Nagla, Dodgam & Khanpur - Then during Flood 2015 & in 2017 | No positive different

We first had the opportunity of meeting Nagjibhai during a farmer congregation organized to address the issue of non-removal of flood waters from the villages of Khanpur, Nagla and Doda. This was about the water that had flooded these villages in 2015. Nagjibhai, a lively and positive individual had participated in the gathering. The boundaries of these villages were under 10 feet water for last 8 months and the government had payed to attention to their repeated requests.

After the meeting was over, Nagjibhai invited us for tea. “I cannot invite you to my home, so have had to bring you to this tea joint... Oh yes but I can offer you a joy ride over my raft!!” said Nagjibhai. We could not comprehend his statement. Why would he offer us a raft-ride, what was raft doing here?? But later when he showed us his house on the other side of the water it all made sense. He had made a make-shift raft to pay a daily visit to his house. The waters that had refused to flow away and which the government had made no efforts to drain had stopped the access to his house.

“How much losses have you suffered?” we inquired as we chatted.

“Close to a crore!” we were shocked on hearing the figure. How can someone be so calm after suffering such huge financial blow? “I must have had some dues remaining to be paid to nature...!” he had laughed it off.

Flood Water gallop every bit of Khanpur Village leaving
no one to escape

Subsequently, over the period of time there was a lot of agitation, the farmers had gone on a hunger strike and their repeated appeals to the government resulted in some action to drain out the water.

The recent floods have again drenched this region and once again these villages are submerged under water.  A day before the disaster struck we had met at Tharad to talk about the ‘still waters that refused to go’ and the ‘government that refused to act’ and had decided to head over to Gandhinagar and the very next day the news that Nagla, Khanpur and Doda villages are under water reached us.

We had to find courage to call up Nagjibhai, his condition was a foregone conclusion but, four days later we spoke to him, “I have told our Chief Minister, how long can we live on charity, think about some long-term plans to resolve this condition because, we cannot live through these  frequent losses!!”

There was a news in the local dailies yesterday of our Chief Minister ordering removal of water within next 24 hours. We all know how things work in government, concrete results should be expected once there are concrete actions in this direction, otherwise…

The pictures are about the water clogged during 2015 floods

This is not just about Nagjibhai here. Most farmers in the region are suffering the same plight. This time Nagjibhai himself feels it is going to be difficult  for him to bear the losses.

The nomadic families can survive on charity but farmers like Nagjibhai… what will they do??

If the government cannot work out a permanent solution the only option left is rehabilitating these families to some other place!!

The pictures are about the water clogged during 2015 floods while the video is about the recent flooding. The farmers will be ruined if the government does not take action as-soon-as-possible. Hope the recent orders turn in to actions soon…

નાગજીભાઈ પટેલ ખાનપુરના જિંદાદીલ ખેડુત. પહેલીવાર ડોડોગામમાં આયોજીત ખાનપુર,નાગલા અને ડોડોગામના ખેડૂતોની સભામાં તેમને મળવાનું થયેલું. મૂળ તો 2015માં પડેલા વરસાદનું પાણી આ ત્રણે ગામની સીમમાં બે બે માથોડા ભરાયેલું પડ્યું હતું ને ચોમાસાના આઠ આઠ મહિના વિત્યા પછીએ એ પાણીના નિકાલની કોઈ વ્યવસ્થા થઈ નહોતી. એ સંદર્ભેની એ બેઠક હતી.

બેઠક પછી નાગજીભાઈએ પોતાના ત્યાં આવવા આમંત્રણ આપ્યું. અમે ગયા. ચા પીધી. પછી એમણે કહ્યું, ‘બારોબાર ચા પીવડાવી હો. મારા ઘેર પીવડાવી હકુ એવી હાલત નથી પણ હા તરાપાની શેર ચોક્કસ કરાવી શકુ.’ એમનું આવું બોલવું પહેલાં તો સમજાયું નહીં. વળી પાછો તરાપો અને એય આ વિસ્તારમાં? પણ પછી દૂર પાણીમાં ગરકાવ થયેલું ઘર બતાવ્યું ને એ ઘરે રોજ આંટો મારવા બનાવેલો તરાપો બતાવ્યો ત્યારે તરાપાનો ભેદ ખ્યાલ આવ્યો. 

વાત વાતમાં પુછ્યું કે, કેટલું નુકશાન થયું? ને એમણે કહ્યું લગભગ કરોડનું !

સાંભળીને અમે અવાક થઈ ગયા. કરોડનું નુકશાન પામેલો માણસ હસી શકે એજ આશ્ચર્યજનક. ‘હશે કુદરતના ઘેર ભરવાનું કોકો બાકી હશે’ એવું એમણે એ વખતે કહેલું.

તે પછી સરકારમાં પાણી ઉલેચાવા ખુબ રજૂઆત કરી, લોકો ઉપવાસ પર બેઠા ટૂંકમાં ઘણા વાના કર્યા ત્યારે જતાં પાણી ઉલેચાયું.

2017માં પુરના પાણી આ વિસ્તારમાં ફરી વળ્યા તેના આગલા દિવસે અમે પાણી નિકાલની ચિંતા માટે થરાદમાં મળ્યા હતા અને આ માટે ગાંધીનગર ભેગા થવાની વાત કરી ને બીજા દિવસે નાગલા, ખાનપુર અને ડોડગામ પાણીમાં હોવાના સમાચાર મળ્યા.

નાગજીભાઈને તો ફોન કરવાનોય જીવ ના ચાલ્યો. ખબર જ હતી તેમની દશાની. ચાર દિવસે વાત કરી. એમણે કહ્યું, મુખ્યમંત્રીને મે કહ્યું કે, ‘આમ મફતનું ક્યાં સુધી ખાઈશું. પાણી નિકાલનો કાયમી ઉકેલ લાવો. વારે ઘડીએ બેઠા થવાનું અમારાથી નથી થવાનું.’

ગઈ કાલે છાપામાં મુખ્યમંત્રી શ્રીએ આ ત્રણે ગામમાંથી ચોવીસ કલાકમાં પાણી ઉલેચવાની સૂચના આપ્યાનું વાંચ્યું. પણ આતો સરકાર કહેવાય.. મશીનરી ગોઠવાય અને કામ સરૃ થાય ત્યારે સાચુ બાકી... હરી હરી...

અહીંયા નાગજીભાઈની વાત મુકી છે પણ એમના જેવા ઘણાય ખેડુતોની દશા આ જ છે. નાગજીભાઈ ખુદ કહે એમ આ ફેરા બેઠા થવું અઘરુ છે... 

અમે જેમની સાથે કામ કરીએ તે વિચરતી જાતિના કેટલાક માણસો તો લોકો સામે હાથ લાંબો કરી લેશે પણ નાગજીભાઈ જેવા તો ............ 

પાણી નિકાલની કાયમી વ્યવસ્થા નહીં તો બીજે પુનઃવસન એ એક માત્ર જ ઉકેલ...

2015માં તેમના તરાપામાં બેઠા અને પછી ફોટો પણ પડાવેલો આજે એ બધુ પાછુ યાદ કરીને મુક્યું....

(2015માં ભરાયેલું પાણી- લીલારંગનું ફોટોમાં જોઈ શકાય ને 2017માં એજ જગ્યાએ ભરાયેલું પાણી વિડીયોમાં સમજવા ખાતર મુક્યું છે. હવે જાગો, નહીં તો બિચારા આ ખેડૂતોને મરવા વારો આવશે. સૂચના તો આપી છે બસ અમલ ઝટ થાય તો બધુ યોગ્ય નહીં તો...)

Devipujak Women cry their hearts for the losses they endured due to Floods

Shantaben Devipujak bursting into tears as we approached her

I usually do not share pictures that portray immense pain and sorrow. However, I felt the need to share this picture of Shantaben to express and share her pain. It is my humble request to all of you to refrain from building any other judgements….

Devipujak Women sharing the horrifying experience with
Mittal Patel during her visit to Kharia/ Patni Odha Settlement

“We do not want to continue living here, can’t you arrange for our settlement towards some higher grounds, Ben?? The floods of 2015 had left us in similar plight, we have stood up with great difficulties and the situation is once again the same this year… we were on that neem tree for so many days. We have just buried 200 quintals of grains and our dead cattle!! And look at this land we farmed on, see what water has done to it!! In 2015 the government had given machines to restore our land but this year no other support has come from them…” Shantaben Devipujak (Patni) and all the residents of Patniodha had similar plights to share. The pain of losing all they had was so terrible that most of these families were in tears while narrating their stories. Patni odha is a hamlet of Khariya village. And the village has been completely ravaged in the recent floods. The families have received no assistance from the government except some cash.

Meeting with Mittal Patel - A discussion for further course of
actions & preparations for future...

The flood waters gushed in with such intensity that the families could not manage to save their cattle that were tied in the yards. The poor lives drowned to death! The families did share the agonizing pictures of their dead animals…

These families have been finding it difficult to overcome the trauma, they are unable to sleep peacefully, water and the fear of it has taken away their peace. They have sent they elderly and children to stay with relatives. It feels certain that we need to shift them to another area because these poor families cannot repeatedly bear the brunt of nature.

VSSM is prepared to extend interest free loans for buying cattle and help them with repairs of their current homes. But the crucial task is to find alternate land to settle them… we will be talking to the government in this regard… Hope all of us can work together for this cause!!

આમ તો કોઈનો રડતો ફોટો મુકવો ગમે નહીં ને આવું મુકવુંય યોગ્ય માનું નહીં. પણ આજે જેમની વાત કરવી છે તેમાં શાંતાબહેને વ્યક્ત કરેલી લાગણી મુકવા પણ આ ફોટો મુકુ છું. આને જુદી રીતે ના લેવા સૌ સ્વજનોને વિનંતી....
‘અમારે અહીંયા નથી રહેવું બેન, બીજે ક્યાંક ઊંચાણે વસાવવાનું ના કરી હકો? 2015ના પુરમાંય આવી જ દશા થયેલી તે માંડ માંડ ઊભા થ્યા ને ફરી 2017માં. તણ દાડા લીમડા માથે બેસી રયા. 200 મણ અનાજ આંય દાટ્યું ને ચાર ભેંસોય! ખેતીની અમારી જમીન તો તમે જોઈન શું હાલ કર્યા પોણીએ? 2015માં તો જમીન હરખી કરવા સરકારે મશીન આલ્યાતા પણ આ ફેરા તો કોય નહીં...’
ખારિયાનું પરુ પટણીઓઢા. એમાં રહેતા શાંતાબહેન દેવીપૂજક(પટણી) અને અન્ય તમામે આ વાત કરી. વાત કરતા કરતાં એ એને એમના જેવા બીજા બહેનો રડી પડ્યા. સરકાર પાસેથી #કેસડોલ સિવાયની એકેય રકમ આ પરિવારોને મળી નથી.
પાણી એવું આવ્યું કે, ખીલે બાંધેલી ભેંસો, ગાય, બળદ કે બકરાં કશુંયે તેઓ છોડી ના શક્યા. પાણીમાં ગૂંગળાઈને કેટલા વને આ અબોલ જીવોનો જીવ ગયો હશે? ખીલે બંધાયેલા મરેલા આ જીવોના ફોટો એમણે બતાવ્યા. કંપારી છુટે એવું એ દૃશ્ય હજુએ ભુલાતુ નથી.
પાણીની એવી ફડક બેસી ગઈ છે કે રાતના સરખુ ઊંઘીએ નથી શકતા. આ પરિવારોએ બાળકો અને ઘરડાંઓને સગા વહાલાંઓના ઘેર મોકલી દીધા છે. તેમના રહેણાંકની વ્યવસ્થા બદલાવવી જોઈએ એ તો નક્કી જ. વારંવાર કુદરતની થપાટ સામે ઝઝૂમવાનું એમનાથી હવે થવાનું નથી.
vssm ભેંસો લાવવા કે અન્ય વ્યવસાય માટે વગર વ્યાજે લોન આપશે. ઘરેય ઠીક કરીશું પણ અગત્યનું એમની રહેણાંકની વ્યવસ્થા બીજે કરવાનું છે... સરકારમાં રજૂઆત કરીશું. આપણે સૌ પણ આ માટે આપણા લેવલથી કોશીશ કરીએ તેવી અપેક્ષા રાખુ છુ...

Nomads cry-out their sufferings due to recent Floods

From where do we begin??

Patni Odha is a hamlet of Khariya village. Recently the village has been in news for the devastation and loss of life it suffered in the recent floods. Reading and watching about devastation is one thing and witnessing it in person is a totally different ball game.

The village has a substantial population of Devipujak community, almost 100 Devipujak families reside here. This is a community known for its enterprising and hardworking character. The entire village was submerged in water and the flow of the water was so intense that the families took refuge over their roofs and some who did not trust the roofs stayed on the neem trees.

These chiefly agrarian population is facing land erosion and are dealing with the deaths of their cattle wealth. Their goats and buffaloes were swept away while the ones times to the noose drowned to death. “The government has given 5-7 thousand rupees. How are we supposed to manage so much loss with so little money?” questioned a completely shattered Champaben, who now worries of how and where to restart from!!

How we wish such occasions too had a restart option!! VSSM will be supporting these families rebuild their lives but the number of families in need is way beyond our financial ability to provide support.

These families have been talking to VSSM’s Naran and make frequent calls to me.. they have buried the dead cattle but, no one has come to their door step to inquire about the loss nor has any one offered any help!!

VSSM is planning to support these families buy cattle so that they can commence on the path to rebuild their fate……

પટણી ઓઢા ખારીયા ગામનું પરુ. ખારીયામાં પૂરમાં જાનહાની થયાનું અને ઘણુયે નુક્શાન થયાનું આપણે વાંચ્યું. પણ નજરે જોઈએ તો આ બધું વધુ ભયાનક દેખાય.

દેવીપૂજક ખુબ મહેનતુ જાતિ. સ્વબળે આગળ આવવા મથતી આ જાતિના આ ગામમાં 100 ઉપરાંત પરિવાર રહે. પૂરના પાણી એવા ધસમસ્યા કે ઘરની છત માથે ચડાય એ ત્યાં ચડ્યા ને જેને છત ઉપર વિશ્વાસ નહોતો એમણે લીંબડા માથે ખાટલો બાંધ્યો. સાત આઠ જણા એની ઉપર બેસી રહ્યા.

ખેતી અને પશુપાલન કરનારા આ પરિવારોની જમીન ધોવાઈ ગઈ. ભેંસો ને બકરાં મરી ગયા. ચંપાબેને કહ્યું, 'સરકારે પોચ થી હાત હજાર આલ્યા. પણ એટલાથી બેઠું ના થવાય. ભેંસો મરી ગઈ. એ હોત તો ડેરીમાં દૂધ ભરાવી ને ખાત પણ....અને ઘર તો જુઓ ભઈસાબ.. ફેર ચમના બેઠા થઈશું....'

આપણે મદદ કરીશું. પણ આવા લોકોની સઁખ્યા વધુ છે.... ને આર્થિક રીતે અમે નાના છીયે...

કાર્યકર નારણ આગળ આ પરિવારોએ ખુબ વાતો કરી. મારી સાથે ફોન પર વાત કરી, ભેંસો મરી ગયાનું કહ્યું તો અમે કહ્યું, 'સરકારે પૈસા નથી આપ્યા?' જવાબમાં ચંપાબેને કહ્યું ' બકરાં ને બીજુંય ઘણું તો તણાઈ જ ગયું. ખીલે બંધાયેલી ભેંસો મરી ગઈ. ગંધ મારતું તું બધું, તે પાણી ઉતર્યા પછી ખાડા કરી ને એને દાટી દીધી... પણ કોઈ આ બારામાં પૂછવા નથી આવ્યું,ના મદદ માટે કીધું.'

આ પરિવારોને ભેંસ માટે વગર વ્યાજે લૉન આપવાનું પહેલા કરીશું. જેથી એ બેઠા થઇ શકે...બાકીની વિગત એમના જ મોઢે સાંભળો...

Situation speaks louder than the words... Floods uproots the life of NOMADS... What God hath in package for them...

Hathibhai Raval of Umari Village stands on a place where they
once lived with their family - No traces remaining

“Look at the vast span, this is where my farm was, it has now turned into a river bed!! During the floods, we took refuge on trees and watched in distress as water swept away our homes with everything in it, our neem trees, everything!! We were planning to install a bore-well and all the required material we had bought the motor, pipes and likes was swept away as well. This land is ruined, it will never be the way it was, not even after 15 years…. Water melons and musk melons is all we can think of growing!” The apathy of the Rawal and Devipujak families of #Umri village was so harsh it could move you to tears….

“In our entire lives, we have never asked for help from anyone and now we need to extend our hands for tarpaulin, food and grains. We were the ones helping others and now we need to rely on charity and support of others!!”

Another Raval Family before his so called house
Swamped in Flood Silt

The families are tremendously worried about their future, they are clueless on how to go about and face the consequences of this unprecedented natural calamity, with grace and dignity. They were requesting us to find jobs for their young boys.” The natural disasters of such magnitude do not distinguish between the rich and poor, they simply destroy everything that comes in its path.

We are committed to help these 35 families whose lives have been reduced to living under tarpaulin, rebuild their homes and livelihoods while making sure their dignity remains intact!!

'મારુ અહીંયા ખેતર હતું આજે નદીનો પટ થઇ ગયો. ત્રણ દિવસ ઝાડ માથે બેઠા રહ્યા ને અમારી નજર સામે જ અમારું ઘર, ખેતર અને ઘર આગળ ઉગાડેલા લીમડા ને બીજુ બધું જતું રહ્યું. ખેતીની જમીન હતી એટલે બોરવેલ કરાવવાની હોંશ કરી. પાઇપો, મોટર બધું લાવ્યા હજુ કાલ તો બોરવેલ માટે રિંગ આવવાની હતી ને એની પહેલા પાણી ધસમસતું આવ્યું ને બધું લઇ ગયું. 15 વર્ષ મહેનત કરીયે ને તોય આ જમીન ખેતી લાયક નહિ બને. તરબૂત અને ટેટી પાકે એવો નદીનો ભાઠો થઇ ગયો.' 

ઉમરી ગામના રાવળ અને દેવીપૂજક પરિવારોની આ દશા.

'કોઈ દિવસ કોઈ સામે હાથ લાંબો નહોતો કર્યો. અમારી પાસે જમીન હતી પણ હવે અનાજ અને તાડપત્રી માંગવી પડી.'

રાજાને રંક બનાવી દેતી કુદરત આગળ આપણે લાચાર... કેમના બેઠા થશું એ ચિંતા સતાવી રહી છે. ક્યાંક નોકરી જડે તો જુવાન છોકરાઓને નોકરીએ લગાડવાની વિનવણી કરી..

'મેમાન પારોણા આવે તો બેસાડવા ક્યાં? શરમ આવે છે. બીજાને મદદ આલનાર અમને આજે મદદની જરૂર પડી'

અમે બધી જ મદદ કરીશું. પાકા ઘરમાંથી વાદળી પ્લાસ્ટિકમાં આવી ગયેલા 35 પરિવારોને ઘર બાંધી આપીશું.

સ્વમાનપૂર્વક મદદ કરીશું. એમનું જ એમને આપીશું એવા પવિત્રભાવ સાથે. બે બે ભેંસ લઇ શકે એ માટે વગર વ્યાજે લૉન અને ઘર તો બાંધીશું જ..

Yet another case of Inhuman Torture on DAFERS - Police Need to understand the real approach towards them...

“Ben, (the nomadic communities address Mittal Patel as Ben) I presented Katiya to the police yet, they refuse to let us live in peace!! You asked us to give up all the illegal activities so that the police stop coming to the settlement, we did just that. We also don’t like them coming to our homes so I personally went and presented Katiya before Bopal City Police. But, this did not go well with the LCB and SOG of Sarkhej. They feel I should have taken Katiya to them and not Bopal police. The officials of Sarkhej police station are harassing us for this, they come to our dangaa pent out verbal abuse, point at the skirts of our women and talk all rubbish and shit!!” Gafarbhai was narrating all this in a single breath until he could speak no longer and emotions took over. His voice chocked. “it is difficult to tolerate this any longer, Ben!!”

Helplessness hovers over Sakinaben Dafer
A concern for the Present & the Future 

Since emotional Gafarbhai Dafer could not speak any further Sakinaben, his wife took the phone. “We do not mind if they come to our settlement if we are at fault but even after all that we have done, their behavior before our young girls…… I told them to be careful and mind their language, I was the age of their mother and yet they refused to behave and correct their language. They have been coming here daily, Ben. Today the villagers have asked us to walk out of the village. According to them the police has asked them to remove us from the village!! We have sent our children and their families to another place. But to us Rethal is home, we even have identity cards and documents from this village. You have been working so hard to ensure we get residential plots allotted here. The villagers have been so supportive but now they too are fed up with the recent police visits. That is why they called us and asked us to leave the village. Where do we go now, Ben??”

The decision to allow a family to stay in a village does not rest with the police. Period. If the culprit has walked up to the police, why harass his family? Punish the culprit. He is with you. We fail to understand this behavior by police. Have we ever tried to understand why do the Dafer feel the need to loot or engage in unlawful activities?? This barbaric behavior by police has crossed limits.

“If the police come to the dangaa, tell them we are not leaving this place. We will continue to stay here, they can do whatever they can still if they continue to abuse, call me.” The assurance to Gafarbhai and Sakinaben calmed them down a little. In the meanwhile, I have tried calling the phone number Gafarbhai has shared with me but no one has answered it yet.

I will continue to write to the officials based in Gandhinagar. And it is not the first time I am doing it and I know it is not the last time either!! Seriously, how many times do we have to write about same issues. We expect the DGP to intervene and take action in this matter but, he seems to be too busy with the visits of Prime Minister, Chief Minister and this and that… Hope he finds sometime soon.. whenever we have asked for an appointment, such programs have taken priority. All of us, we and these communities, are fed up with this…….

‘બેન કટિયાને હાજર કરી દીધો તોય પોલીસ સાલ નહી છોડતી. તમે કીધુ ક હવ ચોખ્ખા થઈ જાવ આપણા માથે ગુનો હોય તો પોલીસ આંટા દે ને? પોલીસ આંટા દે ઈ હારુયે નો લાગે. તે બેન હું બોપલ સીટી પોલીસમાં રૃભરૃ જઈને કટિયાને દઈ આયો. પણ આ વાતની સરખેજ એલ.સી.બી. અને એસ.ઓ.જી.ને ખબર પડી તારથી ઈમને ઉપાડો લીધો સે. કટિયાને અમારી આગળ કેમ હાજર નો કર્યો? બેન અમારા બૈરાયોના ઘાઘરા હામે હાથ કરીને કાનના કીડા ખરી પડ એવું એ લોકો બોલ્યા.’

ગફારભાઈ એક શ્વાસે બોલી રહ્યા હતા. બોલતા બોલતા એમના ગળે ડૂમો બંધાઈ ગ્યો.

‘નથ સહન થાતુ બેન...’ તેઓ આગળ કશું બોલી ના શક્યા. 

એ રડી રહ્યા હતા... એમના પત્ની શકીનાબહેને ફોન લીધો, ‘અમારો વાંક ગનો હોય ને તો હો વાર ભલે સાપરે આવે પણ કોય ગના વગર આઈન અમારી જુવાન છોડીઓની હામે.... મે કીધુ કે, હું તમારી મા જેવી સુ જરા જીભાન હંભાળો. પણ એતો નાગુ બોલે જ જાય બેન. તમને હું કહુ... હમણાં હમણાંથી રોજ ઉપાડો લીધો સે, તે આજે ગામલોકોએ ગામ ખાલી કરીને જતા રેવા કઈ દીધુ. એ લોકો કે સે કે, પોલીસે કીધુ સે તમન બારા કાઢવાનું! બેન મારા સોકરાંઓ ને ઈના પરિવારને બીજે ઠેકાણે મોકલી દીધા. અમે ઘણા ટેમથી રેથળમાં રહીએ સીએ. અમારા મતપત્રક, રેશનકેડ હોત આંયના સે. અમને જમીન મલે ઈ હાટુ તો તમે ધોડા કરોસો. ગામનાય હા પાડતા તા પણ આ પોલીસના રોજ રોજના કેડાથી ઈયે કંટાળ્યા સે તે આજે બોલાઈને ગામમાંથી જતા રેવા કઈ દીધુ... હવે ક્યાં જવું બેન?’

કોઈ વ્યક્તિને ગામમાં રહેવા દેવા કે નહીં તે નક્કી કરવાનું કામ પોલીસનું તો નથી જ. વળી ગુનેગારને સજા કરો એને પકડીને લઈ જાવ. પણ એ ગુનેગાર સામે ચાલીને હાજર થઈ જાય પછી એના પરિવારને હેરાન કરવાનો શું મતલબ? ડફેર લૂંટ કરે પણ લૂંટ કેમ કરવી પડે છે એ સમજવાની જરૃર છે... પોલીસની બર્બરતા હવે હદ વટાવી રહી છે.

ગફારભાઈ અને શકીનાબહેનને આજે અમે કહી દીધુ કે, ‘પોલીસ આવે ને તો કેજો અહીંયાથી નહીં હટુ, આંય જ રહીશ. તમારાથી થાય ઈ કરો... છતાં ના માને તો મને ફોન કરજો.’ આટલું કહ્યાથી એમનામાં હિંમત આવી. ગફારભાઈને પોલીસે આપેલા નંબર પર ફોન જોડ્યો પણ વાત થતી નથી. 

ગાંધીનગર આ બાબતે ફરી લખીશ. પણ કેટલા કાગળ આ બાબતે અમે ચીતર્યા છે. ડીજીપી આ બાબતે નિર્ણય લે એવી અપેક્ષા રાખીએ છીએ પણ હાલ તો તેઓ પ્રધાનમંત્રી, મુખ્યમંત્રી અને ફલાણા ઢીકણા કાર્યક્રમમાં વ્યસ્ત છે. ઝટ ફ્રી થાય એવું ઈચ્છીએ... દર વખતે માંગવામાં આવેલા સમયમાં આવા કાર્યક્રમો જ નડી જાય છે... કંટાળો આવે છે અમને અને આ પ્રજાને...