The lake VSSM helped deepen and filled up to the brim..

Mittal Patel visits the water-filled  Vadu lake 

“When it rains well, we head over to the banks of the lake in our village. Seeing the water-filled lake brings us a deep sense of relief!”

The residents of Sabarkantha’s Kanai village shared their sentiments.

Mahendi Ali, Habib Ali, Valikaka, and others are very aware of water-related issues in their village. The entire village is committed to the well-being of the lake, which is a rarity. With the help of respected Shri Krishnakant Mehta and Indira Mehta, we were instrumental in deepening the Vadu lake of this village.

In Kanai, one hits the stone layer 125 to 150 feet under the ground. But if the aquifers up to 150 feet get recharged, it would enable farmers to take two crops in a year. Water is also required for cattle rearing. The village well and borewell are the two primary sources of water. But these two will have water only if the lakes are filled with water.

We deepened one lake, but the village had made efforts to deepen its five lakes and link them too. The community has used its inherent wisdom to make use of available resources to conserve water efficiently.

I wonder why this village has not received media attention yet. Well, we have made a documentary on the water conservation efforts in Kanai village. It will be ready to air within ten days. The documentary highlights some fantastic work done by a very aware village community.

The lake VSSM  helped deepen and filled up to the brim; as a result, the 200 feet deep borewell has recharged. In fact, the water flows back from the borewell.

The filled-up lake is a sight to behold, and so is the well with water filled up to an arm’s length.

This year we have dredged three lakes in Sabarkantha and 40 lakes in Banaskantha. Next year we plan to deepen equal numbers in both these districts. I am sure the almighty will help us accomplish our goal

 "વરસાદ સરસ વરસે કે અમે અમારા ગામના તળાવે પહોંચી જઈએ. તળાવ ભરાયેલા જોઈને અમારા જીવને નિરાંત થાય..."આ વાત કરી સાબરકાંઠાના હીંમતનગરના કનાઈગામના લોકોએ.મહેંદીઅલી, હબીબઅલી, વલીકાકા વગેરે જેવા નાગરિકો પાણીને લઈને સખત જાગૃત. આમ તો તળાવની જબરજસ્ત ભૂખ હોય એવું આ ગામ. બહુ ઓછા ગામો પાણીને લઈને આવા જાગૃત હોય. અમે આ ગામનું વડુ તળાવ ઊંડુ કરવાનુ અમારા આદરણીય ક્રિષ્ણકાંત મહેતા અને ઈન્દિરા મહેતાની મદદથી કર્યું.

ગામના ભૂગર્ભમાં 125 થી 150 ફૂટે કાળો પથ્થર આવી જાય. આમ જમીનમાં 150 ફૂટ સુધીના સ્તર પાણીથી ભરેલા હોય તો ગામલોકો ખેતીમાં બે પાક લઈ શકે. વળી પશુપાલન માટે પાણી મળી રહે. ગામમાં કૂવા અને બોરવેલ ખેતી અને પશુપાલનનો મુખ્ય આધાર. વળી આ કુવા અને બોરવેલ ગામના તળાવો જો સરસ ભરાયેલા રહે તો જ પાણીવાળા રહે. 

અમે તળાવ ગાળ્યું. પણ ગામે સ્વયંમ ભૂ પણ પ્રયત્નો કરીને ગામના પાંચ તળાવો ઊંડા કર્યા વળી પાછા એ બધા લીંક કર્યા. પોતાની સૂઝબૂઝથી પાણીને લઈને આ ગામે ઉત્તમ કાર્ય કર્યું છે.મીડિયાના ધ્યાને આ ગામની વાત કેમ નથી આવી સવાલ છે, ખેર અમે એક આખી ડોક્યુમેન્ટ્રી કનાઈના જળસંચયના કાર્યોને લઈને બનાવી રહ્યા છીએ. દસેક દિવસમાં એ બધુ તમારી સામે મુકીશ. આ ડોક્યુમેન્ટ્રીમાં અદભૂત વાતો કરી છે.. કોઈ ગામ પાણી માટે આવું જાગૃત હોય એ જ મને તો નવાઈ લાગે છે.

અમે તળાવ ગાળ્યું ને એ સરસ ભરાયું. એના લીધે ગામના બોરવેલ જે 200 ફૂટ ઊંડા છે તે રીચાર્જ થયા. એક બોરવેલમાંથી તો પાણી બેક મારે. એટલે કે સ્વંયમભૂ બહાર નીકળે. આમ આખો બોરવેલ રીચાર્જ થઈ ગયો... 

મજાનું ગામ...અમે જે તળાવ ખોદ્યું એ ભરાયું એ તમે પણ જુઓ.. ને કુવા પણ હાથેથી પાણી લઈ શકાય એટલી હદે રીચાર્જ થયા. વધારે વાત ડોક્યુમેન્ટ્રીમાં કરીશું. 

આ વર્ષે સાબરકાંઠામાં ત્રણ તળાવ ગાળ્યા. બનાસકાંઠામાં 40 તળાવો ઊંડા કર્યા. આવતા વર્ષે સાબરકાંઠામાં પણ બનાસકાંઠામાં કરીએ એટલા તળાવ કરવાનો લક્ષાંત છે.. બસ ઈશ્વર આ મનોરથ પૂર્ણ કરાવે...

#MittalPatel #vssm #watermanagement

Mittal Patel with the residents of Kanai village visits
Vadu lake 

Residents of Kanai village sharing their sentiments with
Mittal Patel

Tejal and her siblings' life improves with the help of VSSM and District Collector...

Mittal Patel meets Divya

The one clinging to me is Divya, a grade 2 student. She must have been four years old when her mother passed away. 2 years back, she lost her father to Corona. Divya's eldest sister Tejal is 15 years old, but she has taken it upon herself to raise her three younger sisters, Hetal, Rajshree and Divya. Tejal works as domestic help, but the income is insufficient to meet the expenses. VSSM's Vinodbhai learned about the condition of the four sisters and reached their home in Ghoghamba.

The girls endure pathetic living conditions. "I experience constant fear. Nobody from our parent's families comes to inquire about our well-being !" Tejal shared. Some relatives come to meet them but cannot be of much help as their living condition is equally poor. As a result, the girls live as destitute orphans.

To being, we decided to provide monthly ration kits to the girls. We also decided to build them a house for which Nimeshbhai donated Rs. 50,000. In the meantime, we also brought the plight of these girls to the notice of Panchmahal District Collector Shri Sujal Myatra. He immediately linked them to Palak Mata Pita Scheme. The girls also received Rs. 4000 each as their father had succumbed to Corona. However, they were not entitled to receive any assistance for the construction of the house because they were minors. Shri Myatra appealed to a private firm to help build a house for these girls, and the construction for the same is underway. VSSM's Vinod inquires about their well-being when he visits them to deliver the ratio kit.

Recently, I was in the region and decided to see them. Tejal has dropped out of school. She wants to take up some vocational skills like sewing or beautician training. Hetal also doesn't like to go to school, but we have convinced her to continue. And Divya and Rajshree decided to come hug me. As if she wanted to come along with me, Divya keep holding me tightly.

"What would you live to be when to grow up?" I asked her.

"Madam," she replied.

I feel immense love for these girls. Next year they will be with us at our hostel, for sure.

We are grateful to the district collector for his immediate response to provide them with a safe roof over their head. Nimeshbhai's contribution helped us install electric fittings and an almirah the girls needed.

Vitthalbhai, the girls' neighbor, has accepted the responsibility of becoming their guardian. And Vinod's care for these girls has made him Kaka to them. 

It is incredible to experience these connections God creates. It makes me feel grateful to him.

આ મને વળગીને ઊભી છે એ દિવ્યા. બીજા ધોરણમાં ભણે. એ લગભગ ત્રણ - ચાર વર્ષની હશે ત્યારે એની મા ગુજરી ગઈ અને બે વર્ષ પહેલાં એના પિતા કોરોનામાં ગયા. મોટી બહેન તેજલ આમ તો એય 15 વર્ષની જ. એણે દિવ્યા સહીત હેતલ અને રાજશ્રીને ઉછેરવાનું કર્યું. એ કચરા પોતા કરવા જતી ને એમાં જે મળે તેમાં પુરુ કરવા કોશીશ કરે. અમારા કાર્યકર વિનોદના ધ્યાને આ વાત આવી. એ પહોંચ્યો ધોધંબા તેજલના ઘરે. 

સ્થિતિ અત્યંત દયનીય રહેવા સરખુ ઘર પણ નહીં. પછીત પડી ગયેલી. તેજલ કહે, "મને સતત બીક લાગે છે" વળી મા કે પિતાના ઘરમાંથી કોઈ ખબર પુછવા પણ ન આવે. સાવ નોંધારી દીકરીઓ. હા ફોઈ ક્યારેક ખબર પુછી જાય પણ એમની સ્થિતિ કાંઈ એવી સારી નહીં કે એ મદદ કરી શકે. 

અમે પ્રથમ અનાજ આપવાનું નક્કી કર્યું. ઘર બાંધવાનું પણ નક્કી કર્યું ને એ માટે અમારા નિમેશભાઈએ 50,000 મોકલી પણ આપ્યા. પણ ત્યાં કલેક્ટર શ્રી પંચમહાલ સુજલ મયાત્રાના ધ્યાને અમે વિગત મૂકીૂ કે એમણે તુરત પાલક માતા પિતા સહાય શરૃ કરાવી. પિતા કોરોનામાં ગુજરી ગયેલા એટલે પ્રત્યેક દીકરીને 4000 લેખે 16,000 મળે. ઘર બાંધકામમાં સરકારી સહાય મળે એમ નહોતું. મૂળ દીકરીઓ નાની એટલે. કલેક્ટર શ્રીએ એક કંપનીને આ દીકરીઓનું ઘર બાંધી આપવા કહ્યું ને ઘર બાંધકામ શરૃ થયું.અમે દીકરીઓને દર મહિને રાશન આપીયે. મૂળ એ બહાને અમારો વિનોદ દીકરીઓ પાસે નિયમીત જાય ને એમના ખબર અંતર લઈ શકે. 

હમણાં મારે જવાનું થયું. તેજલે ભણવાનું છોડી દીધું છે. એને ગમતુ નથી. એને કોઈ સીવણ કે બ્યુટીપાર્લરનો કોર્સ કરવાની ઈચ્છા છે. જ્યારે હેતલને પણ નિશાળ નથી ગમતી. અમે સમજાવી એટલે એ નિશાળ જવા તૈયાર થઈ.પણ નાની દિવ્યા અને રાજશ્રી તો મને આમ ચોંટી જ ગઈ. દિવ્યા તો એકદમ જ.. હું તમારી સાથે અમદાવાદ આવીશ એવા ભાવથી મને પકડીને જ રહી. પરાણે વહાલી લાગે એવી મીઠુડી. મે એને પુછ્યું ભણીને શું બનીશ તો કહે, "મેડમ..."

આવી દીકરીઓ ઉપર તો ખુબ હેત આવે. બસ આવતા વર્ષે એને ઉપાડી આવીશું અમારી પાસે.. 

પણ કલેક્ટર શ્રીનો આભાર એમણે આ દિકરીઓને છત કરી આપી. નિમેશભાઈની મદદથી દીકરીઓના ઘરમાં લાઈટ ફીટીંગ કરાવ્યું. તેમજ એમને જરૃર તીજોરીની હતી એ લઈ આપી. આ દીકરીઓના પાલક તરીકે તેમના પડોશમાં રહેતા વિઠ્ઠલભાઈએ જવાબદારી સ્વીકારી છે. તેમનો પણ આભાર... અને વિનોદને આ દીકરીઓ કાકા કહે.. અને વિનોદ પણ કાકા જેવું જ હેત રાખે... ક્યારેક થાય ઈશ્વરે કેવી અદભૂત રીતે બધાને ભેગા કરી દીધા... થેક્યુ તો એને કહેવાનું જ હોય..

#MittalPatel #vssm #humanrights #humanity

Mittal Patel with four sisters,their neighbour Vitthalbhai
and our Co-ordinator Vinodbhai who have accepted
the responsibility of becoming their guardian

Mittal Patel was in Panchamal district and decided
to see these four sisters

The four girls namely Hetal, Tejal, Rajshree & Divya
 live as destitute orphans.

Mittal Patel participated in Oad community gathering to brainstorm collective initiatives for the community's welfare...

Mittal Patel addressing the Oad community

Once nomads, the Oads were skilled at working with mud. Their ancestral occupation was building mud houses. But, the skill has been rendered obsolete as we progressed to making houses out of steel and cement. These days the Oads work on brick kilns. I had an opportunity to participate in a community gathering they had organized at Pratij’s Ghadi village. It was raining heavily that day, yet Oad community leaders from Gujarat had made it a point to remain present at the event. The program was organized to brainstorm collective initiatives for the community’s welfare.

Young and aware ex-sarpanch of Punsari village Shri Himanshubhai Patel also attended the event. There were many discussions centered around the upliftment of the community. It was a well-planned event Rakeshbhai Oad, and young community members had organized. We also had an in-depth discussion on the various welfare schemes designed for the nomadic communities. The need of the hour is for these communities to unite and work for the development of their respective community.

ઓડ સમુદાય માટી કામ માટે પાવરધા. બાપીકો ધંધો માટીમાંથી ઘરો બાંધવાનો. પણ સમય જતા એ બધુ બંધ થયું. હવે ઘણા ઈંટોના ભઠ્ઠામાં કામ કરે.

આવા ઓડ સમુદાયના પ્રાંતિજના ઘઢીગામમાં યોજાયેલા સંમેલનમાં જવાનું થયું. ગુજરાત ભરમાંથી ઓડ સમુદાયના આગેવાનો આ કાર્યક્રમમાં સખત વરસાદ હતો છતાં હાજર રહ્યા. સમાજના વિકાસ માટે સૌ સાથે મળીને શું કરી શકે તેની ઘણી વાતો કાર્યક્રમમાં થઈ. 

પુંસરીગામના યુવા જાગૃત સરપંચ રહી ચુકેલા હિમાંશુભાઈ પટેલ પણ કાર્યક્રમમાં ઉપસ્થિત. સમાજ ઉપયોગી ઘણી વાતો કાર્યક્રમમાં થઈ. ઓડ સમાજના આગેવાન રાકેશભાઈ ઓડ અને અન્ય યુવાનોએ આ કાર્યક્રમનું સરસ આયોજન કર્યું. 

વિચરતી જાતિઓ માટે વિવિધ કલ્યાણકારી યોજનાઓની વાત કાર્યક્રમમાં ખાસ થઈ.. બસ સંગઠીત થઈ સમાજઉત્કર્ષ માટે સૌ મથે એ આજના સમયની જરૃરિયાત. કાર્યક્રમ આયોજીત કરનાર સૌને શુભેચ્છા... 

#MittalPatel #vssm #humanity #humanrights

Mittal Patel participated in a Oad community gathering
they had organized at Pratij’s Ghadi village

Mittal Patel wih ex-sarpanch and Oad community member

Mittal Patel ex-sarpanch and oad community members

Underground water levels increased in Sandiya village as VSSM dugs a village lake which received water...

Mittal Patel discusses Water Management with the 
community members and other villagers

North Gujarat is a rain deficit and water-starved region. As a result, farmers have been sinking borewells to draw groundwater, and over-exploitation of the groundwater reserves has depleted the water tables to an all-time low. Yet, we have never cared about recharging the borewells nor maintained our common water sources. And the underground water levels keep depleting each year.

Recently, I was in Banaskantha to monitor the  post-rains water levels in the lakes we had deepened. Many lakes have filled up. The community members who understand the gravity of the water situation said, "Ben, we cannot say this publicly, but this region needs frequent floods. The 2015 and 2017 floods considerably recharged the groundwater levels of our region. The Banas river remained full to its banks for a week. The regions around it experienced a rise in their groundwater tables. Even the regions in the stormwater path had shown an increase in water levels."

"But there were losses worth crores during the floods," I responded, a little surprised at the statement.

"Wouldn't that loss happen even when we will run out of water? We will have to migrate to cities. Isn't it better if the water tables rise least in some way?"

We should not be hoping for floods but at least make efficient management to capture every drop of rain.

The Sujalam Sufalam's kuccha canal from Kadana to Banaskantha is almost 330 kilometers long. If provisions are made to keep it full during the four months of monsoon, it would considerably impact the groundwater levels. Many of the regions through which the canal passes do not have the passage of the Sardar Sarovar Canal.

And not just the canal, even the lakes that are linked with Narmada (Sardar Sarovar) Canal should be filled up with Narmada waters during monsoons. It will help increase the groundwater level.

Well, we have constantly been writing to the government about all the required measures; hopefully, that change will happen sooner than later. But, until then, let us do all that is within our powers. 

Our ongoing campaign of deepening the lakes in Banaskanth is progressing steadily. This year we deepened lakes in 40 villages, of which Deesa's Sandiya village is one. The image of the lake shared here shows its puddle-like form. We deepened it this year; fortunately, the rains have been good so far, filling up the lake and allowing the water to seep underground, which has been our intent.

Shri Piyushbhai Kothari of Jewelex Foundation has supported the deepening of this lake. Jewelex Foundation has supported the deepening of 9 lakes this year. Piyushbhai, we are grateful for your continued support; it allows our work to progress swiftly. Thank you once again.

ઉત્તર ગુજરાતમાં ભૂગર્ભજળ જોખમી સ્થિતિએ પહોંચ્યાના અહેવાલો તમે વખતો વખત વાંચતા હશો.. વળી વરસાદ પણ આ વિસ્તારમાં પ્રણામ ઠીક ઠીક પડે ને જે પડે તેનું બધુ પાણી ભૂગર્ભમાં પાછુ નાખવાનું પ્રમાણમાં ઝાઝુ ન થાય. આમ ભૂગર્ભ જળની સ્થિતિ દિવસે દિવસે બત્તર થતી જાય.

હમણાં બનાસકાંઠા ગઈ મૂળ આ વર્ષે જે વરસાદ થયો ને એના લીધે અમે જે તળાવો ખોદાવ્યા હતા તેમાંના ઘણા ભરાયા હતા તે જોવા માટે. ત્યારે કેટલાક ગામોના પાણીની સ્થિતિ સમજનાર લોકોએ તો કહ્યું, "બેન જાહેરમાં ન બોલાય પણ સાચે આપણા વિસ્તારમાં એક પુર આવે એની જરૃર છે. 2015 અને 2017માં પૂર આવ્યું ત્યારે અમારા તળ ખાસ્સા રીચાર્જ થઈ ગયેલા. બનાસ નદી બે કાંઠે અઠવાડિયું ચાલેલી.. એના લીધેય બનાસ નદી આસપાસના તળ ખાસ્સા ઉપર આવેલા ને જ્યાંથી રેલ ચાલી ત્યાંય ફાયદો થયો.."

ભાઈની વાત સાંભળી નવાઈ લાગી. મે કહ્યું "પણ રેલમાં જાન માલનું કરોડો રૃપિયાનું નુકશાન થાય એનું શું?"

"એ નુકશાની તો પાણી ખતમ થઈ જશે તોય થવાની જ ને? તળ ખાલી થશે પછી શહેરોમાં ના ગમે તોય જવું પડશે એના કરતા તળમાં પાણી આવે એ અગત્યનું.."

પુરની આશા તો ન રાખીયે.. પણ હા પાણીના આયોજનનું ચોક્કસ થઈ શકે. 

સુજલામ સુફલામ કાચી કેનાલ કડાણાથી નીકળી ને બનાસકાંઠા સુધી લગભગ 330 કી.મી. જેટલી. આમાં ચોમાસા દરમ્યાન સતત ચાર મહિના ને એ પછી પણ શક્ય હોય તો પાણી આપવામાં આવે તો પણ ઘણો ફાયદો થાય. આ કેનાલ જે વિસ્તારમાંથી પસાર થાય છે એમાંના ઘણા વિસ્તારોને નર્મદા નહેરનો ફાયદો નથી મળતો..

વળી જે તળાવો નર્મદા કેનાલ કે પાઈપલાઈન સાથે લીંક કર્યા છે તે તળાવો પણ આ સીઝનમાં શક્ય ભરવાનું પણ કરવું જોઈએ એ થાય તોય ઘણો ફાયદો થાય..

ખેર આ બધા માટે અમે સરકારમાં સતત લખ્યા કરીએ એ બધુંયે ધીમે ધીમે થશે.. 

પણ ત્યાં સુધી આપણા હાથમાં છે તે કરીએ..

અમે બનાસકાંઠામાં તળાવો ઊંડા કરીએ. આ વર્ષે 40 તળાવો કર્યા. જેમાંનું ડિસાનું સાંડિયાગામનું તળાવ. જ્યારે આ તળાવ ખોદાતું હતું એ વખતે ત્યાં ગઈ તો એક નાનુ ખાબોચિયું જ જોઈ લો.. તમે પણ ફોટોમાં એ જોઈ શકશો..

અમે ખોદ્યું ને મેઘરાજાએ મહેર કરી એના લીધે એ સરસ ભરાયું.ખોદાયું હતું એટલે પાણી પણ જમીનમં ઝટ ઉતરી રહ્યું છે જે તળાવો ગળાવવાનો અમારો આશય પણ છે..

જ્વેલેક્ષ ઈન્ડિયા પ્રા.લી. આદરણીય શ્રી પિયુશભાઈ કોઠારીએ આ કાર્ય માટે અમને આર્થિક સહયોગ કર્યો અલબત જ્વેલેક્ષની મદદથી અમે આ વર્ષે (2022) બનાસકાંઠામાં 9 તળાવો ગળાવ્યા.. પિષયુભાઈ થેક્યુ તમે સતત મદદ કરો છો માટે આ પ્રકારના કાર્યો અમે વેગથી કરી શકીએ છીએ..

આભાર...

Deesa's Sandiya lake digging in process

Sandiya Lake is filled with rainwater

Mittal Patel visits Sandiya Lake to monitor post water levels