My monthly income increased from Rs.1500 per month to Rs. 6000-6500 per Month

Pravinbhai Raval worked  with a tea stall in God village of Banaskantha’s Palanpur block. 5 years of job at the same tea stall and his salary had not gone beyond Rs. 1500 per month. Surviving on such meagre income was absolutely impossible but he had no options. His wife worked as a daily labour but even the combined  income was not enough to support the entire family.  The  financial crunch was nerve wrecking for the couple. The consistent price rise and absence of any other options has compelled Pravinbhai to continue with the job. A job he excelled at. His tea was terrific and very popular with the patrons but this was not something the owner of the stall  understood. 

Pravinbhai happen to meet Pareshbhai, a VSSM team member during a community association meeting of Raval community. As we have written about this before VSSM is in process of forming and reforming the community associations. The Raval community association is a very association amongst these. Pravinbhai and Pareshbhai began talking. Pravinbhai narrated his plight and daily struggle. He recommended Pareshbhai to start tea stall in Vadgaum saying it will make a brisk business. This suggestion triggered another idea in Paresh’s mind. ‘I don’t want to start any tea stall, but if you desire to start your own tea stall VSSM will provide you all the necessary support,’ suggested Pareshbhai to Pravinbhai.  Hearing this his  happiness knew no bounds, Pravinbhai was absolutely delighted with the sprouting of such  new prospects. ‘ I will contact you once I find suitable place in Vadgaum,’ he told Pareshbhai.  After a few days Pareshbhai received a call from Pravinbhai saying that it is difficult to find a place in Vadgaum as the cost is very high. He sounded very depressed. Later, Pareshbhai moved with him in Vadgaum to scout for a suitable place but the cost was too high, ultimately Paresh suggested to setup a tea stall in the village where costs are affordable. Once Pravinbhai made sure that it was ok for his boss  he decided to set up a tea stall near the bus stand  in God village itself. 

After a few weeks when we met Pravinbhai, the joy and happiness radiated from his face, there was no need for him to talk!! ‘Everyday I do a business of around Rs. 700 and make a profit of Rs. 200-250. The person I worked for did not value my work, he felt it was he who ran the show but after I quit his earnings have gone down. I have no complains against him, it was he who taught me to make tea and how to run a tea stall. I wish him all the best. I am my own boss now. Earlier getting a single leave was difficult now i can go to attend social functions at ease. I am grateful to the organisation for believing in me and lending me Rs. 20,000. From Rs. 1500 I have began earning  6000 to 6500..

ગુજરાતીમાં અનુવાદ...

આજે હું રૂ.૧૫૦૦ માંથી રૂ.૬૦૦૦ થી રૂ.૬,૫૦૦ કમાતો થઇ ગયો છું.

રાવળ પ્રવીણભાઈ છેલ્લાં પાંચ વર્ષથી બનાસકાંઠાના પાલનપુર તાલુકાના ગોળાગામમાં ચાની હોટલમાં માસિક રૂ.૧,૦૦૦થી નોકરી કરતાં. થોડાં સમય પહેલાં મોંઘવારીને ધ્યાનમાં રાખીને એમનો પગાર રૂ.૧૫૦૦ કરવામાં આવેલો પણ આટલી રકમથી શું થાય. આ બધા પરિતાપથી તેઓ માનસિક રીતે થાકી ગયા હતાં. શું કરવું એ સૂઝતું નહોતું અને વળી બીજો વિકલ્પ પણ દેખાતો નહોતો એટલે પરાણે મન માનવીને આ કામ કરી રહ્યા હતાં. વળી પાછી પ્રવીણે બનાવેલી ચા તો ચા પીનાર સૌ કોઈ વખાણે પણ એમનો પગાર વધારો થતો નહોતો. વળી ઘરની જવાબદારી પણ ખરી. એમની પત્ની છૂટક મજૂરી કરે એટલે જીવન ચાલ્યા કરે પણ આ રીતે બહુ લાંબુ ના ચલાય એવું પ્રવીણને સતત લાગ્યા કરે પણ બીજો રસ્તો સૂઝતો નહોતો. 

વિચરતી જાતિના યુવા સંગઠનો હવે નિર્મિત થઇ રહ્યા છે. રાવળ સમાજ એમાં ખુબ સક્રિય રીતે આગળ વધી રહ્યો છે. રાવળ સમાજના આવા જ એક યુવા સંગઠનની બેઠકમાં vssmના કાર્યકર પરેશ સાથે પ્રવીણની મુલાકાત થઇ. પરેશે પ્રવીણના હાલ-ચલ પૂછ્યા. પ્રવીણ ખુબ નિરાશ હતો એણે કહ્યું, ‘ચાની હોટલમાં કામ કરું છું પણ પગાર ખુબ ઓછો છે. પોસાતું નથી.’ થોડીવાર બંને ચૂપ રહ્યા પછી પ્રવીણે પરેશને કહ્યું, ‘પરેશ તમે વડગામમાં ચાની હોટલ કરો.. ખુબ સારી ચાલશે.’ પ્રવીણની આ વાતમાંથી પરશે હોટલ સારી ચાલશે એ વિગત પકડી અને પ્રવીણને કહ્યું, ‘મારે હોટલ નથી કરવી પણ તું તારી સ્વતંત્ર હોટલ કરવાં માંગતો હોય તો vssm તને મદદ કરશે.’ પ્રવિણ આ વાતથી ખુબ ખુશ થયો. સાથે સાથે વડગામમાં હોટલ માટેની જગ્યા શોધીને લોન માટે કહીશ એમ કહ્યું.’ આ વાતના થોડા દિવસમાં પ્રવિણે પરેશને ફોને કરીને વડગામમાં જગ્યા ખુબ મોંઘી મળે છે નહી પોસાય એવી વાત કરી. એ ખુબ નિરાશ હતો. પરેશ એની સાથે વડગામમાં બધે ફર્યો પણ ખરે ખર જગ્યાના ભાવ ખુબ હતાં. છેવટે પરેશે એને શહેર

છોડી ગામમાં એટલે કે ગોળાગામમાં જ હોટલ કરવાં કહ્યું. પ્રવિણ જે ભાઈના ત્યાં નોકરી કરતો હતો તેમને તકલીફ નહિ થાય એ જોઇને આ બાબતમાં આગળ વધવાનું નક્કી કર્યું. પરેશ અને પ્રવિણ બંને ગોળાગામમાં ખુબ ફર્યા અને બસ સ્ટેન્ડની બાજુમાં જ હોટલ કરવાનો નિર્ણય કર્યો અને હોટલ શરુ થઇ ગઈ.

હોટેલ કેવી ચાલે છે એ વિગતો મેળવવા પરેશ ગોળાગામ ગયો. પ્રવિણના ચહેરા પર આનંદ હતો. રોજ રૂ.૭૦૦ આસપાસનો ધંધો થાય છે જેમાંથી ખર્ચ કાઢતાં રૂ.૨૦૦ થી ૨૫૦ પ્રવિણને મળવા લાગ્યા છે. પ્રવિણ કહે છે, ‘હું જેમની હોટલમાં કામ કરતો હતો એમને મારી કદર નહોતી એમને એમ હતું કે, બધું એમનાથી જ ચાલે છે પણ મારા ગયા પછી એમનો વકરો ઘટી ગયો છે. પણ મને એમના માટે કોઈ રોષ નથી એમણે મને તક આપી એટલે હું ચા બનાવતાં અને હોટલ ચલાવતાં શીખ્યો. એમની હોટલ પણ સારી ચાલે એવું હું ઈચ્છું છું. હવે હું સામાજિક પ્રસંગોમાં પણ આરામથી જઈ શકું છું પહેલાં એક રજા જોઈતી હોય તો પણ મળવી મુશ્કેલ હતી. હવે હું સ્વતંત્ર છું. સંસ્થા એ મારા પર ભરોષો બતાવ્યો અને મને રૂ.૨૦,૦૦૦ ની લોન આપી જેના કારણે જ આજે હું રૂ.૧૫૦૦ માંથી રૂ.૬૦૦૦ થી રૂ.૬,૫૦૦ કમાતો થઇ ગયો છું.’ 

Residential plots for 10 Vasfoda families after four years of our diligent efforts and a team of dedicated officials enable….

The  Ranuj village of Patan district has a monsoon settlement of 10 Vansfoda families. The families were engaged in their traditional occupation of making cane baskets and other cane items but since the bamboo has become too expensive they cannot afford to pursue making them anymore. Since last many years wander from village to village selling plastic buckets, baskets, tubs and other household stuff. 

The villagers from Ranuj were totally opposed to the idea of these families settling in the village permanently. Every time talks about completing the formalities of making them permanent residents of the village would initiate and the villagers would come up with one or other objection. They even gave negative recommendations about these families when the proposal for granting them plots was made initially. Basis this the applications were rejected. 

It has taken four years of persistent efforts by VSSM and a team of extremely sensitive and dedicated officials to make the dream of owning a residential plot a reality for these families. After the initial rejection the applications were made again with all the possible relevant documents this time on recommendation of Additional Collector Shri. Bharatbhai Joshi an extremely cooperative officer. However, a recommendation made by Circle Officer that was attacked with the file got lost in the process. It is extremely difficult to get such a document again but the officials helped and we sailed through. A request for allotting plots in survey number 976 to these families was made. Same plot was also requested by others for an animal shelter.  But the relentless visits to the concerned offices by VSSM’s Mohanbhai, the goodness of Additional Collector and sensitivity  of Collector resulted in an order allotting plots to these families on the requested plot number on 18th November 2014. 

 ‘ We have been working hard on this matter for last 4 years, the last tim it was rejected we had absolutely lost hope,’ recounts a jubilant Mohanbhai. 'Had it no been the support  of the concerned  authorities this would not have been possible. Sri. Additional Collector Shri. Bharatbhai called me at 8 in the night to convey the good news. He was equally delighted. Next day morning when I went to his office to express my gratitude he said finish all the necessary procedures till I am in this office, if there is any delay who knows all this can again come to a halt, we never know,’ narrates Mohanbhai on his meeting with Bharatbhai. 

Mohanbhai has just gone to school till 7th grade yet the respect he receives from senior officials, so much so the even the Collector has instructed his PA to direct Mohanbhai’s phone calls to him to never reject his calls. He has even asked Mohanbhai to call him up whenever there is a need to do so. 

VSSM is extremely thankful to these officials for there relentless support. We congratulate Mohanbhai for his accomplishment for the Vansfoda families and his dedication for the causes of nomadic communities. 

The picture reflects the current residence of the Vansfoda families. 

ચાર વર્ષની મહેનતના અંતે ૧૦ વાંસફોડા પરિવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ ફળવાયા

પાટણ જીલ્લાના રણુજ ગામમાં ૧૦ વાંસફોડા પરિવારો વર્ષોથી રણુજગામમાં ચોમાસું પસાર કરે. આ પરિવારોનો પરંપરાગત વ્યવસાય વાંસમાંથી સુડલા –ટોપલા બનાવવાનો પણ વાંસ મોંઘો થતા હવે આ વ્યવસાય એમને પોસાતો નથી. હવે તેઓ પ્લાસ્ટીકના તબકડા, ડોલ, ટબ વેચવા ગામે ગામ ફરે છે. 

રણુજગામમાં આ પરિવારોના કાયમી વસવાટ સામે ગામલોકોનો સખત વિરોધ. એટલે જયારે પહેલીવાર એમના માટે રહેણાંક અર્થે પ્લોટની માંગણી કરી ત્યારે ગ્રામ પંચાયત દ્વારા આ પરિવારોના વસવાટની વિગતો અને હકારાત્મક અભિપ્રાય ના મળતાં દરખાસ્ત ના મંજૂર થઇ હતી. પ્રાંત કલેકટર શ્રી ભરતભાઈ જોશી ખુબ ભલા અને સંવેદનશીલ અધિકારી એમની મદદથી આ ફાઈલ શક્ય પુરાવા સાથે ફરી મૂકી. પણ ફાઈલમાં મુકેલો સર્કલ ઓફીસરનો અભિપ્રાય ખોવાઈ ગયો. માંડ મેળવેલો દસ્તાવેજ ફરી મેળવવો થોડો મુશ્કેલ બની જાય. પણ પ્રાંત અધિકારીની મદદથી બધું પાર પડ્યું. મૂળ સર્વે નંબર -૯૭૬માં આ પરિવારોને પ્લોટ ફળવાય એની આપણે માંગ કરી હતી. આ પ્લોટમાં પાંજરાપોળ માટે પણ જમીનની માંગણી હતી. પણ vssmના કાર્યકર મોહનભાઈના સરકારી દફતરના ધક્કા, પ્રાંત અધિકારીની ભલમનસાઈ અને કલેકટર શ્રીની લાગણીના કારણે આ પરિવારોને તા.૧૮-૧૧-૧૪ ના રોજ પ્લોટની ફાળવણીનો હુકમ થયો. 

vssmના કાર્યકર મોહનભાઈ આ બાબતે વાત કરતાં કહે છે, ‘છેલ્લાં ચાર વર્ષથી આ બાબતે મહેનત કરતાં હતાં. વાંસફોડા પરિવારોએ તો ફાઈલ ના મંજૂર થઇ ત્યારે આશા પણ ખોઈ નાખી હતી પણ અધિકારીગણની લાગણીથી આ થઇ શક્યું. પ્લોટ ફાળવણીનો હુકમ થયો એ અંગે મને રાતના ૮ વાગે પ્રાંત કલેકટર સાહેબે ફોનથી જાણ કરી. અમે જેટલાં ખુશ હતાં એટલાં જ એ પોતે પણ ખુશ હતાં. બીજા દિવસે આભારની લાગણી વ્યક્ત કરવાં ગયો ત્યારે એમણે કહ્યું, મોહનભાઈ હવે જલ્દી પ્લોટની માપણી અને બીજી વિધિ પતાવો. હું છું ત્યાં સુધી હું મદદ કરીશ. મોડું કરો અને વળી પાછું આ બધું ખોરંભે ના પડી જાય એ આપણે જોવાનું છે.’ મોહનભાઈ જેવા ૭ ધોરણ ભણેલાં vssm ના કાર્યકરને શ્રી ભરતભાઈ ખુબ સન્માન આપે. કલેકટર શ્રી ઠક્કર સાહેબે પણ એમના પી.એ.ને સુચના આપી હતી કે, ‘મોહનભાઈનો કોઈ પણ બાબતમાં ફોન આવે તો મને આપવાનો, ના નહી પાડવાની’ અને મોહનભાઈને કહ્યું હતું, ‘જયારે મારું કામ હોય ત્યારે મને ફોન કરવાનો એમાં જરાય સંકોચ નહિ રાખવાનો..’ આ અધિકારીગણનો vssm પરિવાર આભાર વ્યક્ત કરે છે.

દેશ દુનિયામાં વસતી અને જેમને પણ સ્થાઈ રહેવું છે એવા તમામ વિચરતા – વિમુક્ત પરિવારોને ઝડપથી એમનું સરનામું મળે એવી લાગણી છે.. રણુજના વાંસફોડા પરિવારોને અને એમની માટે અપાર લાગણી ધરાવતાં મોહનભાઈને અભિનંદન ..

ફોટોમાં વાંસફોડા પરિવારો હાલમાં જે સ્થિતિમાં રહે છે તે જોઈ શકાય છે