Thank you, Ma, for calling me to Valod and giving me this memorable opportunity to talk/interact with the students, guests, and staff for a couple of hours....

Mittal Patel with Tarlaben Shah

Tarlaben Shah (I prefer calling her Ma) from Valod invited me to talk about my learnings and experiences at a study meet; obviously, I was going to grab this opportunity.

The occasion also promised to provide an opportunity to refresh the memories of the late Shri Babubhai Shah ( in whose memory the study meet was organized) for his support and help in enrolling the children of nomadic communities in various Ashram Shala’s across Gujarat.

The campus of Vedhchhi Pradesh Sewa Samiti at Valod is a sacred place for many like me; it ushers memories of extraordinary human beings like Naranbhai Desai and many more.

It is the place that inspired me to work for the welfare of sugarcane workers. South Gujarat is the region that has significantly contributed to shaping the work I do at present, and all the memories rushed back as I travelled to the area.

At 85 years, Tarlaben (Ma) is tremendously active (can put any of us at shame), even on social media. I meet her son Urvinbhai for the first time and meeting them all always brings so much exuberance and warmth, like meeting our own.

As it is always said, ‘we attract our tribe’ the nature of my work has made me part of a wonderful extended family.

Thank you, Ma, for calling me to Valod and giving me this memorable opportunity to talk/interact with the students, guests, and staff for a couple of hours.

તરલાબેન શાહ મને તો એમને માં કહેવાનું જ ગમે. એમનું કહેણ વાલોડથી આવ્યું. વાંચન શિબીરમાં અનુભવોની વાત કરવાનું. 

તક ઝડપી લીધી. આમ પણ જેના સ્મરણમાં આ શિબીર યોજાય તે સ્વ. બાબુભાઈ શાહે વિચરતી જાતિઓના કલ્યાણનું કાર્ય શરૃ કર્યું તે વખતે આ સમુદાયના બાળકોને વિવિધ આશ્રમશાળાઓમાં દાખલ કરવામાં ઘણી મદદ કરેલી. એટલે એ યાદો પણ તાજી થવાની.

વેડછી પ્રદેશ સેવા સમિતી - વાલોડનું પરીસર જ કેવું પવિત્ર. નારણભાઈ દેસાઈથી લઈને અન્ય કેટલાય મહાનુભાવોની યાદ આવી જાય. 

શેરડીકામદારોએ મને સેવાકાર્યો કરવા માટે પ્રેરી એમ હું ચોક્કસ કહીશ. એમ એક રીતે દક્ષીણ ગુજરાતનો ફાળો આજે જે કાર્યો કરી રહી છું તેમાં ઘણો.. વાલોડ જતા એ બધુ પાછુ તાદૃશ્ય થયું.

ખુબ વહાલા તરલાબહેન (માં) 85 વર્ષની વયે યુવાનોને શરમાવે એવા પ્રવૃત. એમને જોઈને જ મજા પડી જાય. સોસિયલ મિડીયામાં પણ એ જબરા એક્ટીવ. એમના દિકરા ઉર્વીનભાઈને પહેલીવાર મળી પણ મજા પડી. બહુ પોતિકા લાગે આ બધા જ.

સેવાકાર્યો સાથે સંકળાવાના લીધે એક નોખો પરિવાર મને મળ્યો. અલબત રચાઈ ગયો એમ કહુ તો ચાલે.. 

આભાર માં તમે મને વાલોડ તેડાવી એ માટે ને મને સળંગ બે કલાક વિદ્યાર્થીઓ તેમજ અન્ય મહેમાનો, ત્યાંના કર્મચારીઓ સાથે વાતો કરવાની મજા પડી. 

#MittalPatel #vssm #guestspeaker #surat #lecture #motivationalspeaker #quotes

Tarlaben Shah sharing her experience with Mittal Patel

Mittal Patel invited to talk about her learnings and
experiences at a study meet

Mittal Patel at a study meet in Valod village

Mittal Patel with Tarlaben Shah and his son Urvinbhai

The campus of Vedhchhi Pradesh Sewa Samiti at Valod

Mittal Patel meets well-wishers at Valod

Mittal Patel interacts with students , guests and other staff
about her learnings and experience

VSSM has provided support, but he needs more aid. If you all choose to support we can save Raghav...

Mittal Patel meets Raghav and his father at VSSM's office

Raghav, is one of the many names of Lord Rama.

Little Raghav recently came to our office with a mask covering his face and an IV cannula tucked in one of his arms.

“How are you?” I asked him as he came and quietly sat down on the chair opposite me. Raghav was with his father Rameshbhai.

“I am ok!” he replied with a smile.

Raghav belongs to a village near Rajasthan’s Jodhpur; the name of the village got missed in the conversation.

Seven years old Raghav has blood cancer; unfortunately, cancer reappeared after it was treated once. It seems like the disease has gotten to like the host body.

Rameshbhai is a marginal farmer, and the treatment which has been going on since 2019 has required them to sell the little jewelry his wife owned. The family is financially and physically exhausted by the frequent rounds of Civil Hospital.

The Ahmedabad Civil Hospital attracts a lot of interstate cancer patients for its excellent facilities, but Raghav’s treatment could not be free of cost because the health card from Rajasthan or any other state does not work here.

I have a question and request for the government; can’t we make these government-issued health cards work across India? Low-income families fighting major diseases like cancer need support from the government because the cost of treatment is backbreaking, and the goodwill Ahmedabad civil hospital has in cancer treatment makes it an obvious choice.

“We will keep our faith alive until Raghav is alive; we cannot leave him to his fate and do nothing!” Rameshbhai shared with tears in his eyes and a heavy heart. He has been requesting support from anyone and everyone to help his son fight cancer. Raghav is a brave boy, giving the disease a fight with a smile on his face. At present, he is undergoing chemotherapy.

I couldn’t agree more; the disease has taken away life from the family. VSSM has provided support, but he needs more aid. If you all choose to support we can save Raghav; please call on 9099936013 or GPay on 9909049893

You have supported Sejal, whose treatment is well underway, I request you to do the same for Raghav!

રાઘવ.. નામ બોલીયે ને ભગવાન રામનું સ્મરણ થઈ જાય.

આજે નાનકડો રાઘવ અમારી ઓફીસ પર આવ્યો. હાથમાં સીરીંજ લગાડેલી. મોંઢા પર માસ્ક પહેરેલું. એના પિતા રાજેશભાઈ સાથે આવીને ચુપચાપ મારી સામેની ખુરસીમાં બેસી ગયો. મે પુછ્યું. કૈસે હો આપ?

તો હસીને મોંઢુ નીચુ રાખીને ઠીક હું.. એવું બોલી નાખ્યું.

એ રાજસ્થાનના જોધપુર બાજુનો. ગામનું નામ એના પપ્પાએ કહ્યું પણ મને કાંઈ એ બહુ યાદ ન રહ્યું. 

આ રાઘવ સાત વર્ષનો એને બ્લડ કેન્સર થયું છે. એક વખત મટ્યા પછી પાછો ઉથલો.. કેન્સરને જાણે એનું શરીર ગમી ગયું. પણ આવો નિવાસ યોગ્ય નહીં..

રાજેશભાઈ સીમાંત ખેડૂત 2019થી સિવીલના ધક્કા ખાય એ થાક્યા છે. વાત કરતા કરતા રડી પડ્યા. પત્નીના ઘરેણાં વેચાઈ ગયા. હવે તો હાથે પગે આવી ગયો. 

મૂળ રાજસ્થાનના દર્દીઓની સારવાર સિવીલમાં વિનામુલ્યે ન થાય. આરોગ્ય કાર્ડ તેમની પાસે ગુજરાતનું જોઈએ. રાજસ્થાન સરકાર મફત સારવાર માટે તેમનું કાર્ડ ચલાવે પણ ત્યાં કેન્સર માટે અમદાવાદ સીવીલ જેવી સુવિધા નથી.

રાજસ્થાનના ઘણા પેશન્ટની આ સ્થિતિ જોવું છું. સરકારને એક વિનંતી કરવી છે. એક કાર્ડ આખા દેશના નાગરિકો માટે ન કરી શકાય? કેન્સર જેવી બિમારી માણસને માનસીકની સાથે સાથે શારિરીક રીતે પણ ખતમ કરી નાખે ત્યારે સરકારનો ટેકો જરૃરી. વળી કેન્સરની ઉત્તમ સારવાર અમદાવાદમાં થાય એટલે જ જુદા જુદા રાજ્યના પેશન્ટ પણ અમદાવાદ સિવીલમાં સારવાર માટે આવે. પણ ખર્ચમાં એ બધા થાકી જાય.

રાઘવ હિંમતવાળો દીકરો. કેટલી પીડા એ સહે.. હાલ એની કીમોથેરાપી ચાલી રહી છે. એના પિતા કોઈ મદદ કરે તે માટે અહીં ત્યાં ભટકે. એ કહે, બચ્ચા જબ તક જિંદા હૈ તબ તક ઉમ્મીદ ભી કાયમ હૈ. હમ એસે ઈલાજ કરાયે બગરે ઉસે અપને હાલ પે છોડ નહીં સકતે..

એમની વાત સાચી.. એ જિંદાદીલ માણસ છે. પણ હવે થાક્યા છે. અમે એમને રાઘવની સારવારમાં મદદ કરી પણ એમને વધારે મદદની જરૃર છે.તમે સૌ સાથે આવો તો એ સાજો થઈ શકે એમ છે. મદદ માટે  90999-36013 પર વાત કરી શકાય. અથવા 99090-49893 પર GPay કરી શકાય. 

અને હા તમે પહેલાં સેજલની સારવારમાં મદદ કરેલી એની સારવાર સરસ ચાલી રહી છે. બસ રાઘવ માટે પણ મદદ કરવા વિનંતી.

#mittalpatel #vssm

Mittal Patel with Raghav who is
suffering from blood cancer

We wish Shri Jaybhai Goswami all the very best, and may his good deeds and compassion take him to great heights...

Shri Jaybhai Goswami Block Development Officer 
invites Mittal Patel to see Ba in person and provide
her monthly ration kit under our mavjat initiative

“Saheb, I have heard government gives aid to needy individuals. I am destitute and have been staying in Vav for years, but I have received nothing. My neighbors take care of me, I cannot live without tea, and I have no money to buy tea. If I can get some money, I can at least have a cup of tea!”

This very humble Ba did not hold back from sharing her concerns before a government official. It was first time I had witnessed someone requesting government aid for tea. The atmosphere in the office became jovial on hearing this unique request from Ba. The officer in charge is also a very kind-hearted gentleman.

“We will make sure you begin to receive the pension,”  the officer ensured with a smile. “But in the meantime, take this, and if you run short, please come and take more from me until I am here!” he tells Ba while handing her Rs 1000 from his wallet.

The above episode occurred in Block Development Officer Shri Jay Goswami’s office in Banaskantha’s Vav. The communities who visit his office know him as a. very empathetic officer; hence, they feel a sense of right on him. 

I travel a lot across these villages and interact with the communities. People don’t like officials who act as Sahebs, but prefer to open up and share their heartfelt concerns with officers who blend with them easily. A proper leader/officer can identify the pulse of the people and become one of them.

Jaybhai is one of those rare officials who also makes a regular donation to VSSM.

Jaybhai made sure  Ba’s form for elderly pension was filled and called up VSSM’s Naranbhai to recommend sending a monthly ration kit to Ba under our Mavjat initiative. Incidentally, we were in the region then, so upon his invitation to see Ba in person, we reached his office.

Ba was feeling immensely grateful for the administrative promptness in resolving her issues. Jaybhai also offered Ba a chair, but she kept her distance.

It is always a pleasure to meet such officials; we wish our ear we want to Jaybhai all the very best, and may his good deeds and compassion take him to great heights.

"સાહેબ સરકાર ઘરડા માવીતરોન પૈસા આલ્.. પણ મન તો કોય મલતુ નહીં. મુ નિરાધાર સુ. ઓય વાવમાં વરસોથી રહુ. અતાર લગી હેડે જતું. મોણસો હાસવય ખરા પણ મન ચા વના નહીં ચાલતું, પણ ચા પીવા પૈસા નહીં. મન સા(સહાય) મલ તો ચા - બા પી હકુ..."

માજી શબ્દોની જરાય ચોરી વગર મનમાં જે હતું એ એક અધિકારી આગળ કહી રહ્યા હતા. વળી ચા માટે સરકારી સહાય માંગવા આવ્યા હોય એવો કિસ્સો મેય પહેલીવાર જોયો.. જરા રમૂજ પડે એવું હતું પણ પેટછુટી વાત એ જે અધિકારીને કહી રહ્યા હતા એ છે પાછા એકદમ ઋજુ હૃદયના.

અધિકારીએ વાત સાંભળી મર્માળુ હસતા કહ્યું. "તમને પેન્શન મળે એવું તો કરી જ દઉશું માડી. પણ આ લ્યો" એમ કહીને એમણે એમના પોકેટમાંથી હજાર કાઢીને બાને ચા માટે આપ્યા. ને પાછુ કહી દીધું, "ખુટે તો હું જ્યાં હુદી અહીંયા છુ ન્યાં લગી મારી પાસેથી લઈ જવા.."

વાત છે બનાસકાંઠાના વાવની.. તાલુકા વિકાસ અધિકારી તરીકે જય ગોસ્વામી ત્યાં ફરજ બજાવે.. એકદમ લાગણીવાળા વ્યક્તિ.. એટલે જ કચેરીમાં આમ પોતાની મૂંઝવણ સાથે થોડા હકપૂર્વક લોકો આવી શકે. 

હું ગામોમાં ખુબ ફરુ.. લોકો સાથે વાતો ઘણી થાય. દરેક વ્યક્તિને અધિકારી કે નેતા પોતાના જેવા એમનામાં ભળી જાય એવા ગમે.. પેલા સાહેબ થઈને આવે એ એમને બહુ રૃચતા નથી.. પ્રજાની નાડી પારખી પ્રજાની વચ્ચે એમનામય થઈ જાય એ સાચ્ચો અધિકારી કે નેતા..

જયભાઈ તો અમને નિયમીત નાનુ મોટુ અનુદાન પણ મોકલે.. આવા અધિકારી બહુ જુજ...

આ માડી કચેરીમાં આવ્યા એમણે વૃદ્ધ પેન્શનનું ફોર્મ તો ભરાવ્યું. સાથે અમારા એ વિસ્તારના કાર્યકર નારણભાઈને ફોન કરીને. આ બાને તમે તમારા માવજત કાર્યક્રમ અંતર્ગત દર મહિને રાશકીટ આપો તો એમને સારુ રહે એવું કહેતા ફોન પણ કર્યો. યોગાનુયોગ એ વખતે એમના જ વિસ્તારમાં જ અમે ફરી રહ્યા હતા. એમણે બાને રૃબરૃ મળવા નિમંત્રણ આપ્યું ને અમે કચેરીએ પહોંચ્યા.

બા તો આવું ચપટીમાં કામ થાય એ વાતથી જ ધન્યતા અનુભવતા હતા. જયભાઈએ આગ્રહ કર્યો કે માડી ખુરશીમાં બેસો પણ એમણે એક જુદો મલાજો રાખ્યો...

આવા અધિકારીઓને જોઈને રાજી થવાય... પ્રિય જયભાઈ કુદરત તમારા હસ્તે ઘણા શુભકાર્યો કરાવે ને પ્રજાલક્ષી કાર્યોમાં તમે એક ઊંચાઈ પર પહોંચો તેવી શુભભાવના... 

Such instances cheer us up and keep our trust in humanity alive...

Mittal Patel talks with Dhirajben and others regarding
Pintuben and her siblings

We were visiting Dholka’s Badarkha to meet Pintuben and her two brothers. However, we could not overlook the condition of the entire settlement. The families here have been living in hutments on government land for many years. After making several appeals, they have been looking forward to receiving residential plots from the government, but this hasn’t moved in their favor. According to them, monsoons in the settlement are incredibly challenging.

VSSM has also been engaging with concerned authorities on allotting land to these families. We are hopeful that very soon, they will receive land.

Pintuben and her brothers are mentally challenged. The siblings have been looked after by their eldest brother and people in the neighborhood. However, since everyone in the neighborhood work as manual labor, sometimes timely meals become a challenge.

After understanding the living condition of these siblings, we discussed the way forward with the families in the settlement. The recommendation was to provide meals to the three.

Since the siblings cannot cook for themselves, we requested Dhirajbahen, a resident of the same village to send them a daily tiffin. However, the entire effort of cooking and bringing food to their doorstep is time-consuming, which VSSM was not going to compensate fully. ‘We don’t do any charity; this is our way of helping others!” Dhirajbahen’s husband opined.

The village folks took good care of Pintubahen and her brothers. The hut she calls home was replaced by a lovely house constructed by the good samaritans of the village.

It also took a lot of effort to find one of the missing brothers. However, it is not just the village; the neighborhood is equally compassionate. Usually, I get told to send such exceptional cases to an Ashram, but when I recommended the same here, the entire neighborhood refused to let them go. “Who will look after them in such a facilitiy? Here at least, we can keep an eye on them,”  was the collective response. Such instances cheer us up and keep our trust in humanity alive. 

ધોળકાનું #બદરખા.. આમ તો અમે પિન્ટુબેન અને એમના બે ભાઈઓને મળવા ગયેલા. પણ ત્યાં પહોંચ્યા પછી આખી વસાહતની સ્થિતિ જોઈ. 

સરકારી જમીન પર કાચા- પાકા મકાન કરીને આ પરિવારો વર્ષોથી રહે. એમને પોતાની જગ્યા મળે એની ઘણી હોંશ. એ માટે રજૂઆત પણ કરી પણ મેળ પડે નહીં. વસાહતના લોકોના કહેવા પ્રમાણે ચોમાસામાં ઘણી મુશ્કેલી પડે. 

આવા પરિવારોને પોતાની જગ્યા મળે તે માટે અમે પ્રયત્નો કરીએ. અને એ માટે રજૂઆત પણ કરી છે. આગળના દિવસોમાં એ દિશામાં નક્કર કામ થશે તેવી આશા છે. 

ખેર પિન્ટુબેન ને એમના બે ભાઈ માનસીક રીતે વિકલાંગ. એમના મોટાભાઈ અને શેરીના સૌ એમની કાળજી કરે. પણ શેરીમાં સૌ મજૂરી પર નભવાવાળા. આવામાં ક્યારેક ટાણુ સચવાય ન સચવાય. અમને આ ત્રણે ભાઈ બહેનની સ્થિતિનો ખ્યાલ આવ્યો.વસાહતના લોકો સાથે શું કરવું તે અંગે વાત થઈ. સૌએ એમને બે ટંક જમવાનું આપવાની વાત કરી. 

ત્રણે ભાઈ બહેનની સ્થિતિ એવી કે જાતે રાંધી ન શકે. અમે ગામના ધીરજબહેનને કહ્યું ને એમણે ત્રણે ભાઈ બહેનનું ટીફીન બનાવી આપવાનું સ્વીકાર્યું. આમ તો ટીફીન રોજ ઘરે પહોંચાડવું એ કાંઈ સહેલું નહીં વળી અમે કાંઈ બહુ મોટુ વળતર પણ ન આપીયે. પણ ધીરજબહેનના પતિ કહે, આપણાથી આમ સેવા નથી. આ બહાને આપણે સેવા ગામના લોકો પણ એમને સરસ સાચવે. પિન્ટુબહેન જ્યાં રહેતા તે છાપરુ જેમાં ટાઢ, તડકો વરસાદ ન રોકાય. તે ગામના એક મિત્ર મંડળે ભેગા મળીને સરસ ઘર બનાવી આપ્યું. 

એક ભાઈ ખોવાઈ ગયો તો ગામે ભારે જહેમત ઉઠાવી એને શોધી કાઢ્યો. ગામની સાથે શેરીના લોકો પણ એવા જ. ઘણા લોકો મને કહે, માનસીક અવસ્થા જેની નબળી પડી હોય તેમને આશ્રમમાં મુકી દો. ત્યાં એ સચવાય. મે અહીંયા આ ત્રણે ભાઈ બહેનને આશ્રમમાં મુકવા કહ્યું તો શેરીના લોકોએ ના પાડી. એમણે કહ્યું, અહીંયા અમારી સામે હોય તો અમે થોડું ઘણું ધ્યાન આપી શકીએ. પણ ત્યાં તો એમનું કોણ?

એકદમ સરસ ભાવથી એમણે આ કહ્યું. આ માનવતા. આ બધુ જોવું, સાંભળુ ત્યારે રાજી થવાય. 

#MittalPatel #vssm #nomadictribes #humanity

Mittal Patel meets Pintuben

The current living condition of nomadic families

The current living condition of nomadic families

VSSM becomes instrumental in reaching to these poorest of poor families ...

Mittal Patel talks with Kuvarjikaka

“Didi, we have requested them numerous times to come to the office, but they are not listening!”

VSSM’s Hiren and Madhubahen complained about the nomadic families of Dholka’s Chaloda village.

Kuvarjikaka stays in Chaloda settlement; he is a destitute elderly and receives a monthly ration kit from VSSM. Hiren often asks anyone to come and collect ration kit on their way to the settlement, yet no one would turn up despite Kuvarjikaka being their relative.

Ten families stay very far from the village; five have land allotted to them, and the rest don’t. All ten families have ration cards, but only 3-4 receive PDS ration.

If these families have documents like caste certificates and income proof, they can file applications for plots, and those who already have plots can file for house construction assistance. But all these processes can be completed only if they visit the office.

I met these families recently. “Why would we do that?” I questioned, to which none of them had any reply. But all of them promised to bring themselves anywhere Madhubahen and  Hirenbhai would call. Connecting the needy to government policies is at the core of VSSM’s activities.

After speaking to the families, I sat down to talk with Kuvarjikaka. “If we had listened to whatever you had said, we would have had a pucca house to stay in!” Currently, he lives in a hut that does not protect him from natural elements. The ration kit has relieved him from the worry of meals; he can at least cook and feed himself. “When this ration kit was unavailable, even if I was unwell I had to find work every day. The body is tired. I cannot work. The ration kit is sufficient to see through the month.” Kaka shared. 

Listening to such honest feedback makes all the effort worthwhile. I hope we reach more such people in need. You, too, can choose to help such elders.

'દીદી કેટલી વાર આ બધાને કચેરીએ આવવા કહ્યું પણ આવતા જ નથી...'અમારા હિરેન અને મધુબહેને ધોળકાના ચલોડાગામમાં રહેતા અમારા વિચરતી જાતિના પરિવારોની ફરિયાદ કરતા કહ્યું. 

વસાહતમાં કુંવરજીકાકા રહે. નિરાધાર એમને અમે દર મહિને રાશન આપીયે. ઘણી વખત હિરેન વસાહતમાંથી કોઈને રાશન લેવા બોલાવે તોય એ લોકો ન આવે. આમ તો કુંવરજી કાકા આ બધાના સગા છતાં..

લગભગ 10 પરિવારો ગામથી ઘણા છેેટે રહે. તેમાંના પાંચ પાસે જે જગ્યા પર રહે તેની આકારણી ખરી જ્યારે બાકીના પાસે નહીં. રાશનકાર્ડનું પણ એવું દસે પાસે કાર્ડ ખરા પણ અનાજ ત્રણ ચારને જ મળે. 

જાતિપ્રમાણપત્ર, આવકનો દાખલો નીકળે તો જેમની પાસે પ્લોટ નથી તેમની પ્લોટ માટે અરજી થાય. ને આકારણી છે તેમના ઘર બાંધવા સહાય માટે અરજી કરી શકાય. પણ એ માટે એમને કચેરીયે આવવું પડે. 

બસ હમણાં આ પરિવારો પાસે જવાનું થયું ને આવું શું કામ કરીએ એ પુછ્યું. પણ જવાબ કોઈ પાસે નહોતો. પણ બધાએ વચન આપ્યું હવે મધુબહેન, હિરેન જ્યાં બોલાવશે ત્યાં જશુંનું...

આ અમારુ ખરુ કામ જરૃરિયાતવાળાને શોધી તેમને સરકાર સુધી પહોંચાડવાનું..

વસાહતના લોકો સાથે રામાયણ કરીને કુંવરજીકાકા સાથે બેઠી એમણે કહ્યું, તમે જે ક્યો એ બધુ પેલણથી હમજી ગ્યા હોત તો મારી પાહે મારુ ઘર હોત. એ હાલ છાપરાંમાં રહે. જેમાં ટાઢ, તડકો, વરસાદ ત્રણેયમાં તકલીફ પડે. પણ એમને અમારા રાશનથી રાહત છે. એ જાતે બનાવીને ખાઈ લે. કાકા કહે, આ રાશન નહોતું મળતું ત્યારે કામ થાય કે ન થાય ગામમાં હલો કરવા, ભેંસો ચરાવવા જતો.. પણ હવે શરીર થાક્યુ ક્યાંય ન જવું તો પણ ચાલે.. તમે આપો એમાં આરામથી મહિનો થઈ રહે..

સાંભળીને સારુ લાગ્યું... બસ આવા પરિવારોને મદદ કરીએ.. તમે પણ અમારા આ કાર્યમાં મદદરૃપ થઈ શકો...

બાકી કુદરત સૌનું ભલે કરે તેવી શુભભાવના...

#MittalPatel #vssm #mavjat #housing #humanrights #house

The current living condition of nomadic families

The current living condition of nomadic families

The current living condition of nomadic families

The Current living condition of nomadic families

Chaloda Nomadic Settlement

Chaloda Nomadic Settlement

  Mittal  Patel talks with Kuvarjikaka

Mittal Patel with Kuvarjikaka