The Dafer are know for their notoriety, in the days bygone this tribe engaged in looting and robbing people and villages. But this was decades ago. It is an occupation that they have given up. Yet, the entire tribe faces the wrath of society and administration for the misdeeds of a few fellow tribesmen. Such attitude has always kept this tribe at the margins. It is hard to find even single Dafer family with proper roof on its head, leading a life of dignity.
Five years old Subhan was born in this much tabooed tribe. Her father Valibhai guards village and farm boundaries an occupation that most of the Dafer are engaged with these days. Just a month after Subhan’s birth a tumour began growing around her naval. Her parents anticipated it to go away in sometime, but the tumour kept growing with time. The poor economic conditions of the family kept them away from seeking medical consultation. When Subhan was around 3 years old her father did take her to a doctor, who had advised that it need to be romped surgically. The cost of the surgery and other medical treatments was too much for Valibhai to afford, so he decided against the treatment advised by the doctor.
VSSM team happened to see Subhan during a settlement visit and immediately inquired about the reasons behind her such condition. On hearing the case Dr. Nileshbhai’s from Rajkot immediately came into our mind. Dr. Nileshbhai is a very compassionate doctor who belives in giving back to the society. We briefed him about this case. ’Send the daughter to me, don’t worry about the expenses, we will take care of it. On 26th January Valibhai reached Dev hospital in Rajkot, all the preliminary tests were conducted, Subhan was diagnosed with advanced case of Hernia. She was operated upon on the next day. A week later a hail and hearty Subhan was discharged from the hospital.
'Had it not been VSSM and such a sympathetic doctor, Subhan would never have got well. Our daughter has got a new life. We can't thank you enough,’ said Subhan’s parents with tears in their eyes.
Each day our cities see a new medical facility coming up, the urban areas are mushrooming with clinics and hospitals. And yet, the people who need such facilities the most remain deprived of accessing such them. The cost of even the basic medical treatments have risen steeply with time. When the middle class and upper middle class need to fall back on their medi-claims, the people living on margins can’t even dream of crossing the thresholds of a clinic!!! In such scenarios doctors like Nileshbhai who bring out the nobility of this profession are like Messiahs. We can’t thank him enough. May his tribe increase……..
Gujarati translation is given below..
“vssm ના હોત તો અમને આવા દયાળુ ડોક્ટર ના મળત"
પાંચ વર્ષની સુભાનનો જન્મ વગડામાં ડફેર પરિવારમાં થયો. ડફેરની છાપ સમાજમાં ચોર –લુંટારા તરીકેની. પણ આ ચોર ગણાતી જાતિમાં ચોરી કરી એક રૂમનું પાકું ઘર બનાવનાર એક પણ વ્યકિત આજ સુધી મને મળ્યો નથી. સુભાનના જન્મ્યાના મહિનામાં જ એની ડુંટીમાં ગાંઠ થવા માંડી. મા-બાપની આર્થિક સ્થિતિ એટલી સારી નહિ કે, દવાખાને જઈને બતાવી શકે. વળી થોડા દિવસમાં મટી જશે તેવી લાગણી પણ ખરી. પણ સુભાનની ગાંઠ દિવસે દિવસે વધી રહી હતી. ૩ વર્ષે સુભાનને ડોક્ટર પાસે લઇ જવામાં આવી. ડોકટરે ઓપરેશનનું કહ્યું, એટલે સુભાનના પિતા વલીભાઈ સુભાનને લઇ ઘરે આવી ગયા. “ઓપરેશનનો ખર્ચ તો કેટલો બધો થાય મારી પાસે પૈસા તો હતા નહિ. એટલે સુભાન પીડાયા કરતી પણ એની દવાનું કંઈ ઠેકાણું હું ના પડી શક્યો!” વલીભાઈએ સુભાનને ડામ પણ દેવડાવ્યા.. પણ ગાંઠ મટી નહિ. નાનકડી સુભાનની પીડા વધી રહી હતી આવામાં ડામની પીડા એણે કેમ કરી સહન કરી હશે?
સુભાનના પિતા વલીભાઈ ડફેર સીમ રખોપું કરે. માંડ માંડ પૂરું થાય આવામાં ઓપરેશનના પૈસા કયાંથી લાવવા? થોડા દિવસ પહેલા સુભાનની સ્થિતિ વિષે અમને ખ્યાલ આવ્યો. પૈસાના વાંકે સુભાનની દવા નથી થઇ રહી એ જાણ્યું.. તુરત વંચિતો માટે લાગણી ધરાવતા ડૉ.નિલેશ નિમાવત યાદ આવ્યા. એમની સાથે વાત કરી એમણે કહ્યું, “દીકરીને મોકલી દો આર્થિક ચિંતા ના કરો જોઈ લઈશું.” સુભાનના પિતા સાથે વાત કરી એ તો રાજી થઇ ગયા. ગયા રવિવારે(તા.૨૬ જાન્યુઆરી ૧૪) વલીભાઈ સુભાનને લઈને દેવ હોસ્પિટલ રાજકોટ પહોચ્યા.. સુભાનને તપાસતા જ ડૉ. નિદાન કર્યું કે, હર્નિયા છે. રવિવારે જ report થઇ ગયા અને સોમવારે ઓપરેશન થયું.. આજે ઓપરેશનને એક અઠવાડિયું થયું. હવે સુભાન મજામાં છે. આજે એને હોસ્પીટલમાંથી રજા આપી.
સુભાનની માં અને એના પિતા કહે છે કે “vssm ના હોત તો અમને આવા દયાળુ ડોક્ટર ના મળત. મારી દીકરીને નવી જિંદગી મળી. એમણે આંખમાં આંસુ સાથે આ કાર્યમાં મદદરૂપ થનાર સૌનો આભાર માન્યો.”
vssm નિમિત બન્યું પણ નિલેશભાઇ જેવા ડોકટરે આવા દર્દીઓ માટે હાથ ના લંબાવ્યો હોત તો અમે કંઈ ના કરી શક્યા હોત. દરેક શહેરમાં રોજ નવી હોસ્પિટલો ખૂલી રહી છે પણ ગરીબો માટે કેટલી? એ પ્રશ્ન સૌથી મોટો છે. આજે મધ્યમવર્ગના પરિવારમાં પણ કોઈ બીમારી આવે તો તેને પોસાતું નથી.. ત્યારે વલીભાઈ ડફેર જેવા પરિવારોને તો ક્યાંથી પોસાય? આવામાં વંચિત માટે લાગણી રાખી એમને મદદરૂપ થવાની ભાવના દાખવવાવાળા ડૉ.નીલેશભાઈના અમે આભારી છીએ.. હવે અમારા સંપર્કમાં આવતા વંચિત અને બીમાર લોકોને અમે નિસંકોચ દેવ હોસ્પિટલ રાજકોટ મોકલીએ છીએ જ્યાં એમની વ્યથાને સમજી મદદરૂપ થતા ડૉ. નીલેશ નિમાવત છે.... ફોટોમાં હર્નિયા સાથે સુભાન અને ઓપરેશન પછીની સુભાન છે..
No comments:
Post a Comment