Ration cards prove to be blessings in disguise for thousands of needy families….

Nomadic woman obtained Rationcard
with the help of VSSM

“This ration card you helped obtain has come to our rescue during these challenging times. There has brought us great relief for our food needs. The ration shops gave us wheat, rice, sugar and dal. Oil and chilli would have made it even better nonetheless, something is better than nothing.”

Thousands of families who have obtained Ration Cards as a result of VSSM’s efforts have always blessed and these blessings are even more profound in the recent times of COVID crisis.

 I am grateful to the government for considering our cognizance and making the required amends to ease the process of acquiring ration cards for such homeless families. The amend to consider Voter ID card as the only pre-required document to process ration card applications of nomadic and de-notified communities has enabled thousands of families to access ration cards.

Hope and prayers for these difficult times get over soon…

The image shared here for reference was captured by our dear and well-wishing patron, the UK based  Bharatbhai Patel!!

'તમે આ આ કેડ કઢઈ આલ્યુ પસી દોણા પોણીની રાહત થઈ જીતી..

હાલના કપરા વખતમો તમે કઢઈ આલેલું આ કેડ જ કોમ આયું..

આજ કંટોલમોંથી ઘઉં, ચોખા, ખોડ અન દાળ મલી. હા મરચું અન તેલ મલ્યું હોત તો થોડી ઠીક રેત પણ હેડો ના મોમા કરતા કોણો મોમો હારો...'

VSSMના કાર્યકરોના પ્રયત્નોથી જેમને રેશનકાર્ડ મળ્યા છે તેવા હજારો લોકો આમ પણ આશિર્વાદ આપતા હોય છે પણ હાલની ઘડીમાં તો તેમના હૃદયમાંથી ખરા આશીષ નીકળે છે..

સરકારનો પણ આભાર માનુ છુ. વિચરતી જાતિઓને સહેલાથી રેશનકાર્ડ મળે તે માટે અમારી રજૂઆતના પગલે એમણે ફક્ત મતદારકાર્ડના આધારે રેશનકાર્ડ આપવાનો ઠરાવ કર્યો ને એના આધારે જ અમે હજારો લોકોને મતદારકાર્ડની જેમ જ રેશનકાર્ડ અપાવી શકેલા..

ખેર ઝડપથી આ કપરો કાળ માથેથી હટી જાય એવી પ્રાર્થના...

આ ફોટો પ્રતિક રૃપે. જેને પાડ્યો છે, ઈગ્લેન્ડમા રહેતા અમારા પ્રિય ભરતભાઈ પટેલે...

#MittalPatel #VSSM

Some lighter moments of working with the humble and gullible communities…

Nomadic man

‘Ben, I wouldn’t have called you up with this request since it is becoming difficult to live without it I decided to call you up!!”

“What?”

“We have enough food to survive!”

“Then what?”

“Will share if you promise not to scold!!”

“OK, I won't scold. Tell me.”

“Ben, can you help me with bidi?”

I couldn’t stop myself from breaking into loud laughter after hearing Devabhai’s request. 

“I am so glad to hear this. When I would request or school you would tell me that if you did not smoke you felt gas building up, constipated, you experienced pain in the chest. I cannot help you in any way in this matter.”

“O my Ben, this is not the time to laugh at me. I might die. It is so difficult to survive a day without smoking. Please help me find bidi!!”

“I would never do that in my life. Have patience maybe these conditions might help you give up your addiction completely.”

Many addicts like Devabhai are reeling under tremendous withdrawal symptoms because the complete lockdown and closure of non-essential services. 

The women of Ramdevnagar’s Bawri settlement were overjoyed with the post-lock-down conditions of the addicted men in their settlement. 

“Ben there is no sight of alcohol or marijuana. All those who said they would die if they don’t drink are all lying in corners of their houses and surviving on Khichri meals. God Bless Modi Saheb, he has made it hard for all these addicts to access their addictions.”

The social media is buzzing with discussions on the advantages and disadvantages of a 21-day lock-down. And these are some liked and un-liked repercussions of the present lockdown.  

My phone has been continuously ringing ever since the lockdown was announced. Today, there has been no call to complain about the non-availability of ration. And that brings much relief to me. No calls also mean I could have my lunch on time today because last few days have been maddening and the calls to ensure my large family received grains to cook and eat gave too little time to eat lunch. Maulik and Kiara have been very patient and supportive. 

And Devabhai’s call today brought that much-needed laughter in this trying times. 

Thought of sharing this incidence with you all to lighten up the atmosphere. 

 The image isn't of Devabhai and neither have I clicked it. Of course, this is a member of my vast family but the image isn’t captured by me. The moment any of my family members sees me approaching their bidis and gutka go into hiding or else they have to listen to my long lecture. But yes it is from one of the settlements. 

ભલું થજો મોદી સાહેબનું આ 21 દિવસમાં બંધાણીઓના છક્કા સોડાઈ દીધા

'બેન તમન ના કેવરાય પણ હવ રેવરાતુ નઈ એટલ કઉ સુ...'

'શું?'

'ખાવા પીવાની તો બાપલા તમે હખ કરી આલી..પણ..'

'પણ શું?'

'તમે લડો નઈ તો કઉ..'

'નઈ લડુ બોલો..'

'આ બીડીનું કાંક કરી દ્યો ને...'

દેવાભાઈનો કરુણ અવાજ સાંભળીને હું જોરથી હસી અને કહ્યું,

'ચાલો સારુ થયું હું વર્ષોથી વઢતી વ્યસ્ન મુકો ત્યારે કહેતા બેન,બીડી ના પીવું તો ગેસ થઈ જાય, છાતીમાં ગભરામણ થઈ જાય. અરે કબજિયાત થઈ જાય એવું પણ કહેતા..હવે આમાંનું કશું થાય છે?'

'ઓ મારા બેન તમારી ગા શું મજાક હું લેવા કરો સો..મારો જીવ જાય સે. કેમેય કરીન્ દાડો ટૂંકો જ નઈ થતો.. તમે બીડીનું કાંક કરી દ્યો ભઈ'સાબ'

'હું તો જીંદગીમાં ના કરુ..થોડી ધીરજથી કામ લ્યો. આ ફેરા બીડી છૂટી જશે...'

દેવાભાઈ અને એમના જેવા ઘણાય વ્યસનના બંધા

ણીની દશા આજે માઠી છે.

અમારા રામદેવનગરની બહેનો તો રાજી રાજી છે.

'બેન દારૃ અને ગાંજાનું ટીપુંયે મલતું નઈ. મુ દારૃ ના લઉ તો મરી જવું એવું કેવાવાળા બચારા ઘરનો ખૂણો પકડી ખીચડી ખાઈન પડ્યા સે...ભલું થજો મોદી સાહેબનું આ 21 દિવસમાં બંધાણીઓના છક્કા સોડાઈ દીધા'

21 દિવસના ફાયદા - ગેરફાયદાની ઘણી વાતો સોસીયલ મિડીયામાં ચાલે છે.,વ્યસનને લઈને પણ ફાયદા - ગેરફાયદા...

આજે રાશન નથી, ખાવા નથી એવું કહેનારાના ફોન નથી એટલે મનેય નિરાંત છે..

કોરાનાએ ઘરમાં બેસાડ્યા પણ આટલા દિવસે પહેલીવાર એક વાગે જમી. નહીં તો મારા બહોળા પરિવારની રાશનની ચિંતા કરવામાં ચાર ક્યારે વાગી જતા એનો ખ્યાલ નહોતો આવતો.

મૌલિક અને કિઆરાએ આટલા દિવસ ઘણું વેઠ્યું...

ત્યાં દેવાભાઈના આ ફોને મને ઘણી હળવી કરી..

તમેય મજા લ્યો માટે તમને આ વાત કહી..ફોટો દેવાભાઈનો નથી.. પણ છે મારા બહોળા પરિવારના જ એક સભ્યનો...

અનેરી અમારી આ વસાહતોમાં ગયેલી એ વેળા એણે લીધેલો ફોટો..

મારા નસીબમાં આવા ફોટો નહીં. મને તો જોઈને જ બીડી ગાયબ થઈ જાય નહીં તો મારુ લેક્ચર સાંભળવું પડે બિચારા આ બંધાણીઓને....

#MittalPatel #VSSM #મિત્તલપટેલ #વિચરતીજાતિ #બંધાણી #વ્યસન #NomadicTribes #Nomadsofindia

#lockdownindia #coronavirus #fightagaistcorona #21daylockdown

#deaddiction

The enriching experiences of working at the grassroots….

Mittal Patel meets Sedi Ma during her visit to Surendranagar

Laughter they say is the best medicine, let’s lighten up our moods and take our attention off the COVID talks!!

“How old are you Ba?”

“Must be 150 -200 years!”

“This made you laugh, right? I had laughed too. However, to Sedi Ma these numbers do not matter.”

Nomadic Women

Allow me to share an interesting episode of the time I had begun working to help these nomadic communities obtain their identity documents.

I was filling up the forms for Voter ID cards. I would make everyone sit a queue, come up when their turn came and fill up their details. Two women lead an elderly lady to me.

“Ben, her form needs to be filled up.”

“Ba, what is your age?” I inquired after filling up the other required details.

“I think it must be 30-35!!”

“Ba, it cannot be only 35!” I said as she was unable to walk on her own.

“Cannot be a year more than 35,” Ba replied confidently.

I know it is forbidden to ask women their age, but Ba was beyond comprehension.

Well, I called her eldest child and her son whose age was above 65 years for sure turned up. I asked him his age to which he replied, “almost 30!”

I stopped myself for arguing with him and called his eldest child…. That way I called upon Ba’s 4 generations and wrote her age to be 85 years.

After so many years Sedi Ma whom you see in the picture reminded me of that Ba. Sedi Ma stays in Surendranagar.

“Ma, there is a 50 years difference in 150-200!” I told Sedi Ma.

“How do I know that, but I know for sure we have settled here for 150 years. His father (Navghanbhai) and I have set up our caravan here.” she laughed and replied.

“Ma, you should be featured in Guniess Book!!”

“What would that be??”

કોરોનાનું વાંચી વાંચીને ટેન્શન થતું હોય તો ચાલો થોડું હસીએ... આમ પણ હસવું તબીયત માટે સારુ છે ને ઘેર બેઠા બેઠા કંટાળોય ઘણો આવતો હશે....

'તમને કેટલા વરસ થ્યા બા'

'થ્યા હશે દોઢસો બસો... 'સાંભળીને હસવું આવ્યું ને? મનેય એમ જ થયું. પણ સેદી માને આ વરસ સાથે સાચે કાંઈ લેવા દેવા નથી...

એક રસપ્રદ ઘટના કહુ... એ સમય હતો વિચરતી જાતિઓ સાથે કામ શરૃ કર્યાનો. હું એ વખતે આ જાતિઓને તેમની ઓળખના આધારો અપાવવાનું કરી રહી હતી.

રાજકોટ પાસેના પારેવડામાં હું તેમના મતદારકાર્ડના ફોર્મ ભરતી હતી. લોકોને એક લાઈનમાં બેસાડી વારાફરતી બોલાવી તેમના ફોર્મ ભરવાનું હું કરતી. આવામાં બે બહેનો એક માડીને ટેકો દઈને મારી પાસે લાવ્યા અને કહ્યું, બેન આમનું ફારમ બાકી સે...મે માડીને નામ પુછ્યું.. એમણે કહ્યું ને મે લખ્યું. એ પછી મે પુછ્યું મા ઉંમર શું થઈ...

એમણે કહ્યું, થ્યાં હસે તરી પાંતરી...બે જણાના ટેકે આવેલા માજીના તરી પાંતરી! મે કહ્યું મા આટલા નો થાય... તો એમણે કહ્યું, પાંતરીથી તો એકેય વધારે નઈ થ્યું હોય..

બહેનોની ઉંમર ના પુછાય એ વાત સાચી પણ આ માડી...

ખેર પછી તો મે એમના સૌથી મોટા સંતાનને બોલાવવા કહ્યું. એમનો દીકરો આવ્યો.. જેની ઉંમર લગભગ 65 ઉપર હશે.. એને પુછ્યું કે તમારી ઉંમર? તો એણે કહ્યું. તરી થ્યા હશે.. આખરે ઉંમર પુછવાનું મે રહેવા દીધુ અને એ ભાઈને એના સૌથી મોટા સંતાનને બોલાવવા કહ્યું, એ આવ્યો.. એની ઉંમર પુછવા કરતા એના સૌથી મોટા બાળકને બોલાવવા કહ્યું... આમ કરતા કરતા મે માડીની ચાર પેઢી જોઈ.. અને પછી માડીની ઉંમર પંચ્યાસી લખી...

એક એ માડી ને બીજા સેદીમાં જેમની સાથેનો ફોટો તમે પણ જોઈ શકો છો.. સેદી મા સુરેન્દ્રનગરમાં રહે છે. મે સેજીમાને કહ્યું દોઢસો અને બસ્સોમાં પચાસ વર્ષનો ફેર હોય મા?એ હસ્યા અને કહ્યું.. બળ્યું ઈ બધું ધ્યાન અમારાથી નો રે.. પણ અમારો વસાવટ આંયા સુરેન્દ્રનગરમાં દોઢસો બસો વરહનો... મે અને આના(નવઘણભાઈના) બાપાએ આંયા ગાડા ખોઈલાતા....

મે કહ્યું, મા તમારુ નામ તો ગ્રીનીસ બુકમા ંલખાવું જોવે... એમણે કહ્યું, ઈ વળી કઈ બલા...

હવે હું ઉંમરને લઈને ઝાઝી માથાકૂટ અમારા પરિવારોમાં નથી કરતી....

#mittalpatel #nomadic #denotied #surendranagar #socialimpact #ntdnt #nomadicfamily #noamdicpeople #denotifiedpeople #lifeofnomadic #humanrights #votercard #વિચરતા #વિમુક્ત #સુરેન્દ્રનગર #ગુજરાત #માનવઅધિકાર

#મિત્તલપટેલ

Together we can…

We are grateful to the government and  society for a heartfelt response to our appeal…

The PDS stores will begin providing ration grains from 1st April,  but our respected Chief Minister has instructed the authorities to ensure that food grains or meals reach the poor before that. 

 My appeal that the daily wage earning families in Viramgaum, Banaskantha, Rajkot are in dire need of food received prompt responses from officials as well as individuals from political wing ensuring that the families will receive food supplies by tomorrow. 

 The SDM from Deesa called up  asking for the information of the deprived families of Kankrej and Deesa. “We will send grains and food supplies tomorrow,” he ensured. 

 The Viramgaum district Collector, MLA, Councillor, SDM, Mamlatdar have all geared up. They visited families in the settlements at 10.30 PM to better understand the conditions and assured them that the ration will reach them tomorrow.  

Nagjibhai from Tharad’s Khanpur village ensured to personally go and provide grains to 10 families.

Husainbhai from Simasi village in Gir-Somnath has begun feeding Natda families with the help of 40 youth of his village. 

Madhviben from Surendranagar has prepared  kits for the needy families. 

Numerous individuals have messaged me extending their help. I have tried connecting them to people and families in need. I am extremely grateful for this generous response. 

It is humbling to witness humanity triumph during these trying times.  People enthusiastically prepared to help each other. Our Prime Minister, Chief Minister, Doctors, Nurses, Government officials, Political Wing are all working hard to protect us all. My deepest regards to you all.  

A small request, whereever you may be if you learn or find families with not enough food kindly call the Mamlatdar’s Office, they will ensure that the families receive food. 

 Stay home, stay safe and keep others safe!!

આભાર સરકાર અને સમાજ બેયનો...

ભલે રાશનની દુકાનો પહેલી એપ્રિલથી રાશન આપવાનું કરશે એવી આપણા આદરણીય મુખ્યમંત્રી શ્રીએ જાહેરાત કરી પણ એ જાહેરાતની સાથે જ એમણે વહીવટીતંત્રને સૂચના પણ આપી, તમામ ગરીબોની વસતિમાં અનાજ, ભોજન પહોંચાડવાની....

મે વિરમગામ, બનાસકાંઠા, રાજકોટમાં લોકો ભૂખ્યા છે તે બાબતે લખ્યું..અને સાંજ સુધીમાં તો અધિકારીગણની સાથે સાથે પોલીટીકલ વીંગના માણસો પણ આમાંની કેટલીક વસાહતમાં પહોંચ્યા અને કાલ સુધી રાશન આપવાની ખાત્રી આપી..

ડીસા એસડીએમનો ફોન આવ્યો. કાંકરેજ અને ડીસામાં રહેતા ગરીબ પરિવારની માહિતી આપો.. એમના ત્યાં રાશન પહોંચાડવાનું અમે કરી લઈશું..

વિરમગામમાં પણ કલેક્ટર શ્રી, ધારાસભ્ય, કાઉન્સીલર, એસડીએમ. મામલતદાર સૌ સક્રિય થયા. રાતના સાડા દસે વસાહતમાં જઈને મળી આવ્યા. પરિસ્થિતિનો ચિતાર મેળવ્યો. કાલ સુધી રાશન આપી દેશે એમ જણાવ્યું..

તો થરાદના ખાનપુરથી નાગજીભાઈએ કહ્યું, બેન મારા ગામમાં દસેક પરિવાર છે રૃબરૃ મળી આવીને તેમને અનાજ આપવાનું કરી લઈશ.

તો ગીર સોમનાથના સીમાસીગામમાં રહેતા હુસેનભાઈએ નટડા પરિવારોને પોતાના ત્યાં 40 યુવાનોની મદદથી જમાડવાનું શરૃ કર્યું.

એસિવાય માધવીબેને સુરેન્દ્રનગરમાં રહેતા પરિવારો માટે કીટ બનાવી..

અગણીત લોકોએ મેસેજ કર્યા કેવી રીતે મદદ કરીએ તે જણાવવા કહ્યું..મે સૌને સંપર્કો આપ્યા..આભાર આપ સૌનો...

આફતની આ ઘડીમાં માનવતા મહેકી છે.. સૌ એકબીજાને મદદ કરવા તત્પર થયા .ડોક્ટર, નર્સ, પોલીસ, અધિકારીગણ, પોલીટીકલ વિંગ, મુખ્યમંત્રી થી લઈને વડાપ્રધાન શ્રી સૌ સક્રિય રીતે પ્રયત્ન આપણા સૌની સુરક્ષા માટે કરે છે..આપ સૌને મારા પ્રણામ...

આપ જ્યાં છો ત્યાં આવા કોઈ પરિવારો કે જેમની પાસે રાશન નથી તેવી માહિતી મળે તો આપ તત્કાલ મામલતદાર શ્રીનો સંપર્ક કરશો. ત્યાંથી તુરત રાશનની વ્યવસ્થા થઈ જશે.

સમાજ તરીકે આપણે ઘરમાં રહીએ અને આપણાથી કોઈને પરેશાની થાય નહીં તેની તકેદારી રાખીએ...

Where mortgage means lending money on interest against debtor’s self or family member!!!

VSSM's Co-ordinator Tohid works for these nomadic families

“My father has been mortgaged to bonded labour!” I was stunned at hearing this statement.

“Why?”

“We had borrowed money for our business from a fellow community man. The business suffered loss and we were unable to repay.”

“So?”

“My father stayed back at that person’s place as bonded labour!”

“What does he do there?”

“Whatever he is asked to do. My father also goes to sell bed sheets and blankets for that person and hands him over the daily earnings. He is just given Rs. 100 for food, that is all my father survives on. ”

“So, after all this hard work he puts in, does the interest get deducted?”

“No, the principal amount remains as is. We had borrowed Rs. 50,000, if we are unable to repay the amount before Holi, it will grow to 1 lakh and the amount for my father’s freedom will reach Rs. 2.5 lacs.

“This is wrong!!”

 “You are right, but we cannot declare bankruptcy. We must repay the money we have borrowed.”

“But this is so unfair…”

 Amirbhai Salat of Vijapur shared his plight. VSSM’s Tohid works with the nomads in the regions, he ensures the families he works with face minimal survival challenges. After the discussion, he took the matter in his hands and released Amirbhai’s father Rajubhai from the debt trap.

The lender did not pay any money for the work done by Rajubhai as his bonded labour. VSSM paid Rs. 50,000 of the principal amount.

 Such stories do irritate me, I often tell these communities how come they frame such unethical norms. Lend money, don’t accept bankruptcy but how can one frame a norm of mortgaging a human being??

There is so much to work on with the nomadic communities…

મારો બાપ ગીરો મૂક્યો સે'

સાંભળીને નવાઈ લાગી..

'શું કામ ગીરો..'

'અમે ધંધા માટે અમારા સમાજના એક માણસ પાસેથી પચાસ હજાર ઉછીના લીધા હતા. ધંધામાં ખોટ આવીને પૈસા ભરી શક્યા નહીં.'

તો?'

'મારા બાપા એ માણસના ત્યાં ગીરો રહી ગ્યા'

'ત્યાં શું કરે?'

'એ માણસ કે એ બધુ કામ. સાથે એનો ચાદર વેચવાનો ધંધો. આ સિવાય મારા બાપા એની ચાદરો અને ગાલીચા વેચવા જાય. વકરો એ માણસના હાથમાં આપે. બદલામાં એ માણસ સો રૃપિયા આપે. ખાવા ખર્ચી પેટે. એટલે ખાઈને પડ્યા રહેવાનું'

'મહેનત કરે એ વ્યાજવી લીધેલી રકમમાં કપાય?'

'ના એ મૂડી તો ઊભી જ હોય. પચાસ હજાર લીધેલા એ હોળી સુધી મારાથી નહીં ભરાયા તો અમારી દેણાની રકમ એક લાખની થઈ જાય એમ કરતાં કરતાં મારા બાપાનું દેણું અઢી લાખે પહોંચ્યું'

'આ કેમ ચાલે. હળાહળ ખોટું છે'

'તમે ક્યો એ સાચુ પણ અમે નાદારી ના નોંધાવી શકીએ. અમે પૈસા લીધે છે તો અમારે ચુકવવા જ જોવે..'

'આવું ના હોય.. '

વિજાપુરના અમીરભાઈ સલાટ સાથે અમારી આ વાત થઈ. કાર્યકર તોહીદ આ લોકોની વચ્ચે તેમના કલ્યાણ માટે કાર્યરત આખરે એણે બાજી હાથમાં લીધી અને પેલા માણસ પાસેથી અમીરભાઈના બાપા રાજુભાઈને ગીરોમાંથી છોડાવી લાવ્યા.

જો કે કરેલા કામનું કોઈ વળતર પેલા માણસે આપ્યું નહીં અને મૂળ મૂડી રૃાપિયા પચાસ હજાર VSSMએ ભરપાઈ કરી.

આવી વાતો સાંભળું ત્યારે સખત ગુસ્સો આવે હું આ લોકોને કહેતી હોવું છું તમે એવા કેવા શાહુકાર છો.. ખોટુ શું કામ ચલાવવું. પૈસા આપવાની ના નહીં પણ આવા કડક ને ખોટા નિયમો શું કામ બનાવો. નાદારી ના નોંધાવી શકાય એ નિયમ તો વધાવવો જોઈએ પણ ગીરો મૂકવાનો નિયમ...

આવું ઘણું છે વિચરતી જાતિઓમાં.

#vssm #mittalpatel #Nomadic #denotifed #ntdntofindia

#humanrights #livewithdignity #eqaulity #socialjustice

#socialgood #issuesofnomadic #issuesofdenotified #vijapur #mehsana #gujarat

#justice #વિચરતા #વિમુકત #મિતલપટેલ #માનવઅધિકાર #વિજાપુર

#ગુજરાત