VSSM helps Vadi-snake charmer families obtain their Vatsalya cards….

Vadi families with their recently acquired Vatsalya card….

A few Vadi families have been staying in the Saarsana village in Surendranagar for many years now. While few families have been allotted plots in the village there are few who are still awaiting the sanctioning of the plots. The have been demanding the plots for years now but the villagers who had earlier shown willingness to allow Vadi families to settle in Saarsana are now opposing the allotment of plots to the remaining families.  The panchayat is reluctant to approve the allotment. So why have these village leaders who until now were very empathetic towards this community suddenly become reluctant?? This was something that we were struggling to comprehend. However, one day during discussion with these village elders revealed their  apprehensions,”The number of Vadi families staying here for now is enough, we don’t want Vadi strength  to grow in this village, what if a Vadi decides to contest an election, Saarsana is our village how can it have a Vadi sarpanch……!!!

They need not say more because rest was understood, even before they could voice their concerns. “We are prepared to give them in writing that we would not be contesting any elections in this village, just let us have a place to build a roof on our head!!” says Keshunath Vadi when he got to know about the feelings the village elders held..

VSSM and the Vadi families have been working to create a positive environment. The families who are awaiting the allotment of plots required documents of identity. Hence, VSSM’s Harshad initiated process of acquiring ration cards and voter ID cards for these families, recently 30 families received Vatsalya cards. We have also filed applications for the allotment of plots. We hope the panchayat adopts a more empathetic approach, they have mellowed down a bit and aren't opposing as fiercely as they did 4 years back. 

With the eternal prayer and hope that all such families get to have a decent roof to protect themselves and the team of VSSM continues to work with the same zest and spirit amidst all such hostile and moral bursting situations. 

VSSMની મદદથી વાદી પરિવારોને વાત્સલ્ય કાર્ડ મળ્યા

સુરેન્દ્રનગરના સારસાણા ગામમાં વાદી પરિવારો ઘણા વર્ષોથી રહે. રાજ્ય સરકાર દ્વારા કેટલાક પરિવારોને ઘણા વખત પહેલાં રહેણાંક અર્થ પ્લોટ પણ ફાળવાયા હતા પણ હજુ કેટલાક પરિવારો બાકી છે જેઓ પણ પ્લોટ મળે તેની માંગ કરી રહ્યા છે. ગામના લોકોનો વાદી પરિવારો પ્રત્યેનો વ્યવહાર પણ સારો છે. પણ જે પરિવારોને પ્લોટ મળ્યા નથી તેમને પ્લોટ મળે તેની અરજી બાબતે પંચાયત સહમત નથી. આવું કેમ હંમેશાં સરકારી મદદની વાત આવે તો ‘વાદીઓને આપો એ બિચારા ગરીબ છે’ એવું કહેનારા આગેવાનો અન્ય વાદીઓના વસવાટોનો વિરોધ કેમ કરી રહ્યા છે તે સમજાતું નહોતું. આખરે એક વખત ગામના આગેવાનોએ કહી જ દીધુ કે, ‘વાદીના જેટલા પરિવારોને અહીં જગ્યા આપી છે એ બસ છે બીજા વાદીઓને વસાવીશું તો એમનું જુથબળ મોટું થશે અને પછી તો પંચાયતની ચૂંટણીમાં વાદી ધારે તો સરપંચ પણ થઈ શકે.  સારસાણા અમારુ ગામ એમાં આમ વાદી સરપંચ....’

આગળ કશું બોલ્યા નહીં પણ સમજાઈ ગયું. કેશુનાથ વાદી તો કહે કે, ‘આપણે લખીને આપીએ અમે કોઈ સરપંચની ચૂંટણીમાં ઊભા નહીં રહીએ પણ માથુ ઘાલવા બાપલા જગ્યા આલો.’ પણ એમ આ કાંઈ સરળ થોડું હતું.

આખરે ધીમે ધીમે બધુ ગોઠવાય તે માટેના પ્રત્નો અમે અને વાદીઓએ શરૃ કર્યા. જે પરિવારો પાસે પ્લોટ નહોતા તેમને પ્લોટ મળે તે પહેલાં તેમના રેશનકાર્ડ, મતદારકાર્ડ વગેરે બને તે જરૃરી હતું. vssmના કાર્યકર હર્ષેદ મહેનત કરીને આ બધુ કરાવ્યું. તાજેતરમાં 30 પરિવારોને વાત્સલ્ય કાર્ડ પણ મળ્યા. પ્લોટ માટેની અરજી હવે કરી છે. હાલ તો બધુ શાંત છે પંચાયત પણ વાદી પરિવારોની સ્થિતિ સમજશે તેવી આશા છે, આમ તો સમજ્યા છે એટલે 4 વર્ષ પહેલાં જે વિરોધ કર્યો હતો તેવો આ વખતે નથી કર્યો...

વિશ્વમાં જન્મનાર તમામને વાદીની ભાષામાં કહુ તો માથુ ઘાલવા ઘર મળે, સાથે ગુજરાતમાં રહેતા તમામ વિચરતી વિમુક્ત જાતિઓના ઘર વિહોણા પરિવારોને ઘર મળે તે માટે અમે સૌ આજ જુસ્સાથી કાયમ મથ્યા કરીએ તેવી પ્રબળ ભાવના અમારા સૌના મનમાં છે અને આ ભાવના સાકાર થશે તેવી શ્રદ્ધા પણ છે.

તાજેતરમા જ મળેલા વાત્સલ્ય કાર્ડ સાથે વાદી પરિવારો સાથે vssmના કાર્યકર હર્ષદ

VSSM prepares applications for the Saraniyaa families…...

Saraniya families prepping up for filing the applications...

Some time back VSSM made an appeal in the office of the District Collector for the allotment of residential plots to the Saraniya families living in Juna Devpura. The Mamlatdar has now responded asking us to prepare the applications and submit it to the concerned department. “Preparing each application is a time and money consuming effort, once the applications are filed the families become hopeful that some day they will have a plot to build a house of their own!! But when such hopes do not get fulfilled after  7-8 years, the dejection becomes very harsh to be absorbed. 

The Saraniyaa families  have now become hopeful, we wish this hope isn't crushed by the authorities.” VSSM’s Tohid hold a very upfront view about the whole situation.  Its not just Tohid but the entire team of VSSM that is disheartened by the way the local officials are responding to the needs of the poor. It  sluggishness is across the entire local bureaucracy..There are officials who respond immediately to our requests, they pass orders to their subordinates and assisting officials.. Like Mehsana Collector Shri. Alok Kumar, in a meeting held to redress the long pending issues of the nomadic communities in Mehsana, he instructed all his officials to resolve the matters ASAP, include them under the benefits of the Garib Kalyan Mela but that was it..instructions were given… but were they implemented upon???? 

The officials are working, but this too comes under their area of work, or doesn’t it?? The families haven’t applied for a car or a bungalow, they are asking for mere documents like a ration card, a small plot to build a small one room house!! And the officials aren’t shelling their personal fortunes to give away these families, the communities just need to be given the benefits of the scheme the government has formed for their benefits. 

Well for now we are hopeful that the Saraniya families will be allotted the plots, this hope has made us file the applications with the Mamlatdar. 

How we wish this families experience fairly tale endings in their lives…a fairy Godmother with her magic wand and her spell clears all the pending files and grievances of these communities!!!

VSSM દ્વારા સરાણિયા પરિવારોની દરખાસ્ત તૈયાર કરવામાં આવી

જુના દેવપુરામાં રહેતા સરાણિયા પરિવારોની પ્લોટની માંગણી કરતી અરજી કલેક્ટર કચેરીમાં કરી હતી. મામલતદારે હવે દરખાસ્ત તૈયાર કરીને આપવા કહ્યું છે. VSSMના કાર્યકર તોહીદ કહે છે. ‘દરખાસ્ત પાછળ સારો એવો ખર્ચ અને સમય જાય છે. લોકોને દરખાસ્ત જમા કરાવ્યા પછી એક આશા જન્મે છે કે હવે તો સ્થાયી અને પોતાનું સરનામું મળશે પણ પછી જ્યારે જુએ છે કે,દરખાસ્ત જમા કરાવે આઠ વર્ષ થયા હોય તેવા પરિવારો પણ છે જેમનું હજુ ઠેકાણું પડ્યું નથી. ત્યારે આ પરિવારો ખુબ નિરાશ થાય છે. આ સરાણિયા પરિવારોને પણ આશા બંધાઈ છે. આ આશા ઠગારી તો નહીં નિવડે ને?’

તોહીદ એક માત્ર નહીં પણ VSSMમાં કામ કરતા તમામ કાર્યકર હવે નિરાશામાં આવતા જાય છે. વહીવટીતંત્ર સાવ શીથીલ થઈ ગયું લાગે છે. ક્યાંક ખુબ સારા અધિકારી છે જે ત્વરાથી આ બધુ ઉકેલવા સૂચના આપે છે. આલોક કુમાર કલેક્ટર મહેસાણા ખુબ ભલા અધિકારી. એક બેઠક કરી તેમણે તેમના જિલ્લાના તમામ અધિકારીને વિચરતી જાતિના પ્રશ્નો તત્કાલ ઉકેલવા સૂચના આપી. તેમણે કહ્યું, ગરીબ કલ્યાણ મેળામાં આ પરિવારોને લાભ આપો આ ખરા લાભાર્થી છે. પણ ....

ખેર અધિકારીગણને ખુબ કામ છે પણ એ કામોની વચ્ચે એક કામ આ પણ છે. આ પરિવારો બંગલા, ગાડી નથી માંગતા એતો રેશનકાર્ડ કે રહેવા માટે નાની જગ્યા માંગે છે અને તે કોઈએ પોતાની મીલકતમાંથી કાઢીને તો નથી આપવાનું સરકારે તેમના માટે જોગવાઈ કરી છે તેમાંથી જ આપવાનું છે પણ...

સરાણિયા પરિવારોને પ્લોટ મળશે જ એ આશાએ પ્લોટ માટની દરખાસ્ત તૈયાર કરી મામલતદાર કચેરીમાં જમા કરાવી છે. નાના બાળકોની વાર્તામાં પરીના હાથણાં જાદુઈ છડી હોય છે જે ફેરવે અને ઈચ્છા કરે તે તમામ કામ થાય. એક પરી અધિકારીની કેબીનમાં આવીને એક છડી ફેરવી જાય અને આ પરિવારોની મનોકામના પૂર્ણ થઈ જાય એવું થાય એની રાહમાં....

ફોટોમાં દરખાસ્ત પુરી કરીને મામલતદાર કચેરીમાં જમા કરાવવા જવાનું કરતા સરાણિયા પરિવારો..

VSSM’s efforts helps the nomadic families receive permit to commence construction...

VSSM’s Mohanbhai filling up 
the application forms for these families...

Its a long and arduous journey the nomadic communities need to accomplish in order to achieve their lifelong dream of living in a house of their own.  Right from procuring the tens of documents to become eligible to file an application for a residential plot, to being refused the allotment, if allotted  delays in sanctioning plots and if sanctioned refusal to provide permits  to commence construction these are the layers that need to be surpassed by the illiterate and ignorant communities. Otherwise these families have no choice but to survive under hostile elements in makeshift shanties on pavements and wastelands….

Recently the 10 Saraniya and Vansfoda families living in Chansma town of Patan district, who had been allotted plots in 2014 only recently acquired permit from Chanasma municipality to commence construction. Imagine waiting for two years to begin the construction!!! For some undisclosed reasons the authorities weren’t giving permits to begin construction and VSSM was required to write about the issue right from the  district Collector to  the Chief Minister. 

Soon  the team will be assisting the families in filing the applications for obtaining government support for building the house.  The families are eligible to receive Rs. 70,000 from the government under  Pandit Deendayal Aawas Yojna. 

We are extremely grateful to the authorities who have supported our efforts in ensuring these families manage to built their own houses…..

VSSMની મદદથી આખરે મકાન બાંધકામ માટેની મંજૂરી મળી

પાટણ જિલ્લાના ચાણસ્મામાં રહેતા સરાણિયા અને વાંસફોડા સમુદાયના 10 પરિવારોને વર્ષ 2014માં પ્લોટ ફાળવણીના હુકમ થયા હતા પણ પ્લોટ પર ઘર બાંધવા માટે બાંધકામની મંજુરી નગરપાલિકા દ્વારા આપવામાં આવતી નહોતી. આ બાબતે vssm દ્વારા મુખ્યમંત્રી થી લઈને કલેકટર સુધી ખુબ રજૂઆતો કરી ત્યારે જતાં થોડા દિવસ પહેલાં બાંધકામ માટેની પરવાનગી ચીઠ્ઠી મળી. હવે આ પરિવારોને મકાન સહાય મળે તે માટેની અરજી vssmના કાર્યકર મોહનભાઈ દ્વારા તૈયાર કરવામાં આવી. 

પંડિત દિનદયાળ આવાસ યોજના અંતર્ગત તેમને મકાન બાંધકામ માટે રૃા.70,000 મળશે. VSSM પણ આ પરિવારોને મકાન બાંધકામમાં મદદ કરશે. 

સદીઓથી કેવી યાતનાઓ સાથે તદન ખરાબ જગ્યાઓમાં તેઓ રહ્યા છે ત્યારે હવે તેમનું પોતાના ઘરનું સ્વપ્ન ઝટ પુરુ થવામાં છે. ઈશ્નર તેમની દરેક મનોકામના પુર્ણ કરે સાથે જ બાંધકામ મંજુરી માટે જે પણ અધિકારીઓએ મદદ કરી તે સૌનો અમે હૃદયપૂર્વક સરાણિયા પરિવારો અને VSSM વતી આભાર માનીએ છીએ.

Falling in LOVE is a very natural occurrence, removing the nomads from the villages wouldn’t cease this occurrence!!!

LOVE- a feeling that has no barriers, does not recognise the distinction of caste or class and as it is often said it feels no barriers not even of age or religion!! Yes, the society does preach on who can fall in love and with whom to fall in love but the individuals conquered by this emotion do not comprehend such distinctions!!! The consequences of unwarranted love are very unfavourable in our culture and society.  And expect the hell to break loose if one of the either belongs to nomadic and de-notified community. 

In a recent incident that has spread fear amidst the Dafer families of Nagra village in Surendranagar, Ramzan Dafer eloped with the girl belonging to Koli-Patel community. The Koli are believed to be upper-caste as compared to the Dafer. It was an undesired step that the couple took as Ramzan was already married. The marriage and caste barriers played a major hinderance for the couple who decided to elope with no other options left!! Yes, we agree that this shouldn’t have happened and they should have given it a thought!! But the implications of this incident shouldn’t have reached the family and the community members of Ramzan. After the incident the entire village of Nagra has turned against the Dafer community residing in the village. Gulabbhai, Ramzan’s father is currently in custody of Joravarnagar police station as if he was instrumental in the incident, whereas the fear of some unpleasant consequences has compelled Ramzan’s amily members to run away from the village. The rest of the Dafer families haven’t been spared either. The village leaders summoned Hameerbha the chieftain of these families ordering him to vacate the village. 

Nagra has been an exceptional village because what they have done for this community has been exemplary in entire Gujarat, the Nagra village panchayat initiated to allot residential plots that to in the center of the village to 8 Dafer families. VSSM had supported the construction of houses on these plots. So how come they ask these families to leave all of that and go. These families are leading a settled life in Nagra, it isnt like their counterparts in rest of Gujarat who keep wandering through village boundaries!! Hameerbha was in tears when he called up to narrate the incident and the ultimatum given to them. I had no choice but to comfort him by saying, “Have faith everything will turn out to be fine.” 

Yes the villagers havegiven 15 days’ notice to vacate the village but I am hopeful the time will heal the matter!!! The villagers have found the whereabouts of the couple and brought the girl back, Gulabbhai’s family has left the village, as such they did not belong to this village, Hameerbha had brought him to this village for labour. So fearing their own and Hameerbha’s safety Gulabhai and his family decide to walk away from the village. 

We all would agree to the fact that there is nothing wrong in falling in love, it is a feeling that conquers all at some point or the other!! Yes it is a fairly unheard of in the rural areas but there too such instances do happen and the villagers resolve the matter amicably or sometimes with some untoward consequences. But no one is asked to leave the village. Recently there have been two such incidences where one of the lovers belonged to the nomadic community and hence the villagers dictated their orders asking the entire settlement to walk out of the village. Just because they are nomads does not mean these families are at the mercy of the villagers who believe that removing them from the village will resolve the larger issues. Is removing the nomads from the village stop people from falling in love in these villages!!

Nonetheless, we are planning to visit Nagra after Diwali. We have faith that our dialogue with the village leaders will resolve the matter!!!

વિચરતી જાતિના પરિવારોને ગામમાંથી કાઢી મુકવાથી પ્રશ્નો હલ થવાના છે ખરા..

પ્રેમ નાત જાત જોઈને થતો નથી, વળી આપણે હંમેશાં વાતો કરીએ છીએ તેમ પ્રેમ માટેની કોઈ ઉંમર નથી. વળી કોણ પ્રેમ કરી શકે અને કોણ નહીં તે સમાજ દ્વારા વારંવાર કહેવામાં આવે પણ પ્રેમ કરનાર આવી માન્યતાઓથી પર હોય છે. પણ આવા પ્રેમ કરનાર વ્યક્તિ વિચરતી જાતિનો હોય અને છોકરી કહેવામાં ઊંચી જાતિની હોય ત્યારે કેવો બખેડો થઈ જાય તે હમણાં જોયું. નૈતિક રીતે વિચારીએ તો નગરાથી ભાગેલો રમજાન ડફેર પરણીત હોવા છતાં ગામની કોળી પટેલની છોકરીને પ્રેમ કરે છે અને બંનેના લગ્ન કોઈ પણ હિસાબે શક્ય નથી આથી ભાગી જાય છે, જે રમજાન પરણીત હોવાના કારણે યોગ્ય નથી. પણ આ બધું વિચારવાનું તેનાથી ના થયું અને એટલે જ એ ભાગી ગયો.

પણ તેના જવાથી સુરેન્દ્રનગરનું નગરા ગામ આખુ ડફેર પર ખારુ થયું. રમજાનના બાપ ગુલાબને તો જોરાવરનગર પોલીસ સ્ટેશનમાં બેસાડી દીધો જાણે તેણે પોતાના દીકરાને ભગાડવામાં મદદ ના કરી હોય તેમ. ગુલાબભાઈનો આખો પરિવાર ગામ છોડીને ભયના માર્યા ભાગી ગ્યો. જ્યારે નગરામાં જ વર્ષોથી રહેનારા હમીરભા અને તેમનો પરિવાર પારેવાની જેમ ફફડી રહ્યા છે. શું થશે તેનો ખ્યાલ નહોતો પણ કાંઈક તો થવાનું એ નક્કી હતું. એવામાં ગામના આગેવાનોએ હમીરભાને બોલાવીને ગામ ખાલી કરવા કહી દીધું.

આખા ગુજરાતમાં ગામની વચમાં જેમના ઘરો બન્યા હોય, જેમને ગામે આશરો આપ્યો હોય તેવા નગરાના 8 ડફેર ઘર પહેલાં હતા. પંચાયતે તેમને રહેવા પ્લોટ આપ્યા અને vssmએ તેમને ઘર બનાવી આપ્યા હતા. આ બધુ મુકીને જવાનું?  હમીરભા અન્ય ડફેરની જેમ સીમમાં હવે રઝળતા નથી.  તેમનો ફોન આવ્યો ત્યારે રીતસર રડી પડ્યા. હું શું કહું સમજાયું નહીં પણ એટલું કહ્યું છે, ચિંતા ના કરો બધુ સારુ થશે.

ગામે તેમને ગામ ખાલી કરવા 15 દીવસની મોહલત આપી છે. આમ તો સમય જેટલો મોટો મલમ એકેય નથી. મને વિશ્વાસ છે કે, 15 દીવસમાં ગામમાં ડફેર માટેનું વિરોધનું વાતાવરણ સમી જશે. પાછી કોળી કન્યાને પરિવારના લોકો શોધીને ઘરે લઈ આવ્યા છે. ગુલાબભાઈના પરિવારે તો ગામ છોડી જ દીધું છે. આમ પણ તે આ ગામમાં હમણાંથી આવ્યા હતા. હમીરભા તેમને મજૂરી માટે લઈ આવ્યા હતા. એટલે તેમને પણ હમીરભાને આંચ ના આવે એ માટે થઈને અને ઘણું તો બીકના માર્યા ગામમાંથી બીજે જતા રહેવાનું જ યોગ્ય માન્યું.

પણ આવા હમણાં હમણાં બે કિસ્સા જોવા મળ્યા જેમાં પ્રેમ કરનાર વિચરતી જાતિના પરિવારોને ગામમાંથી કાઢી મુકવાનું ગામે નક્કી કર્યું હોય. ગામમાં રહેતા અન્ય સમાજના છોકરાં – છોકરીને પણ પ્રેમ થાય છે અને તેઓ પણ ભાગી જાય ઘણા કિસ્સામાં પરણીત હોય તો પણ ભાગી જાય. પણ ગામના લોકો તે બધુ ઠંડુ પાડી દેતા હોય છે. કોઈને ગામમાંથી કાઢી મુકવાનું ફરમાન નથી કરતા પણ વિચરતી જાતિના પરિવારો અમારા આશરે છે અમારા ગામના તે નથી એટલે એમના કારણે ગામમાં આવું બન્યું એટલે એમને જ કાઢી મુકો એટલે જંજાળ જ ખતમ જાણે તેમને ગામમાંથી કાઢો એટલે પ્રેમ કરવાનું જ બંધ થઈ જવાનું ના હોય તેમ...

ખેર દિવાળી પછી અમે નગરા જવાના છીએ. ગામના આગેવાનો સાથે વાત કરવા અને મને ઈશ્વર પર શ્રદ્ધા છે એ બધુ જ ઠીક કરશે.

VSSM fight for the missing file of caste crtificate

A couple of months back VSSM’s  Harshad went to the office of Block Development Officer with a file containing applications  for  obtaining caste certificate for 15 individuals belonging to Chuvaliya Koli community. However, the TDO refused to accept the file citing that it is not the job of his office to issue such certificates. Harshad tried his level best to explain to the officer that for the authority to process the applications of the applicants living in the rural areas has been given to the Taluka Development Officer. But the TDO was in no mood to listen to the reasoning and refused to accept the file!!!

Officials trying to search the missing file…..

 Harshad was left with no choice but to take the file to the District Collector’s Office and deposit it there. One and half months passed by but there was no official intimation on the progress of the applications. Hence Harshad decided to follow-up on the matter. A visit to the Collector’ office revealed that the authorities there were still struggling to decide where to send the file for processing, at TDO or Mamlatdar’s office??!! Harshad showed them the official notification on the matter and the file was sent to the TDO’s office.  A few days later when Harshad followed-up the matter with the Chotila TDO’s office he was told that they hadn’t received any such file!! When Harshad informed to take the matter for RTI the filed suddenly showed-up from their cupboard..again a few days later when Harshad  visited the TDO office the reply he got was shocking- "the file has been taken back by someone from the organisation, so now file the applications again!!!”

This hasn’t happened for the first time, somehow the files containing applications of individuals and families belonging to nomadic and de-notified communities keep playing peek-a-boo with the officials. Is it because the authorities are careless or does it reflect their discriminatory mindsets towards the nomadic communities….. Nonetheless one thing is for sure, the government officials sure like playing a never ending game of peek-a-boo with the files of these poor families…. 

Hope someday they decide to take a break and stop playing such games with poor and vulnerable families…..

“ફાઈલ ખોવાઈ ગઈ છે હવે નવેસર થી અરજી કરો “VSSM ને જવાબ મળ્યો

VSSMનાં કાર્યકર હર્ષદે ચોટીલા તાલુકાના નાવા ગામમાં રહેતા ચુંવાળીયા કોળી જાતિના ૧૫ વ્યક્તિઓની જાતિ પ્રમાણપત્ર કઢાવવાની અરજી લઈને અરજદારો સાથે ચોટીલા તાલુકા વિકાસ અધિકારી પાસે ગયા. પરંતુ, તાલુકા વિકાસ અધિકારીએ અરજી સ્વીકારવાની ના પાડી. હર્ષદ દ્વારા ટીડીઓને સમજાવવામાં આવ્યું કે, નિયમ પ્રમાણે ગ્રામ્ય સ્તરે રહેતા પરિવારોને જાતિપ્રમાણપત્ર આપાવની સત્તા તેમની છે. પણ તેઓ કશું સાંભળવા જ રાજી નથી. 

છેવટે કંટાળીને હર્ષદે જાતિ પ્રમાણપત્ર મેળવવા તૈયાર કરેલી ફાઈલ કલેક્ટર કેચરીમાં જમા કરાવી. દોઢ મહિના જેટલો સમય વિત્યો છતાં કોઈ જવાબ ના આવતા તપાસ કરતા ખ્યાલ આવ્યો કે, કલેક્ટર કચેરી મૂંઝવણમાં છે કે આ ફાઈલ ટીડીઓ કે મામલતદાર કોને મોકલવી. હર્ષદે ત્યાં પણ ઠરાવ વિશે વાત કરીને ટીડીઓ કચેરીએ ફાઈલ મોકલવા જણાવ્યું. ફાઈલ ટીડીઓ કચેરીએ મોકલવામાં આવી. હવે થોડા દિવસ બાદ ચોટીલા ટીડીઓમાં ફોલોઅપ કરતા જવાબ મળ્યો કે આવી કોઈ ફાઈલ અહીં આવી જ નથી. હર્ષદે આરટીઆઈની વાત કરતા તરત જ ફાઈલ તેમની તિજોરીમાંથી મળી આવી.
થોડા દિવસ બાદ ફરીથી ફોલોઅપ કરવા હર્ષદ ચોટીલા ટીડીઓ કચેરીના વહીવટી વિભાગમાં પહોંચ્યા તો ત્યાંથી જે જવાબ મળ્યો એ ચોકાવનારો હતો કે “સંસ્થામાંથી કોઈ ભાઈ આવ્યા હતા અને ફાઈલ લઇ ગયા છે તો ફાઈલ ઓફિસમાંથી નથી મળી રહી હવે એક કામ કરો ફાઈલ ખોવાઈ ગઈ છે તો નવેસરથી અરજી કરો”. 

આ આખો અનુભવ બેદરકારી કે અણસમજણ કરતા પણ વધુ વિચરતી અને વિમુક્ત જાતિના લોકો પ્રત્યે તેમની માનસિકતા છતી કરે છે. VSSM આ પરિવારોની સરકારી સ્તરે કરેલી રજૂઆતોનું સતત ફોલોઅપ કરે છે પણ જો ફોલોઅપ ના થાય તો આ રીતે કેટલી ફાઈલો ગુમ થાય... 

ત્યાં સુધી ચુંવાળિયા કોળી પરિવારોને જાતિ પ્રમાણપત્ર ઝટ મળે તેવી આશા...

ફોટોમાં ફાઈલ શોધતા કચેરીના કર્મચારીઓ

Gadaliya Parthibhai’s kitchen garden is a small but promising effort towards leading self-sustaining lifestyle…

 Parthibhai in his backyard kitchen garden….

Over the years we have often talked to you about the need for the nomadic families to begin leading settled lifestyles, we believe that once these communities get to live in proper homes their need to keep wandering without much fruitful outcome would automatically die away. Settling down would allow their children will have access to school, access to proper health facilities, access to food and much more. And that is exactly how it is happening with the families who moved into settlement build with assistance from government and respected Shri. Vallabhbhai Savani. The 56 families living in Deesa’s Rajpur Vahola area had received plots and assistance from government, however the amount provided under the government scheme is not enough to cover the entire cost of construction. Hence, for this settlement Shri. Vallabhai supported the remaining cost to construct one room houses and sanitation unit with each house. The settlement has been named 'L. P. Savani Nagar' in memory of Shri Vallabhbhai’s mother. 

And just as we have always believed the lives of these families began falling into a new routine now they have a proper house and environment to raise and nurture their families. The efforts of one of the residents attracts our attention. Parthibhai Gadaliya has begun growing his own vegetables in the open backyard adjoining his house. “I would be happy if this patch meets my daily need of vegetables, at least my family will be eating better and cleaner vegetables!!” says Parthibhai. 

We are delighted with his efforts towards leading a self-sufficient lifestyle. Hope that others from the settlement draw inspiration from Parthibhai!!!

ગાડલિયા પરથીભાઈએ કર્યો કીચન ગાર્ડન

ડીસામાં રાજપુર વહોળા વિસ્તારમાં 56 વિચરતીજાતિના પરિવારોને સરકાર દ્વારા રહેણાંક અર્થે પ્લોટ ફાળવાયા અને તેના પર ઘર બાંધવા રૂ .45,000ની મદદ પણ કરી. VSSM દ્વારા આદરણીય શ્રી વલ્લભભાઈ સવાણીની મદદથી આ પરિવારોના ઘર અને સેનીટેશન યુનીટના બાંધકામમાં ખુટતી તમામ રકમ આપવામાં આવી. વિચરતા પરિવારોએ આનંદથી આ વસાહતનું નામ વલ્લભભાઈના માતાના નામે ‘એલ.પી. સવાણી નગર’ આપ્યું.

આ વસાહતમાં રહેતા પરથીભાઈ ગાડલિયાએ પોતાના ઘરની પાછળ પડેલી ખાલી જગ્યામાં શાકભાજીની ખેતી કરી છે. આપણી ભાષામાં કહીએ તો કીચન ગાર્ડન કર્યો છે.

પરથીભાઈ કહે છે, ‘મારા ઘરનું શાકભાજી નીકળી જાય તોય ઘણું. વળી શુદ્ધ ખાવાનું તો મળે.’ પરથીભાઈની ધગશ અને તેમની નાની ખેતી જોઈને વસાહતના અન્ય લોકો પણ પ્રેરાય એમ ઈચ્છીએ..

ફોટોમાં પરથીભાઈ પોતાના કીચનગાર્ડન સાથે...

How long before the Meer and Fakir communities find mention in the official list of nomadic and de-notified communities...?

The current living conditions of the Mir and Fakir families. 

Even in the current times the Mir and Fakir communities continue to struggle for basics that being shelter, food, work…. surviving under abject poverty, each day is a challenge for these families. Their present living conditions are obvious enough to bring them into the list of BPL families. Ironically, in spite of leading nomadic lifestyle for hundreds of years, these two communities also aren’t included in the official list of nomadic and De-notified communities. Since they do not feature in the list they aren't entitled to receive whatever few benefits government has designed for them and unless these communities aren’t included to receive benefits from government’s policies for extremely poor there is now way they can be pulled out of poverty. Since 2014, VSSM has been writing to the government for including the Mir and Fakir communities in the official list but the matter hasn't progressed any further. Whenever we are amidst these communities their constant queries of when will they be able to move into their own homes as they are tired of living in woodlands and barren spaces!!

We hope the government comprehends the urgency of such requests and does not allow the dreams and desires of generations of nomadic communities shatter just because of the bureaucratic red-tape ism. 

 મીર અને ફકીરનો સમાવેશ વિચરતી જાતિમાં થતા હજુ કેટલો વખત લાગશે...?

"બેન અમન રેવા બલ્લે પલોટ ચમ મળતા નહી. આમ જુઓ વગડાંમાં ચેવા પડ્યા હીએ. ખાવાનું ખઈયન ઈની હાથે અતાર લગી મણ ઘુળ ખાધી હશે. હવે તો બાપલા જમી આલો તો ઘર ભેગા થઈએ."

મીર અને ફકીર સમુદાયો જે સ્થિતિમાં રહે છે તે ફોટોમાં જોઈ શકાય છે.

જુના ડીસામાં રહેતા મીર પરિવારોની આ લાગણી. એમને પ્લોટ મળે તે માટે VSSM દ્વારા રજૂઆત કરવામાં આવી પણ સરકાર તેમને વિચરતી જાતિની યાદીમાં નથી એટલે પ્લોટ મળે નહીં તેમ કહે છે. આવું જ ફકીર સમુદાયનું પણ છે.

2014થી મીર અને ફકીરનો સમાવેશ વિચરતી જાતિમાં થાય તે માટે અમે રજૂઆત કરીએ છીએ પણ નક્કર કશું થતું નથી.

મીર અને ફકીર સમુદાયના કેટલાય લોકો સ્થિર અને પ્રમાણમાં સ્થિતિ સારી હોઈ શકે પણ જેમની નથી તેમનો સમાવેશ કરીને તેમને મદદ મળે તેમ કરવું જોઈએ.

આ પરિવારો જે સ્થિતિમાં રહે છે તે જોતા તત્કાલ તેમનો સમાવેશ બી.પી.એલ.યાદીમાં કરવો જોઈએ અને તેમને વિચરતી જાતિની યાદીમાં દાખલ 

Why government can't listen the Bharthari's Music of pain...?

In the past the Bharthari community had a special role to play. Their music heralded the arrival of a child, families would host these folk musicians and singers to sing lullaby to their newborn babies. In return they were showered with rewards in cash and kind. Over the decades this ritual became insignificant and eventually ceased to be performed.  Today the Bharthari dosing occasionally to the music of their Ravanhatta or Ektara but that is to beg.  For centuries this community has led a nomadic lifestyle, finding shelter under the shades created by the sarees and clothes given to them, a shelter that was barely enough to protect them from the extremities of the elements.

Sadly though the Bharthari community does not find mention in the official list of nomadic and de-notitifed communities. And our countless appeals and requests to the ministers, policymakers and authorities to make amends to  the almost ancient list of nomadic and de-notified communities  that the government refers to all the time have failed to achieve any concrete results. It is as if we are talking to the people who have decided not to listen to the relevance of any such constructive suggestions!!!

Since the Bharthari are not considered to be nomads they also do not feature in the BPL list and since they do not feature in the BPL list they aren't entitled to receive any plot or housing assistance from the government.  Every visit to the Bharthari settlement has just one chorus, “Ben, when will we have a house??” We remain quite because we are helpless and have no answers to their pleas. How many times do we explain that the government is not listening!!!

Recently VSSM team is conducting the research on problems of Bharathri community of Gujarat and it’s in concluding phase, as a part of this research VSSM team member Tohid has organised a meeting of bharatharis of 3 Districts; Mahesana, Banaskantha and Sabarkantha at Vagda village. While our helplessness to address these repeated requests pains us deeply, the music created by Jethakaka invariably soothes our souls in one another meeting of Bharatharis in Rantila of Banaskantha. 

In Video: A glimpse of Jethakaka singing a bhajan to the string of Ravanhatta in the nomadic settlement of Rantila in Banaskantha. (see this link : https://www.youtube.com/watch?v=tB8Z0RnIVZA) 

ભરથરી રાવણહથ્થા પર ભજનો વગાડીને લોકોનું મનોરંજન કરનારા. આમ તો બાળકનો જન્મ થાય એટલે ભરથરી હાલરડુ ગાવા આવે..સદીઓથી વિચરતું જીવન જીવનારા ભરથરી પાસે લોકો ભજનો ગવડાવે અને બદલામાં પોતાની જુની સાડી આપે. આ સાડીમાંથી તે પોતાનું ઘર બનાવે. જેમાં ટાઢ, તડકો કે વરસાદેય ના રોકાય. પણ માથે એક છાપરું હોવાનો તેમાં અહેસાસ હોય.આવા ભરથરી જેઓ સદીઓથી વિચરતુ જીવન જીવ્યા છે પણ રાજ્ય સરકાર તેમને વિચરતી જાતિ નથી ગણતી એટલે તેમનો સમાવેશ વિચરતી જાતિની યાદીમાં નથી. 

ઉત્તર ગુજરાતમાં વસતા તમામ ભરથરીની ઈચ્છા પોતાનું ઘર બને તેવી છે પણ બી.પી.એલ.યાદીમાં તેમના નામ નથી અને સરકાર તેમને વિચરતી ગણતી નથી એટલે અત્યંત દયનીય સ્થિતિમાં રહેતા હોવા છતાં તેમને પ્લોટ મળતા નથી. જેટલી પણ વસાહતમાં જઉ તેમની વિનવણી હવે ઘર મળે એમ કરો બેન તેવી હોય છે. પણ અમે સૌ લાચાર બની જઈએ છીએ.. કેટલી રજૂઆતો આ માટે કરી છે પણ સરકાર જાણે બહેરી થઈ ગઈ છે કે એને સાંભળવું જ નથી. સમજાતું નથી.

હાલમાં VSSM ટીમ ગુજરાતના ભરથરી સમુદાય પર સંશોધન કરી રહી છે જે તેના અંતિમ તબક્કામાં છે અને હવે તેનો રીપોર્ટ થોડા દિવસોમાં સરકારને આપવા જ જઈ રહી છે. તેના ભાગ રૂપે કાર્યકર તોહીદ ધ્વારા ભરથરી સમુદાય જે સમસ્યાનો સામનો કરી રહ્યું છે એ તમામ સમસ્યાઓનો ઉકેલ આવે એ માટે વાગદા ગામમાં મહેસાણા, સાબરકાંઠા અને બનાસકાંઠા એમ ૩ જીલ્લાઓના ભરથરી સમાજના લોકો ભેગા મળ્યા અને બનાસકાંઠા જીલ્લામાં યોજાયેલ મીટીંગમાં જેઠાકાકાએ રાવણહથ્થો વગાડતા વગાડતા ભજનો ગાયા તેની ટૂંકી ઝલક (વિડીયોમાં બનાસકાંઠાના રાંટિલાની એક મીટીંગમાં જેઠાકાકાનું ભજન રાવણહથ્થા પર) (વિડીયો જોવા માટે આ લીંક પર ક્લિક કરો : https://www.youtube.com/watch?v=tB8Z0RnIVZAhttps://www.youtube.com/watch?v=tB8Z0RnIVZA)

Even in death Peace remains elusive for the Nomadic communities

We hope that the villagers realize that their demand is extremely  unreasonable and at least allow Bhavesh to experience peace in his death….. “Why have you buried your child in our cemetery?? Take out the body within two days or the consequences wont be good!!”    “Where would we take the body for burial, we do not have any other village, we have been saying here for so long now!!”   “We do not care…do what you have been told!!”   

The living conditions of the Vansvadi families

This disturbing dialogue was between the family members  of Bhavesh, a 6 year old who had died following a brief illness. The family is part of the Vansvadi settlement in Khoda village of Banaskantha’s Tharad block. When the question of Bhavesh’s burial came up  the community called up VSSM’s Shardaben, who advised them to bury the child in the cemetery of Maajirana (Bhil) community. The family followed Shardaben’s guidance and performed the burial rites.      

2 days later when the Bhil community got to know of the burial they and some  villagers came over to the Vansvadi settlement and asked the family to exhume the body from its current resting place  and bury it some place else and if the nomads did not follow the instructions they were dared of some serious consequences.     
The developments have shaken these families who are now deeply worried. The pain they are experiencing was very visible in their eyes when they were narrating the incident to VSSM’s Naran.  The community has visited the Mamlatdar’s office and have given in writing the recent developments. 

We also feel dejected and disheartened to witness  these extremely poor and powerless families experience such discrimination and inhumane attitude of the society. This is a very barbaric face of the society that these families are experiencing. We have always failed to comprehend  the reasons when the families aren't allowed to settle in villages but this development now has just dazed  us!!   It is time the society realizes that these communities are too offended and all the ceaseless discrimination that they undergo on regular basis is soon going to  explode them. Please STOP and correct your ways before it is too late!!!