We cannot afford to neglect our elders... So let's all turn Dahi Ma's wish into reality...

Mittal Patel meets Dahi Ma during her field visit

"Ben, next time you are in Harij,   I want you to meet a Ba whom we have been providing a ration kit every month." Mohanbhai had requested.

And that is what I did. We reached Vansa, walking through a paved lane. We arrived at a front yard gate and walked slightly uphill to find some people gathered around a house. The Ba whom we had to meet was seated on the floor dressed in an orange saree. The folks gathered around were Dahi Ma's maternal family. Vision-impaired Dahi Ma doesn't have a house, and she stays in a small makeshift place whose tinned roof leaks during monsoons. So it has been a challenged existence for Dahi Ma.

Dahi Ma's husband passed away long back, and her young son, too, had died three years ago. Hence, her family had come by to help her repair her shade by replacing the tinned roof with a cement roof rested on concrete rests. Dahi Ma's eyes had welled up when she remembered her son/ Although her family had been persuading her to come to stay with them, she to leave the soil her son had lived upon was not an option she wanted.

Sureshbhai had shared a word about destitute Dahi Ma to VSSM's Mohanbhai. Dahi Ma would beg for food, and Sureshbhai would provide in whichever way he could, but that was not enough. Since he knew about VSSM's Mavjat initiative, Sureshbhai requested to give a monthly ration kit to Dahi Ma. Eventually, we began sending a ration kit to Dahi Ma.

Dahi Ma manages to cook with the ration that reaches her; she no longer needs to beg for food.

"How are you Dahi Ma?" I inquired.

"It has been a great relief now that you have helped with the ration kit. I don't need to stretch my hand for food." Dahi Ma had said with tears rolling down her eyes. "The family will build a roof over my head, but it will not protect me from cold and rains." Dahi Ma wished for a small room to protect her from the elements.

As I bid her farewell,  I assured her of helping her build a tiny house. I had the strength to give her this assurance because of our donors' faith in us. It is challenging to spend the later years of life yearning for basic needs to be sufficed. Nevertheless, we will fulfil her need for a small house.

I request you to help us build a house for Dahi Ma; together, we will make one for her. You may send in your donations to 9099936013 or can also transfer the amount to our bank account. And if you need further assistance, please call 9099936013 between 10 and 6 PM.

We are a society that believes in the value of Vasudhaiv Kutumbkam; we cannot afford to neglect our elders. So let's all turn Dahi Ma's wish into reality. 

“બેન આપણે એક બાને રાશનની કીટ આપીએ છીએ. એમને તમે હારીજ આવો છો તો મળી લઈએ. તમે એમને ખાસ મળો એવો મારો આગ્રહ છે”

આમારા કાર્યકર મોહનભાઈએ આ કહ્યું ને અમે પહોંચ્યા વાંસા. પાક્કી સડકવાળી એક શેરીમાં ચાલતા ચાલતા એક વાડનું કડલું ખસેડી અમે ઢાળ ચડ્યા તો કેટલાક માણસો ત્યાં ઊભેલા. જે બાને મળવાનું હતું તે કેસરી સાડી પહેરીને ભોંય પર બેઠેલા. જે માણસો આવ્યા હતા તે આ ડાહીમાના પિયરીયા. ડાહી મા પાસે ઘર નહીં. એ ઢાળિયામાં રહે. પણ ઢાળિયાના પતરા કાણા. ચોમાસામાં એમાંથી પાણી પડે. એટલે એ ખૂબ હેરાન થાય. વળી ડાહીમાને આંખે દેખાતું નથી.

પિયરીયા કાંઈ સક્ષમ નથી પણ સીમેન્ટના પતરાંને થાંભલીઓ લઈને એ ઢાળિયું બનાવી આપવા આવેલા. 

ડાહીમાના પતિ વર્ષો પહેલાં ગુજરી ગયા. જુવાન દીકરો ત્રણેક વર્ષ પહેલાં ગુજરી ગયો. પણ એનો આઘાત ડાહીમાને ઘણો. એ દીકરાને યાદ કરી રડ્યા કરે.પિયરીયાએ પોતાના ત્યાં રહેવા આવવા કહ્યું પણ ડાહીમા કહે, જ્યાં મારો દીકરો મોટો થયો એ ભોમકા કેમ છોડાય?

એ નિરાધાર. 

ગામના સુરેશભાઈએ મોહનભાઈનો ડાહીમા સાથે પરિચય કરાવ્યો. તેઓ ગામમાંથી માંગીને ખાતા. સુરેશભાઈ પણ શક્ય મદદ કરે. પણ એનાથી ચાલે નહીં. અમે આવા નિરાધાર માવતરોને દર મહિને તેમને ચાલે એટલું રાશન આપીયે એવી સુરેશભાઈને ખબર ને એટલે એમણે ડાહીમાને રાશન આપવા વિનંતી કરી. ને અમે દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું.

ડાહી મા એ રાશનથી રસોઈ કરી ખાય. આખો મહિનો રાશન ચાલી જાય છે એમને કોઈ પાસે માંગવા જવું નથી પડતું. ડાહી માને તમે કેમ છો એમ પુછ્યું તો એ રડી પડ્યા. ઓશિયાળી વેઠવાની તમે મદદ કરો તે હખ છે હવે એવું એમણે કહ્યું. એમની ઈચ્છા એક ઓરડી જેવું ઘર બને એવી. ઢાળિયું પિયરીયા બનાવી આપશે પણ એમાં ડાઢ ન રોકાય ને વરસાદની વાછઠ તો આવે..

હું એમને મળીને નીકળી ત્યારે કહેતી આવી કે અમે ઘર બાંધી આપવામાં મદદ કરીશું. મદદનો ભરોષો તમે સૌ અમને મદદ કરશોના આધારે આપ્યો... પણ આખુ જીવન આમ વલવલતું કાઢ્યું એમની ઈચ્છા ઘરની તો પુરી જ કરવી જ રહી. 

તમે પણ ડાહીમાનું ઘર બાંધી આપવા શક્ય મદદ કરજો.. સાથે મળીને એકમને ઘર બાંધી આપીશું. મદદની રકમ 9099936013 પર પેટીએમ કરી શકાય. અથવા નીચેના બેંક એકાઉન્ટમાં પણ ભરી શકાય. 

HDFC Bank

Name of the Bank : HDFC Bank Ltd.

Branch Name : Platinum Plaza – Ahmedabad

Account Name : Vicharta Samuday Samarthan Manch or VSSM

Account Number. : 59119099936011

RTGS/IFSC Code : HDFC0000783 

વાત કરવી હોય તો 9099936013 પર 10 થી 6માં સંપર્ક પણ કરી શકાય.

આપણે વસુદૈવ કુટુંબમાં માનવાવાળી પ્રજા આપણા હોતા આવા માવતરો નિરાધાર ન જ હોવા જોઈએ. ચાલો સાથે મળી એમને ઘર બાંધી આપીએ...

#MittalPatel #VSSM

Vision-impaired Dahi Ma doesn't have a house, and she
stays in a small makeshift place whose tinned
roof leaks during monsoons

Mittal Patel assured Dahi Ma of helping her build a tiny house

Dahi Ma's current living condition

VSSM's tree plantation programme is successful with remarkable contribution of the VrukshMitra...

Mittal Patel visits Surana Tree
Plantation Site

“Bahen, please plant trees in our village; not a single tree will die. We will raise them well. I take personal responsibility!”

Many promise like so while inviting us to their village for tree plantation. But planting a tree and raising one are two completely different responsibilities. We plant saplings that need to be nurtured and raised like a child. If one fails to care for the saplings, they die in infancy.

Many villages succeed in performing the responsibility they take, but there have been instances where our team struggled to raise the trees.

But when Rameshbhai Gadaliya from Surana village came up with the above request, we knew we had to affirm his request. VSSM holds a special place for  Rameshbhai because he belongs to a nomadic community. There was also a strong emphasis on community’s support and contribution to the plantation drive. In 2021 we took up planting 4000 trees at Surana’s crematorium and school premises.

The trees are cared for by Chandubhai and his wife; however, you will find Rameshbhai at the crematorium even during the night. The village Panchayat provides water to these trees, but that happens in night because, during the day, water needs to reach the households. Hence, Rameshbhai keeps a vigil and ensures each tree receives water. Maybe that is the reason these barely-year-old trees look like young adults.

Every year to encourage and applaud the tree caregivers, we give awards to the best vriksh mitr and vriksh samiti. This year the community approach has been so appreciable that we are looking at some stiff competition.

The insects, birds and animals have already made this woodland their home as we spot hare and mongoose loitering around.

“Come, come… these wild lands have been created for you only,” we can’t stop ourselves from sending this invite to these fellow earth dwellers.

Rashelbhai from Rosy Blue India Private Limited provided the financial support to help us create this woodland. And the village community whose efforts have been instrumental in raising these trees, cleaned and fenced the site while also bringing water to the plantation spot.

If each village decided to create such woodlands of 25 to 30 thousand trees, Banaskantha would not need water from Narmada. Instead, the trees will compel the rain gods to bless them yearly.

I hope everyone realises this and does the needful.

"એક વખત અમારા ગામમાં વૃક્ષો વાવી તો જુઓ બેન અમે એને સરસ ઉછેરીશું.. હું વ્યક્તિગત જવાબદારી લઉ. વાવેલામાંથી એકેય બળવા નહીં દઉં"આમ તો આવા વચન પોતાના ગામમાં વૃક્ષો વાવવાનું અમને આમંત્રણ આપે ત્યારે ગામલોકો આપે. પણ પછી પાલન કરવું ઘણું અઘરુ. અમે તો બાલતરુ વાવીએ.. જે નાના બાળક જેવા. માની જેમ એની કાળજી કરવી પડે. ન કરીએ તો એનું બાળમરણ થાય.ઘણા ગામો આમાં સો ટકા ખરા ઉતરે.. પણ કેટલાકમાં કડવા અનુભવો પણ થાય ને ગામને મુકીને અમારી ટીમે ત્યાં મથવું પડે એવો વારો આવે..

પણ મને ઉપરોક્ત વાત જેમણે કરી તે સુરાણાગામના રમેશભાઈ ગાડલિયા. વિચરતી જાતિના એટલે અમારા માટે જરા એમને વિશેષ મમત્વ. વળી ગામ પણ સહકાર આપશે એવું એમણે ભારપૂર્વક કહ્યું ને અમે સુરાણાના સ્મશાન અને નિશાળમાં મળીને  4000 થી વધુ વૃક્ષો ઓગષ્ટ 2021માં વાવ્યા. 

વૃક્ષમિત્ર તરીકે ચંદુ ને એની ઘરવાળી કામ કરે. એ બેઉની મહેનત તો ખરી પણ રમેશભાઈ તો રાતનાય સ્મશાનમાં મળે. પંચાયત આ વૃક્ષોને પાણી આપે. પણ દિવસ દરમ્યાન ગામમાં પાણી આપવું પડે. સ્મશાનના આ વૃક્ષો માટે રાતના પાણી વાળવાનું રમેશભાઈ કરાવે ને પોતે રાતના સ્મશાનમાં હાજર રહે ને બધા વૃક્ષોને પાણી મળી રહે તેની ખાત્રી કરે. 

કદાચ એટલે જ હજુ એક વર્ષના આ વૃક્ષો થયા નથી છતાં એનો ઉછેર તરુણ જેવો થયો છે. 

અમે દર વર્ષે શ્રેષ્ઠ વૃક્ષો ઉછેરના અમારા વૃક્ષોમિત્રો અને વૃક્ષમંડળીઓને એવોર્ડ આપીએ.. આ વખતે અમારી સ્પર્ધા જબરી થવાની.. કોને એવોર્ડ આપવાને કોને નહીં એ મુશ્કેલીવાળુ છે. 

સુરાણામાં ઊભા થયેલા આ જંગલમાં કેટલાય જીવોએ પોતાનું ઘર ઊભુ કરી દીધું છે. કેટલા બધા પક્ષીઓએ પોતાના માળા બાંધ્યા છે. સસલા, નોળિયા વગેરે જેવા જીવો પણ આ જંગલમાં આવી ગયા છે.. આવો બાપ આવો તમારા માટે જ આ જંગલો ઊભા કર્યા છે એવું એમને જોઈને હરખાતા બોલાઈ જાય..

રોઝી બ્લુ ઈન્ડિયા પ્રા.લી. કંપની - રશેલભાઈએ અમને આ જંગલ ઊભુ કરવા આર્થિક સહયોગ કર્યો. જ્યારે ગામનો સહયોગ તો હોય જ એના વગર આવડુ મોટુ જંગલ ઊભુ કરવું મુશ્કેલ. સફાઈ, તારની વાડ, અને્ પાણીની વ્યવસ્થા એમણે કરી આપેલી.

વૃક્ષ ઉછેર અભીયાનમાં તમે પણ આર્થિક મદદ કરી શકો.. 9099936013 પર તમારુ અનુદાન પેટીએમ કરી શકાય.

અમારા કાર્યકર નારણભાઈ, મહેશભાઈ, ઈશ્વર અને હરેશભાઈની ભૂમિકા પણ આમાં મોટી... એ સતત દેખભાળ કરે આ વૃક્ષોની..

બસ દરેક ગામ પોતાના ગામમાં પચીસ - ત્રીસ હજારથી વધુ વૃક્ષોના આવા જંગલો ઊભા કરે તો બનાસકાંઠાને નર્મદાના પાણીની જરૃર નહીં પડે.. વરસાદ જ પોતાની મેળે આવવા મજબૂર થઈ જશે...બસ સૌ જાગે એમ ઈચ્છીએ...

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel with the Vriksh Mitr
Rameshbhai Gadaliya

Surana Tree Plantation Site

Surana Tree Plantation Site

Surana Tree Plantation Site

Mittal Patel visits Surana Tree
Plantation Site

Surana Tree Plantation Site

Surana Tree Plantation site

We have initiated water conservation efforts in Sabarkantha...

Mittal Patel addresses gram sabha arranged by local leadership
inSabarkantha

“Ben, our village reels under severe water challenges. 150-200 ft under the ground, we hit the rocks. To have water in our wells and drill borewells, we must keep our lakes healthy. Since the community here values water and understands its importance, it has always tried to dredge and maintain the lakes without any support from the government. Can you please help us deepen our lakes? this request to you is not to help us gratuitously; we will contribute to the efforts and lift the dredged muck/soil.” Mahendibhai from Sabarkantha came to us with this request.

Mahendibhai has requested us to visit their village for the last three months. Despite our efforts, we found it hard to make it to Kanai. Also, it was a village in Sabarkantha and we weren’t prepared to venture into a new region. However, we had our apprehensions because of our past experiences of false promises. Community leadership would invite us to work in their village, but they would back out when the contribution was requested.

Nonetheless, giving in to Tohid and Mahendibhai’s request, we visited Kanai village not just to see the lake to be dredged but also to see the site for tree plantation as promised.

The local leadership had arranged for a Gram Sabha where Mahendibhai introduced VSSM, its initiatives and its approach. The community agreed to contribute to the lake deepening and tree plantation drive. Although the water scarcity in the village is absolute, the availability of water would help them with agriculture and cattle farming. The unity at Kanai village is exceptional; we haven’t come across many proactive villages like this one.

Of course, there was an imminent need to deepen the lake in Kanai. Hence, we put in a request to Krishnakant Uncle, who immediately agreed to support the task.

We will be building ‘Sanjeev Jalashay’ with the contribution of the villagers.

The village has also earmarked enough land to plant 10,000 trees; if they can provide water, VSSM will plant trees on the allotted site.

We have initiated water conservation efforts in Sabarkantha; two lakes were deepened in the tribal region of Poshina (more on that later). But, of course, the desire is to have more proactive villages like Kanai.

સાબરકાંઠાથી...

"બેન અમારા ગામમાં પાણીની ખુબ મુશ્કેલી છે. 150 થી 200 ફૂટે કાળો પથ્થર આવી જાય. બોરવેલ ને કૂવા અમે કરીએ. પણ આ બધામાં પાણી આવે તે માટે અમારા ગામના તળાવો અમારે સાબદા રાખવા પડે. એટલે અમારા કનઈવાસીઓએ સરકારની મદદ વગર જાતે અમારા તળાવો શક્ય ઊંડા કરવા કોશીશ કરી છે. અમને પાણીનું મહત્વ ખબર છે. તમે અમારા ગામનું તળાવ ઊંડુ કરવા મદદ કરો. અમને મફત કશું નથી જોઈતું અમે પણ ફાળો આપીશું, માટી ઉપાડીશું."

સાબરકાંઠાના કનઈગામના મહેંદીભાઈએ આ કહ્યું. 

આમ તો છેલ્લા છ મહિનાથી એ પોતાના ગામમાં આવવાનું નિમંત્રણ આપી રહ્યા હતા. પણ સંજોગો નહોતો થતા. વળી અમે નવા વિસ્તારમાં જવા તૈયાર નહીં. મૂળ ભાગીદારીની વાતો ઘણા કરે પણ ખરા અર્થમાં ભાગીદારીની વાત આવે ત્યારે લોકો ફસકી જાય માટે નથી કરવું એવું મન બનાવેલું..

પણ અમારા કાર્યકર તોહીદ અને મહેંદીભાઈના આગ્રહને વશ તળાવ જોવા સાથે એમણે પોતાના ગામમાં વૃક્ષો ઉછેરવા પણ એક જગ્યા આપવા કહેલું તે એ જોવા ખાસ ગયા.અમે ગામમાં પહોંચ્યા તો ગામે સરસ ગ્રામસભાનું આયોજન કરેલું ને સૌને VSSM કેવી રીતે કામ કરે તે મહેંદીભાઈએ સમજાવેલું. ગ્રામસભામાં સૌએ તળાવ ઊડું કરવા અને વૃક્ષો ઉછેરવા શક્ય તમામ સહયોગની ખાત્રી આપી.

આખા ગામનો સંપ જબરજસ્ત. આવા સંપીલા ગામ મે ખાસ જોયા નથી. પાણીની સખત મુશ્કેલી. ખેતીની બે સીઝન એ લોકો લે. પણ ખેતી કરતા વધુ પાણી મળે તો પશુપાલન થઈ શકે તેવું તેમણે કહ્યું.

સ્થિતિ સમજી તળાવ ઊંડુ કરવું જરૃરી લાગ્યું ને અમારા ક્રિષ્ણકાંત અંકલ(મહેતા)ને મદદ કરવા કહ્યુ ને એમણે તુરત એ માટે હા પાડી. 

સંજીવ જળાશય અમે બાંધીશું ગામ પણ ભાગીદારી નોંધાવશે. સાથે લગભગ 10,000 વૃક્ષો ઉછરી શકે તેવી જગ્યા પણ ગામે આપી. ગામ પાણીની વ્યવસ્થા કરી આપશે તો વૃક્ષો પણ વાવીશું અને ઉછેરીશું. અને હા સાબરકાંઠામાં જળસંચયના કાર્યો શરૃ કર્યા. #પોશિના આદિવાસી વિસ્તાર ત્યાં આ વર્ષે બે તળાવ ગાળ્યા.. એની વાત ફરી ક્યારેક... પણ દરેક ગામોમાં કનઈ જેવો સંપ થાય તે ઈચ્છનીય... 

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel with VSSM Co-ordinator Tohid Sheikh and 
Mahendibhai

Mittal Patel discussing Water Management with the
village leaders

Mittal Patel discusses water management with the villagers

Mittal  Patel visits water mangement site in kanai village

Kanai Water Management Site

Kanai Lake before digging

121 nomadic families of Mehsana's Visnagar got residential plots by the attempts of VSSM and interventions of government officials...

Mittal Patel gives plot allotment documents to Bashirbhai Oad

“It was nine o clock in the evening when my phone rang. I answered the call; it was 75-year-old Natukaka from Visnagar on the other side of the phone. “what is this you keep promising? I have been listening to you telling us that we will receive plots, but you cannot even move a mole. How will you get us the plots? Stop giving us  false hope.”

“Kaka, what is the matter?”

“Why, what happened? Don’t you know I have spent my entire life wandering with my belongings? I had hoped to receive a plot, stay in a pucca house of my own, but you have done nothing to fulfil the hope.”

“Kaka, I can only put in the effort. Allotting plots is not in my power. It is the government’s job to give you a plot.”

“Rubbish…” and kaka continued to shower abuses!!!

When I spoke to Tohid about receiving the call, he immediately wanted to talk to Natukaka. I asked him not to. I can comprehend Natukaka’s frustration; he feels we can get the plot allotted to him and yet are doing nothing is also understandable.

Also, his desire to live in his own house before he bids goodbye to this life seems like a distant possibility. It is bound to make him frustrated and angry.

Natukaka must have met me many times after this episode, apologizing each time for his angry outpour. “It is your right to get angry, Kaka.” I would tell him each time.

VSSM’s Tohid appealed to the district collector’s office for allotting plots to Natukaka and other 121 families living in Mehsana’s Visnagar.

After years and years of efforts and interventions of a compassionate minister Shri Hrishikeshbhai Patel and the district administration, especially the collector, have resulted in the allotment of plots for these families. The families received documents to their plots in the presence of Minister Shri Hrishikeshbhai,  Education Minister (state level) Shri Kirtisinhji Vaghela, Additional Collector and other leaders.

Once the plots are allotted, we begin filing applications for housing aid. The families will receive government aid of Rs. 1.20 lacs, an amount that is not enough to build a decent house under the current construction costs. Hence, VSSM will also mobilize funds to help these families build their homes and move into a settlement built with love.

VSSM’s Tohid has put in massive efforts to ensure these families receive plots. The Visnagar administration has also played a very proactive role in this effort, for which we will always be grateful. 

એક દિવસ રાતના 9 વાગે મારા ફોનની ઘંટડી વાગી. મે ફોન ઉપાડ્યો ને સામે હતા વીસનગરના 75 વર્ષીય નટુકાકા. એમણે સીધું જ કહ્યું,

'આ તમે હું મોડ્યું હ્.. પલોટ મલશે મલશે એવું તમે ચાન્ના ક્યો હો.. પણ તમારાથી તો સેચ્યો પાપડેય ભંગાતો નહીં. પલોટ ચમના આલશો. ખોટી ખોટી આશાઓ વતાડવાનું બંધ કરો..'

'પણ કાકા થ્યું શું?'

'ચમ હું થ્યું.. તમન નઈ ખબર હુ થ્યું.. મારી આખી જીંદગી લબાચા લઈન રખડવામોં જઈ. મન હતું તમે પલોટ અલાવશો. મરતા પેલા એક વાર માર મારા પાક્કા ઘરમો રેવું'તું પણ તમે કોય ના કર્યું'

'પણ કાકા મારા હાથમાં પ્રયત્ન છે પ્લોટ આપવાનું કામ સરકારનું ને અમે પ્રયત્નો તો કરીએ છીએ..'

'એ બધી વાતો' એમ કહીને કાકા ઘણું અનાપ સનાપ બોલ્યા.. 

મે જ્યારે અમારા કાર્યકર તોહીદને આ વાત કરી તો એણે કહ્યું, હમણાં જ નટુકાકાને કહુ પણ મે ના પાડી.. એમનો ગુસ્સો વ્યાજબી એમને એમ છે કે આ બધુ તો આપણે કરી જ શકીએ છતાં કરતા નથી... 

વળી એમને મરતા પહેલાં પોતાના ઘરમાં જવું છે ને એ આશા એમને દેખાતી નથી એટલે ગુસ્સો કરે..

ખેર એ પછી તો નટુકાકા અવાર નવાર મળ્યા ને દર વખતે બેન તમને અનાપ સનાપ બોલ્યો માફ કરો એમ કહે ને દર વખતે હું તમારો અધિકાર છે કાકા એમ કહુ..

નટુકાકા ને એમના જેવા મહેસાણાના વીસનગરમાં રહેતા  121 પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ મળે તે માટે અમારા તોહીદે VSSM  ના માધ્મથી  કલેક્ટર કચેરીમાં રજૂઆત કરી. 

ઘણા વર્ષોની મહેતન અને આદરણીય મંત્રી શ્રી ઋષીકેશભાઈ પટેલ તેમજ મહેસાણા વહીવટીતંત્ર ખાસ કરીને કલેક્ટર શ્રીની લાગણીના લીધે આ પરિવારોને વીસનગર ગ્રામ્યમાં પ્લોટ ફળવાયા. આ બધાને ઋષીકેશભાઈ તેમજ આદરણીય શ્રી કીર્તીસીંહજી વાઘેલા શિક્ષણમંત્રી (રાજ્યકક્ષા), તેમજ પ્રાંત કલેક્ટર શ્રીની હાજરીમાં પ્લોટની સનદો આપવામાં આવી. 

સરકારની યોજના અંતર્ગત તેમના ઘર બાંધવા 1.20 લાખ મળશે પણ આટલી રકમથી ઘર ન બંધાય. આ માટે vssm પણ મદદ કરશે ને વ્યક્તિ પોતે પણ પોતાનાથી થાય તે રકમ ઉમેરશે. આમ સહિયારા પ્રયાસથી સરસ ઘર બંધાશે ને સૌ વગડાંમાંથી વહાલપની વસાહતમાં જશે..

આ પરિવારોને પ્લોટ ફળવાય તે માટે અમારા તોહીદની સતત દોડાદોડી.. સાથે વિસનગર વહીવટીતંત્રનો પણ સહયોગ આપના આ સહીયારા પ્રયાસ માટે આભારી છીએ.. 

#MittalPatel #vssm

Minister Shri Hrishikeshbhai Patel with the nomadic famiies

The nomadic families received documents to their plots in the
presence of minister, education minister, deputy collector and
leadres

Mittal Patel with the dignitaries

Additional collector gives plot allotment documents to
nomadic families

Nomadic families greet Education Minister Shri Kirtisinhji
Vaghela

Mittal Patel with Minister Shri Hrishikeshbhai Patel and
Additional Collector

Nomadic families greets Minister Shri Hrishikeshbhai
Patel

Mittal Patel addresses nomads during plot allocation function

VSSM coordinator Tohid sheikh greets the guest 

Education Minister Shri Kirtisinhji Vaghela gives plot 
allocation document to nomadic families

Minister Shri Hrishikeshbhai Patel gives plot allocation
document to nomadic families

Nomadic families of Mehsana's Visnnagar recieved 
plot allocation documents

Mittal Patel with the ministers,dignitaries and beneficiaries

Under the Sanjivani Aarogya Setu program VSSM supports Harinderbhai medical treatment...

Moninderbhai meets Mittal Patel at VSSM's office

My son is suffering from blood cancer, and when I needed the warmth and support of my family the most, my parents ended their relationship with me. Harinder is undergoing treatment at Ahmedabad's Civil Hospital. I would see Kiranbhai assisting with the treatment of Aayushi. Initially, I thought he was a family member only to learn that he represents your organisation. He was not their blood relative yet was helping them with blood collection and medicines. And my parents are not even bothered about me…."

Moninder Singh had tears in his eyes while sharing the above. The cancer treatment of his 14-year-old had already cost him his house and the car he drove to make a living. So after they had exhausted their resources at private hospitals, the family moved to Civil  Hospital.

VSSM's Kiran coordinates the medical assistance activities for financially deprived families under the Sanjeevani Arogya Setu initiative. We also began supporting Harinder's treatment. One day, Moninderbhai came over to our office to meet me. "I wanted to meet the angle who selflessly supports families like us." While interacting, he shared about the broken ties with his parents.

His son's treatment requires Moninderbhai to be in Ahmedabad; his wife and three children are at his in-laws' home in Chotila. So we offered him a loan to enable him to start a new venture. He mentioned coming over next couple of days for the loan to create a kiosk selling sunglasses. Moninderbhai's wish was to purchase a car, so he could once again drive it on rent (it was Harinder's wish he had fulfilled when he first bought a car). But buying a car would need a considerable investment; hence, he started by selling sunglasses, which was his first venture.

Moninderbhai did not come after two days, and we assumed he would be busy with his son's treatment.

"Didi, my Harinder left for another world. My parents and siblings did not even come for his last rites," a very emotional Moninderbhai tells me when he comes to the office after five days. 

With the help of Infomatic Solutions, VSSM extended a loan of Rs. 20,000 to help Moninder set up his business once again. He buys sunglasses with the said amount and comes to our office to show (as shown in the shared image)  how he will be selling those. "I wish to buy a car once again. It was my Harinder's favourite thing. My parents disowned me, but I do not wish to disown my son's wishes…"

VSSM wishes the very best to Moninderbhai in all his future endeavours, and may God give him the strength to bear the loss of his child.

'મારા દિકરાને બ્લક કેન્સર થયું. મારા મા - બાપને એની જાણ થઈ કે એમણે મારી સાથેનો સંંબંધ કાપી નાખ્યો. જે સમયે મને એમની હૂંફની, લાગણીની જરૃર હતી એ ટાણે એમણે સંબંધ કાપી નાખ્યો... હાલ હરીન્દની સારવાર સિવીલમાં ચાલે છે. તમારા કીરણભાઈ કેન્સર વોર્ડમાં દાખલ આયુષીની ખબર પુછવા એને જ્યારે લોહીની જરૃર પડે ત્યારે લોહી ભેગુ કરી આપવામાં અને બીજી મદદ માટે આવતા. કીરણભાઈ આયુષીના સગા હશે એવું મને લાગતું પણ પછી ખબર પડી એ તો સંસ્થામાંથી આવે છે. લોહીનો કોઈ સંબંધ નહીં તોય એ મદદ કરે. જ્યારે મારા તો સગા...'

આટલું બોલતા બોલતા મોનીન્દરભાઈની આંખો ભીની થઈ ગઈ. 

14 વર્ષના દીકરાની સારવારમાં મોનીન્દરભાઈએ પોતાનું ઘર અને જે ગાડી ઉપર ઘંધો કરતા તે ગાડી પણ વેચી નાખી. છેવટે ખાનગી હોસ્પીટલના ખર્ચા પોષાયા નહીં એટલે સીવીલમાં સારવાર માટે આવ્યા. 

અમારો કીરણ સંજીવની આરોગ્ય સેતુ અને સહાય કાર્યક્રમ અંતર્ગત આર્થિક સ્થિતિ નબળી હોય તેવા દર્દીઓની સારવારમાં મદદ કરે તેમ હરીન્દરની સારવારમાં પણ મદદ કરે. મોનીન્દરભાઈ એક દિવસ ઓફીસ પર મળવા આવ્યા. એ કહે, મારે એ ફરિશ્તાઓને જોવા હતા જે કોઈ પણ પ્રકારના સ્વાર્થ વગર સૌને મદદ કરે.. અમારી વચ્ચે ઘણી વાતો થઈ એમાં એમણે એમના મા-બાપે એમને ત્યજ્યાની વાત પણ કરી.

મોનીન્દરભાઈ દિકરાની સારવાર માટે સતત સીવીલમાં રહે. હવે ધંધો એમની પાસે રહ્યો નહોતો.એમના પત્ની ને ત્રણ બાળકો ચોટીલા એમના પિયરમાં રહે. મોનીન્દરભાઈને ફરીથી ધંધો શરૃ કરવા મદદ કરવાનું અમે કહ્યું. એમણે આભાર માન્યો ને બે દિવસ પછી આવીને ચશ્માનો વેપાર કરવા સહાય લઈ જઈશનું કહ્યું.

એમની ઈચ્છા તો ગાડી લેવાની હતી. મૂળ ગાડી પર ધંધો કરવાની ઈચ્છા હરિન્દરની હતી અને એટલે જ એ ગા઼ડી લાવ્યા હતા અને ભાડેથી એ ચલાવતા હતા. પણ ગાડી માટે ઘણા પૈસા જોઈએ એટલે એમણે કહ્યું જેનાથી મે ધંધો શરૃ કર્યો હતો તે ચશ્માના ધંધાથી જ બધુ પાછુ ચાલુ કરીશ. 

અમે બે દિવસ પછી આવવા કહ્યું પણ એ બે દિવસ થયા તોય આવ્યા નહીં. મને લાગ્યું દીકરાની સારવારમાં વ્યસ્ત થઈ ગયા હશે. લગભગ પાંચેક દિવસ પછી એ આવ્યા અને એમણે કહ્યું, 'દીદી મારો હરીન્દર ગયો.. મારા મા-બાપ, મારા ભાઈ બહેન એની મૈયતમાં પણ ન આવ્યા. એટલું કહેતા કહેતા એ ઢીલા થઈ ગયા.'હીંમત તો આપવાની જ હોય... એમને નવેસરથી ધંધો કરવા Infomatic Solutionsની મદદથી 20,000 આપ્યા. જેમાંથી એ ફોટોમાં દેખાય એ ચશ્મા લઈ આવ્યા. ચશ્મા ખરીદીને એ ઓફીસ આવ્યા ને આમ પથારો કરીને અમને બતાવ્યા..એમણે કહ્યું, આ ધંધામાંથી પૈસા ભેગા કરી ફરી ગાડી લઈશ. મારા હરીન્દરને એ ગમતી એટલે. મારા મા-બાપે મને ત્યજ્યો... પણ મારા હરીન્દરને ઈચ્છાને હું કાયમ રાખીશ...

મોનીન્દરભાઈને ધંધામાં સફળ થાય એવી શુભેચ્છા... ને જે તકલીફ એમના માથે આવી તે સહન કરવાની શક્તિ આપે તેવી પ્રાર્થના...

#MittalPatel #vssm