VSSM provides ration kits to such elderly through its Maavjat, an initiative that aims to care for the destitute elderly...

Mittal Patel meets Lila Ma and inquires her about ration kit

“Life seems bearable now that we get the monthly ration. I sell toys and accessories,” Lila Ma showed me the plastic toys and other stuff she sells from the sack she was carrying on her back. “I have worked hard as labour when I was young and until the body was cooperating. Now I have little strength to seat on the roadside in this village and sell whatever I can. I get little and I had to manage my living from that.” Lila Ma stays by herself in Radhanpur’s Kamaalpur village.

“Do you still go and sell toys!” I inquired.

“Yes, I do. But it is not a must. Earlier, if I skipped even a day, I had to worry about the next meal. So come rain or shine I had to set out to work,  even during the days I felt little under the weather.”

“How much do you earn daily?”

“Rs 25-50, but that might not be every day!”

While I was talking to Lila Ma, I peeped into her house. The walls of the house were lined with huge cracks. There was little she owned. The toys she sold were cheap.

“Does the ration kit we provide you with every month help? What if we do not give you any because you do earn a little!” I inquired.

“To give or not is up to you. But ever since you have started providing me ration kit life is better.  I can take rest when I am unwell or it is very hot or raining. I don’t have to worry about my next meal or stretch my hand for money or food. I know there is food in the house and I will manage to feed myself at least Khichdi.”

Lila Ma is correct. If she had thousands she would not be living in a house like this and working at an age when people retire. I also met Dhudi Ma who lives near her. She too does the same work as Lila Ma and shared similar sentiments when it came to ration kits VSSM provides them.

“It is good that you still work and keep yourself busy. It is important to keep both the mind and body active. So work until you can but at a slower pace.” I  shared before living.

It brings a different kind of contentment when we can provide for such needy elders. We are grateful to Shankarbhai, out team member for identifying the deserving needy.

And I am also thankful to all of you who have helped us support these destitute elders under our elderly care program. 

 'મહિનાનું રાશન મળી જાય છે એટલે જીવને હવે તોબા નથી. હું આ રમકડાં ને કટલરી વેચુ એમ કહીને શરીરે થોડા ભારે એવા રાધનપુર પાસેના કમાલપુરગામમાં રહેતા લીલા મા એક થેલો લઈને મારી પાસે આવ્યા ને એમાંથી પ્લાસ્ટીકના નાના નાના રકમડાં ને કટલરીનો સામાન એમણે બતાવ્યા. 

પહેલાં મજૂરી ઘણી કરી. પણ પછી શરીર નબળુ પડ્યું. એટલે ગામમાં જ આ બધુ લઈને બેસુ. થોડુ ઘણું વેચાય તો મને થોડુ મળી જાય ને મારુ ચાલે જાય'

'હજુયે રમકડાં વેચો?'

'હા પણ હવે વેચવા જવું જ પડશે એવું નથી.પહેલાં તો વેચવા ના જવું તો ખાઈશું શું એની ચિંતા હતી. એટલે માંદી હોવું, શરીર આખુયે ધગતું હોય તોય ધંધો કરવા જવું પડે. ના જવું તો ખાવાના તો ઠીક દવાના પૈસા ક્યાંથી કાઢું?'

'તે ધંધો કેટલાનો થાય''આ રમકડાં ને કટલરીમાંથી તે કેટલું મળે? મળી જાય પચી પચા રૃપિયા. એય પાછા નિત નહીં હો'

લીલા મા વાત કરતા હતા ને મે એમના ઘરમાં જઈને જોયું.  ઘરમાં મોટી મોટી તીરાડો પડી ગયેલી. આવા આ ઘરમાં એ મર્યાદીત ઘર વખરી સાથે રહેતા હતા. વળી એ જે રકમડાં વેચતા એની કિંમત દસ, વીસથી વધારે નહીં..

'તે અમે રાશન આપીએ એનાથી તમને ફેર પડે? પાછુ તમે થોડું કમાવ છો તે ના આપીએ તો ચાલે?'

'આપવું ના આપવું તમારી મરજી. પણ રાશન મળવા માંડ્યું ત્યારથી મારા જીવને સાતા છે. હવે શરીર ઠીક ના હોય, ઘર મુકીને બહાર જવાની ઈચ્છા ના હોય, ચોમાસાના દિવસો હોય તોય કમાવવા જવું જ પડતું. હવે આ બધો ઉચાટ નથી ના કોઈની ઓશિયાળી.  તમે આપેલું રાશન ઘરમાં પડ્યું હોય તો છેવટે ખીચડી રાંધીનેય ખાઈશું એવી ધરપત હવે છે...'

લીલા માની વાત સાચી. જો હજારો કમાઈ લેતા હોત તો આવા ઘરમાં એ પડ્યા ન રહેત. લીલા માને મળી અમે એમની નજીકમાં જ રહેતા ધુળી માને મળ્યા. એ પણ રમકડાં ને કટલરી વેચવા લીલા માની બાજુમાં જ નાનકડુ કપડુ પાથરી બેસે. આ બેઉની  લાગણી રાશનને લઈને એક જેવી. 

'કામ કરો છો એ સારુ જ છે.  વ્યસ્ત રહેશો તો મનની ઉપાધીઓ ઓછી થશે... બાકી ખાલી મન શેતાનનું ઘર.. એટલે તમારાથી થાય એ રીતે કામ કરજો.પણ બહુ ઉપાધી ન કરતા' 

એવું કહીને હું ત્યાંથી નીકળી..પરિવારમાં કાળજી કરનાર કોઈ ન હોય એવા આ માવતરોને સાચવવાનું સુખ બહુ મોટુ. અમારા કાર્યકર શંકરભાઈએ આ માડીઓને શોધ્યા તેમનો આભાર...

આ કાર્યમાં મદદ કરનાર સૌ સ્નેહીજનોનો આભાર.. આપ સૌની મદદથી આ કાર્ય થઈ રહ્યું છે. આપ સૌ પ્રત્યે કૃતજ્ઞતાભાવ વ્યક્ત કરુ છુ ને આ માવતરોને કુદરત સાતામાં રાખે એવી પ્રાર્થના...

#MittalPatel #vssm #mavjat

#elderly #elderlycare #nomadic

#denotified #community 

#patan #Gujarat #india

Lila MA shows the plastic toys and other stuffs from the
sack to Mittal Patel

Lila Ma gets food with the help of VSSM

VSSM became instrumental in providing ration and feed to the elderly...

 

Mittal Patel's arrival brings joy to Shanti Ma's face

“We try to manage our expenses within Rs. 1400 pension we receive. If that does not suffice, we beg or borrow.”

If you look at her; Shanti Ma comes across as an able bodied, normal individual who loves to seat and chat. But looks can be deceiving so one needs to build opinion by listening to people like Shanti Ma,  instead of going by the looks.

Shanti Ma suffers from a condition called Albinism to a layman, it is a skin condition. But Albinism has various types. The skin on the entire body including hair turns white, if one comes in contact with heat the skin starts burning. The sight weakens and lacks judgement. People suffering from this condition need to cover their body completely to protect themselves from burning and itching. 

Shanti Ma does not remember when did this condition emerge but she has been working as menial labour even with it. Shankarbhai, her husband also works as a daily wage-earning labour. The couple has a daughter who is married and stays with her husband. After their daughter’s marriage, the couple had to work to earn daily food and they did so religiously. Life was moving at a steady pace but one day a wooden block fell on Shankar kaka while he was lying on a charpoy outside his home. The incident resulted in internal injury. Shanti Ma took him to numerous doctors but the condition kept worsening. Shankarkaka had to be with a catheter all the time and became bed-ridden. Shanti Ma worked hard to earn for two but, now she too cannot work as much. VSSM provides ration kits to the couple.

I was around Radhnpur recently, the thought of Shanti Ma crossed my mind. I reached to meet her., my arrival brought joy to her face.

“Does the ration reach you well?” I inquired.

“Yes, it is a great help. How would I manage to sustain both ourselves on a pension of Rs. 1400?? There are power expenses, the medical bills(for catheter) and other expenses. I would have to ask for money from others. Today, thanks to the ration kit I buy bajra worth Rs. 100 to feed these birds. They are destitute like us, the feed brings them happiness.

It is difficult to comprehend the nobility of these individuals. They don’t have enough,  every penny matters for them yet they spare money to feed others in need.

We wish good health to these elders. We are grateful for the support we have received from you all, it helps us provide for 145 elders in need of care and support. 

'1400 રૃપિયા પેન્શનના મળે એમાંથી ઘર ચલાવીએ.. તૂટો આવે તો માંગી ભીખી લઈએ...' 

રાધનપુરમાં રહેતા શાંતી માએ આ કહ્યું. પહેલી નજરે શાંતી મા શારિરીક રીતે સ્વસ્થ ને કામ કરી શકે એવા જણાય. પણ ઘણીવાર આંખો દગો દહીં દે.... સાચી સ્થિતિનો વર્તારો આંખે દેખ્યા કરતા બેસીને વાતો કરતા મળી જાય..

શાંતી મા એલબિનિઝમ નામની બિમારીથી પીડાય. સામાન્ય રીતે આપણે એને કોઢ કહીએ. પણ આ કોઢનો જરા જુદો પ્રકાર. આખું શરીર ચામડીનો મૂળ રંગ ખોઈ ધોળો રંગ ઓઢી લે. તડકાના સંપર્કમાં એ સીધા આવે તો એમની ચામડી બળવા માંડે. આંખો જજમેન્ટ પાકુ ન લઈ શકે.. સામાન્ય રીતે આ બિમારીથી પીડાતા વ્યક્તિ પોતાના શરીરને ઢાંકીને રાખે જેથી તકલીફ ઓછી થાય..

શાંતી માને આ બિમારી ક્યારે થઈ એનો ખ્યાલ નથી પણ એ તો આ તકલીફ સાથેય મજૂરી કરે જતા. તેમના પતિ શંકરભાઈ પણ છૂટક કામ કરે. પરિવારમાં દીકરી એને એમણે પરણાવી સાસરે મોકલી. એ પછી કાકા ને શાંતીમા બેઉ થતી મહેનત કરે. પણ એક દિવસ શંકરકાકા ખાટલામાં સુતા હતા ને ઉપરથી તેમના પર લાકડુ પડ્યું ને કાકાને આંતરભાગમાં તકલીફ થઈ ગઈ. શાંતી મા કાકાને લઈને ઘણા દવાખાના ફર્યા પણ ધીમે ધીમે મંદવાડ વધતો ચાલ્યો. કેથેટર કાયમી પહેરી રાખવું પડે. આમ કાકાએ ધીમે ધીમે ખાટલો પકડ્યો. કાકી જે મળે તે મજૂરી કરીને ઘરનું ગુજરાન ને કાકાની દવાનો ખર્ચ કાઢતા. પણ હવે કાકીથીયે ઝાઝુ કામ નથી થતું. આ બેઉને અમે દર મહિને રાશન આપીએ. 

વિચરતા પરિવારોની રાધનપુર પાસે આવેલી વસાહતમાં જવાનું થયું ને મને શાંતી મા યાદ આવ્યા ને અમે પહોંચ્યા એમના ઘરે. અમને જોઈને એ રાજી થઈ ગયા. રાશન પહોંચી રહે છે એવું પુછ્યું તો કહ્યુ, 'હા વળી એનાથી ટેકો થઈ ગ્યો. બાકી 1400 પેન્શનના મળતા એમાંથી ખાવાનું, ઘરનું લાઈટબીલ, આ નળી(કેથેટરની) બદલવાનું બધે નહોતું પહોંચાતુ. ગમે નહીં તોય લોકો હામે હાથ લાંબો કરવો પડતો પણ હવે નથી કરવો પડતો. હવે તો દર મહિને સો રૃપિયાની બાજરી લાવુ છું. આ ચકલાંને નાખવા. એય બિચારા અમારા જેવા નોધારા. એમને દાણા મળે તો રાજી થાય'

 શાંતી મા કાકાને તો એક એક રૃપિયો વિચારીને ખર્ચવાનો છે તોય ચકલા માટે થોડું જુદુ કાઢવું. આ ભાવના જ ઉત્તમ.. 

ઈશ્વર આ બેઉ માવતરોને સાતા આપે એવી પ્રાર્થના ને સાથે આવા 145 માવતરોને સાચવવાની તક અમને અમારી સાથે સંકળાયેલા પ્રિયજનોની મદદથી મળી તે માટે રાજીપો...

#MittalPatel #vssm #mavjat

#elderly #elderlycare #RationDistribution

#albinism #Radhanpur

#માવજત #રાધનપુર #ગુજરાત

Mittal Patel meets Shanti Ma and Shankarbhai
during her visit to Radhanpur

 

VSSM facilitates the process of desilting and deepening of lake in Bhadvel village…

Mittal Patel discusses Water Management with the Sarpanch
of Bhadvel village and the farmers

 

Banaskantha’s Bhadvel village.

“Our village lake needs to be deepened. Can you please come and have a look at it?”

It surprises us when someone approaches us with such a request. We keep writing about the value of unkept and unattended community lakes and the need to deepen them but it hardly draws the required attention.

So when Kamleshbhai Acharya, the young and sensitive Sarpanch of Bhadvel village approached us with this request,  it did cheer us up. It was not just Kamleshbhai,  but the well-informed farmers of the village also were equally eager to initiate water conservation work in Bhadvel. And all of them participated in the meeting we had in the village.

Under the participatory water conservation efforts, VSSM contributes the cost of JCB machine used to excavate the soil, while the community needs to ferry the excavated soil and each household is also required to contribute in cash for the upkeeping of the deepened lake. The moment we talk about community contribution and their responsibility in facilitating the soil lifting their enthusiasm diminishes. But Bhadvel community absorbed the concept and were prepared to play their part. During the meeting itself, they offered to mobilize Rs. 1 lac for the task.

I am sure if we receive such acceptance from every village all lakes would be deepened within no time. The groundwater tables in Bhadvel have shrunk to 700 feet and below. And the villagers are hopeful that once the lake is excavated,  the groundwater table will rise. The community is also prepared to set apart land for the tree plantation campaign along with a fence and water to irrigate the saplings.

Hope to come across more and more villages that follow Bhadvel’s path…..

વાત #બનાસકાંઠાના #ભડવેલગામની

'અમારા ગામમાં તળાવ ગાળવાની ખાસ જરૃર છે. તમે એક ફેરા તળાવ જોઈ લોને?'

સામેથી કોઈ વ્યક્તિ તળાવ ગળાવવાની વાત કરે એ વાત જ નવાઈ પમાડે. બાકી નોધારા તળાવોનું મહત્વ ને એ કેમ ગાળવું જોઈએ વગેરે બાબતે તો કેટલું લખ્યા અને બોલ્યા કરીએ.ખેર આનંદ થયો

બનાસકાંઠાના વાવના ભડવેલગામના જાગૃત અને યુવા સરપંચ કમલેશભાઈ આચાર્યની તળાવ ગાળવા માટેની લાગણી જોઈને.. જો કે આ લાગણીમાં સહભાગીતા આખા ગામની.. ભડવેલ ગઈ ત્યારે સરપંચ સહીત ગામના જાગૃત ખેડૂતો આ વાત કરવા હાજર હતા.

અમે તળાવ ગાળવા જેસીબી આપીએ, માટી ઉપાડવાનું કાર્ય ગામના શીરે એ ઉપરાંત ગામલોકો યથાશક્તિ ફાળો ભેગો કરે. જેનો ઉપયોગ તળાવ ખોદાવવામાં જ અમે કરીએ.. જેમાં ફાળાની વાત સમજાવવામાં અમને ખુબ મહેનત પડે. પણ ભડવેલગામના ખેડૂતો આ બાબતે એકદમ સહમત થયા. અમે ત્યાં બેઠા હતા એ દરમિયાન જ એમણે 1 લાખનો ફાળો ભેગા કરવાનું કહી દીધું. 

આવો ઉત્સાહ દરેક ગામમાં જોવા મળે તો ગામનું એકેય તળાવ ઊંડુ થયા વગરનું ન રહે. 

ભડવેલમાં પાણીના તળ 700 ફૂટથી વધુ નીચે ગયા છે. જો તળાવ ગળાય ને એમાં પાણી ભરાય તો પાણીના તળ ઉપર આવવાના એ નક્કી... 

ભડવેલમાં વૃક્ષારોપણ માટે પણ જગ્યા ફાળવવા ગામલોકોને વાત કરી ને એ લોકો એ માટે પણ તૈયાર થયા. તારની વાડ અને પાણીની વ્યવસ્થા વૃક્ષારોપણની જગ્યા માટે એ કરી આપશે... 

તળાવના કાર્યો સક્રિય રીતે થાય એ માટે અમારા કાર્યકર નારણ ખુબ જહેમત ઉઠાવે. ગામને શોધવા, તેમની સાથે વાત કરવી વગેરે જેવું થકવાડનારુ કાર્ય એ ઉત્સાહથી કરે. બાકી દરેક ગામ ભડવેલની જેમ જાગૃત થાય એમ ઈચ્છીએ...

#mittalpate #VSSM #waterconservation

#water #savewater #જળસંચય

#savelife #બનાસકાંઠા #ગુજરાત

Bhadvel Water Management site

Lake before digging

Mittal Patel meets Sarpanch, farmers, villagers and leaders
of Bhadvel village

Dhudi Ma receives a ration kit under VSSM's Mavjat Karyakram initiative...

Mittal Patel meets Bhikhabhai and Dhuli Ma 

Bhikhabhai, a Shravan in today’s time...

The modern-day narrative is full of instances of young children/married couples abandoning their parents. Hence, when you come across an instance of a vision-impaired son caring and serving his mother in a way even a normal son wouldn’t, it does melt your heart.

Bhikhabhai stays with his mother Dhuliben in Nadiad’s Daavda village. Bhikhabhai had never had any issues with his sight, but some ailment led to a gradual loss of vision. As we were headed to his house, Bhikhabhai with a dhol hanging over his shoulder and walking with the aid of stick crossed us.  The poverty he endured was written all over him. Dhoodhima was asleep on a charpoy in the aanagan. Their living condition unnerved me. Since Ma had trouble hearing,  our  Rajnibhai loudly announced our arrival and Ma was in tears. “People have beaten me, here and here, can you please share this news with my sister…” she spoke with tears in eyes. Even though she was not very audible,  we could understand her pain. Wonder what people get from harassing handicap beings like her. The society we are part of is brimming with sadists. Bhikhabhai tried consoling her, but Ma was unable to comprehend all of that and kept talking about her pain.

Although Bhikhabhai is in no position to take up the responsibility of anyone else, he is the sole caregiver to frail and bedridden Dhudi Ma.  He bathes her, cook for her and feed her, caring for her mother was a task he performed wholeheartedly.

The support VSSM receives from its well-wishers enables it to take care of 143  destitute and needy individuals. Every month VSSM provides them with a ration kit to help them cook meals and eat well. Dhudi Ma also receives a ration kit under this initiative.

They were unable to avail any benefit from the government schemes as they had lost their ration card and were unaware of the handicap pension benefits. But, Bhikhabhai at least has the ration we provide to fall back on, he very carefully stores it the ration and keeps the house locked to prevent food theft.

We believe in the theory of Karma and it is said that our fate depends on our Karma, but looking at families and individuals like these pains me. I fail to understand what Bhikhabhai and Dhudi Ma karma are that they live under such painful conditions. Prayers to Almighty to never make anyone undergo such traumatic living conditions.

 હું મળી આજના શ્રવણને..

મા-બાપને ત્યજી દેતા સંતાનોની ઘણી વાતો આપણે સાંભળીએ.  ત્યારે એક અંધ દીકરો પોતાની માની આંખે દેખતા દીકરા ન કરી શકે તેવી સેવા ચાકરી કરે એ જોઈને રાજી થવાયું.નડિયાદના દાવડાગામમાં ભીખાભાઈ રાવળને તેમની મા ધૂળી મા રહે. આમ તો ભીખાભાઈની આંખો સાજીનરવી હતી પણ અચાનક આંખમાં તકલીફ થઈ ને પછી ધીમે ધીમે અંધાપો આવ્યો. 

અમે એમના ઘરે જઈ રહ્યા હતા ત્યારે હાથમાં લાકડીના સહારે ચાલી રહેલા ભીખાભાઈને અમે રસ્તામાં જોયા. દીદાર પરથી જ દરિદ્રતા દેખાય. ઘરના આંગણામાં ધૂળીમાં સુતેલા. હાલત જોઈને હૈયુ દ્રવી ઊઠે. 

અમારા કાર્યકર રજનીભાઈએ ભીખાભાઈને અમે મળવા આવ્યા છેની વાત જરા જોશથી કહી. મૂળે એ ઓછુ સાંભળે એટલે. પણ અમારી વાત સાંભળી એ રડવા માંડ્યા ને રડતા રડતા જ મને લોકોએ માર્યો, અહીંયા ધબ્બો માર્યો, તમે મારી બેનને સમાચાર મોકલજો ને વગેરે વગેરે.. એમના શબ્દો ચોખ્ખા નહોતા સંભળાતા. પણ એમની તકલીફ સમજાતી હતી. આવા વિકલાંગ વ્યક્તિને હેરાન કરીને લોકોને મળે શું? પણ ખેર સમાજમાં વિકૃતિ બધે જ પડેલી છે.. 

ભીખાભાઈને દીલાશો આપવા કોશીશ કરી પણ એ અમારી વાત સ્પષ્ટ સાંભળી શકતા નહોતા. પણ એ સતત કશુંક બોલે જતા હતા.. 

ભીખાભાઈ રોજ ધૂળી માને નવડાવે, રસોઈ બનાવી એમને ખવડાવે ટૂંકમાં ખરા હૃદયથી તેમની ચાકરી કરે.ભીખાભાઈની ક્ષમતા કામ કરવાની નથી.. ને ધૂળી મા તો ખાટલામાંથી કોઈની મદદ વગર ઊભાય નથી થઈ શકતા. 

આવા 143 માવતરોને સાચવવાનું સંસ્થા સાથે સંકળાયેલા સ્નેહીજનોની મદદથી અમે કરીએ.. દર મહિને આ પરિવારોને પેટ ભરીને ખાઈ શકાય તેટલું રાશન અમે આપીએ... એ અંતર્ગત ધૂળી માને પણ રાશન આપીએ.. 

સરકારમાંથી રાશન મળે છે? તેવું બહુ મોટેથી પુછ્યું ત્યારે ખ્યાલ આવ્યો કે, રાશનકાર્ડ જ ખોવાઈ ગયું છે... વિકલાંગ સહાય મળે છે કે કેમ ખબર નહીં.. પણ અમે અનાજ આપીએ એ અનાજ ભીખાભાઈ ઘરમાં સાચવીને મુકે ને મોટુ તાળુ ઘરના દરવાજે મારે જેથી એ અનાજ કોઈ ચોરી ન જાય...

આવી સ્થિતિમાં જીવતા લોકોને જોઈને જીવ બળે. 

લોકો કહે દરેક પોતાના કર્મનું ફળ ભોગવે... 

આ મા - દીકરો ક્યાં જન્મનું કર્મ ભોગવી રહ્યા છે એ ખબર નહીં પણ ભગવાનને આવી તકલીફ કોઈન ન આપની પ્રાર્થના..

#mittalpate #vssm #mavjat

#elderly #elderlycare

#ration #foodsecurity

#kheda #Gujarat

Bhikhabhai cooks meal for her mother

VSSM provides ration kit every month to help them
cook meals

Bhikhabhai is the sole caregiver to frail and bedridden
Dhuli Ma

Laxmi Ma gets food with the help of VSSM...

Mittal Patel meets Laxmi Ma and her son

 “I have cooked dal-rice, but he is refusing to eat. How can he recover without eating? He is also feeling cold!!

After sharing this, she pointed towards her son lying on the charpoy next to hers and showed her son lying, shivering with cold under the blanket. Maheshbhai looked at me, he looked frail, as if age had caught up after long illness.

Laxmiben’s husband had passed away 15 years ago.  It was Mahesbhai who earned the living for his mother and self. And all of a sudden Mahesbhai fell ill.

“Is there anyone else in the family to take care of you?” we asked Laxmima.

The question brought tears into Laxmima. The air around grew thick with sorrow. We did not know how to respond!!

“Ma, please do not worry. We will take care of you, will ensure Maheshbhai receives proper treatment.” I assured

“Do not hospitalise him, who will take care of him at the hospital. Just get him treated and bring him back. I cannot…” Laxmi Ma  could speak no further.

“We shall do so, Ma!” I responded. I did not feel like saying anything more.

“I had another son, elder to Mahesh. He too developed some skin infection, the leg was swollen, he remained ill for some time and passed away before my eyes. And now it is him…” Laxmi Ma shared.

It is the children who take care of their parents but when parents need to become caregivers… it pains beyond comprehension.

VSSM, with the support it receives from its well-wishers, is providing ration kit to Laxmi Ma.

I was at Laxmi Ma’s to inquire if she needed anything else, but after witnessing the situation there was nothing more to ask.

What I witnessed today shook me, the mother-son duo living besides Nadiad’s Malarpur road surviving in a kuccha brick-clay house was utterly helpless, the condition they survived in was beyond comprehension.

I am grateful to VSSM’s Rajnibhai for identifying families who truly need our support.

We will be assisting Mahesbhai with his medical examination and further treatment.

Almighty, we are all your children, how can you put anyone under so much pain.  No one deserves to endure so much suffering. A prayer escapes my heart seeking protection for fellow brethren...

'આ જુઓને બેન દાળ-ભાત રાંધ્યા છે પણ આ ખાવાની જ ના પાડે છે.. ખાધા વગર તે કાંઈ ચાલે? પાછુ એને ટાઢેય ચડે છે' એમ કહીને એમણે પોતાના ખાટલાની બાજુમાં ગોદડુ ઓઢી ટુંટીયું વાળીને સુતેલા એમના દીકરાના મોંઢા પરથી ગોદડું હટાવ્યું ને મહેશભાઈ એ મારી સામે જોયું.. 

શરીર સાવ નંખાઈ ગયેલું. ઉંમર ઘણી નહીં હોય પણ લાંબી માંદગીના લીધે અકાળે વૃદ્ધ થઈ ગયેલા એ જણાયા.

નડિયાદમાં રહેતા લક્ષ્મી મા રાવળના ઘરવાળા 15 વર્ષ પહેલાં ગુજરી ગયા. એ વખતે મહેશભાઈ કમાઈને લાવતા ને મા- દીકરો જીવન ગુજારતા પણ અચાનક મહેશભાઈએ ખાટલો પકડ્યો. 

લક્ષ્મી માને કુટુંબમાં અન્ય કોઈ તમારુ ધ્યાન રાખવાવાળુ નથી? એવું પુછ્યું ને એમની આંખોમાંથી આંસુની ધારા વહેવા માંડી. ઘડીક તો વાતાવરણ ગમગીન થઈ ગયું. શું કહેવું કશું સમજાયું નહીં.

'મા ચિંતા ન કરો અમે ધ્યાન રાખીશું. મહેશભાઈને દવાખાને લઈ જવાનું પણ ગોઠવી દઈશું..'  એવું મે કહ્યું તો સામે એમણે કહ્યું, 

'એને દાખલ ન કરતાં. ઈન્જેકશ અલાઈન પાસો લઈ આવજો. દવાખાને એની ચાકરી કોણ કરે? અને મને એના વગર...' 

આગળ એ કશું બોલી ન શક્યા....

'હા એમ જ કરીશું મા' આનાથી વધારે કશુંયે પુછવાનું મને મન ન થયું ત્યાં એમણે કહ્યું, 

'મારે એક દીકરો હતો આના કરતાં મોટો પણ એનેય આની(મહેશભાઈ સામે આંગળી કરીને) જેમ પગમાં ખરજવું થયું ને પછી પગમાં સોજાને પછી લાંબી માંદગી. મારી નજર સામે જ એ ગુજરી ગયો.. હવે આની હાલત..'

બાળકો મા બાપની સેવા કરે એની જગ્યાએ માને  દીકરાની સેવા કરવાની... કાળજુ કેવું કંપતુ હશે આ માનું?

મા- દિકરો પેટ ભરીને ખાઈ શકે તે માટે VSSM સાથે સંકળાયેલા સ્નેહીજનોની મદદથી અમે આમને દર મહિને રાશન આપીએ. તે રાશન બરાબર મળે છે. વધારે કશું જોઈએ છે કે કેમ? એ વિગત મેળવવા ને સાથે એમની ખબર પુછવા હું એમના ઘરે ગઈ પણ હાલત જોઈને બીજુ કશુંયે પુછી શકાયું નહીં.

ખેડાના નડિયાદમાં મલારપુરામાં રોડની બાજુમાં જ ઈંટ માટીમાંથી ચણેલાં કાચા છાપરાંમાં રહેતા આ બેઉંની સ્થિતિ જોઈને મનથી હલી જવાયું... કલ્પના પણ ના કરી શકીએ એવી સ્થિતિ છે આ બેઉની. 

અમારા કાર્યકર રજનીભાઈ જેમણે આ પરિવારને શોધી આપ્યો તેમનો આભાર માનુ છું.. 

મહેશભાઈને દવાખાને બતાવવાનું તો કરીશું ને એમની તકલીફમાં સાથે ઊભા રહેવાનું પણ વસુદૈવ કુટુંબકમઃમાં માનીએ એટલે કરીશું.. 

સાથે કુદરતને,  આ બધા તારા સંતાનો છે એમની આ તકલીફ તુ કેવી રીતે જોઈ શકે છે? માટે હે ઈશ્વર કર્મનો સિદ્ધાંત બરાબર છતાં આવી તકલીફમાં કોઈનેય ન મુક. આમ કોઈને નોંધારા ન કરની તને પ્રાર્થના... 

ફોટો સ્થિતિ સમજાય એ ખાતર જ મુક્યા છે...

#mittalpatel #vssm #mavjat

#eldercare #elderlypeople

#nomadicfamiles #denotified

Laxmi Ma sharing her story with Mittal Patel

Laxmi Ma's Kuccha brick clay house

Water management work in Bhalicha receives great support from the youth...

Mittal Patel discusses Water Management with the villagers

 

Almost four years ago, VSSM initiated Participatory Water Management efforts in Banaskantha. 117 community lakes are deepened so far. Amitbhai Joshi is a well informed and aware citizen residing in Banaskantha’s Bhachli village. On learning of VSSM’s initiative, he invited us for the same in his village.

As the name of this initiative suggests, the first precondition to launching any lake deepening initiative is community participation. VSSM bears the cost of JCB expenses, rest all the costs including contributions by individual households, have to be borne by the village community. The funds collected from the families are to be used for the upkeeping of the deepened lakes. However, despite of the fact that these efforts obviously benefited the village,  many villages do not agree to this preconditions. Even if the village leadership agrees to raise Rs. 500 from each house, it will add up to be a substantial collection. But the leaders remain reluctant to do even that.

But not the village of Bhalicha.

A joint meeting with village elders and youth was organised at the Ram temple premises. To our surprise, there were no questions raised when we shared the preconditions and the need to collect contribution. “It will be done!!” Amitbhai and other youth spoke in unison. We were elated to find such young men who are prepared to work proactively for the development of their village.

The Sardar Sarovar Canal remains in the vicinity to Bhalicha, it the canal overflows the water may spill over into the lake, but as a result of neglect of years the lake has become extremely shallow, there is no scope for water to accumulate. If efforts were made to deepen it, there was the potential of collecting more water and benefiting the farmers. It would enable the farmers to take all three seasons. Like everywhere else in Banaskantha, water scarcity has triggered migration from Bhalicha too. Since the arrival of Sardar Sarovar canal, many have returned and agriculture is flourishing. If all three lakes of Bhalicha were to deepened, the village is bound to prosper.

 The Gando Bawal/Prosopis juliflora or the Mad ZTree dominates the landscape around Bhalicha, we also proposed tree plantation drive in the village. The youth is prepared but that needs to be firmed up well. The lake will be deepened for sure.

The images share glimpses of the meeting we had at Bhalicha and the village lake we plan to deepen.

બનાસકાંઠાનું ભાચલીગામ..

ગામના યુવાન અમીતભાઈ જોષી બહુ જાગૃત..

બનાસકાંઠામાં તળાવો ઊંડા કરવાનું અભીયાન અમે છેલ્લા ચાર વર્ષથી ચલાવીએ. અત્યાર સુધી 117 તળાવો અમે ઊંડા કર્યા. આ અંગે અમીતભાઈને ખ્યાલ આવ્યો ને એમણે ભાચલીમાં આ કાર્ય માટે અમને નિમંત્રણ આપ્યું.

અમારી શરત લોકભાગીદારીની..

તળાવ ખોદકામ માટે જેસીબી અમારુ, બાકી માટી ગામલોકો ઉપાડે ને શક્ય નાનકડો ફાળો પણ ગામલોકો આપે જે તળાવ ખોદવામાં જ વપરાય. પણ ઘણા ગામો આ ફાળા માટે તૈયાર ન થાય.. મને ખુબ નવાઈ લાગે.. શું કામ આપણા પોતાના ભલા માટે આમ તો ચોખ્ખા દેખાતા ફાયદા માટે ગામલોકો તૈયાર નથી થતી? ગામ આખુ ભેગુ થઈને ઘર દીઠ 500 ઉધરાવે તોય સારી એવી રકમ એકત્રીત થઈ જાય.. પણ આ દિશામાં આપણે બધા બહુ મોળા છીએ...

પણ ભાચલી નોખુ..

ગામના રામજીમંદિરમાં ગામના યુવાનો ને વડિલો સાથે બેઠક થઈ ને એમાં ભાગીદારીની વાત કરી. અમારા આશ્ચર્ય વચ્ચે કોઈએ સામે એકેય સવાલ કર્યો નહીં. એ થઈ જશે બેન... એવો અમીતભાઈ ને અન્ય મિત્રોનો સૂર.. પોતાના ગામના વિકાસ માટે આવો ઉત્સાહ દાખવનાર આવા મિત્રોને મળીને રાજીપો થયો..

ભાચલીની નજીક નર્મદા કેનાલ જાય. કેનાલ ઓવરફ્લો થાય એટલે એક તળાવમાં પાણી ભરાય પણ આ તળાવ ગળાયે વર્ષો થઈ ગઈ ગયેલા. તળાવ તદન છીછરુ. જો ગળાય તો વધુ પાણી સમાય ને લોકો ખેતીની ત્રણેય સીઝન લઈ શકે..

એક વખતે પાણીના અભાવે ગામના મહત્તમ લોકોએ સ્થળાંતર કરેલું. પણ પાણી આવતા ઘણા લોકો ગામમાં પરત આવ્યા ને ખેતી અને પુશપાલન કરવા માંડ્યા. ગામના ત્રણેક તળાવ ગળાય ને એમાં પાણી ભરાય તો ગામની સમૃદ્ધીમાં ઘણો વધારો થાય.

આમ તો ગામમાં ને ગામના ચરામાં મહત્તમ બાવળ જોઈ શકાય. અમે આ બાવળની જગ્યાએ બીજા ઝાડ વાવવા માટેનું આયોજન પણ ગામની ભાગીદારીથી કરવા ગામના યુવાનોને કહ્યું. એ લોકોએ હાલ તો એ માટે પણ તૈયારી દર્શાવી છે. બાકી તળાવ તો સાથે મળીને ગાળીશું એ નક્કી...

ગામલોકો સાથે કરેલી બેઠક ને જે તળાવ ગાળવાના છે તેના ફોટો સમજવા ખાતર...

#MittalPatel #vssm #water

#watermanagement #savewater

#traditionalwater #groundwater

#rechargewater #Banaskantha

Mittal Patel visits Water Management site for lake
deepening with the villagers

Lake before digging

Water Management site 

VSSM thanks government officials for providing BPL Ration Card to 84 families of Gandhinagar...

Mittal Patel handed over BPL Ration Card to
nomadic families 

 This is about the marginalised families residing in Gandhinagar’s Chraada, Aajol, Ridrol, Delwada…

As we all know there are numerous poverty elevation and welfare schemes the state and central government launch time to time. If the benefits of these schemes were to reach the people they are designed for there would be no hunger, poverty or backwardness in this country. VSSM strives to ensure that the communities it works with access to these schemes and benefit from it. The government authorities also play their role in ensuring this happens. At times when the going gets tough as suggested we also draw the attention of our Chief Minister on matters that need his intervention, he takes due notice and instructs the officials to do the needful.

The proactiveness of the government has resulted in the clearance of files pending for years. The authorities are compassionately trying to resolve the pending issues.  And for this, I will be every grateful to our Chief Minister Shri Vijaybhai Rupani. Our Prime Minister is also empathetic towards these communities, he remains updated on the progress of schemes implemented for these poor communities.

I have experienced the power and ability to get things done when political and bureaucracy decide to work together. When they join hands they can resolve any challenges they face. I am grateful to everyone in government for the support they provide in solving chronic issues the marginalised communities face.

Recently, a meeting chaired by District Collector of Gandhinagar to discuss and find solutions to the long pending issues of marginalised communities of Gandhinagar. The Collector instructed his officials to find solutions to these challenges,  “bringing joy and happiness to the poor and destitute families is the most rewarding work. These families are really in need to experience your compassion. The satisfaction it will bring you will be incomparable!” he shared.

After the meeting 84 Devipujak families of Gandhinagar’s Delvada, Chrada, Aajol, Ridrol villages were issued BPL ration cards and many received caste certificates.

Since the families have received the documents that are fundamental to processing applications for residential plots, the authorities are working towards ensuring the same. These address-less humans will soon receive a place to build permanent houses.

The speed at which the papers are moving assures the challenges these families are facing shall be resolved soon. I salute these efforts the government is steering in to make the marginalised part of the mainstream.

VSSM team persevere very hard to resolve the issues these families tackle on daily basis. They make numerous rounds of the settlement. In Gandhinagar  Rizwan and Tohid worked hard. Govindbhai, Deepakbhai, Girdharbhai Kiranbhai etc.  from the settlement joined hands in these efforts. It is this collective hard work that is paying off. Almighty too is working to ensure our families encounter lesser challenges. Gratitude and prayers to almighty to give us the strength we need to continue persevering.  

વાત ગાંધીનગરના દેલવાડા, ચરાડા,  આજોલ અને રિદ્રોલમાં રહેતા વંચિતોની.

સરકારની કલ્યાણકારી યોજનાઓ ઘણી.. આ બધી યોજનાઓની મદદ છેક તળીયે પહોંચે તો દેશનું ખરેખર કલ્યાણ થઈ જાય.. અમે યોજનાઓની મદદ છેવાડે રહેતા વંચિત - વિચરતી જાતિના પરિવારોને મળે તે માટે સતત મથીએ.. અધિકારીગણનો સહયોગ પણ મળે.. 

પણ ક્યારેક કોઈ તકલીફ જણાય તો આપણા મુખ્યમંત્રી શ્રીએ કહેલું, મારુ ધ્યાન દોરવાનું ને અમે ધ્યાન પણ દોરીએ ને એમના તરફથી જરૃરી સૂચના પણ અપાય..આમ સરકારની સક્રિયતાના લીધે વર્ષાથી સરકારી કચેરીઓમાં પડેલી ફાઈલોનો નિકાલ હવે આવવા માંડ્યો છે. અધિકારીઓ સંવેદનાથી ઉકેલ માટે કોશીશ કરવા માંડ્યા છે. આ માટે મુખ્યમંત્રી શ્રી વિજયભાઈ રૃપાણીની હું ખરેખર ઋણી છું. 

આપણા વડાપ્રધાન પણ આ સમુદાયોની ચિંતા કરે છે.. એટલે જ વખતો વખત તેમના માટે થઈ રહેલા કાર્યોનો એ જાયજો પણ લે છે.. અધિકારીગણ ને રાજકીય પાંખ ભેગી થાય તો કેવું સુંદર કાર્ય થાય એ અમે છેલ્લા કેટલાક સમયથી અનુભવીએ છીએ..સરકારમાં બેઠેલા આપ સૌ પ્રત્યે રાજીપો વ્યક્ત કરુ છું..

તાજેતરમાં ગાંધીનગર કલેક્ટર શ્રીની અધ્યક્ષતામાં ગાંધીનગર જિલ્લામાં રહેતા વંચિત સમુદાયના પ્રશ્ને બેઠક થઈ ને એમણે તમામ અધિકારીને આ પરિવારોના પ્રશ્નો ઉકેલવા સૂચના આપી. તેમણે કહ્યું, આ કાર્ય મન અને હૃદયને સાતા આપનારુ અને આ પરિવારો ખરેખર જરૃરિયાતવાળા. તેમનું કાર્ય કરશો તો એનો સંતોષ અનેરો હશે..

આ બેઠક પછી #ગાંધીનગરના #દેલવાડા, ##ચરાડા #આજોલ, #રિદ્રોલમાં રહેતા રાવળ અને દેવીપૂજક સમુદાયના 84 પરિવારોને BPL રેશનકાર્ડ તેમજ ઘણા બધા વ્યક્તિઓને જાતિ પ્રમાણપત્ર આપવામાં આવ્યા. આ પ્રાથમિક પુરાવા મળતા હવે આ પરિવારોને ઝડપથી રહેવા પોતાની જગ્યા ને ઘર મળે તે માટે પણ અધિકારીગણે તજવીજ હાથ ધરી છે. ટૂંકમાં સરનામાં વિનાનાં માનવીઓને ઝટ સરનામુ મળશે.જે ત્વરાથી કાર્ય થઈ રહ્યું છે એ જોતા ઘણા પ્રશ્નો ઉકેલાઈ જશે તેવું લાગે છે.. મુખ્યધારામાં વંચિત પરિવારોને લાવવાના સરકારના પ્રયાસોને વંદન કરુ છું. 

VSSMની ટીમ ખુબ સંવેદનાથી આ બધા પ્રશ્નોના ઉકેલ માટે સતત દોડાદોડી કરે.. ગાંધીનગરમાં રીઝવાન અને તોહીદની જબરી મહેનત ને એમને ટેકો કરે.

વસાહતના લાગણીશીલ ગોવિંદભાઈ , દિપકભાઈ, ગીરધરભાઈ, કીરણભાઈ વગેરે... આપ સૌ સ્વજનોની મહેનત હવે રંગ લાવી રહી છે.. કુદરત હવે આપણા આ પરિવારોની તકલીફ દુર થાય તે માટે એક હકારાત્મક વાતાવરણ રચી રહી છે.. આપ સૌ પ્રત્યે કૃતજ્ઞતાભાવ..ને ઈશ્વરને હજુ વધુ બળ આપવા પ્રાર્થના...

#MittalPatel #vssm #humanity

#humanrights #advocacy

#gandhinagar #Gujarat

The current living condition of nomadic families

Nomadic families received their BPL Ration Card and Caste-
Certificate

Nomadic families recieved their BPL Ration Cards

A meeting chaired by District Collector of Gandhinagar to 
discuss long pending issues of marginalised communities
of Gandhinagar

VSSM's tree plantation programme is successful with remarkable contribution of the VrukshMitra...

Mittal Patel with VrukshMitra Amratji visits 
tree plantation site

 ‘Chhod ma Ranchhod’ (God is in nature around us), this statement is always spoken up repeatedly at any public programs of tree plantation. Yet, all of us who worship the Ranchodrai presiding in the temples, do we worship the trees around us as if God was living in them? Think about it!!

Trees are the best ornaments our mother earth adorns, it is these trees who bring rains to give us water, cleans the air we breathe. In this era of technological advances, we have forgotten to value its importance in our lives. 

VSSM launched tree plantation drive in 2019. The results have been very encouraging. In 2020, the plantation drive was carried in many villages, that are now raising the planted trees very well.  

One of these many villages is Soneth. 

A tree plantation drive was carried at a crematorium used by the Thakor community. Trees that would provide dense canopy were especially selected for the occasion. Amratji Thakor decided to become the mother of these trees. I have consciously related Amratji to a mother because the only mother can shower much love and affection on her children. Amratji is doing just that to the trees. Like a mother, he nurtures and cares for them, loves them. It is this affection that has resulted in 800 trees taking roots in this small space. 

We hope to find tree lovers like Amratji in other villages too, it is only such individuals who will ensure with the hard work that each planted sapling is raised well. Hope to find more villages with such dedicated tree-lovers because they have absorbed the essence of the phrase “Chod ma Ranchod’ very well. 

Soneth’s sarpanch Shri P. R. Jadeja too assured all the necessary help to grow a forest on the holy land of this village. Sarpanch like him has been one of the reasons such drives have found favourable results. 

VSSM Naranbhai plays a pivotal role in ensuring smooth implementation of our campaign from finding the right villages to right kind of people, he identifies them all with utmost care. 

Thank you all for supporting this cause.  

બનાસકાંઠાનું સોનેથ..

'છોડમાં રણછોડ' વૃક્ષારોપણના જાહેર કાર્યક્રમોમાં થતા ભાષણોમાં આ વાક્ય વારંવાર પ્રયોજાય.. પણ મંદિરમાં રણછોરાયની પુજા કરનાર આપણે દરેક છોડ - વૃક્ષમાં સ્વંયમ ભગવાનનો વાસ છે એ રીતે પુજીએ છીએ ખરા?વિચારજો...

ધરતી માનો શણગાર વૃક્ષો.. અને આ વૃક્ષો જ વરસાદ લાવવામાં, આપણને સ્વચ્છ હવા આપવામાં ઉપયોગી.  પણ ટેકનોલોજીના આ યુગમાં આપણે હવે એનો ઉછેર કરવાનું ભૂલતા જઈએ છીએ..

અમે વૃક્ષો ઉછેરવાનું અભીયાન 2019થી શરૃ કર્યું. સારુ પરિણામ મળ્યું. 2020માં અમે ઘણા ગામોમાં વૃક્ષો વાવ્યા. ને તેનો ઉછેર પણ કરી રહ્યા છીએ. 

આ ઘણા ગમોમાંનું એક #સોનેથ..

સોનેથમાં ઠાકોર સમાજની સ્મશાન ભૂમીમાં ઘટાટોપ વૃક્ષારોપણ કર્યું. આ વૃક્ષોની મા બનવાનું સ્વીકાર્યું અમરતજી ઠાકોરે.. મા શબ્દ જાણી જોઈને પ્રયોજુ છું કારણ માની મમતા અપાર હોય.. અને અમરતજી પણ વૃક્ષો પર એવું જ વહાલ વરસાવે.. એટલે 800 ઉપરાંત વૃક્ષો આ નાનકડા સ્મશાનમાં સરસ ઊગી ગયા... 

અમરતજી જેવા વૃક્ષપ્રેમી- વૃક્ષમિત્ર બીજા ગામમાં મળે તો એવા ગામોમાં પણ અમારે 2021માં વૃક્ષારોપણ કરવું છે... 

બસ ગામો જાગે ને છોડમાં રણછોડવાળી વાતને સાચા અર્થમાં સમજે... 

સોનેથના સરપંચ શ્રી પી.આર.જાડેજાએ પણ ગામની પવિત્ર ભૂમી પર વન ઊભુ કરવા અમને કહ્યું અને એ માટે જે મદદની જરૃર પડે એ મદદ માટે તત્પરતા પણ દર્શાવી... આવા જાગૃત સરપંચને મળીને રાજીપો પણ થાય..

અમારા કાર્યકર નારણભાઈની ભૂમિકા આ બધામાં મહત્વની. યોગ્ય જગ્યા ને માણસોની શોધખોળ કરવાનું એ બખૂબીથી નિભાવે.આપ સૌની ભાવનાને પ્રણામ...

#MittalPatel #vssm #TreePlantation

#tree #green #greenery #environment

#savetrees #saveearth #savelife 

#pureair #PureEnvironment #gujarat

Mittal Patel visits tree plantation site in Soneth village

A tree plantation drive was carried at a crematorium
used by the Thakor community.

Amratji Thakor (VrukshMitra) nurtures the trees

Remarkable attitude of the Sarpanch of Sutharnesdi village towards environment...

Mittal Patel visits water management site 

Sutharnesdi village Sarpanch Dineshbhai is an enthusiastic human being. I had to spoke to him regarding the Bharathari families staying in the village. During the conversation, I could sense his aspiration to work towards the development of the village he led. Hence I very casually inquired, “Has the village lake deepened recently?” Well, these casual questions have become a habit these days.

“Ben, I have been thinking about it!” he had responded.

We were quick to grab this opportunity. We shared details of  VSSM’s participatory water management program.

“Ben, the village will contribute and so will I!” Such generous intention.

Under the lake deepening initiative, VSSM funds JCBB expenses for mud excavation, the village community needs to move the excavated soil through tractors and contribute in cash towards creating the maintenance fund. Sutharnesdi’s sarpanch and the community agreed to these clauses.

We became a little more greedy once the community agreed to lake deepening. “We should also carry tree plantation drive in the village,” I suggested.

Dineshbhai agreed to that too.  Later we visited the lake to be deepened. 

If the leadership of other villages are as proactive as Dineshbhai,  grassroots development will not remain a distant story!!

#બનાસકાંઠાનું #સુથારનેસડી.. ગામના સરપંચ દિનેશભાઈ બહુ ઉત્સાહી

આમ તો દિનેશભાઈ સાથે મારી વાત ગામમાં રહેતા #ભરથરી પરિવારોના વસવાટને લઈને થયેલી.. 

પણ એ વાતચીતમાં એમનો ગામના વિકાસ માટેનો ભાવ પ્રબળ દેખાયો. તેમની આ લાગણી જોઈને તમારા ગામનું તળાવ ગળાયેલું છે? એવું સાહજિક પુછાઈ ગયેલું.. પેલું સુથારનું મન બાવળિયે એ કહેવાતની જેમ જ..

દિનેશભાઈએ કહ્યું, બેન તળાવ ગળાવવાની મારી ભાવના છે બસ પછી તો અમે તક ઝડપી લીધી.. લોકભાગીદારીથી તળાવ ગળાવવા બાબતની અમે વાત કરીને એમણે કહ્યું, બેન ગામ સહકાર આપશે વ્યક્તિગત હું પોતે પણ આપીશ...કેવી ઉમદા ભાવના..

અમે તળાવ ગાળીએ એટલે માટી ઉપાડવાનું કાર્ય ગામલોકોએ કરવાનું, જેસીબી અમે મુકીએ એ ઉપરાંત ગામલોકો યથાશક્તિ ફાળો ભેગો કરે જે ખોદકામમાં વપરાય એવી અમારી લાગણી..

સુથારનેસડીના સરપંચ અને ગ્રામજનોએ અમારી આ શરત સાથે તળાવ ગળાવવાની મંજૂરી આપી.. 

આ સહમતી પછી પાછી લાલચ વધી અમે કહ્યું, ગામમાં વૃક્ષારોપણ પણ કરીએ.. ને દિનેશભાઈને અન્ય સૌએ કહ્યું હા એ પણ કરીએ...એ પછી ગામનું જે તળાવ ગાળવાનું છે એ જોયું.. 

દરેક ગામ આ રીતે જાગે તો ગામોના વિકાસને ઝાઝી વાર ન લાગે... 

#MittalPatel #vssm #water

#watermanagement #waterconservation

#Banaskantha #gujarat #savewater

Ongoing Lake deepening work

Mittal Patel meets Sarpanch and other villagers of
Sutharnesdi village

Mittal Patel discusses Water Management and Tree Plantation
with the villagers of Sutharnesdi village

 

It always brings immense joy and zeal when people join in the efforts and the efforts payoff so well...

Mittal Patel meets Amrabapa when he visited Golvi village

I happen to meet Amraa Bapa when I was at Banaskantha’s Golvi village recently. The clothes he adorned gave a glimpse into his love for greens and the care he takes for the planted trees. “You will have to come home today,” he insisted. His sons have decent jobs, are settled well. They also are into dairy farming.

“Everyone in the family asks me to leave all this and rest,  I have lived and worked for myself and my family. This is for others, for the greater good. Now I need to create a bank balance that will talk of my good deeds when I meet the Almighty. And the joy this work  brings is priceless.”

In 2019, on the insistence of its Sarpanch Dashrathbhai and tree-loving elder Dharmabhai we planted 1000 trees around its cricket ground. Amraabapa and Dhramabhai nurtured and raised the trees well.

“If I had a room here, I will not need to go home. Just live here with these beautiful souls (trees) and care for them!”

Every village needs individuals like Amraabapa, Dharmabhai and leaders like Dashrathbhai who do everything in their power to ensure the village and its future generations benefit. Dashrathbhai not only spared land for plantation but also created irrigation facility for the trees. VSSM just supports Vriksh Mitra remuneration and pesticides when needed, rest it is the village’s responsibility to ensure the trees are well looked after.

It always brings immense joy and zeal when people join in the efforts and the efforts payoff so well.

We are grateful to all our well-wishers who have supported this cause.

The plan is to plant 1 lac trees this monsoon. Waiting for the villages to come forward with positivity and consent.

બનાસકાંઠાનું ગોલવી..

હમણાં ગોલવી ગઈ ત્યારે અમરા બાપા મળ્યા. મેલાં ઘેલાં કપડાંમાં વૃક્ષોની ખરા મનથી એ ચાકરી કરે. મને કહે, 'આજે તો તમારે મારા ઘરે આવવું જ પડશે..' 

એમના દીકરા સરસ જગ્યા એ નોકરી કરે. ઘરે દૂધાળાં ઢોર પણ ઘણા.

બાપા કહે, 'મારા છોકરાં ને ઘરના બધા ના પાડે કે હવે મૂકો આ બધુ. પણ બેન હું તો પરમાર્થ માટે આ કરુ. પોતા માટે તો અત્યાર સુધી ઘણું જીવ્યા, ઘણું ભેગુંયે કર્યું પણ હવે વારો છે ઉપર જઈએ ત્યારે બતાવવાના બેંક બેલેન્સ ભેગું કરવાનો... અને આમાં જે આનંદ છે એનું કોઈ મુલ્ય નથી..'

કાકાએ સંસારનું સાચુ જ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યું હતું. 

ગોલવીમાં 2019માં અમે ગામના સરપંચ અને વૃક્ષપ્રેમી ધરમાભાઈના આગ્રહને કારણે વૃક્ષારોપણ કરેલું. ક્રિક્ટના મેદાનની ફરતે 1000 ઉપરાંત વૃક્ષો વાવ્યા ને ધર્માભાઈ ને અમરાબાપાના જતનથીએ વૃક્ષો સરસ ઉછર્યા. 

બાપા કહે, 'બેન તમે અહીંયા જ એક રૃમ બનાવી દ્યો ને તો મારે ઘેરેય શું કામ જવું. બસ કુદરતની વચ્ચે રહેવું અને આ જીવો(વૃક્ષો)ને સાચવવાના'

દરેક ગામોમાં આવા વૃક્ષપ્રેમી અમરાબાપા ને ધર્માભાઈની જરૃર છે. સાથે દશરથભાઈ જેવા સરપંચની પણ જેઓ વૃક્ષારોપણ માટે જગ્યાની સાથે સાથે પાણીની સગવડ ને તાર ફ્રેન્સીંગની વાડ કરી આપે. 

અમે તો વૃક્ષમિત્રને તેમણે કરેલી વૃક્ષોની માવજતની સેવક સહાય , વૃક્ષો ને વૃક્ષોને જરૃરી દવા પૂરી પાડીએ. બાકી મુખ્ય જવાબદારી તો એમની જ.. સૌના સહિયારા પ્રયાસો રંગ લાવતા દેખાય ત્યારે કાર્ય કરવાનો ઉત્સાહ બમણો થઈ જાય.. 

આ કાર્યમાં સાથે આવેલા અને મદદ કરનાર સૌ પ્રિયજનોનો આભાર.. 

આ જુનમાં 1 લાખ વૃક્ષ કરવા છે. ગામ સામેથી તૈયાર થાય એની રાહ છે બસ...

#MittalPatel #vssm

Golvi Tree plantation site

Golvi tree plantation site

VSSM planted 1000 trees around cricket ground in 2019