A humble request to the officials to resolve issues of such humans on priority basis...

Mittal Patel during her conversation with Lalabhai Gadaliya

“My mother keeps ill,  majority of whatever little I earn is spend towards her medicines.”

“Why don’t you get a Ma Card issued for free medical treatment at government hospitals.”

“I have been trying for the same since a very long time, twice I got the income proofs issued  yet the card has remained elusive. I am tired of this entire process.”

During my conversation with a very disappointed Lalabhai Gadaliya, resident of  Devgama in Mahisagar’s Balasinor block I also learnt that he borrowed Rs 10,000 at a daily interest of 18 to 20 percent. The entire account was maintained in the dairy he showed me.

The shanty he called home  was surrounded with muck and muddy slush that provided a perfect breeding ground to mosquitoes and flies. Lalabhai brings cast iron skillets, slotted spoon and likes to sell from his front yard charpoy kiosk. Apart from this he also makes iron tools.

“Ben, Vinodbhai (VSSM team member) has helped us make application for allotment of residential plots, but we aren’t sure when would that happen…” the gloomy conditions had definitely immersed Lalabhai in sadness. And it was obvious to happen. Poverty and deprivation can break even the strongest beings.

We will be appealing to the government for the speedy issuance of Ma card and processing of the plots and also help him with a loan so as to free him from hefty interest rates of private money lenders.  

It does pain us to witness people undergo so much distress for avoidable reasons. A humble request to the officials to resolve issues of such humans on priority basis.

 'મારી મા બિમાર રહે છે. થોડું ઘણું કમાઉ એમાંથી ઘણું ખરુ દવા પાછળ ખર્ચાઈ જાય'

'પણ તમે સરકારી દવાખાનામાં મફત સારવાર થાય તે માટે મા કાર્ડ કેમ કઢાવી લેતા નથી?'

'એ માટે કેટલા વખતથી દોડુ છું આ જુઓ બે વખત તો આવકોનો દાખલો કઢાવીને આપ્યો પણ કાર્ડ હાથમાં આવતું નથી. થાકી ગ્યો છું બેન'

મહિસાગર જિલ્લાના બાલાસિનોર તાલુકાના દેવગામમાં દેવચોકડી પાસે રહેતા લાલાભાઈ ગાડલિયાએ ભારે હૈયે આ વાત કરતા પોતે દસ હજાર દૈનિક 18 થી 20 ટકા વ્યાજે પૈસા લાવતા હોવાનું કહ્યું અને વ્યાજના લેખા જોખા જેમાં રહે તે ડાયરી બતાવી. 

એ જ્યાં છાપરુ કરીને રહે તે છાપરાંમાં ને છાપરાં બહાર ભયંકર કાદવ કીચડ થયેલો. મૂળ છાપરાં બાજુમાંથી પસાર થતી પાઈપલાઈન તૂટી ગઈ હોવાના લીધે તે છાપરાંમાં માખી મચ્છરનો ઉપદ્રવ પણ ખરો.

તવી, ઝારા વગેરે સામાન લાવે ને છાપરાંની બહાર ખાટલે મુકીને એ વેચે.. આ સિવાય લોખંડના ઓજારો ઘડવાનું પણ એ કરે.

'બેન આ વિનોદભાઈ (અમારા એ વિસ્તારના કાર્યકર) એ અમને પ્લોટ મળે એ માટે અરજી કરી દીધી છે. પણ કોણ જાણે ક્યારે પ્લોટ મળશે...'

લાલાભાઈને નિરાશા ઘેરી વળી હતી.. જોકે નિરાશ થવાય એવી જ સ્થિતિ હતી. ખેર સરકારમાં રજૂઆત કરીશું કે લાલાભાઈને ઝટ પ્લોટ ને મા કાર્ડ મળે.. સાથે એમને તગડાં વ્યાજમાંથી મુક્તિ મળે ને તેમનો ધંધો વધે તે માટે લોન આપવાનું પણ કરીશું.

પણ આવી તકલીફમાં જીવતા વ્યક્તિઓને જોઈને જીવ બળે છે.... અધિકારીઓને વિનંતી આવા માણસોના કામ ઝટ કરવા...

#MittalPatel #vssm

Lalabhai brings cast iron skillets, slotted spoon and likes
 to sell from his front yard charpoy kiosk.

The shanty he called home was surrounded with muck and
muddy slush that provided a perfect breeding ground
to mosquitoes and flies

The entire account was maintained in the dairy 

Mittal Patel meets lalabhai gadaliya

We are grateful to the officials of Gondal for being instrumental in ensuring nomadic families have a roof over their heads...

Governement officials of Gondal meets nomadic families

Whom would you call a good officer?

A  question I get frequently asked while speaking a public lectures. “One who is interested in public welfare, one who does not procrastinate progress behind the tangles of rules and regulations, but makes progress  possible even within the limiting rules and regulations,” remains my response.

The government has allotted residential plot to 159 nomadic families of Gondal. The next step was to begin construction on the same. Social Welfare officer Pandya Saheb is as compassionate as Aal Saheb. Both the officers had realised that the government aid of Rs. 1.20 lakhs is not enough for construction of a decent house.

Aal Saheb asked us to construct the houses of these families.

VSSM had bitter experience of constructing 65 houses at Rajkot’s Rampara Beti. The settlement had no facility for water. Despite our repeated appeals to the concerned authorities, they did not act. As a result, VSSM had to spend Rs. 5.30 lacs on water alone. Apart from this the efforts we had to put in to change the documents of  identity and proofs have tired us. The construction of sanitation units can be accomplished  under the MNREGA, but that too cannot be availed at Rampara Beti.

As a result of the above mentioned challenges we have far exceeded our construction budget in Rampara Beti. What if we experience similar challenges at Gondal?

We shared about these challenges with Shri Rajesh Aal sir, following which he immediately put his team to action. The Block development officer, Mamlatdar and all the concerned officials were summoned where he shared the intention of supporting construction of houses for these 159 families and instructed  to accomplish the task within the stipulated time frame. He directed the officials to provide power and water connections within 10 days and to level the land within the same time frame too. Aal sir also expressed the need to bring in  other well-wishers to contribute to the cause so as to build a strong house at the first instance.

Such compassionate officials are rare to find, I salute his sentiments towards the marginalised. No one is ever bothered to find if the houses were ever constructed on the allotted plots or to check the difficulties the families face as they begin to construct their houses.

If each official begins to work as Aal Saheb and Pandya Saheb, it is for sure that this county would not have a single homeless family.

As I began to leave after meeting the families who had been allotted the plots, a lady walks up to me and says, “Ben, we live in huts made with jute roofs. Summers are endured but it is a challenge to pass winters and monsoons. Kindly ensure that our houses are built as soon as possible. I am a rag picker but will pay Rs. 10,000 towards the construction of my house. Such amazing sentiments under such difficult living conditions.

We are grateful to the officials of Gondal for being instrumental in ensuring these families have a roof over their heads.

Almighty is definitely pleased with your gesture. May it inspire other officials to take such initiatives…

અચ્છા અધિકારી કોને કહેશો? 

મોટાભાગે વ્યાખ્યાન આપવા જવું ત્યારે લોકો દ્વારા આ પ્રશ્ન અચુક પુછવામાં આવે ને હું કહુ, જેમને પ્રજાના કલ્યાણમાં રસ હોય જે ફલાણા ને ઢીંકણા નિયમો બતાવી કાર્ય ટાળવાની જગ્યાએ નિયમોને લોકોને અનુકુળ પડે તેવા બનાવે તે મારે મન અચ્છા અધિકારી...

આવા અચ્છા અધિકારીનો આજે પરિચય કરાવું.. વાત છે ગોંડલના પ્રાંત કલેક્ટર શ્રી રાજેશ આલ સાહેબની..

ગોંડલમાં વિચરતી જાતિના 159 પરિવારોને સરકારે રહેવા પ્લોટ ફાળવ્યા.  હવે વાત આવી મકાન બાંધવાની.. સમાજ કલ્યાણ અધિકારી પંડ્યા સાહેબ પણ આલ સાહેબ જેવા જ લાગણીવાળા. તેમણે અને આલ સાહેબે જોયું કે સરકાર મકાન બાંધવા 1.20 લાખ રૃપિયાની સહાય પ્રત્યેક પરિવારને કરે પણ તેમાં ઘર બાંધવું મુશ્કેલ. 

આલ સાહેબે અમને આ પરિવારોના ઘર બાંધવાનું કામ માથે લેવા કહ્યું... 

રાજકોટના રામપરા બેટીમાં 65 વિચરતી જાતિના પરિવારોના ઘર બાંધવાના અનુભવો કડવા હતા. રામપરાબેટી વસાહતમાં પાણીની વ્યવસ્થા નહોતી 

તંત્રમાં રજૂઆત કરી છતાં કોઈ વ્યવસ્થા નહીં એટલે અમારે 5.30 લાખથી વધુ ખર્ચ પાણી પાછળ કરવો પડ્યો. આ સિવાય લોકોના આધાર પુરાવા બદલાવવા જે મહેનત કરવી પડી તે થકવાડી નાખે એવી.. 

વળી શૌચાલય ને મનરેગા અંતર્ગત પણ મકાન બાંધકામમાં મદદ મળે પણ આ બધુ રામપરાબેટીમાં અમે હજુયે મેળવી નથી શક્યા.. 

અમે ઘર બાંધકામમાં મદદ કરવાનું નક્કી કરેલું તેના કરતાં ખર્ચ અનેક ગણો વધ્યો..આવું ગોંડલમાં થાય તો?

રાજેશ આલ સાહેબ સામે આ બધી વાત કરી... ને એમણે તુરત એમની ટીમને કામે લગાડી. તાલુકા વિકાસ અધિકારીથી લઈને મામલતદાર શ્રી, નગરપાલિકા ને અન્ય લાગતા વળતા સૌને બોલાવી તેમણે 159 પરિવારોના ઘર બાંધકામમાં આપણે મદદરૃપ થવાનું છે એ ભાવના વ્યક્ત કરી ને સૌ અધિકારીઓને સમયમર્યાદામાં કાર્ય પૂર્ણ કરવા આદેશ આપ્યો. જમીનનું લેવલીંગ, પાણી અને લાઈટ તો દસેક દિવસમાં પહોંચાડી દેવાનું એમણે અધિકારીઓને કહ્યું... એ સિવાય મકાન સહાયમાં અન્ય સ્જનોને જોડવાનું એમણે કહ્યું જેથી મજબૂત ઘર બંધાય....

આવી ઉમદાભાવના વાળા અધિકારીઓ બહુ જુજ છે... તેમની આ લાગણીને સલામ કરુ છુ. બાકી પ્લોટ ને મકાન સહાય આપ્યા પછી કોઈ એ મકાન પૂર્ણ થયા કે નહીં તે જોવા જતું નથી અથવા વ્યક્તિ મકાન પુર્ણ નથી કરી શકતો તો કારણ તપાસવાનું થતું નથી...

આલ સાહેબ, પંડ્યાસાહેબની જેમ દરેક અધિ્કારી કામ કરવા માંડે તો આ દેશમાં ઘરવગરનો એક માણસ ન રહે એ નક્કી...

જેમને પ્લોટ ફળવાયા તેમની સાથે વાત કરીને હું નીકળી રહી હતી ત્યારે એક બહેને આવીને કહ્યું, બેન કંતાનના છાપરામાં રહીએ. ઉનાળો તો નીકળી જાય પણ ચોમાસુ ને શિયાળો કાઢવો બહુ કપરો.. તમે ઝટ ઘર બાંધવાનું કરજો. હું કાગળ વિણીને પણ મારુ ઘર બાંધવા તમને દસ હજાર આપીશ...કેવી સ્થિતિને કેવી ભાવના....

આવા પરિવારોને ઘર આપવામાં ગોંડલ અધિકારીગણ નિમિત્ત બનવાના.. આપ સૌનો ઘણો આભાર... 

કુદરત તમારી આ પહેલ માટે ખુબ રાજી થશે...ને તમારી આ પહેલથી અન્ય અધિકારીઓ શીખે એમ ઈચ્છીશ...  

#MittalPatel #vssm

Mittal Patel speaking to nomadic families

Nomadic women shared her thoughts to Mittal Patel

Mittal Patel meets government officials for nomadic families
construction of houses

VSSM’s construction standards equal private construction levels, yet such response…

 Rajkot’s Rampara Beti settlement…

Rajkot's Rampara Beti settlement

‘Ben, can you help us with the gas stove and LPG cylinder for the beautiful homes you have helped us build. The shoot from the wood-fired chulas will blacken the walls of our brand new kitchens; also, it would look so much better if the settlement had pucca road passing through it. Can you put a request to the government?” Naviben, who for the first time in her life, will experience a pucca home.

VSSM, with the help of its well-wishing donors and government, has created one more settlement and built houses for 65 marginalised and homeless families. The thought that the families should have access to clean drinking water, made us write to WASMO. As a result, following the Chief Minister’s orders, the government has spent Rs. 19 lacs on building a fifty-thousand-litre tank at the settlement. Our well-wishing friend Shri Piyushbhai Kothari donated the community contribution for the tank. We are grateful to the government for the timely sanctions.

The construction of sanitation blocks is also underway in the settlement. We have sought government assistance and have written to the officials but are yet to receive any positive response. VSSM is spending around Rs. 25000 on each unit, yet we have not met the government guidelines, according to the officials. VSSM’s construction standards equal private construction levels, yet such response…

There is also the pending issues of construction of roads through the settlement; hopefully, the problems will be resolved soon, and we can provide a glorious housewarming to these 65 families of Sanjivani Society …

We want the families of this settlement to realise their potential by moving into a well-made house with basic amenities. Hopefully, the government expedites the pending issues of road and sanitation units.

વાત છે રાજકોટના રામપરાબેટીની..

'બેન અમારા ઘર તો સરસ બાંધ્યા પણ અમને ગેસનો બાટલો ને સગડી અપાવવામાં મદદ કરજો નહીં તો અમારા રસોડા કાળા પડી જશે.... અને આ આખી વસાહતમાં રોડ બની જાય તો આખી વસાહત કેવી સુંદર બની જાય તે એ માટે તમે સરકારમાં કેજો ને...'

જિંદગીમાં આમ તો પેઢીઓમાં પહેલીવાર પોતાનું ઘર જેમણે જોયું છે જેમાં એ રહેવા જવાના છે તેવા નવીબહેને આ કહ્યું..

65 પરિવારોના ઘર અમે સરકાર અને vssm સાથે સંકળાયેલા સ્વજનોની મદદથી બાંધ્યા.. વસાહતમાં રહેવા આવનાર માણસોને પીવાના પાણીની તકલીફ ન પડે તે માટે વાસ્મો સંસ્થાને રજૂઆત કરાતા ને મુખ્યમંત્રી શ્રીના આદેશના કારણે પચાસ હજાર લીટરની ટાંકી 19 લાખના ખર્ચે સરકારે બાંધી. આ ટાંકી માટે લોકફાળો અમારા પિયુષભાઈ કોઠારીએ ભર્યો. સરકારનો આ માટે આભાર..

વસાહતમાં ટોયલેટનું કામ ચાલુ છે. અધિકારીને આ ટોયલેટ માટે સરકારી સહાય મળે તે માટે રજૂઆત કરી પણ એમનો જવાબ નથી મળ્યો. અમે એક ટોયલેટના બાંધકામ પાછળ ઓછામાં ઓછો 25000 થી વધુ ખર્ચ કર્યો છે. છતાં એમના કહેવા પ્રમાણે અમે સરકારના ધારાધોરણ પ્રમાણે કામ નથી કર્યું. 

કેટલું મજબૂત કામ કર્યું છે છતાં ધારાધોરણ?

વળી વસાહત વચ્ચે રોડ રસ્તાના પ્રશ્નો પણ છે.. એ બધુ સત્વરે ઠીક થાય તો આ સંજીવની સોસાયટીમાં રહેવા આવનાર 65 પરિવારોનો ભવ્ય ગૃહ પ્રવેશ કરાવી શકાય... 

આ વસાહત આ સમુદાયની આગવી ઓળખ બનવાની... સરકાર પણ વસાહતમાં રોડ રસ્તા બનાવવામાં આગળ આવે ને ટોયલેટ માટે મદદ કરે તેમ ઈચ્છીએ....

#MittalPatel #vssm

Ongoing construction at Rajkot's Rampara beti settlement

Ongoing construction at Rajkot's Rampara beti settlement

VSSM with the help of its well-wishing donors and government
built houses for 65 marginalised and homeless families

The Rotary Club of Palanpur honours Mittal Patel with the 'Banas Ratna Award'...

The Rotary Club of Palanpur honours Mittal Patel with
the 2021 Banas Ratna Award

“We have decided to present you the 2021 Banas Ratna Award. Will you accept?”

Dr Shri Jayesh Bavishi who resides in Palanpur and remains actively associated with the welfare activities in the region called to share the news. The Rotary Club of Palanpur City has been involved in numerous welfare and charity pursuits, since 2005 they have been conferring the Banas Ratna Awards to individuals working for the betterment of Banaskantha.

The awards are presented to individuals residing in Banaskantha, I had assumed. I went ahead and asked Jayeshbhai the same to which he replied, “We confirm the honor upon individuals who have considered Banaskantha their own and have worked for the development of the region, they need not be residents of this district.”

The indeed was a joyous moment.

Our neighbour, Dama Uncle (Vasnat Dama) jokingly calls me Miss Banaskantha, and many have inquired  whether my native is Banaskantha. And it is an obvious inquiry. We have been working with the nomadic and de-notified communities in 22 districts of Gujarat but the environment related pursuits remain concentrated to Banaskantha only. Hence, one feels we only work in Banaskantha.

I am grateful to Rotary Club of Palanpur City for the honour. I hope along with this award you also connect with us to work on many other noble causes the region requires.

Most importantly, the award does not honour one individual, therefore the true recipients of this award are individuals who help  us chase our dreams, the team of VSSM and the Board of Trustees. The Board of Trustees for giving me the space to work with a strong team, to our well-wishers for trusting us always… you are the true recipients of these awards. And many thanks to Maulik, Kiara and my parents who have made it possible for me to continue on this path. 

'2021નો બનાસ રત્ન એવોર્ડ તમને આપવાનું નક્કી કર્યું છે. તમે સ્વીકારશો?'

પાલનપુરમાં રહેતા ને સેવાકાર્યો સાથે સંકળાયેલા ડો. જયેશભાઈ બાવીશીનો આ સબબે ફોન આવ્યો. 

રોટરી ક્લબ પાલનપુર સીટી ઘણા સેવાકાર્યો સાથે સંકળાયેલી ને 2005થી બનાસ રત્ન એવોર્ડ તેઓ બનાસકાંઠામાં વિવિધ ક્ષેત્રે કાર્ય કરતા લોકોને આપે..

જયેશભાઈના મોંઢે એવોર્ડનું નામ સાંભળી પ્રથમ તો બનાસકાંઠાવાસીને આ એવોર્ડ અપાતો હોય તેમ લાગેલું ને જયેશભાઈને મે એ પુછી પણ લીધું. જવાબમાં જયેશભાઈએ કહ્યું, 

બનાસકાંઠાના વતની ન હોય પણ જેમણે બનાસકાંઠાને પોતાનું માન્યું હોય અને જિલ્લાના વિકાસના કાર્યોમાં રસ દાખવ્યો હોય તેને એ સન્માન અમે આપીએ...

આમ આ ધન્યતાની ઘડી તો ખરી જ...

અમારા પડોશી દામા અંકલ(વસંત દામા) મને રમૂજમાં મીસ બનાસકાંઠા કહે.. તો ઘણા લોકો મને તમે બનાસકાંઠાના વતની એમ પુછે... એમનું આવું પુછવું - કહેવું સ્વાભાવીક મૂળ વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓ સાથેનું અમારુ કાર્ય ગુજરાતના 22 જિલ્લામાં પણ પર્યાવરણલક્ષી કાર્યો ફક્ત બનાસકાંઠામાં કરીએ એટલે સૌને અમે બનાસકાંઠામાં જ કાર્ય કરીએ એમ વધુ લાગે...

રોટરી કલ્બ પાલનપુર સીટીનો આ સન્માન માટે ઘણો આભાર.. એવોર્ડ સાથે તમે અમારી સાથે જોડાવ અને આપણે સાથે મળીને વધારે સતકાર્યોમાં નિમિત્ત બનીએ એમ ઈચ્છુ..

છેલ્લે ખાસ મહત્વની વાત.. એવોર્ડ કે સન્માનનું કોઈ વ્યક્તિ ક્યારેય હકદાર ન ગણાય એટલે આ એવોર્ડ આ કાર્યમાં મદદ કરનાર સ્વજનોથી લઈને VSSM ટીમ અને ટ્રસ્ટીમંડળના સૌનો.. 

મજબૂત ટીમ સાથે કાર્યો કરવાની મોકળાશ આપનાર ટ્રસ્ટી મંડળ અને અમારામાં શ્રદ્ધા મુકી મદદ કરનાર સ્વજનો આના સાચા હકદાર... 

અને હા મારો પરિવાર મૌલિક, કિઆરા અને મારા માતા-પિતાનો પણ આભાર.. તેમને મને આ કાર્યો કરવાની અનુકુળતા કરી આપી...

#MittalPatel #vssm #બનાસરત્નએવોર્ડ #બનાસકાંઠા

The Rotary Club Of Palanpur

Mittal Patel with Dr. Shri Jayeshbhai Bavishi

Mittal Patel with the members of the rotary club of Palanpur

Purvi had a successful surgery under the Sanjivani Aarogya Setu program of VSSM ...

Mittal Patel with Purvi

Purvi !!

She fought a tough battle and miraculously survived her ailment.

Purvi and her parents live in Rajkot. Few months ago, a little short of her 7th birthday, Purvi fell ill and the condition did not improve. Manojbhai, her father too her to many local clinics but to no respite. The clinics could not diagnose her condition. Finally, a doctor in Chotila tells them that Purvi has a hole in her heart and treatment would cost a fortune at any private hospital.

Manojbhai was confused on further course of action. VSSM’s Kanubhai learnt about the situation and advised Manojbhai to proceed to Ahmedabad’s UN Mehta Cardiology Institute.

“How will I find my way through Ahmedabad and the hospital!”

Kanubhai assured that Kiranbhai will be there to take care of him through the treatment once he reaches Ahmedabad with Purvi.

There were a few hiccups due to sheer volume of patients, but Purvi had a successful surgery.

Manojbhai and Purvi were at our office to meet us all after discharge from the hospital. Purvi is a charmer, her father’s daughter. I asked her to stay back at the hostel, “I cannot live without my father!” she was quick to reply.

“I will send her here after she is a little older. Education will make her life better.” Manojbhai replied.

He thanked Kiran and Kanubhai for their support and guidance.

“In absence of the guidance I received, I would be deep into debt!” Manojbhhai tells me before leaving.

If you know anyone in need of treatment but cannot afford to have one call Kiran on 8401726987. We will help them under our Sanjivani Arogya Setu program.

May almighty grant everyone good health and happiness.  

નામ એનું પૂર્વી..

દવાખાનામાંથી લાંબો જંગ જીતી એ આબાદ બહાર આવી.

રાજકોટમાં રહેતા મનોજભાઈની એ દીકરી. સાત વર્ષની એ હમણાં થઈ પણ થોડા મહિના પહેલાં અચાનક બિમાર પડી ને માંદગી લાંબી ચાલી. સ્થાનીક દવાખાના ઘણા ફર્યા પણ નિદાન ન થયું.

આખરે ચોટીલાના એક ડોક્ટરે કહ્યું કે પૂર્વીના હૃદયમાં કાણુ છે. જેની સારવાર માટે ખાનગી દવાખાનામાં મસમોટો ખર્ચ થાય.

શું કરવું? મનોજભાઈને મૂંઝવે. અમારા કાર્યકર કનુભાઈને આ ખ્યાલ આવ્યો ને એમણે મનોજભાઈને અમદાવાદ યુ.એન.મહેતા હોસ્પીટલમાંં જવા કહ્યું. 

'પણ કનુભાઈ અમદાવાદમાં અમને આ બધુ જડે નહીં...'

મનોજભાઈને દિલાસાની સાથે સિવીલ હોસ્પીટલમાં પહોંચશો તો મદદ માટે મારા જેવો જ કિરણ તૈયાર હશેનું કનુભાઈએ કહ્યું ને મનોજભાઈ પહોંચી આવ્યા અમદાવાદ.

થોડા ધક્કા થયા મૂળ દર્દીઓ વધારે પણ આખરે પૂર્વીનું ઓપરેશન સફળતાપૂર્વક થયું.

આજે એ પૂર્વીને લઈને ખાસ મળવા આવ્યા. પૂર્વી એકદમ મીઠડી. સફરજન આપ્યું તો કહે, મને ના ભાવે. પપ્પાની એ વહાલુડી દીકરી. મે એને અમદાવાદ ભણવા રહીજાનું કહ્યું તો હસીને કહે, 'પપ્પા વગર મને નો હોરવે...'

પણ મનોજભાઈએ કહ્યું, 'બેન થોડી મોટી થાય પછી અહીંયા જ મુકી દઈશ. ભણશે તો જીંદગી સુધરશે...'

કિરણ અને કનુભાઈનો એમણે ઘણો આભાર માન્યો. 

'સાચુ માર્ગદર્શન મળ્યું નકર દેવામાં ડુબી ગ્યો હોત બેન..' એવું એમણે જતા જતા કહ્યું...

તમારા આસપાસમાં પણ ગંભીર બિમારીમાં પિડાતા માણસો હોય ને સારવાર થતી ન હોય તો કિરણ - 8401726987 નો સંપર્ક કરજો. અમારા સંજીવની આરોગ્ય સેતુ અને સહાય કાર્યક્રમ અંતર્ગત બનતી તમામ મદદ કરીશું...

બાકી ભગવાન સૌને તંદુરસ્ત જીનવ બક્ષે એવી અભ્યર્થના...

#MittalPatel #vssm

VSSM provides monthly ration kit to Shivakaka and Ashokkaka through its Mavjat initiative...

Mittal Patel meets Shivakaka and Nanuma

Mittal Patel meets Ashokkaka

“She went away, leaving me alone,” having lost his wife just 15 days ago, Ashok kaka was in tears as he uttered these words. Kaka lives in Surendranagar and sold datan to make a living. But as age progressed, both Kaka and Kaki’s health deteriorated. They could not go out for work. The neighbours would help as much as possible, but that could not be an everyday affair. Also, neighbours are not family; they cannot care how a family does. Kaka-kaki depended on each other, and Kaki’s demise had left Kaka mentally broken. 

Surendranagar’s Shivakaka and Nanuma shared similar plight. They have no children of their own, and despite financial constraints, their nephew does help in whichever way he can. Kaka-kaki are aware of his financial limitations, so they try to sustain themselves on the ratio they get through their ration card. 

VSSM’s Harshadbhai’s compassionate and persistent efforts identified these elderly individuals. 

“We do not like to extend our hands, but we are helpless. The ration you provide us is a great help.” Shivakaka and Ashokkaka told me when I had met them recently. 

VSSM has been a support to numerous such elderly. Many of our well-wishers have adopted these elderly, the reason we can continue extending help to the ones in need. Today there are 205 elderly who receive monthly ration kits from VSSM. Usually, parents are our caretakers, but with these elderly, society needs to step up and take up the role of caretakers. Do reach us on 9099936013 if you wish to adopt an elderly!!

 એ તો જતી રઈ.હું એકલો થઈ ગ્યો, આટલું કહેતા સુરેન્દ્રનગરમાં રહેતા અશોકકાકા રડી પડ્યા

એમના પત્નીનું દેહાંત 15 દિવસ પહેલાં થયું. કાકા સુરેન્દ્રનગરમાં દાતણ વેચતા. પણ ઉંમર થતા કાકા કાકી બેયની તબીયત નરમગરમ રહેવા માંડી.

કામ બંધ થયું. પડોશીઓ શક્ય સાચવવા કોશીશ કરે પણ કાયમ સાચવવું મુશ્કેલ વળી  પરિવારમાં સાચવી શકે તેવું કોઈ નહીં. કાકા કાકીને એકબીજાનો સહારો હતો પણ કાકી જતા કાકા મનથી ભાંગી પડ્યા. 

આવા જ નોંધારા શીવાકાકા ને નાનુમા. એય સુરેન્દ્રનગરમાં રહે. તેમને સંતાન નહીં તેમનો ભત્રીજો તેમને શક્ય મદદ કરે. મૂળ એ ભાઈએ કલરકામ કરી પેટિયું રળે.  કાકા કાકીને સાચવવાની એ ના ન પાડે પણ એમનીય સ્થિતિયે ઠીક. કાકા ને કાકી બેઉ રેશનકાર્ડ પર મળતા અનાજ પર નભવા કોશીશ કરે. 

આ બેઉને અમારા હર્ષદે ખોળી કાઢ્યા. મૂળ એય લાગણીવાળો ને આ બધા કાર્યોમાં પાછો સતત લાગેલો રહે. 

અશોકકાકા ને શીવાકાકાને મળવાનું થયું ત્યારે એમણે કહ્યું, તમે રાશનની મદદ કરી શકો તો સારુ. માંગવું ગમે નહીં પણ શું કરીએ...

અમે આવા નોંધારા માવતરોનો આધાર બનવાની કોશીશ કરીએ. આવા માવતરોને ઘણા પ્રિયજનોએ દત્તક લીધા છે ને એટલે આ કાર્યો થઈ શકે છે.. માવતરોની સંખ્યા 205 ઉપર પહોંચી.. જેમને દર મહિને અમે રાશનકીટ આપીએ... 

આમ તો મા-બાપ પાલક હોય પણ અહીંયા સમાજે એમના પાલક બનવું રહ્યું....

આ કાર્યમાં સહયોગ માટે 9099936013 પર વાત કરી શકાય..

#MittalPatel #vssm

Working as a Board member is an experience in itself...

Mittal Patel meets Administartor of Dadranagar Haveli, Diu

Recently I had the opportunity to meet individuals belonging to the Katholi community in Dadra Nagar Haveli. The community members lead an itinerant lifestyle and migrate in search of livelihood. Most of them work in brick kilns or engage in mud excavation work. There were around 200 families in 5 villages. Of course, the community faces similar challenges all migrant communities face, including a lack of education among their children.  

We had an extensive discussion with the Administrator of Diu, and Dadra Nagar Haveli respected Shri Prafulbbhai Patel and Secretary Shri Puja Jain regarding the welfare of Dhodiya and Mahyavanshi (Vankar) communities of the region. 

Shir Prafulbhai ensured that some recommendations would be implemented with immediate effect. 

We will be sharing the recommendations in writing to the administration and the Central Government. 

Working as a Board member is an experience in itself. I am grateful to Prime Minister Shri Narendrabhai Modi for entrusting me with this responsibility. 

દાદરના નગર હવેલીમાં રહેતા કાથોડી સમાજના લોકોને મળવાનું થયું. આમ થોડું ઘણું જીવન વિચરતી જાતિ જેવું. ખાડા ખોદવાનું ને ઈંટોના ભઠ્ઠામાં એ લોકો કામ કરે. લગભગ પાંચેક ગામમાં એમના 200 જેટલા ખોરડાની વસતિ. સ્થળાંતર પણ ખરુ. શિક્ષણનું પ્રમાણ ઓછુ ને અન્ય સ્થિતિ પણ ઠીક.

દીવ દમણ અને દાદરા નગર હવેલીના Administrator આદરણીય શ્રી પ્રફુલભાઈ પટેલ તેમજ સેક્રેટરી શ્રી પુજા જૈન સાથે પણ ત્યાં રહેતા ધોડિયા અને માહ્યાવંશી (વણકર) સમુદાયોના કલ્યાણ અર્થે વધારે સારુ શું થઈ શકે તે અંગે વિસ્તારથી વાત થઈ.

આદરણીય પ્રફુલભાઈએ તો કેટલીક ચીજોનું અમલીકરણ તેઓ તત્કાલ કરાવશેનું કહ્યું.. 

સૂચનો લેખિતમાં ત્યાં ને ભારત સરકારને પણ આપીશું...

બોર્ડના સદસ્ય તરીકે કામ કરવાનો એક નોખો જ અનુભવ છે.

પ્રધાનમંત્રી શ્રી નરેન્દ્રભાઈ મોદીનો ઘણો આભાર તેમણે મારા પર ભરોષો મુકી આ જવાબદારી સોંપી.

 Mittal Patel meets individuals belonging to the Katholi
 community in Dadra Nagar Haveli

Mittal Patel with the administrative team of Diu, and
 Dadra Nagar Haveli 

The current living condition of these families

The 30 nomadic families of Ramdevnagar settlement received official allotment letters from the government...

Mittal Patel gave official housing assistance allotment letter to
Bawri women

"Life is peaceful now," Hirabhai Bawri from Ahmedabad's Ramdevnagar shares.

In 2017 Ahmedabad Municipal Corporation - AMC identified 44 families whose kaccha homes on the roadsides hindered the commuters. AMC decided to provide them with houses at a different location.

There was also a talk about the allotment of houses at Sarkari Awas at Vejalpur, but each family had to contribute Rs. 67000. The economic condition of these families is deplorable; hence contributing the mentioned amount was challenging.

VSSM wrote to Shri Ishwarbhai Parmar, Minister of Social Justice and Empowerment, about these families' conditions. Today, the government allotted houses to 30 families whose applications for housing assistance had been filed. We have appealed for the remaining 14 families and requested the Developing Communities Welfare Board to expedite the aid to these families. The 30 families received official allotment letters from the government. We are grateful to the government and AMC for their sensitive approach. Sixty-seven other families in Ramdevnagar reside in shanties; we have requested the officials also to allot them houses.

We especially thank US-based Shri Kiritbhai Shah, Shri Dodeja Foundation and Jewelex Foundation for their support to enable us to sustain our Human Rights team; it is the reason the team remains perseverant in their efforts.

VSSM's Madhuben remains dedicated to the cause of nomadic families in Ramdevnagar, and elsewhere in Ahmedabad; it is an honour to have a teammate as dedicated as her.

જીવને હવે નિરાંત થઈ... 

એવું અમદાવાદના રામદેવનગરમાં રહેતા હીરાભાઈ બાવરીએ કહ્યું. મૂળ તેઓ રસ્તાની બાજુમાં કાચા મકાન બનાવી રહેતા. જેના લીધે રાહદારીઓને તકલીફ થતી. 

કોર્પોરેશને 2017માં 44 પરિવારોને શોધી તેમને ઘર આપવાનું નક્કી કર્યું. અલબત વેજલપુરમાં સરકાર દ્વારા બનાવેલા આવાસ આપવાની વાત પણ નક્કી થઈ ગઈ. પણ પ્રશ્ન મકાન મેળવવા લાભાર્થીએ 67000 જેટલો લાભાર્થી ફાળો ભરવાનો હતો. આ પરિવારોની સ્થિતિ એક સાંધે ત્યાં તેર તૂટે એવી. ક્યાંથી આટલા પૈસા લાવવા?

અમે મુખ્યમંત્રી શ્રી તેમજ સામાજિક ન્યાય અને અધિકારીતા મંત્રી શ્રી ઈશ્વરભાઈ પરમારને રજૂઆત કરી અને સરકારે 30 પરિવારો કે જેઓની મકાન સહાય મેળવવા અરજી કરી દીધી હતી તેમને રકમ મળી ગઈ ને કોર્પોરેશન દ્વારા આ 30 પરિવારોને આજે મકાન ફાળવ્યા. 

44માંથી બાકી રહેતા 14 પરિવારોની અરજી કરી છે. વિકસતી જાતિ કલ્યાણ ખાતુ એમને પણ ઝડપથી સહાય આપે તે માટે લખ્યું છે. 

આજે કોર્પોરેશન દ્વારા 30 પરિવારોને ઘર ફળવાયાનો વિધિસર પત્ર - દસ્તાવેજ સુપ્રત થયો. સરકાર અને કોર્પોરેશનનો આભાર એમની લાગણીથી આ શક્ય બન્યું. 

સાથે રામદેવનગરમાં હજુ 67 પરિવારો છે જેઓ છાપરાંમાં ને રોડ પાસે રહે છે તેમને પણ ઝટ ઘર આપવા વિનંતી... 

વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓના માનવ અધિકારોના કાર્ય કરવા માટે આદરણીય કીરીટભાઈ શાહ(.યુ.એસ.એ.) શ્રી ડોડેજા ફાઉન્ડેશન અને જેવેલેક્ષ ફાઉન્ડેશનનો આભાર... 

તમારી મદદથી કાર્યકરો આ પ્રકારના કાર્યો માટે દોડી શકે છે. ખુબ આભાર...

અમારા કાર્યકર મધુબહેન રામદેવનગર ને અમદાવાદમાં રહેતા વિચરતી જાતિના પરિવારોને મદદરૃપ થવા ખુબ દોડે.. એમના જેવા સંનિષ્ઠ કાર્યકર સાથે હોવાનું અમને ગર્વ....

#MittalPatel #vssm Kirit H Shah

Nomadic families with their housing assistance allotment letter
 at VSSM's office

Mittal Patel with nomadic families of Ramdevnagar settlement

Bawri Community of Ramdevnagar settlement receives
housing assistance allotment letter from governmnet

VSSM Coordinator Madhuben Nayak gave housing assistance 
allotment letter to Nomadic women

VSSM brings smiles to numerous individuals like Jethi ma...

Mittal Patel meets Jethi Ma 

"If God asked to grant you one wish, what would it be?" I asked Jethi Ma.

"I would seek his forgiveness. I would tell him that you did give me this life but I have not been able to be true to it. I haven’t fed anyone or donated even a fistful of food. Please forgive me!

Jethi Ma’s honest expression evoked respect for her.

A resident of Surendranagar’s Dudhrej, Jethi Ma has no one to look after her, she survives on ration and elderly pension she receives from the government. However, the ration and the pension aren’t enough to sustain her through the month hence, she is required to beg. After VSSM learnt about her condition we began sending her a monthly ratiion kit.

I was in Surendranagar recently and decided to meet Jethi Ma, she gave me a warm welcome into her shanty.

“Is the ration enough, Jethi Ma?”

“No, I am just left with chana dal.”

“We provide ration kits to 200 elderly, no one has ever complained of the ration being insufficient. How come  ration in your kit finishes within 15 days?”

Jethi Ma promptly replies, “No, this doesn’t happen every month. This year my brother is here....”

This explained who was the one sleeping on a charpoy under the acacia tree near Jethi Ma’s house.

“He is mentally challenged and loiters around a park in Surendranagar.  I have brought him home for few days  as he has been unwell for a while.

Jethi Ma must be 80 years old, her fingers bending inwards, two of her toes have withered away and yet she has brought her brother home to look after. She won my heart and respect.

Jethi Ma had no place to call home, consequent to our appeal a flat was allotted to her, but the flat was on the 4th floor. “I am 80, how can I climb 4 stories every day? Can you please ask them to shift me to ground floor?”

“I will put a to the government,” I assurance brought her some relief.

I inquired why was she single, why didn’t she marry?

“I was married, but my husband abusive. I did not want to remarry.  I have considered God as my lord as he is the one who looks after all of us. I have spent my life taking care of my parents, I became their Shravan. I took them to Haridwar for pilgrimage. I also performed their last rites.”

Jethi MA came across as a very progressive and wise  individual.

“I am sure God will immediately forgive you Jethi Ma, you have a gathered a lot of good karma.” I tell her.

Jethi Ma smiled but she also talked about a lot of things that were unnerving, narrative that teared me a few times.

After spending substantial  time with Jethi Ma we took her leave. I asked Harshad to  bring her one more ration kit.

Harshad has been excellent with his responsibility of taking care of the elders of Surendranagar. He was prompt on delivering  the ration kit on the next day.

We are grateful to our friends and well-wishers who enable us provide care to destitute elders like Jethi Ma.

'ભગવાન કે જેઠીમાં તમને શું જોઈએ? તો તમે શું માંગો?'

'હું ભગવાનની માફી માંગુ. એને કહું કે આ મનખો તે આપ્યો પણ મારાથી કોઈ દાન ધરમ નથી થયું. મેં કોઈને એક મુઠ્ઠી ધાનેય નથી આપ્યું તે મારો ગુનો માફ કરજો..'

જેઠીમાના મોંઢે આ શબ્દો સાંભળી તેમને વંદન થઈ જ જાય. 

સુરેન્દ્રનગરના દૂધરેજમાં રહેતા જેઠીમાની ચાકરી કરવાવાળુ કોઈ નહીં. રેશનકાર્ડ પર મળતા અનાજ ને વૃદ્ધ પેન્શન પર એ નભે. પણ એમાં કાંઈ પુરુ ન થાય તે ભીખ માંગી આવે. 

અમને સ્થિતિનો ખ્યાલ આવ્યો ને અમે દર મહિને રાશન આપવાનું શરૃ કર્યું.હમણાં સુરેન્દ્રનગર જવાનું થયું તે જેઠીમાને મળવા ખાસ ગઈ. એમણે મીઠો આવકાર આપી પોતાના છાપરાંમાં બેસાડ્યા. 

'જેઠી મા રાશન ચાલી જાય છે?'

'ના જુઓન ખાલી ચણાની દાળ વધી છે એવું એમણે કહ્યું. અમે 200 માવતરોને રાશન આપીએ પણ ખુટ્યાની ફરિયાદ કોઈની નથી આવી. તમારુ આમ પંદર દિવસમાં ખતમ થઈ જાય...'

મારુ વાક્ય પૂર્ણ થાય એ પહેલાં જ એમણે કહ્યું, 

'ના ના દર વખતે ખૂટતુ નથી. આતો મારો ભાઈ આવ્યો છે ને એટલે...' હવે જેઠીમાના છાપરાં બહાર બાવળની નીચે ચાદર પાથરી માથે ઓઢીને સૂતેલું કોણ એ પ્રશ્નનો જવાબ મળ્યો. 

જેઠી મા કહે, 'એનું મગજ નહીં. સુનગર બગીચામાં એ પડ્યો રેતો પણ હમણાં એ બિમાર ઘણો થ્યો એટલે એને અહીંયા લઈ આવી'

જેઠી માની ઉંમર 80 આસપાસ હશે હાથની આંગળીઓ વળી ગઈ છે. પગની બે આંગળીઓ ખરી પડી છે આવા જેઠી મા ભાઈની ચાકરી કરે...

સાંભળીને એમના પ્રત્યે માન થયું.. 

જેઠી મા પાસે રહેવા પોતાની જગ્યા નહીં તે અમે રજૂઆત કરેલી ને એમને ફ્લેટમાં ઘર મળ્યું. પણ ઘર ચોથા માળે મળ્યું તે મને કહે, 'મુ એંસી વરસે આ ચડ ઉતર ચમની કરુ... તે નીચે ફ્લેટ મળે એવું કરાઈ આપો ન....'

મે સરકારમાં લખીશ એવું કહ્યું, સાંભળીને એમના જીવને રાહત થઈ... 

જેઠીમા એકલા જ હતા એમણે લગ્ન કેમ ન કર્યા તે પ્રશ્ન મે એમને પુછ્યો જવાબમાં એમણે કહ્યું, 

'લગન તો કર્યાતા પણ ધણી ખરાબ નીકળ્યો. બીજા લગ્ન કરવાનું મન ના થયું. આમ જુઓ તો આપણા બધાનો ધણી ઉપરવાળો. તે મે એને ધણી માન્યો... અને મનખો મારા મા-બાપની સેવામાં કાઢ્યો. હું એમની શ્રવણ બની... એમને હરદ્વારની જાત્રા કરાવી. એ મર્યા તો મે એમને દાગ પણ દીધો.. '

જેઠી માની સમજણ આધ્યાત્મની દૃષ્ટિએ ઊંચી હતી પણ એ પ્રગતિશીલ પણ જણાયા. મે એમને કહ્યું, જેઠી મા ભગવાનની તમે માફી માંગશો તો ભગવાન તુરત માફ કરી દેશે કેમ કે તમે ભાથુ ઘણું ભેગું કર્યું છે... 

સાંભળીને એ હસ્યા. પણ જેઠીમાએ ઘણી વાતો કહી જે સાંભળીને રૃવાડા ઊભા થઈ જાય તો વચમાં આંખો પણ ભીની થઈ જાય..

ઘણું બેઠા પછી અમે નીકળ્યા ને અમારા હર્ષદને બીજી એક રાશનકીટ આપી દેવા કહ્યું. હર્ષદ થકી જ સુરેન્દ્રનગરમાં આવા પરિવારો ધ્યાનમાં આવે.. એ પણ આ માવતરોનું બરાબર ધ્યાન રાખે. તે બીજા દિવસે જઈને એ કીટ આપી પણ આવ્યો...

જેઠી મા જેવા માવતરોને સાચવવા મદદ કરનાર સૌ પ્રિયજનનો આભાર.. 

#MittalPatel #vssm

Jethi Ma's mentally challenged brother stays with her

The current living condition of Jethi Ma

VSSM's coordinator Harshad ensures that Jethi Ma recives her
monthly ration kit

 

 

VSSM planted 4500 trees at Surana’s crematorium...

Mittal Patel with Vruksh Mitra Chandubhai and his wife
at Surana tree plantation site

We planted 4500 trees at Surana’s crematorium. Henceforth, I will not mention ‘with the pledge to raise’ because planting and raising are woven together; it cannot be any other way.

Chandubhai has been appointed as the Vriksha Mitra. I wouldn’t be exaggerating if I said both Chandu and his wife toil through the day to ensure that the trees are well looked after. Whenever we are in the area and go to meet the trees,  Chandu would be found quietly working with them, replaying only to the questions asked. 

We are raising trees at 52 sites and I have visited all of them after the monsoon. I was required to tell the Vriksha Mitra at all the sites to keep the sites clean but not to Chandubhai. He had already ensured the sites he maintained were clean. The two sites he nurtures aren’t compact. The crematorium has 3000 trees growing while the school site has 1500 trees. Of course, Chandu has the support of the villagers.

The trees at both these sites are being raised with support from Rosy Blue Diamonds (Pvt) Ltd.

This year we have decided to raise 1.5 lac trees but managed only 1.3 lac trees. Next year we plan to increase the number to 3.5 lac trees. We hope the village leadership are prepared to spare land in their villages and facilitate such woodlands. Their participation and contribution will also ensure we succeed in establishing more ‘Tree-Temples’

સુરાણાગામના સ્મશાનમાં અને ગામની નિશાળામાં અમે 4500 વૃક્ષો વાવ્યા. હવે ઉછેરવાના સંકલ્પ સાથે એવું નહીં લખું.. ઉછેરવાનું તો એની સાથે વણાયેલું જ છે. 

આ વૃક્ષોને સાચવવા અમે વૃક્ષમિત્ર તરીકે ભાઈ ચંદુને રાખ્યો. તેની પત્ની અને તે રીતસર કાળી મજૂરી કરે એમ કહેવું કાંઈ ખોટું નથી.

જ્યારે પણ વૃક્ષોને મળવા જવું ત્યારે ચંદુ સ્મશાનમાં કામ કરતો જ હોય એય ચુપચાપ. પુછુ એટલાનો જ જવાબ આપે. 

અમે કુલ 52 સાઈટ પર વૃક્ષો ઉછેરી રહ્યા છીએ.. ચોમાસા પછી આ બધી સાઈટની મુલાકાતે ગઈ તે બધી સાઈટ પર સફાઈ કરવા વૃક્ષમિત્રોને કહેવું પડ્યું. પણ સુરાણામાં ચંદુને આ બાબતે કોઈ જ ટકોર કરવી ન પડી. એણે પોતાની રીતે સફાઈ શરૃ કરી દીધેલી. વળી સ્મશાનની સાઈટ કાંઈ નાની નહીં એમાં ત્રણ હજાર વૃક્ષો ઉછરે...ને નિશાળામાં 1500..

ચંદુને ગામનો સહકાર તો હોય જ...

VSSM ને આ બેય સાઈટમાં વૃક્ષો ઉછેરવા મદદ કરી. રોઝી બ્લુ ડાયમન્ડસ (ઈન્ડિયા) પ્રા.લી. 

આ વર્ષે 1.5 લાખ વૃક્ષો ઉછેરવાનો નિર્ધાર હતો પણ 1.30 સુધી જ અમે પહોંચી શક્યા.. આવતા વર્ષે 3.5 લાખ ઉછેરવાનો સંકલ્પ છે એ માટે ગામો સજ્જ થાય ને પોતાની ગામની જગ્યાઓ આપે. સાથે ભાગીદારી નોંધાવવા તૈયારી પણ દાખવે તો જ વધારે વૃક્ષમંદિરો સ્થાપી શકીશું...

સુરાણામાં વૃક્ષમંદિરો ઊભા થાય તે માટે મદદ કરનાર ગ્રામજનો, વનવિભાગ અને રોઝી બ્લુનો ઘણો આભાર ને વિશેષ આભાર ચંદુને તેની પત્નીનો કે જે મન લગાવી વૃક્ષોનું જતન કરી રહ્યા છે... 

#MittalPatel #vssm #Surana

Surana tree plantation site

VSSM had plantet 4500 trees at Surana tree plantation site

Mittal Patel visited tree plantation site

The trees at both these sites are being raised with support
from Rosy Blue Diamonds (Pvt) Ltd.

The Vruksh Mitra Chandubhai toil through the day to ensure
 that the trees are well looked after

Mittal Patel visited tree plantation site