Friday, September 21, 2018

We will look better if we start drinking water without asking Caste...

Mittal Patel making a rotla at Kadvikaki's house
As soon as we say that we are coming to the Devipoojak settlement today, Kadviakaki asks what will we eat. I like Bajri Rotla and Olo (meshed spiced brinjal), then she makes it with affection. 

Sometimes she packs it and sends when she comes to know that Bhalabhai or Karshankaka is coming to the office. 

When we went to the settlement a few days back, Bhalabhai’s wife asked, “Ben, do you know how to make rotlas?”

I have not made many rotla but at some point I had. But I tried and the rotla was made the way it is seen in the photo.  

When we started working in this settlement, nobody was even asking for water. I used to wonder why they are not even offering water. But then I came to know that the society keeps untouchability from them. They think that you also definitely won’t drink the water. So, they only don’t even offer. But then I started asking for water and telling them I will come to eat at their place to these families living in scarcity. 

Kadvikaki in her house
With having these meals, the thin line also disappeared, they stopped getting scared of me and I became one of them.  

These days, when it is four in the evening and I don’t find food, I go to the settlement and tell them to make a rotla and tea. And I eat it with due ownership.

We will look better if we start drinking water without asking caste and creed. 


ગુજરાતી રૂપાંતર

કડવીકાકી દેવીપૂજક વસાહતમાં આજે આવીશું એવું કહીએ કે તુરત શું ખાશો એવો પ્રશ્ન પુછે. બાજરીનો રોટલો ને ઓળો મને ભાવે તો એ ભાવથી બનાવી આપે. ક્યારેક તો ભલાભાઈ કે કરશનકાકા ઓફીસ આવવાના છે એવી ખબર પડે તો ભાથુ બાંધીને મોકલાવે.

Kadvikaki preparing tea on her chulha
થોડા દિવસ પહેલાં વસાહતમાં ગયા ને જમવા બેસતા પહેલાં ભલાભાઈની વહુએ પુછ્યું, તે હે બેન તમને રોટલા ઘડતા આવડે?

બહુ ઘડ્યા નથી પણ જેવા તેવા ક્ડેયારેક ઘડેલા ખરા. પણ લાવો હું પ્રયત્ન કરુ ને ફોટોમાં દેખાય છે એવો રોટલો ઘડાયો.

કામ શરૃ કર્યું તે વખતના દિવસોમાં વાસહતના કોઈ પીવાનું પાણી પણ ના આપે. મને નવાઈ લાગતી કેમ કોઈ પાણીનુંયે પુછતુ નથી પણ પછી ખબર પડી કે લોકો, સમાજ એમનાથી આભડછેટ રાખે છે એટલે તમે પાણી નહીં જ પીવો એમ માનીને એ લોકો નહોતા પુછતા પણ પછી સામેથી પાણી ને અછતમાં જીવતા આ પરિવારોને હું તમારા ત્યાં જમીશ એવું કહેવાનું શરૃ કર્યું.

ને આ જમણથી અમારી વચ્ચે જે થોડી ઘણી ભેદ રેખા હતી, મને એમનામાં ભેળવતા એ લોકો ડરતા એ બધુએ મટી ગયું ને હું એમનામાંની એક થઈ ગઈ.

આજે તો કામમાં ક્યારેક ચાર વાગી જાયને જમવાનું ના જડે તો વસાહતમાં જઈને જરા રોટલો ઘડી દો ને થોડી ચા બનાવી દો એમ કહીને અધિકારભાવથી ચા રોટલો ખાઈ લઉં છું. 

જાતપાત પુછ્યા વગર દરેકના ઘરે પાણી પીતા થઈશું તો વધુ રૃડા લાગશું...



Mehul is Alive and Kicking with the help of you all Good Samaritans!

Mittal Patel with Mehul and his wife Sejal
I think you all remember Mehul, you are the reason he is alive today.

Honestly, when Mehul’s father Preshbhai first came to meet us and showed us the pictures of ailing Mehul, little did I hope that he would be able to make it out of woods. However, at the same time, I also had faith of witnessing light at the end of the tunnel with the immensely courageous and determined Pareshbhai. He left no stone un-turned to save his critically ill son. But then, he did hope for the miracle. 

Mehul at VSSM office with his wife and a relative
The amount for Mehul’s medical expenses was quoted at a whooping Rs. 10 lacs by the doctors treating him. It was practically impossible for us to mobilise such handsome amount, neither individually nor organisationally.  

My appeal requesting my friends and followers on Facebook to support the medical expenses for Mehul found overwhelming response. It went on to prove how truly blessed I am to have such huge number of  friends indeed. You all went ahead to contribute Rs. 5 lac.  Stirred by such unprecedented support from unknown Samaritans, the Oad community came further and contributed generously towards Mehul’s treatment. Alumni Association of Grambharati also helped Pareshbhai and eventually Rs. 10 lac were gathered. Ultimately  after 5 major surgeries,  Mehul is alive, well  and kicking as you can see in the photograph.  

A mother undergoes a lot of pain while giving birth to a baby. But when she takes it in her hand, all the pain goes away. I felt the same after seeing Mehul today. I had tears of joy. 

Mehul and his very brave wife Sejal were in the office today to see us all. ‘If it wasn’t for you, I wouldn’t be here today!!’ Mehul shared.  My eyes teared up seeing him well and smiling. There was a sense of relief much similar of holding a child in hand after enduring the pain of child birth.

Mehul showing his stitched stomach
Well, we have only been instrumental here, every time Pareshbhai would call up to update us on Mehul’s health I always told him, ‘Let Mehul know he has to get well soon, he will get well because  thousands are praying for him! Show him my post on Facebook, read him the wishes people have sent in for him.’  

Thankfully all our prayers were heard and Mehul is doing good although,  his stomach does look like a tethered cloth.

‘So, is all well inside?’ I inquired.

He smiled and replied, ‘No trouble at all!’

A rather skinny looking  Mehul at a mere 55-60 kilos weighed a massive 115 kilos before his illness. ‘Let’s not plan to lose weight in such a manner!!’ I joked.

Thank you for choosing to support Mehul’s medical expenses. Trust me, if all of you  had not pitched-in Mehul wouldn’t be amidst us today. I am grateful to have these opportunities of being  instrumental in such deeds and to be surrounded by compassionate and caring friends like you all.

To watch Mehul's story, click: https://www.youtube.com/watch?v=Vp3OkqT41ns


મેહુલ તમને યાદ છે...

તમે સૌએ જ મદદ કરીને એને જીવન બક્ષેલું.
સાચુ કહુ તો મેહુલના પિતા પરેશભાઈ પહેલીવાર મળવા આવ્યા અને મેહુલની હાલતનો ફોટો બતાવ્યો ત્યારે એક વખત માટે તો મેહુલ સાજો નહીં થઈ શકે તેવું લાગેલું પણ પછી મરણપથારીએ પડેલા દીકરાને બચાવવા મથી રહેલા પરેશભાઈની હિંમતને જોઈને ચમત્કાર થશે તેવું લાગેલું.
દસ લાખનો ખર્ચ ડોક્ટરે કહેલો તે આટલા પૈસા ક્યાંથી લાવવા. વ્યકિતગત કે સંસ્થાગત રીતે આટલી મોટી રકમની મદદ કરવાની ક્ષમતા અમારી નહીં.

ફેસબુક પર મિત્રો ઘણા. આ મિત્રો ખાલી વાહ વાહ જ કરે છે કે વખત આવે ટેકો એની કસોટી મેહુલના કિસ્સામાં કરવાનું નક્કી કર્યું ને દોસ્તો તમે સૌ સાચે જ મિત્રો અને એય પાછા સોના જેવા સાબિત થયા. પાંચ લાખ આપણે સૌએ મળીને ભેગા કર્યા. આપણે મેહુલની ચિંતા કરીએ છીએ એ જાણીને ઓડ સમાજે અને ગ્રામભારતીના ભૂતપૂર્વ વિદ્યાર્થી મંડળે પણ પરેશભાઈને મદદ કરીને એમ કરતા કરતા દસ લાખ થઈ ગયા ને પાંચ ઓપરેશન પછી મેહુલ ફોટોમાં દેખાય છે એવો થઈ ગયો.

મા બાળકને જન્મ આપતા પહેલાં કેટલી પીડા વેઠે છે. પણ બાળકના જન્મ પછી એને હરખથી પોતાના ખોળામાં લે ને જાણે બધુ દુઃખ દુર. આજે મહુલને જોઈને આવી જ લાગણી થઈ. હરખથી આંખો ભરાઈ આવી. 

મેહુલની પત્ની સેજલ જબરી હિંમતવાળી. આજે બંને ઓફીસ પર આભાર વ્યકત કરવા આવ્યા હતા. તમે ન હોત તો ના બચી શકાયુ હોત તેવું મેહુલે કહ્યું.

ખેર અમે તો માધ્યમ બન્યા પણ મેહુલની તબીયતના સમાચાર પરેશભાઈ ફોન પર આપતા ત્યારે હંમેશાં કહેતી કે, ‘મેહુલને કહેજો કે એને સાજા થવાનું છે. હજારો માણસોએ એના માટે પ્રાર્થના કરી છે તે એને કશુંએ થવાનું નથી. તમે એના માટે લખેલી પોસ્ટ પર આવેલી કમેન્ટ એને વંચાવજો.’
અને ખરેજ આપણે સૌએ કરેલી દુવા અને કરેલી મદદ કામ લાગી.. મેહુલનું પેટ ફાટેલા કપડું જેમ સીવાય એમ સીવેલું દેખાય છે. 

મે પુછ્યુ અંદર સબ સલામત? એણે હસીનું કહ્યું, હા હવે કોઈ તકલીફ નથી. 
બિમારી પહેલાં 115 કી.ગ્રા. વજન હતું હાલ 55 -60 જેટલું થઈ ગયું. તેના વજનને લઈને જરા રમૂજ કરી ‘દોસ્ત હવે વજન ઉતારવા આવા મોંધા ખર્ચા ના કરાવતો.’ 

તમે સૌ સાથે ના આવ્યા હોત તો મેહુલને આવો સાજો નરવો ના જોઈ શકત..
સારા કાર્યોમાં નિમિત્ત બનાવ્યા ને તમારા જેવા મિત્રો જેઓ મદદ માટે હંમેશાં સાથે ઊભા રહે છે તેવા આપવા માટે કુદરતો આભાર માનુ છું.

આજે મેહુલ અને તેની પત્ની સેજલ ઓફીસ પર આવ્યા તે વખતે તેમની સાથે લીધેલી તસવીરમાં એકદમ તંદુરસ્ત દેખાતોમેહુલ. મેહુલને જોઈને તમનેય મારા જેવી જ લાગણી થશે..

મેહુલનો વિડીયો યુટ્યુબ પર જોવા માટે:  https://www.youtube.com/watch?v=Vp3OkqT41ns

Tuesday, September 18, 2018

Solar Light Distribution took place at Nomadic Settlerment of Rajkot with the Help of Sparsh

Mittal Patel giving solar light kit to a woman from nomadic settlement
To eat before sunset is good for health. Jains call it Choviyar. 

Nomadic communities eat before sunset, not because of health reasons but when the sun goes down and takes his light along, the darkness prevails everywhere. How to cook without light in the dark? Those who have access to electricity can cook at 10 at night. But where kerosene is not affordable then, we have to cook and dine before darkness. 


The daily wager women come before their day work is over just for cooking, promising to complete the work next day. 

The nomadic settlement is either near the jungle area or in deserted land. In the night, there are poisonous insects wondering in the shanties and often bite them, but what can be done?  
Only the wearer can know where the shoe pinches- only these families know the dark side without light.

The demand for light connection under the different government schemes have been applied but what till then? Sparsh has initiated to become instrumental in lighting the little homes of these families and FunSolar also helped in this cause. 

Shri Maharshibhai came and with his help till date in Amreli and Rajkot total 700 solar lights have been distributed. 

Thank you Sparsh and those who helped in this. 

To see the video of this distribution, click:  https://www.youtube.com/watch?v=rO71KOzmetE

ગુજરાતીમાં અનુવાદ

અંધારુ થાય એ પહેલાં જમી લેવાનું તબીયત માટે સારુ. જૈનો એને ચોવિયાર કહે.

Solar light distribution at Rajkot

વિચરતી જાતિઓ પણ અંધારા પહેલાં જમી લે. તબીયતની ચિંતાને લઈને નહીં પણ સૂરજદાદા પોતાનો પ્રકાશ સંકેલી ઘરે જતા રહે પછી ફેલાતા અંધકારમાં દિવા વગર રાંધવું કેમ? જેમના ઘરે વિજળી છે એ તો રાતના દસ વાગેય જમવાનું બનાવે પણ અમારે તો ઘાસતેલના વાંધા છે એટલે અંધારા પહેલાં રાંધવાનું ને જમવાનું.


કામ પર ગયેલી બહેનો કામ પુરુ ના થયું હોય તો કાલે કરી જઈશું એમ કહીને ખાલી રાંધવા માટે થઈ ઘરે વહેલી આવી જાય.. 

જંગલમાં કે અવાવરુ જગ્યાની પાસે છાપરાં હોય તે રાતના ઝેરી જીવજંતુઓ તો ઘરમાં ફરતા હોય ઘણીવાર કરડીયે જાય પણ શું કરે...

આવી સ્થિતિમાં જીવતા પરિવારોને ઘરમાં અજવાળુ ના હોવું એટલે શું એની વધુ ખબર પડે..

સરકાર લાઈટ આપે એ માટે અરજીઓ આપી છે. પણ એ ના આપે ત્યાં સુધી શું? સ્પર્શે આવા પરિવારોના ઘરમાં અજવાળુ પાથરવામાં નિમિત્ત બનવાનું સ્વીકાર્યું ને ફનસોલારે પણ મદદ કરી. 

મહર્ષીભાઈ આવ્યા ને એમની સાથે અમરેલી રાજકોટમાં મળીને અત્યાર સુધી કુલ 700 સોલાર લાઈટનું વિતરણ થયું.

આભાર સ્પર્શ... ને આ કામમાં મદદ કરનાર સૌનો....

આ અંગેનો વિડીયો જોવા માટે, ક્લિક કરો : https://www.youtube.com/watch?v=rO71KOzmetE