Bharatbhai Patel's book 'Nomadic Odyssey' has lovely pictures of nomadic tribes of Gujarat...

Bhratbhai Patel meets Mittal Patel at VSSM's
office

Bharatbhai Patel stays in England. In 2014 he sent us an email enquiring about photographing the nomadic tribes. After that we talked over the phone and he flew down to India for photography. This trend continued for many years. In every winter Bharatbhai would fly down and move around the settlements of nomads.

He got so much interested in nomadic tribes that he went to settlements in Punjab, Haryana & Uttar Pradesh. As such he travels world over to take pictures of the locals. He mixes with them and takes their pictures. The pictures are candid and show the natural expressions of the people.

He has captured in his camera the day to day life of nomadic tribes in a touching way. He published a book of  the photographs that he has taken. He named it "Nomadic Odyssey".

We can get to see lovely pictures of nomadic tribes of Gujarat in this book.

In years to come, the life of this nomadic tribe  would be far different from what it is now. In changing times even they are giving up old customs and adapting new ways to live life.  The pictures taken by Bharatbhai will stand as remembrance and give us the glimpse of the life they lived in the past.

Bharatbhai has become like a family. Whenever he is in Gujarat we get an opportunity to meet. I have used his pictures in my book and on the VSSM web-site.  We are thankful to Bharatbhai for his sentiments. We hope many more people get a chance to see this book and buy the book.

ભરતભાઈ પટેલ ઈગ્લેન્ડમાં રહે. વર્ષ 2014માં એમનો ઈમેલ વિચરતી જાતિઓની ફોટોગ્રાફી કરવા બાબતે આવ્યો. એ પછી તો ફોન પર વાત થઈ અને એ આવ્યા ફોટોગ્રાફી માટે.. પછી તો આ ક્રમ વર્ષો વરસનો બન્યો. દર વર્ષે શિયાળામાં એ આવા ને વિચરતી જાતિઓની વસાહતોમાં ભ્રમણ કરે. 

વિચરતી જાતિઓમાં એમને એવો રસ પડ્યો કે એ પંજાબ, હરિયાણા અને ઉત્તર પ્રદેશમાં પણ વિચરતી જાતિઓની ફોટોગ્રાફી માટે જઈ આવ્યા. આમ તો વિશ્વના અનેક દેશોમાં તેઓ ફોટોગ્રાફી માટે જાય ત્યાંના સ્થાનીકો સાથે ભળીને એમનામય બની ને ફોટોગ્રાફી કરે એટલે સાચો ભાવ પણ એમણે લીધેલા ફોટોમાંથી પ્રગટ થતો હોય એમ લાગે. 

વિચરતી જાતિઓની રોજિંદી જીંદગીને એમણે સુંદર રીતે કેમેરામાં કંડારી. એમણે લીધેલા ફોટોનું એમણે સુંદર પુસ્તક કર્યું. જેનું નામ Nomadic Odyssey આપ્યું. 

ગુજરાતની વિચરતી જાતિઓની સુંદર ફોટોગ્રાફી આપણને આ પુસ્તકમાં જોવા મળે. 

આવનારા સમયમાં વિચરતી જાતિઓની જીંદગી જે અત્યારે છે તેનાથી ઘણી જુદી હોવાની.. બદલાઈ રહેલા સમયમાં એ લોકો પણ પોતાનું જુનુ છોડી રહ્યા છે. ત્યારે આ ફોટો ડોક્યુમેન્ટેશન એમના ભૂતકાળની ઝાંખી કરાવશે...

ભરતભાઈ તો અમારા પરિવારજન બની ગયા છે.. એ ગુજરાતમાં હોય ત્યારે નિયમીત મળવાનું થાય.. ને એમના ફોટોનો મે મારા પુસ્તકો અને VSSMની વેબસાઈટમાં પણ ઘણો ઉપયોગ કર્યો..

આભાર ભરતભાઈ તમે દર્શાવેલી લાગણી માટે... અને તમારુ પુસ્તક અનેક લોકોના હાથમાં જાય, 

સૌ ખરીદે તેવી શુભભાવના પણ... 

#vssm #MittalPatel #nomadsofindia

VSSM's tree plantation programme is successful with remarkable participation of Dhanali village...

Mittal Patel with the younsters team of dhanali village

Dhanali village in Banaskantha District has a population of 2500. It's a lovely town and so are the youngsters of the village. In order that the wasteland of the village is not misused, they decided that they would plant trees there. However, to plant trees and nurture it is an expensive affair. They would have only a small portion of  the likely expense of Rs 40 lakhs.

To fund such a large expense they first thought of the Government's Forest Department and then they thought of VSSM. If the Forest Department could do the cleaning of land, fencing, and plant saplings after digging then major expense would be taken care of. Then the next step would be to think of how to provide for water. Approximately 20,000 trees to be planted would require a very large quantity of water. Independent borewell is required  For that the youngsters of the village, especially Dillipbhai & his friends, collected the funds. So borewell was done, water was available but to supply water to 20,000 trees with pipe was not possible.

VSSM with the help of Parikh Foundation - Mahendra Brothers managed to get drip irrigation done. With this the trees would grow well. 

The salary of the person taking care of the trees would be paid by the Forest Department. The area is very large and it requires a higher salary to be paid to the person. They requested VSSM to consider this. We will decide on that soon.  Most important was that the trees should grow & survive. 

The forest department of Banaskantha, with great interest, takes care of the entire site and the trees. In near future Dhanali would have a man-made forest. The credit for the same would go to Dillipbhai & other youngsters of  his team. The credit also goes to Mahendra Brothers through VSSM..

We have completed 166 forests but in many villages people complain more and work less. They do not show the same enthusiasm in taking care of the trees as they do when they call us. In that matter Dhanali is a different village. We wish that all villages show such strong determination.

We salute the determination of all who are instrumental in ensuring that work is successfully done.

Nature will bestow its blessings to the villagers of Dhanali for the wonderful work done.

ધનાલી 2500ની વસતિ ધરાવતું બનાસકાંઠાનું મજાનું પણ એનાથીયે મજાના ગામના યુવાનો..

પોતાના ગામની સરકારી ખરાબા અને ગૌચરની જગ્યામાં માણસો દબાણ  ન કરે એ માટે તેમણે આ જગ્યા પર મોટા પ્રમાણમાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવાનો નિર્ણય કર્યો. પણ વૃક્ષો વાવી ઉછેરવા ખીસ્સામાં ફદિયા જોઈયે. એમની પાસેથી થોડા ઘણા નીકળે પણ ખર્ચો તો ચાલીસ લાખ આસપાસ થાય એમ હતો..

શું કરવુંની મથામણે પ્રથમ જંગલ વિભાગ યાદ આવ્યું ને બીજુ VSSM.

જગંલ વિભાગ જમીનની સફાઈ કરી, ફ્રેન્સીંગ, ખાડા અને વૃક્ષો વાવી આપે તો મોટો ખર્ચ નીકળી જાય. એ પછી વૃક્ષોનો બરાબર ઉછેર થાય તે માટે પાણીની વ્યવસ્થા કેવી રીતે કરવી તેનો વિચાર કર્યો. 

લગભગ 20,000 થી વધારે વૃક્ષો વવાવાના આમ પાણી પણ ખુબ જોઈએ. સ્વતંત્ર બોરવેલ કરવાનો વિચાર આવ્યો ને એ માટે ગામના યુવાનો ખાસ તો દિલીપભાઈ અને તેમના મિત્રોએ પૈસા ભેગા કર્યા. 

બોરવેલ થયો પાણીની સગવડ થઈ. હવે 20,000 થી વધારે વૃક્ષોને પાઈપથી પાણી આપવું અશક્ય. 

VSSMએ પરીખ ફાઉન્ડેશન- મહેન્દ્ર બ્રઘર્સની મદદથી ડ્રીપ કરી આપી. આમ વાવેલા વૃક્ષો બરાબર ઉછેરે.

વૃક્ષોના જતન માટે રાખેલા માણસને જંગલ વિભાગ વેતન આપે. પણ સાઈટ મોટી છે. હમણાં ગામે VSSM ને વૃક્ષ મિત્રને થોડુ વધારે વેતન આપવા વિનંતી કરી. એ પણ ઝટ કરી લઈશું. મૂળ તો વૃક્ષો ઉછરે એ માટે આ બધુ જ અગત્યનું..

બનાસકાંઠા જંગલ વિભાગની ટીમ ખુબ રસ પૂર્વક આખી સાઈટનું ધ્યાન રાખે. ભવિષ્યમાં ધનાલીમાં માનવ નિર્મીત મજાનું જંગલ થઈ જશે. જેનો શ્રેય ગામના યુવાન દીલીપભાઈ અને એમની ટીમ, જંગલ વિભાગ તેમજ VSSM થકી મહેન્દ્ર બ્રઘર્સને જાય.. 

અમે 166 ગ્રામવન કર્યા પણ ઘણા ગામોમાં લોકો કામની જગ્યાએ ફરિયાદ ખુબ કરે. જેટલા ઉમળકાથી અમને વૃક્ષો ઉછેરવા ગામમાં બોલાવે તેટલા ઉમળકાથી વાવેલા વૃક્ષોને ઉછેરવામાં મદદ ન કરે ત્યારે ધનાલી એ રીતે નોખુ ગામ..

આવી કટીબદ્ધતા દરેક ગામ દાખવે તે ઈચ્છનીય...

આ કાર્યમાં નિમિત્ત બનનનાર સૌની કટીબદ્ધતાને સલામ.. તમે કરેલા આ કામને લઈને પ્રકૃતિ રાજી થઈ છે એ નક્કી...

#MittalPatel #vssm #TreePlantation #TreeCare #વૃક્ષઉછેર

Mittal Patel discusses tree plantation

Mittal Patel visits dhanali tree plantation site

Mittal Patel discusses tree plantation

With the help of all our well-wishers we are able to give ration kit to Gajraba every month....

Mittal Patel with Gajra ba

 "I got a paralytic attack. My face has got twisted. How will I sing Bhajans ? Whatever pain you want to give you can but just see that I am able to sing Bhajans in your praise till I die."

Gajraba from Village Chitrasar in Kheda District was for the first time asking some favour from the God. She became a widow at a very young age and raised six children single handedly. In Spite of all the difficulties she never asked for any favour from God. She never complained to Him. Her only wish was that God remain with her.

For the first time she prayed to God to help her recover from paralysis that struck her. God listened to her and she recovered.

Gajraba has lost five of her children in her lifetime. She is obviously very sad about it. One daughter is with her. However she faces great difficulties to get proper food. She doesn't like to ask anyone for help. Infact her self respect is such that if any hungry person comes to her, she will somehow manage to feed that person even if its the last grain in her storage.  . 

Such a lady unfortunately stays in a temporary shed. She desires a permanent home but she has no money for it. She never asked God about it. However God takes care of His disciples One day a brick layer came to her village. He asked Gajraba to take some broken bricks which were lying unused from which she could build her house.  

Gajraba built a good home out of the bricks she had. She even decorated the house. She said it seemed Lord Ram had come to help her build the house.

 Faith gives strength to a person to live life. When one meets Gajraba one can realise how true this statement is. Who would support Gajraba in her old age was a big question. She said "My God sent you" referring to me. With the help of all our donors like you we are able to give ration kit to Gajraba every month. Our associate Rajnibhai takes proper care of Gajraba.

Gajraba's story is extraordinarily inspirational. To know more about her one can see the YouTube link : https://www.youtube.com/watch?v=C5_IW1PxYf4

With the help from all of you we can support old & unsupported Parents and Grandparents with the ration kit. You can also be a part of this noble work by contributing towards the same. For this please call on 90999-36013 or contact us on whats app. Let Gajraba's God take care of all.

'આ લકવો આલ્યો, મારુ મુઢુ વોકુ થઈ જ્યું તે મુ તારુ ભજન ચમનું ગઈશ? બીજુ જે દુઃખ આલવું હોય એ આલ પણ તારુ ભજન તો મુ મરતા હુદી ગાયા કરુ એવું કોક કર...'

ખેડાના ચિત્રાસરના ખુબ અભાવમાં રહેતા ગજરાબાએ  જિંદીગમાં પહેલીવાર ભગવાન પાસે કશુંક માંગ્યું. રહેવા સરખુ ઘર નહીં. ખુબ નાની ઉંમરે વિધવા થયેલા. છ સંતાનોને એમણે એકલે હાથે મોટા કર્યા છતાં ક્યારેય ભગવાન પાસે મને આવું આપજે, તેવું આપજે. આવું દુઃખ કેમ આપ્યું એવી કોઈ ફરિયાદ એમણે ક્યારેય કરી નહીં. બસ મારી સાથે રહેજે એ એક જ વાત ને એ જાણે રામને પ્રત્યક્ષ જુએ.. 

ગજરાબાને લકવો પડ્યો ને ભજન ગાવાનું બંધ થયું. ત્યારે પહેલીવાર ભજન ગાવા લકવો ઠીક કરવા પ્રાર્થના કરી ને ભગવાને એ પ્રાર્થના સાંભળી. એ લકવામાંથી બેઠા થઈ ગયા.

આવા ગજરાબાના પાંચ સંતાનો તેમની હાજરીમાં જ ગયા. એનું એમને ભારે દુઃખ. એક દિકરી એમની પાસે છે. પણ ખાવા પીવાની બાને ઘણી ઓશિયાળી. કોઈ પાસે માંગવું ગમે નહીં. અલબત કોઈ ભૂખ્યું એમના આંગણે આવે તો એને પાછા  ભૂખ્યા જવા પણ ન દે..

દાણા ભરવાની કોઠીમાં પડેલા દાણા ખતમ થઈ જાય તો છેલ્લે પડેલા દાણા ઉસેડીને એ ભૂખ્યા જનને આપે.

આવી પરોપકારની ભાવના રાખનાર ગજરાબા છાપરાંમાં રહેતા. મનમાં ભાવના પાક્કા ઘરની ખરી પણ પૈસા નહીં પણ ભગવાન પાસે એમણે ઘર ન માંગ્યું.

જો કે ભગવાન ભક્તોનું ધ્યાન રાખે. એક દિવસ ગામમાં ઈંટવાડો કરેલા એક ભાઈ આવ્યા ને ગજરાબાને ઈંટોના ટુકડા ઈંટવાડામાં પડ્યા છે એ લઈ જવા કહ્યું જેથી ઘર થઈ શકે. ઈંટોના એ ટુકડાથી ગજરાબાએ ગાર માટીનું સરસ ઘર કર્યું. એમણે એને સરસ સજાવ્યું પણ ખરુ. બા કહે, જાણે મારો રામ ઈંટો ચણવા આવ્યો હોય એવું એ વખતે તો લાગેલું..

શ્રદ્ધા માણસને જીવાડે એ વાત ગજરાબાને મળીએ ત્યારે સો ટકાની લાગે. બાને ઘડપણની લાઠી કોણ બનશે એ પ્રશ્ન હતો ને બા કહે, મારા રામે તમને મોકલી આપ્યા. VSSM તમારા સૌ સ્વજનોની મદદથી બાને દર મહિને રાશન આપે. અમારા કાર્યકર રજનીભાઈ બાનું બરાબર ધ્યાન રાખે...

ગજરા બાની વાતો બહુ અદભુત આપણને પ્રેરણા આપે તેવી.  એ વાતો સાંભળવા નીચીની વિગતે યુ ટ્યુબ પર જોઈ સાંભળી શકાય..

https://www.youtube.com/watch?v=C5_IW1PxYf4

આપ સૌ સ્વજનો થકી ગજરાબા જેવા નિરાધાર 600 બા -દાદાઓને આપણે રાશન આપીયે. તમે પણ આ સતકાર્યમાં સહભાગી બની શકો. એ માટે  90999-36013 પર 10 થી 6માં સંપર્ક કરી શકાય...અથવા વોટસઅપ પણ કરી શકાય. 

ગજરાનો રામ સૌના રખવાળા કરે તેવી અભ્યર્થના...

 #MittalPatel #vssm #navgujratsamay #columinst #ram #rammandirayodhya

VSSM helps Gajraba with monthly ration kit

Mittal Patel and others meets Gajraba in Kheda

Gajara ba showers blessings to Mittal Patel

Mittal Patel meets Gajra ba