક્ષમતા નહીં તે એમણે એ જ્યાં રહેતા હતા તેની આસપાસમાં ભંગાર, કાગળિયા વગેરે વીણવાનું શરૃ કર્યું. 

ઉંમર થઈ બીજી છોકરીઓના લગ્ન થયા. પણ દૂધીમાની શારિરીક ખામીઓ બધાની નજરે ચડે ને કોઈ એમને પસંદ ન કરે. ત્યાં એક દિવસ ગોંડલની બાજુના કોઈ ગામથી તેમનું માંગુ આવ્યું. માંગુ નાખનાર વ્યક્તિ પરણીત તેની પહેલી પત્ની પણ હયાત. પણ એ વંશવેલો આગળ વધારી શકતી નહોતી. એટલે એના પતીએ બીજા લગ્નનું નક્કી કર્યું. હયાત પત્ની પર કોણ જવા તૈયાર થાય?

દૂધીમાની મરજી પૂછી હોત તો કદાચ એ પણ ના પાડત પણ મા-બાપે પોતાના બેઠા બેઠા દીકરીનું ગોઠવાઈ જાય એમ વિચારી એ માણસ સાથે દૂધીમાના લગ્ન કરી નાખ્યા અને એમને સાસરે વળાવી દીધા.

દૂધીમાનો સંસાર શરૃ થયો. કોઈ કંકાસ નહોતો. થાય એ કામ એ કરતા. દૂધીમાએ બે દિકરાને જન્મ આપ્યો. બીજો દિકરો જનમ્યો અને એના થોડા દિવસમાં જ એમના પતિએ દૂધી માને એમના પિયર રાજકોટના ત્રાાંબાગામ જવા કહી દીધું. એમણે દલીલ ઘણી કરી પણ કશું વળ્યું નહીં. લગ્ન જ બાળકો માટે થયેલા તે એ કાર્ય પૂર્ણ થયું પછી દૂધીમાની એમને શું જરૃર?

પિયરમાં માએ એમને સાચવ્યા. ભાઈ-ભાભી ખરા પણ એ લોકો કામ ધંધા માટે ત્રાંબા બહાર રહે. મા છાપરુ વાળી રહે એમના ભેગા દૂધી મા રહે. ને પહેલાની જેમ ભંગાર ભેગુ કરે. ભંગાર વેચે એમાંથી કાંઈ બહુ ઝાઝુ ન મળે તે એ ના છૂટકે ભીખ પણ માંગે. બસ આ એમની જિંદગી..

ઉંમર વધતી ચાલી. દૂધીમાના દીકરાઓ મોટા થયા પણ એમણે કે એમના ઘરવાળાએ ક્યારેય એમની ભાળ ન કાઢી. 

દૂધી મામની હવે તો ઉંમર થઈ. હવે ખભે ભંગારનો કોથળો લઈને ઝાઝુ ચાલી ન શકે. હવે વીણવા કરતા માંગવાનું એમનું વધ્યું. શરીર પણ થાક્યું. 

આવા દુધીમા અંગે ત્રાંબાની વાંસફોડા વસાહતના અમારા પ્રતાપે અમને જાણ કરી અને અમારા છાયાબહેન અને કનુભાઈ દૂધીમાને મળ્યા ને એ પછી અમે દૂધી માને દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું. 

હમણાં એમને મળી ત્યારે પુછ્યું કે, ક્યારેક માંગવા ન જવાય તો શું કરો તો હસીને કહ્યું,

હું કરુ? પાણી પીને બેહી રહુ... !

સામે હું કશુંયે બોલી ન શકી, પુછી શકી. પણ આવા માવતરોને સાતા આપવાનું સુખ બહુ મોટુ.. તમે સૌ મદદ કરો છો માટે આ માવતરોને અમે સાતા આપવામાં નિમિત્ત બની શકીએ છીએ. આપની લાગણીને પ્રણામ અને આવા કાર્યમાં મદદ માટે 9099936013 પર સંપર્ક કરવા વિનંતી.

#Mittalpatel #vssm #માવજત #elderlypeople

The ration kit has brought much-needed cheer into Ramila Ma’s life...

Mittal Patel meets Ramila Ba during her visit to Kheda

The joy of bringing a smile to someone’s face will always remain one of that matchless moments.

Ramila Ba lives in  Kheda’s Bamroli village in a small hut she calls home. Ramila Ba suffers from leprosy, so finding work is a challenge; her son is mentally unstable, so the responsibility of Ramila Ba still needs to worry about bringing food to the plate.

It has been many years since Ramila Ba’s husband passed away, yet she hasn’t received any benefit under the government’s widow pension scheme. Moreover, Ramila Ma has lost her fingers to leprosy, so getting the fingerprints scanned for biometric verification is impossible. As a result, her ration card has also fallen silent.

The pain and anguish individuals like Ramila Ma tackle on a daily basis can be comprehended only by meeting them, yet they have no complaints in life. So VSSM’s Rajnnibhai recommended Ramila Ma for a monthly ration kit so that she doesn’t have to live at the mercy of others.  

The Maavjat initiative has continued to receive your encouragement since its beginning. And the growing support helps us reach individuals like Ramila Ma. Along with the assurance of a meal, the ration kit has brought much-needed cheer into Ramila Ma’s life.

Ramila Ma came to meet me and express her gratitude when I was in Kheda recently. It gets me thinking if it is me they should be thanking!

The wise old Devu Ma once mentioned that the almighty sends the right person to the place they need at the right time. And I believe in her wise words.

VSSM will take the matter of activating the ration card and linking her to a widow pension with the respective authorities. The district collector of Kheda Shir Bachani saheb is compassionate towards the needs of these low-income families.

But for now, the ration kit has brought well-being to Ramila Ma; her toothless grin reveals the joy.

Our gratitude to all of you for the support you provide; it helps us bring food and care to more than 370 needy elderly.

કોઈના મોંઢા પર સ્મીત લાવવામાં નિમિત્ત બનવું એનું સુખ કેટલું મોટુ?આ ફોટોમાં દેખાય એ રમીલાબા. ખેડાના વસૌના બામરોલીમાં કોઈની જગ્યામાં છાપરુ કરીને રહે. 

એમને રક્તપીતની બિમારી. એટલે ખાસ કોઈ કામે ન બોલાવે. દિકરો છે પણ એ માનસીક વિકલાંગ. આવામાં રમીલાબા હખેડખે પોતાનું ગાડુ ગબડાવે. 

એમના પતિ ગુજરે ગયે ઘણો સમય થયો પણ તેમને વિધવા સહાય મળતી નથી. મૂળ તેમનું આધારકાર્ડ નથી નીકળતું અમે એ નીકળે એ માટે કોશીશ કરીએ છીએ પણ તેમના આંગળા રક્તપીતની તકલીફના કારણે ખવાઈ ગયા છે. રાશનકાર્ડ અંગૂઠાની છાપ ન આવવાના કારણે સાયલન્ટ થઈ ગયું છે. સાયલન્ટ કેવો શબ્દ છે નહીં?

કેવી તકલીફમાં લોકો જીવે છે એ જ્યારે આવા સ્નેહીજનોને મળીએ ત્યારે સમજાય છતાંય તેમને ફરિયાદ નથી.. રમીલાબાની સ્થિતિ જોઈને અમારા કાર્યકર રજનીભાઈએ તેમને દર મહિને રાશનકીટ આપવા કહ્યું જેથી તેમને કોઈની ઓશિયાળી ન રહે. 

તમે સૌ આ કાર્યમાં મદદ કરો તે રમીલાબાને રાશન આપવાનું તો કરવું જ પડે ને? એ કર્યું પણ ખરુ... રમીલાબા આ વાતથીયે ઘણા રાજી.ખેડા ગઈ ત્યારે એ ખાસ મળવા આવ્યા. આભાર વ્યક્ત કર્યો. ક્યારેક થાય ખરેખર આ આભારની હું હકદાર ખરી? 

અમારા દેવુ માએ કહેલું એમ, જ્યારે જેની જરૃર પડે ત્યારે કુદરત એને એ જગ્યા પર મોકલી દે. બસ આ વાત મારા ખ્યાલથી સાચી..

રમીલાબાને ઝડપથી વિધવા સહાય ને એમનું રેશનકાર્ડ બોલતું એટલે કે અનાજ આપતુ થઈ જાય એવું એ માટે કલેક્ટર શ્રીને રજૂઆત કરીશું. કલેક્ટર શ્રી બાચાણી સાહેબ ખૂબ ભલા એ કાર્ય પાર પાડશે તેવી આશા છે. 

પણ રમીલાબાને આપણી રાશનકીટથીયે સાતા છે.. તેમના બોખલા મોંઢાનું સ્મીત એ દર્શાવે છે.  

આપ સૌનો આભાર તમે સૌ સાથે છો એટલે આવા 370 થી વધુ માવતરોને દર મહિને રાશન પહોંચાડી શકીયે છીએ એ માટે આપ સૌ પ્રત્યે કૃતજ્ઞતા...

#MittalPatel #vssm #માવજત

We are grateful to the Kheda administration for their sensitive approach towards nomadic families...

Mittal Patel with Madari families of  Kheda

“Many thanks, Saheb, we have been struggling for many years to obtain ration cards and residential plots. At last, a District Collector has paid attention to our needs, and our work is accomplished.” The madari families of Kheda’s  Taiyabpur village were a happy bunch. While most Madari families living in Taiyabpur had received residential plots, a few had been left out. VSSM’s Rajnibbhai had helped them file applications. After Collector Shri Bachani Saheb and DDO Shir Mehul Dave took charge of the Kheda district, they began working on the pending applications.

Thirteen families received plots, while 34 remain due to a lack of support documents. The families do not have ration cards. VSSM has filed applications for these 34 families and other families who did not have ration cards. Consequently, 60 families received ration cards. We are hoping they will soon begin to receive grains too.

Once the elections are over, we will also follow up on the allotment of residential plots.

We are grateful to the Kheda administration for their sensitive approach towards these families; it has helped us accomplish many long pending tasks. Hopefully, with the continued pace, we will achieve the remaining tasks.

 'સાહેબનો ઘણો આભાર.. અમે વર્ષોથી રેશનકાર્ડ અને રહેવા પ્લોટ મળે એ માટે મથતા હતા તે કલેક્ટર સાહેબે અમારી સામે જોયું. અમારુ કામ થયું..'

#ખેડાના #કપડવંજતાલુકાના #તૈયબપુરા ગામમાં રહેતા #મદારી પરિવારોએ હરખ સાથે આ કહ્યું. 

તૈયબપુરામાં રહેતા ઘણા મદારી પરિવારોને રહેવા પ્લોટ મળી ગયેલા પણ કેટલાક પરિવારો બાકી. બાકી રહેલા પરિવારોને પ્લોટ મળે તે માટે અમારા કાર્યકર રજનીભાઈએ અરજી કરેલી. 

કલેક્ટર શ્રી બાચાણી સાહેબે  અને જિલ્લા વિકાસ અધિકારી શ્રી મેહુલ દવે સાહેબે ખેડાનો કાર્યભાર સંભાળ્યો ને અમારી કરેલી અરજીઓ પર કાર્યવાહી શરૃ થઈ. 

13 પરિવારોને પ્લોટ ફળવાયા. 34 જેટલા પરિવારો હજુ બાકી પણ એમના પુરાવામાં તકલીફો. મૂળ રેશનકાર્ડ એમની પાસે નહીં. અમે આ 34 ને એ સિવાયના કે જેમની પાસે કાર્ડ નહોતા તે પરિવારોની અરજી કરી અને 60થી વધુ પરિવારોને કાર્ડ મળ્યા. હા અનાજ મળવાનું હજુ શરૃ નથી થયું. પણ એ પણ ઝડપથી થશે.  

સાથે બાકી રહેલા પરિવારોને પણ ચૂંટણી પતે પછી પ્લોટ ફળવાય તે માટે અમે પાછી રજૂઆત કરીશું.

પણ ખેડા વહીવટીતંત્રનો ખાસ આભાર એમની લાગણીના લીધે આ બધા કાર્યો સરસ થાય છે.. હજુ કેટલુંક બાકી છે એ બધુ પણ પતે એવી આશા...

#MittalPatel #VSSM #NomadicTribes #Madari

Mittal Patel with the madari families who received their
ration cards

60 nomadic families with their ration cards

VSSM provides financial and logistics support under the Sanjivani Arogya Setu initiative to Durgadevi ...

Durgadevi and Galbaram meets Mittal Patel at VSSM's
office

Durgadevi is just 26  years old, and at such a young age, she navigates through a deluge of issues.

Durgadevi's battle with cervical cancer has left her mentally and physically tired. While her husband Galbaram works as an electrician, she takes up tailoring and taking care of their 5-year-old son. The couple hails from the same village in Rajasthan. Soon after Durgadevi was diagnosed with cancer, her treatment began at a private hospital. But treating cancer in a private hospital is an expensive affair. The couple was drained of their savings within a few months of treatment. Finally, they had no choice but to move to Civil Hospital. However, to benefit from free treatment in Civil, one needs to be a resident of Gujarat, which this family was not. Hence, they continued to spend money on the treatment, and the debt kept mounting.

VSSM, with the support from respected Krishnakant Mehta and Dr. Indira Mehta, provides financial and logistics support under the Sanjivani Arogya Setu initiative to impoverished families tackling medical emergencies. Our dynamic Kiran manages the program and met Durgadevi and  Galbaram at the Civil hospital premises. After listening to their woes, he brought the couple to our office.

"Won't your family help you under such circumstances?" I very naturally asked during the conversation. Over the years, we have learned that if the family members understand enough, they do help; otherwise, most look the other way during such difficult times.

Tears rolled out of Durgadevi's eyes on listening to my question.

"I have no one except him!" she said softly, looking at Galbaram.

"Parents?"

"They have ended their relationship  with me!"

The couple married out of love, against the will of their families. Living in the same village was a little awkward. Hence they arrived in Gandhinagar and began their life afresh. They were building their life together and had a son soon, but the ties with the family continued to remain strained, and their world shattered after Durgadevi was diagnosed with cancer. She is constantly worried about her son's future if anything were to happen to her. The cancer treatment has financially ruined the family,  Galbaram has incurred debt to meet the medical expenses.

We provided them with some financial support and a prayer to the almighty to bring peace and well-being to this family.

દુર્ગાદેવી છવ્વીસ જ વર્ષના. આટલી નાની ઉંમરે તેમના માથે આભ ફાટ્યું. 

સર્વાઈલ કેન્સરથી એ પીડાય. માનસીક અને શારીરિક રીતે એ થાકી ગયેલા. પતિ ગલબારામ ઈલેકટ્રીશય તરીકે કામ કરે. જ્યારે પોતે પોતાના પાંચ વર્ષના દીકરાને સંભાળતા સંભાળતા સિલાઈ કામ કરે. બેઉ વતની રાજસ્થાનના ને વળી પાછા એક ગામના. દુર્ગાદેવીની બિમારીની ખબર પડી એટલે ખાનગી દવાખાનામાં સારવાર શરૃ થઈ. પણ આ બિમારી તો ભંડાર ખાલી કરી નાખે એવી. આખરે બેઉ થાક્યા ને સિવીલમાં આવ્યા. સિવીલમાં સારવાર ફ્રીમાં થાય પણ આ પરિવારો પાસે ગુજરાતના પુરાવા નહીં ને રાજસ્થાનના દર્દીની સારવાર વિનામુલ્યે થાય નહીં.આમ પૈસાની પણ સતત ખેંચ રહે જેના લીધે માથે દેવું થઈ ગયું.

સંજીવની આરોગ્ય સેતુ અને સહાય કાર્યક્રમ અંતર્ગત અમે ગંભીર બિમારથી પીડાતા વ્યક્તિઓને મદદ કરીએ. આદરણીય ક્રિષ્ણકાંત મહેતા તેમજ ઈન્દિરા મહેતા આ કાર્યમાં આર્થિક મદદ કરે. આ કાર્યક્રમ અમારો કિરણ સંભાળે. તે એક દિવસ સિવીલ હોસ્પીટલમાં કિરણને આ બઉ મળી ગયા અને તકલીફોની વાત કરી. 

કિરણ જ્યારે આ બેઉને ઓફીસ લઈ આવ્યો ત્યારે પ્રથમ સવાલ તમારા પરિવારજનો મદદ કરે કે નહીં તે અનાયાસે પુછાઈ ગયો. આમ પણ આવા કિસ્સામાં પરિવારજનો જો સારા હોય તો મદદ કરે બાકી આ ટાણે જ પારકા પોતાનાનો વધારે ખ્યાલ આવે. પણ મારા આ સવાલ સામે દુર્ગાદેવીની આંખોમાં પાણી આવી ગયા. પછી ધીમા અવાજે ગલબારામ સામે જોઈને કહ્યું, 'આ દુનિયામાં આમના સિવાય મારુ કોઈ નહીં.''મા-બાપ નથી?'

'છે પણ એમણે સંબંધ કાપી નાખ્યો.'દર્ગાદેવીએ પ્રેમલગ્ન કર્યા એ પણ પરિવારની વિરુદ્ધ જઈને બસ એ પરિવારજનોને ન ગમ્યું. એક જ ગામમાં પિયરીયા સામે હોય ને જીવવું મુશ્કેલ બની જાય એટલે બેઉ પિયર છોડી ગાંધીનગર આવી ગયા. ત્યાં ભાડાના ઘરમાં રહીને બેઉ કામ કરવા લાગ્યા. સંસાર સુખેથી ચાલતો. હા વસવસો પિયરીયાનો સાથ નથીનો હતો પણ એ બધુ દીકરો આવે પણ ઠીક ન થયું.

દુર્ગાદેવી સર્વાઈકલ કેન્સરથી પીડાય એમને પોતાને કશું થઈ જશે તો પોતાના પાંચ વર્ષના દિકરાનું શું એ ચિંતા કોરી ખાય છે. જ્યારે આર્થિક રીતે પરિવાર સાવ ખલાસ થઈ ગયો છે. ગલબારામે દુર્ગાદેવીની સારવાર માટે દેવું કર્યું છે. અમે નાનકડો ટેકો આ બેઉને કર્યો. સાથે દુર્ગાદેવીને ઠીક કરવા તેમજ તેમના પીયરિયા તેમને માફ કરીને અપનાવી લે તે માટે કુદરતને પ્રાર્થના.. #mittlpatel #vssm

The VSSM-Forest Department partnership has been instrumental in planting 6000 trees in Vaghrol village....

Mittal Patel visita Vaghrol tree plantation site

VSSM believes that a healthy partnership and participation results in any program's effective implementation and impact. As a result of this belief, we decided to partner with the Forest Department to carry out our ongoing tree plantation drive in Banaskantha. We have pledged to make Banaskantha green again. Over the last three years, we have planted thousands of trees across Banaskantha and ensured they are well nurtured and raised. From the smallest woodland of around 1000 trees to the largest one of 12000 trees,  have been created around the landscape of Banaskantha.

However, raising a tree is like raising a child. It requires patience, hard work, expenses…and blessings of a nature deity. Although these are the efforts that humans and nature would love, we also face challenges from these forces. Nevertheless, VSSM’s Naranbhai Raval, Maheshbhai Chaudhry, Hareshbhai Raval, and others continue to tackle them.

Last year the Forest Department of Banaskantha offered us to join the social forestry efforts underway in the district. VSSM provided drip irrigation facilities and appointed a Vriksh Mitr wherever required. The VSSM-Forest Department partnership has been instrumental in planting more than 60,000 trees this year.

Vaghrol village of  Banaskantha has benefited from this partnership. Jewelex Foundation contributed to the same, and we are grateful to the respected Shri Piyushbhai Kothari of Jewelex Foundation for his unflinching support to VSSM.

And gratitude to the Forest Department as well for partnering with us. The 6000 trees being raised in Vaghrol are the outcome of this productive partnership. We hope to have such a fruitful partnership next year, and this time with Banaskantha in Patan and Sabarkantha too.

તંદુરસ્ત ભાગીદારી સારા પરિણામનું નિર્માણ કરે એવું અમે માનીયે એટલે બનાસકાંઠા જંગલ વિભાગ સાથે વૃક્ષો ઉછેરવા ભાગીદારી કરવાનું નક્કી કર્યું. 

બનાસકાંઠાને હરિયાળો કરવાનું અમે નક્કી કર્યું છે. એટલે જ દર વર્ષે હજારોની સંખ્યામાં પાછલા ત્રણ વર્ષથી વૃક્ષો વાવી રહ્યા છીએ એ પણ ઉછેરવાના સંકલ્પ સાથે. VSSM એ 1000 થી લઈને 12,000 વૃક્ષોના જંગલો ઊભા કર્યા છે. વળી એની પૂર્ણ રીતે દેખરેખ પણ લેવાય એમ અમે કરીએ છીએ. 

પણ વૃક્ષ ઉછેરવાનું કામ બાળક ઉછેરવા જેવું કપરુ ખુબ મહેનત કરવી પડે. ખર્ચો પણ ઘણો થાય. વળી કુદરતને ગમે એવા આ કાર્યામાં કુદરતી અને માનવ સર્જીત અકલપ્નીય વિધ્નો પણ આવે પણ ખેર એ તો સ્વીકાર્યું જ છે. એ માટે અમારા કાર્યકરો નારણભાઈ રાવળ, મહેશભાઈ ચૌધરી, હરેશભાઈ રાવળ વગેરેની મહેનત ઘણી. 

ગત વર્ષથી બનાસકાંઠા જગંલ વિભાગે સમાાજિક વનીકરણ અંતર્ગત થઈ રહેલા જંગલ ઉછેરના કાર્યોમાં અમને પણ સાથે જોડાવવા કહ્યું. જ્યાં એમણે ઝાડ વાવ્યા ત્યાં પાણી માટે ડ્રીપની વ્યવસ્થા જરૃર પડે વૃક્ષમિત્રને થોડો વધારે પગાર આપવાનું અમે કરવાનું નક્કી કર્યું. આમ જંગલ વિભાગ અને VSSM ની ભાગીદારીથી ગત વર્ષ અને આ વર્ષના મળીને લગભગ 60,000 થી વધુ વૃક્ષો ઉછરી રહ્યા છે. 

બનાસકાંઠાનું વાઘરોલગામ જ્યાં જંગલવિભાગની સાથે અમે ભાગીદારી કરી. આ ભાગીદારીમાં મદદ કરી જવેલેક્ષ ગ્રુપે. જ્વેલેક્ષના આદરણીય પિયુષભાઈ કોઠારી હંમેશાં અમારી સાથે.. બસ તેમની લાગણી માટે આભારી. 

અને જંગલ વિભાગનો પણ આભાર. આવી ભાગીદારી મહત્તમ થાય તો ઉત્તમ પરિણામ મળી શકે જે વાઘરોલમાં ઉછરી રહેલા 6000 થી વધુ વૃક્ષોને જોઈને સમજી શકાય છે.

વર્ષ 2023માં પણ મહત્તમ ભાગીદારી જંગલ વિભાગ બનાસકાંઠા, પાટણ અને સાબરકાંઠા જિલ્લામાં કરે તેમ ઈચ્છીએ.. 

#MittalPatel #VSSM #હરિયાળુબનાસકાંઠા #greenenergy  #neemtree #neemvan #greenearth

Vaghrol tree planatation site

Vaghrol tree plantation site

The 6000 trees being raised in Vaghrol

With the support of Civil Supplies Department team of Ahmedabad VSSM could obtain ration cards that entitle grains to these low-income nomadic families.

Mittal Patel with the nomadic families of Ahmedabad

 

Ration-cards

In my second book, “Ahiya Sukh Nathi Aavtu” I have written at length about the issues of ration cards and the importance of this document in the lives of the marginalized.

There was a time, not long ago, when obtaining a ration card took months. I remember in 2007, even after a recommendation letter from Shri Narendrabhai, Additional Director _____  it took more than a year to obtain ration cards for 35 nomadic families living in Narol. Later, we got a special resolution issued to ease the process of obtaining a ration card for the nomadic and de-notified families we worked with. More than anything else, it has facilitated access to food for the poorest of the poor families.

Recently,  we launched the process for obtaining ration cards for some families living in Ahmedabad who still did not have any ration cards.

Shri Jaswant Jegoda and the entire District Civil Supplies Department team have always been very supportive and sensitive towards our cause, and as a result, the families received cards within no time. For the families who lacked supporting documents, the officials visited their residences to gather the proofs and expedite the process.

Shri Mohammad Shahid, Secretary for Food and Civil Supplies Department, taking cue from our suggestions has always made special orders to ease the issuance of ration cards whenever we bring such families to his notice. 

We have always been vocal and lobbied for some relaxation in rules when the applicant family is living in poverty and finds it difficult to earn even a single meal but does not have supporting documents to get a ration card. Also, we have never seen such flexibility being a threat to an official’s job.

The families who received the cards are happy; at least the PDS ration will ease their daily quest for food.

A ration card is just a document for most of us, but the authority to issue it as _______ lies in the hands of the issuing officer. I hope the nitty-gritty of obtaining one of the most essential documents is eased, and no one finds a reason to write an entire chapter on the complexities of it.

Our pranam to the entire team of Civil Supplies Department team of Ahmedabad. As a result of their support, we could obtain ration cards that entitle grains to these low-income families. We are also grateful to Shri Pratulbhai Shroff for his continued support to help us sustain our Human Rights endeavours.

રેશનકાર્ડ...

મારુ બીજુ પુસ્તક ... 'પણ અહીંયા સુખ નથી આવતું' એમાં આ કાર્ડની રામાયણની વાત મે પ-રેશાનકાર્ડના નામે લખી છે. તકવંચિત જેના ઘરમાં સતત અભાવ છે તેમના માટે આ કાર્ડ ખુબ અગત્યનું. 

એક વખત હતો જ્યારે આ કાર્ડ કઢાવવા દિવસો, મહિનાઓ વીતી જતા. 2007માં તો નારોલમા રહેતા કેટલાક પરિવારોના કાર્ડ કઢાવવા માટે નાયબ નિયામક વિ.જા. શ્રી નરેન્દ્રભાઈ જાતિનો ભલામણ પત્ર મારે લાવવો પડેલો અને ત્યારે જતા એક વરસે 35 પરિવારોના કાર્ડ નીકળેલા. ખેર એ પછી તો વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓને સરળતાથી કાર્ડ મળે તે માટે અલાયદો ઠરાવ થયો અને એના લીધે રેશનકાર્ડ એ પણ અનાજ મળે તેવા મળવાનું સહેલુ થયું. 

હમણાં અમદાવાદમાં રહેતા કેટલાક રેશનકાર્ડ વિહોણા પરિવારો અમારા ધ્યાને આવ્યા. અમે એમને કાર્ડ મળે તે માટે પ્રક્રિયા હાથ ધરી. 

જિલ્લા પૂરવઠા અધિકારી શ્રી જસવંત જેગોડા અને તેમની આખી ટીમ બહુ મજાની અને એકદમ લાગણીશીલ એટલે તુરત બધાના કાર્ડ બન્યા. અધિકારીની ટીમે જેમની પાસે પૂરતા પુરાવા નહોતા તેમની પાસે જઈને જાત તપાસ કરીને કાર્ડની પ્રક્રિયા હાથ ધરી.

મારા ખ્યાલથી આ સાચ્ચો રસ્તો. અન્ન નાગરિક પૂરવઠા અને ગ્રાહકોની બાબતના વિભાગના સચિવ શ્રી મોહમ્મદ શાહિદ પણ ખુબ જ સંવેદનશીલ જ્યાં પણ રેશનકાર્ડને લગતા મુદ્દા આવ્યા અને એમના ધ્યાને મુક્યા ત્યાં એમણે સૂચના આપી ને લોકોને અનાજ મળે તેવા કાર્ડ મળવા માંડ્યા.

અમે હંમેશાં કહીએ સાચા અને જરૃરિયાતવાળા માણસોને થોડી બાંંધછોડ કરીને પણ રેશનકાર્ડ આપવું જોઈએ. એમા કોઈ દિવસ કોઈ અધિકારી સસપેન્ડ થયાનું જોયું નથી. 

ખેર અમદાવાદના જે પરિવારોને આ રેશનકાર્ડ મળ્યું તે બધા ખુબ રાજી. કેટલાય એવા છે જેમને આ અનાજથી ટેકો મળી ગયો એવું લાગ્યું. 

હવે  બધા પરિવારો માટે રેશનકાર્ડ ફક્ત રેશનકાર્ડ છે. પણ એને પ-રેશાનકાર્ડ બનાવવું એ અધિકારીના હાથમાં છે. બસ ઈચ્છીએ મારા જેવા કોઈએ ફરી પ-રેશનકાર્ડના ચેપ્ટર ન લખવા પડે...

અમદાવાદ પૂરવઠા વિભાગની સમગ્ર ટીમને પ્રણામ.. તેમની લાગણીથી અમે ઘણા પરિવારોના કાર્ડ એ પણ અનાજ મળે એવા કઢાવી શક્યા. અમારા માનવ અધિકારના કાર્યોમાં અમને આદરણીય શ્રી પ્રતુલભાઈ શ્રોફ ઘણી મદદ કરે છે તેમની લાગણી માટે આભારી છીએ..

#MittalPatel #vssm

Nomadic families of Ahmedabad recieves their ration cards

Mittal Patel addresses nomadic families at VSSM's office

Mittal Patel with the nomadic families who are happy after
receiving the ration cards

VSSM could link 70 elderly widows living in Kheda to the government’s widow pension scheme...

Mittal Patel meets elderly ladies of Dabhan village

If you were required to survive an entire month on Rs. 1250, would you be able to manage

I recently met many elderly ladies living in  Kheda’s Dabhan village, and these facts surfaced during our conversation.

The older women in the picture had come to thank us for our support. All these women are widows; it has been years since their husbands’ death, from as less as three years to as long as 40 years, but none of them is receiving any widow pension. 

“We do not like to stretch our hands for food or our basic needs, but we have no choice. I have a son, but he does not want to support me. I used to work as agriculture labor, and domestic help, but with age catching up, no one prefers to employ us.” Dahi Ma tells me.

She would manage and ask for financial help only under dire conditions. “Sometimes, I would sleep hungry, but the Rs. 1250 I receive has made  life a little tolerable.” I felt numb, was at loss of words after listening to such heart-wrenching narration.

The District Collector of Kheda is a sensitive individual, and as a result of his support, we could link 70 elderly widows living in Kheda to the government’s widow pension scheme.

Kamla ba was in tears while sharing her plight. The names of most of these Ba are on the ration cards with their sons, we require these ration cards to file applications for separation of cards, but the sons still need to be ready to give us the cards. They would rather see their mothers suffer instead of give us the required documents.

After witnessing the plight of these and many other elderlies, I urge families yearning for a male child to come and meet these elders. The interaction will change your perspective towards an insistence on birthing a son to support them during their old age. 

VSSM’s Rajnibhai is a great support to these elderlies, who come and share their anguish. Rajnibhai also takes them in his auto to run errands. The Ba would shower blessings for his thoughtful gestures.

If the revenue officer and Gram Sevak are committed to ensuring that help reaches the needy, there would be no destitute.

We are grateful to  Shri Pratulbhai Shroff of Dr.  K. R. Shroff Foundation for his continued support to enable us to carry our  Human Rights pursuit

1250માં આખો મહિનો કાઢવાનો?

વિચારમાત્રથી અઘરુ લાગે ને?

પણ ખેડાના ડભાણમાં રહેતા કેટલાક બાને હું મળી. એમની સાથે ઘણી વાતો થઈ એમાં એમણે આ કહ્યુ. 

આમ તો ફોટોમાં દેખાય એ બધા બા મારી પાસે ફરિયાદ કરવા નહી પણ આભાર માનવા આવેલા. તેમના પતિને ગુજરી ગયે ઘણો વખત આમ તો કોઈના પતિ ત્રણ વર્ષ તો કોઈના પતિને ગયે ચાલીસ વર્ષ થયેલા છતા તેમને વિધવા સહાય મળતી નહોતી. 

ડાહી માએ કહ્યું, 'આમ તો મફતનું કોઈ પાહે માગવું ગમે નહીં પણ શું કરીએ મજબૂરી છે. દિકરો છે પણ એ એમનું કરે, કોઈ મદદ ન કરે. ખેતરમાં મજૂરીએ કે વાસણ ઘસવાના કામે પહેલાં જતા પણ હવે અમારા જેવા ઘરડાને લઈ કોણ જાય? એટલે હખે ડખે જેમ તેમ ચલાવતા. ના ગમે તોય છોકરા સામે હાથ લાંબો કરવો પડતો. ક્યારેય પેટ કાપવું પડતું(ભૂખ્યા રહેવું પડતું)  પણ હવે આ 1250 મળતા થયા તે હખ થઈ ગ્યું. 

બાની આ વાત સાંભળી મન શૂન્ય થઈ ગયું. શું કહું?

ખેડા કલેક્ટર શ્રી બાચાણી સાહેબ ભલા અધિકારી. તેમની મદદથી અમે ખેડામાં રહેતા આવા 70 થી વધુ બાઓને છેલ્લા એકાદ વર્ષમાં વિધવા સહાય આપવી શક્યા.

કમળા બા તો પોતાની કથની કહેતા કહેતા રડી પડ્યા. દિકરાઓ ભેગા રેશનકાર્ડમા બાઓનું નામ. એ રેશનકાર્ડ છુટુ થાય તો અંત્યોદય કાર્ડ માટે બાની અલગ અરજી કરી શકીએ. પણ દીકરા કાર્ડ આપવા તૈયાર નહીં. કેવી કરુણતા...

દીકરો ઘડપણની લાઠી, દીકરા જોઈએ જ એવી માનસીકતા ધરાવતા સૌએ આ બાઓને મળવા જેવું.. છતે દીકરે કેટલાક તો સાવ ઓશિયાળા.

અમારા કાર્યકર રજનીભાઈનો આ બધાને ઘણો સધિયારો. એમની પાસે આ બધા ગમે ત્યારે આવીને પોતાનું હૈયુ ઠાલવી શકે. વળી જરૃર પડે રજનીભાઈ એમની રીક્ષામાં કોઈ ભાડુ લીધા વગર બાને જ્યાં જવું હોય ત્યાં લઈ પણ જાય. તે બધા બા રજનીભાઈને ખુબ આશિર્વાદ આપે.. 

વિધવા સહાય મેળવવા આ બધા બાને ઘણી રાહ જોવી પડી.

પણ જો તલાટી અને ગામમાં રહેતા ગ્રામસેવક આ પ્રકારની સહાય માટે કટીબદ્ધ થાય તો ગામમાં રહેતા ખરેખર જરૃરિયાતમંદ એક પણ વ્યક્તિ સહાયથી વંચિત ન રહે. 

માનવ અધિકારનું આ કાર્ય કરવા માટે અમને  ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના આદરણીય શ્રી પ્રતુલભાઈ શ્રોફ મદદ કરે તેમની લાગણી માટે આભાર..

#MittalPatel #vssm

The older women in the picture had come
to thank us for our support

Mittal Patel with VSSM's Rajnibhai and elderly ladies who
come to thank us for our support