For centuries, this land has been our home; unrecognized, unnoticed we have continued to live on its wastelands, on the margins.
The British noticed us but chose to harass us. We were hopeful of a better life in independent India. We were hopeful that our countrymen would take care of us.
But even today no one has looked after us or for us. We still continue to live unrecognized and un-noticed.
70 years of Independence is pretty long time to be waiting for a better tomorrow. It is time we tell everyone, “we exist”
We will be in Palanpur on 14th October to let the world know “we exist.”
There will be lakhs of us on that day, peacefully talking about our plight.
Maybe things will change for better for us after this and we might not be required to tell, “we exist.”
But if we go unnoticed on 14th October we might need to come together again, maybe in Gandhinagar or in Ahmedabad so that we could be noticed better!!
One thing is for sure, we are getting together, to let the word know, WE EXIST….
‘અમે પણ છીએ’
સદીઓથી અમે તો હતાં જ પણ અમને કોઈએ ના જોયા.
અંગ્રેજોએ અમને જોયા ને ખુબ દુભવ્યા.હતું કે આઝાદ ભારતમાં અમને અમારાં ભાળશે(જોશે) ને અમારુ દુઃખ હરશે પણ ભઈ સા'બ અમને કોઈએ ના ભાળ્યા...
એટલે જ #આઝાદીના 70 વર્ષે અમારે કેવું પડ્યું કે ‘અમે પણ છીએ’
14 #ઓક્ટોબર 2017ના રોજ પાલનપુરમાં અમને પાંચને, દસને, હજારને નહીં પણ લાખોને ભાળશો...
પછી કદાચ નહીં કહેવું પડે કે ‘અમે પણ છીએ...’
જો કે ના ભાળો તો ફરી પાછા #ગાંધીનગર કે #અમદાવાદના આંગણે બધાય ભાળી હકે એમ ભેગા થાશું પણ હવે અમે ભેળા થાશું એ પાક્કુ...
‘ને જોરથી કહીશું ‘અમે પણ સીએ’
No comments:
Post a Comment